Ποια θα είναι η μεγαλύτερη κωλοτούμπα της Ευρώπης; Το δημοψήφισμα Τσίπρα που έβγαλε ΟΧΙ αλλά παρουσιάστηκε σαν ΝΑΙ, ή η υπαναχώρηση του Brexit;… (αν όντως υπάρχει τέτοια πιθανότητα…).
Σίγουρο είναι πως οι πρωτεργάτες του –αψυχολόγητου– Brexit ανέκρουσαν πρύμναν… Με μικρά πηδηματάκια έφυγαν από το πολιτικό προσκήνιο σε μια συντονισμένη κίνηση ρώσικου μπαλέτου… Την περασμένη Πέμπτη ο Μπόρις Τζόνσον, πρωτοκλασάτο στέλεχος των Συντηρητικών και από τους πρωτεργάτες της καμπάνιας του Brexit, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την κούρσα της διαδοχής για την πρωθυπουργία ενώ, ελάχιστες μέρες μετά, ο ΝάιτζελΦάρατζ, αρχηγός του ευρωσκεπτικιστικούUKIP δήλωσε ότι αποχωρεί από την ηγεσία του –δικού του– κόμματος!
Τι θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς; Οι περισσότεροι ασπάζονται τις θεωρίες συνομωσίας και είναι βέβαιοι πως«κάποιος τους είχε βάλει μπροστά να κάνουν τη δουλειά, και τώρα που τελείωσε ο ρόλος τους, αποχωρούν…».Υπάρχει βέβαια και το προφανές, το οποίο ως συνήθως είναι και το πιο λογικό… Οι εν λόγω κύριοι δεν είναι διατεθειμένοι να επωμιστούν το διαχειριστικό κόστος της καταιγίδας που θα ακολουθήσει το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου… Διότι σίγουρα έρχεται καταιγίδα, ειδικά αν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εφαρμόσουν αυτά που λένε σήμερα… Αν δηλαδή δηλώσεις όπως του επικεφαλής των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών Τζάνι Πιτέλα πως«Εάν κάποιος θέλει πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά, θα πρέπει να ξέρει ότι οι τέσσερις ελευθερίες [αγαθών, κεφαλαίων, υπηρεσιών και ατόμων] πάνε μαζί και θα πρέπει να επιτρέψει την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών», δεν είναι λόγια του αέρα.
Υπάρχουν πολλά θέματα για την Μ. Βρετανία και τα περισσότερα έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Την οικονομία… Υποτίμηση στερλίνας, ακριβές εισαγωγές, απαγορευτικά κόστη για κάποιες εξαγωγές, πτώση στη «βιομηχανία εκπαίδευσης»… είναι μερικά από τα προβλήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η εκτός Ε.Ε. Μ. Βρετανία. Και μην ξεχνάμε πως η επιχειρηματικότητα δεν έχει πατρίδα. Τουλάχιστον δυο φίλοι που δουλεύουν σε πολυεθνικές στο Λονδίνο, μου εκμυστηρεύτηκαν πως οι εταιρείες τους είναι πανέτοιμες για μετεγκατάσταση, αφού θέλουν έδρα εντός Ε.Ε.
Άλλο ένα γεγονός που με σόκαρε αυτές τις ημέρες –αν υπάρχει ακόμα κάτι που μπορεί να μας σοκάρει σε πολιτικό επίπεδο–, ήταν οι αποκαλύψεις Γκαλμπρέιθ… Νέα δραχμή, κλείσιμο τραπεζών, «εθνικοποίηση» της Τράπεζας της Ελλάδας, μέτρα για την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων… Μόνο που θα έφτιαχναν τα γκουλάκ δεν διάβασα… Τέτοια ωραία προέβλεπε το Σχέδιο Β’ ή Σχέδιο Χ που προετοίμαζε η ομάδα Βαρουφάκη, με βασικό συντονιστή τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ τον Μάρτιο του 2015. Οι λεπτομέρειες που περιγράφει ο αμερικανός καθηγητής στο βιβλίο του «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα», είναι ανατριχιαστικές. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο κος Καμμένος είχε βγει και δήλωσε δημοσίως πως «στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας. Ένας δημοκρατικός στρατός και οι δημοκρατικές Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν να διαφυλάσσουν με την αποστολή τους την εικόνα της χώρας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό».
Εκτός του ότι ένας υπουργός Άμυνας πρέπει να γνωρίζει πως το Σύνταγμα αναφέρει ρητά ότι –υπό κανονικές συνθήκες– την ασφάλεια στο εσωτερικό των συνόρων δεν την διασφαλίζει ο Στρατός αλλά η Ελληνική Αστυνομία, έχω να παρατηρήσω πως όλα κολλάνε τώρα… Δεν αποτελεί πλέον μυστήριο η επίσκεψη του Πρωθυπουργού κου Τσίπρα στο Πεντάγωνο τρεις μόλις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, αλλά και η παντελής αδιαφορία του στη δήλωση Καμμένου, η οποία έγινε παρουσία του…
Κι όμως… Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως ακόμα και αν συνέβαιναν όλα αυτά τα τραγικά, κάποιοι θα πανηγύριζαν στους δρόμους –ίσως να έστηναν και χορούς στο Σύνταγμα–, εορτάζοντας την «επανάσταση» και την «απελευθέρωση από τα μνημόνια και τους πιστωτές»… Προφανώς οι ίδιοι που χόρευαν και όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος… Αλήθεια που είναι τώρα όλοι αυτοί οι χαρούμενοι; Χορεύουν ακόμα;
Γεγονός είναι πως, μετά το Brexit, αισθάνομαι λιγότερη μοναξιά. Διαπίστωσα πως εκτός από τους δικούς μας Ελληνάρες, υπάρχουν και οι Αγγλάρες… Είναι κι αυτό μια παρηγοριά…
Υ.Γ. Για τους νεώτερους, να πούμε πως δεν θα πρέπει να εκπλήσσονται και τόσο για το Brexit… Οι πρώην αποικιοκράτες Βρετανοί ιστορικά πάντα υπερασπίζονται αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα και δεν αισθάνονται άνετα σε δεύτερο ρόλο. Όσοι έχουν ζήσει κάποια χρόνια στην γηραιά Αλβιόνα, το γνωρίζουν πολύ καλά… Οι άνθρωποι είναι κολλημένοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο είναι πεπεισμένοι πως τον κέρδισαν μόνοι τους (οι Αμερικανοί «ήρθαν πολύ αργά…») και όλοι πρέπει να τους χρωστάμε απεριόριστη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό… Αν σας θυμίζει κάτι, με κάποιους άλλους που έδωσαν «τα φώτα του πολιτισμού σε όλη την Ευρώπη» και τώρα πρέπει να κάθονται και να τους πληρώνει η Ευρώπη, είναι απλή σύμπτωση…
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Αχιλλέα Σκυριανού, 7/7/2016]