Κάθε δυο – τρία τετράγωνα ένα σουβλατζίδικο ή ένα μαγαζί με hot dog και στη σειρά μεγαλύτερες ή μικρότερες καφετέριες. Που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στη θέση εμπορικών καταστημάτων που έβαλαν λουκέτο. Αυτό είναι δυστυχώς σήμερα το Greek dream. Ένα σουβλατζίδικο ή μία καφετέρια. Ανάπτυξη με… πίτα γύρο δηλαδή…

Η υπόθεση “ανάπτυξη” εξακολουθεί να είναι μία δυσεπίλυτη εξίσωση για την κυβέρνηση. Και το χειρότερο είναι ότι δεν γίνεται καμία οργανωμένη δράση στην κατεύθυνση αυτή. Το πράγμα έχει αφεθεί στην τύχη του. Στο Μαξίμου νομίζουν ότι αν πουλήσουν 2-3 assets του δημοσίου θα εξασφαλιστούν δια μαγείας και ρυθμοί ανάπτυξης. Γελιούνται ασφαλώς και σε αυτό το θέμα όπως και στα περισσότερα που σχετίζονται με εφαρμογή οικονομικής πολιτικής. Δεν αρκεί να πουλάς. Πρέπει και να δημιουργείς.

Και από δημιουργία… μηδέν. Στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ανοίγουν μερικές χιλιάδες καφετέριες ή σουβλατζίδικα, η οικονομία κινείται. Από τη μία μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο, χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας, απειλούνται με κλείσιμο πλέον καθώς τελειώνει η χρονιά ακόμη και εμπορικές επιχειρήσεις που αν βάλουν λουκέτο θα προκαλέσουν συστημικό κίνδυνο και η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί ανοίγουν… ντελιβεράδικα.

Αυτό όμως δεν είναι παρά επιχειρηματικότητα της… απόγνωσης και της απελπισίας. Ρώτησα έναν καλό φίλο σε τράπεζα πώς χρηματοδοτούνται όλα αυτά τα “καφέ” και τα μαγαζιά της γρήγορης εστίασης. Μου εξήγησε λοιπόν ότι τα περισσότερα από αυτά χρηματοδοτούνται από τα “εφάπαξ” γονιών που βγήκαν σε σύνταξη, από χρήματα που προήλθαν από εθελούσιες εξόδους τα προηγούμενα χρόνια και από… λεφτά που ήταν στο στρώμα. Και συμπλήρωσε ότι η μοίρα της πλειοψηφίας αυτών των μικροεπιχειρήσεων είναι δυστυχώς το… λουκέτο.

Τα καταστήματα αυτά “ανακυκλώνονται” με περιοδικότητα 2-3 χρόνων μέσα στα οποία τα περισσότερα εξ αυτών κλείνουν για να ανοίξουν άλλα στη θέση τους. Σουβλατζίδικα, τυροπιτάδικα, μίνι καφετέριες, hotdogάδικα… Μαγαζιά αμφίβολης ποιότητας με στόχο το κόστος, που συνήθως καλύπτονται από προσωπική εργασία ή και απασχόληση πιτσιρικάδων χωρίς ασφάλιση και με πενιχρές αμοιβές. Ή και καθόλου αμοιβή καθώς χρησιμοποιούν νεαρούς δήθεν ως μαθητευόμενους και τους διώχνουν μετά από μερικές ημέρες πληρώνοντας ένα δύο “χαρτζιλίκια”.

Με μηδενική σχεδόν προσφορά στην επιχειρηματικότητα της χώρας είτε από αναπτυξιακή σκοπιά είτε από πλευράς εισροών. Είναι πάντως να απορεί κανείς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς την Ατλαντίδα, αρκεί να παρακολουθήσει τι γίνεται γύρω του. Γιατί για παράδειγμα σε αυτή τη χώρα δεν προωθείται η ανάπτυξη των startups; Γιατί δεν προωθείται η καινοτομία αντί για την… πίτα με γύρο; Δεν αναφέρομαι σε ευφάνταστα αναπτυξιακά σχέδια, αλλά στην “αλφαβήτα”. Στα βασικά.

Αλλά ποιος να νοιαστεί. Για ποια ανάπτυξη να μιλήσουμε; Στη χώρα που διώχνει τους σοβαρούς επενδυτές, στη χώρα που το φορολογικό σύστημα αλλάζει δύο και τρεις φορές το χρόνο, που το κράτος αιφνιδιάζει και “κλέβει” τον πολίτη και τον επιχειρηματία με φόρους με αναδρομική ισχύ, στη χώρα που η γραφειοκρατία υπάρχει για να μπλοκάρει κάθε προσπάθεια υγιούς επιχειρηματικότητας προκειμένου να δημιουργούνται “παράθυρα” για “αλισβερίσι”, διαπλοκή και “νταραβέρι”. Για να πλουτίζουν ενδιάμεσοι και διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί.

Πώς λοιπόν να υπάρξει σχέδιο για παράδειγμα να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες στον τουρισμό. Στη χώρα που ζει από τον τουρισμό εξακολουθεί να κυριαρχεί η πολιτική του “rooms to let”. Για να μη θιγούν τοπικά (και όχι μόνο) συμφέροντα, η χώρα θυμίζει τουριστικά… γύφτικο τσαντίρι ενώ έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει… ελίτ. Έτσι αντιμετωπίζονται τα πάντα. Με προχειρότητα και… ό,τι κάτσει. Πίτα γύρο λοιπόν, και έχει ο Θεός…

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 28/12/2015]

ΟΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ: Τα πισωγυρίσματα του Αλέξη Τσίπρα σημάδεψαν ανεξίτηλα τον ελληνικό λαό που τον εμπιστεύτηκε, για να βιώσει εντέλει ένα τρίτο χειρότερο μνημόνιο και νέους φόρους.

Είτε λόγω σύγχυσης, επιπολαιότητας και ανεπάρκειας, είτε επειδή απλώς ο άκρατος προεκλογικός λαϊκισμός συγκρούστηκε μετωπικά με την πραγματικότητα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αναγκάστηκε να δείξει την ευλυγισία της: τα πισωγυρίσματα και οι παλινωδίες του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του χάραξαν μια εθνική πολιτική που πολύ συχνά έμοιαζε να χαράσσεται με αλλεπάλληλες κωλοτούμπες.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ ΣΤΟΝ ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ, ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ …για να μη μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες

Από τις προσδοκίες για τη χρηματοδότηση-διάσωση που θα ερχόταν από τη Μόσχα και το «ξανθό γένος» έως την πάλαι ποτέ χλεύη για τον «Ολαντρέου», που μετατράπηκε σε υποκλίσεις και εναγκαλισμούς Τσίπρα – Ολάντ, η κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της πολυπληθείς και πολυποίκιλες κωλοτούμπες και ετοιμάζεται για ακόμη περισσότερες. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούνται φαινόμενα όπως η φορολόγηση των αγροτών και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και η επάνοδος στην κυριολεξία (τρόικα, μνημόνιο), αντί των ευφημισμών τους [θεσμοί, πρόγραμμα). Οι προεκλογικοί λεονταρισμοί με το σαματατζίδικο κλείσιμο των Σκουριών ακυρώνονται σιωπηρά και τεχνηέντως, ο ΑΔΜΗΕ προχωρά προς την ιδιωτικοποίηση-ταμπού της ΔΕΗ, ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης παραιτήθηκε για λόγους ηθικής τάξης αφού όμως ψήφισε το μνημόνιο, ενώ ο κ. Καμμένος μπορεί να γράψει στη διαθήκη του ότι, όταν χρειάστηκε, έβαλε τον φίλο και εταίρο του στην κυβέρνηση κ. Τσίπρα να καταπιεί τα ίδια του τα λόγια όταν εξήγγειλε περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες. Ο δε κ. Καμμένος, ο οποίος πάλεψε και κέρδισε την απρόσκοπτη χρηματοδότηση για τα αεροπλάνα-σαπάκια του, παρά τον φυσικό του όγκο, εξετέλεσε άψογα την άσκηση της κυβίστησης παραμένοντας αμετακίνητος στη θέση του ακόμη και αφού επιβλήθηκε η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, κάτι που ο ίδιος χαρακτήριζε αιτία αυτόματης αποχώρησης του από την κυβέρνηση.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Άρον άρον απόσυρση

Κάθε συζήτηση περί «παράλληλου προγράμματος» δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια δικαίωσης της προαιώνιας ελληνικής κουτοπονηριάς. Κατά την επική φράση του κ Νίκου Φίλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. υπέγραψε ένα μνημόνιο 86 δις εν είδει ελιγμού. Πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ακόμη και ο υποτιθέμενος ορθολογιστής Ευκλείδης Τσακαλώτος απηύθυνε έκκληση στον ελληνικό λαό να ψηφίσει ξανά ΣΥΡΙΖΑ ώστε να «υλοποιήσουμε το παράλληλο πρόγραμμα». Ο λαός, ως έναν βαθμό, ανταποκρίθηκε, περιμένοντας την εφαρμογή των αντισταθμιστικών μέτρων που θα έπαιρνε η κυβέρνηση για να απαλύνει το άχθος του μνημονίου. Όμως, όπως ήταν εξαρχής δεδομένο, στο παράλληλο πρόγραμμα που προσπάθησε να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση, οι δανειστές απάντησαν απλώς: «Αν το εφαρμόσετε, ξεχάστε τη δόση του 1,1 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο». Οπότε ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, με τη μορφή του οποίου ταυτίστηκε η προώθηση του παράλληλου προγράμματος, υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση και, παρά το σεβάσμιο της ηλικίας του, σε μια άψογα εκτελεσμένη πλην ατιμωτική κυβίστηση. Το «παράλληλο» αποσύρθηκε ελάχιστες μόνο ώρες μετά την υποβολή του και, πιθανότατα, θα παραμείνει για πάντα ένα από τα θνησιγενή σπέρματα της παρούσας κυβέρνησης.

ΕΚΛΟΓΕΣ: Άλλο ένα ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ

Στις 10 Αυγούστου η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Σης 20 Σεπτεμβρίου οι Έλληνες προσέρχονταν σης κάλπες επί της ουσίας για να συντρέξουν τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έπρεπε να απαλλαγεί από τα ατίθασα, συνεπή αριστερόφρονα στελέχη του. Ο κ Τσίπρας ξεφορτώθηκε τις περιττές περισπάσεις, για το περιττό, όμως, των εκλογών άφησε να προβληματίζονται ηγέτες παρατάξεων όπως η Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι, κόμματα τα οποία απογυμνώθηκαν και εξετέθησαν, εξ ου και εισήλθαν σε φάση εσωτερικής κρίσης.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: Κατάργηση Σένγκεν όποτε βολεύει…

Επί Τασίας Χριστοδουλοπούλου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έφταναν στην Ελλάδα λίγο-πολύ ήταν προικισμένοι με ικανότητες φακίρη, εφόσον «εξαφανίζονταν», αφού προηγουμένως «λιάζονταν». Όμως, η χίπικη και απολύτως ελευθεριακή προσέγγιση στην αντιμετώπιση ενός τεράστιου προβλήματος από την αρμόδια αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής της αρχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προσφερόταν επίσης για μια ακόμη πιο επικίνδυνη ερμηνεία: χρησιμοποιώντας το άνοιγμα των συνόρων ως απειλή αντιποίνων, ο κ. Πάνος Καμμένος τον περασμένο Απρίλιο διεμήνυε στους Ευρωπαίους ότι αν δεν σταματήσουν το οικονομικό bullying στην Ελλάδα, κύματα μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων και τζιχαντιστών, θα πλημμύριζαν τη Δύση με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους που θα τους χορηγούσε, πάντα κατά τον ηγέτη των ΑΝ.ΕΛ, ταξιδιωτικά έγγραφα.

Μετά το μακελειό στο Παρίσι, την υπερδιόγκωση της μεταναστευτικής ροής και την πίεση που δέχτηκε η Ελλάδα για να φυλάξει τα σύνορα της Ευρώπης, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να εγκαταλείψει άρον άρον τα όποια εναλλακτικά δόγματα για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Υπουργοί (Γιάννης Μουζάλας, Νίκος Τόσκας) έφτασαν να ικετεύουν μέσω επιστολών τους προς την Κομισιόν να μην αποβληθεί η χώρα από τη Συνθήκη Σένγκεν.

ΕΝΦΙΑ: Ο «φόρος-έκτρωμα» καλά κρατεί…

Πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΕΝΦΙΑ ήταν ένας «φόρος παράλογος», ένας «φόρος-αίσχος», ένα «παράνομο και άδικο έκτρωμα» κ.ο.κ, το οποίο θα αποκαθιστούσε αμέσως n κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μάλιστα, δίνοντας πρώτος το παράδειγμα της αντίστασης και της ανυπακοής, άλλοτε δήλωνε δημοσίως ότι δεν θα πλήρωνε τον ΕΝΦΙΑ που του αναλογούσε, άλλοτε ότι θα κατέθετε ισόποση δωρεά στο ΚΕΘΕΑ, άλλοτε ότι δεν είναι καν υπόχρεος εφόσον διαμένει σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα κ.λπ. Πέρα από την «παχυσαρκία» των λέξεων, ο ΕΝΦΙΑ, σχεδόν μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο παραμένει και δαγκώνει εκατομμύρια Έλληνες αδιακρίτως, αλλά ανθίσταται σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού του (όπως ο συντονισμός του με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων). Και, εντελώς αμείλικτος, ο ΕΝΦΙΑ δείχνει τα δόντια του ακόμη και στο Χαμόγελο του Παιδιού.

ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ: Σε ιδιώτες, πριν αλέκτορα..

Περήφανο μπαϊράκι και κάρφος στο μάτι των δανειστών ήταν για την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η ευνοϊκή για τους οφειλέτες του Δημοσίου ρύθμιση των 100 δόσεων. Όμως, μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το μέτρο αποδυναμώνεται σημαντικά και πιθανώς οδεύει προς ακύρωση στην πρακτική του εφαρμογή. Διότι πλέον οποιαδήποτε καθυστέρηση, έστω και λίγων ημερών, συνεπάγεται τον αυτόματο αποκλεισμό του οφειλέτη από τη ρύθμιση των 100 δόσεων. Συμβολικό Βατερλό για την κυβέρνηση και την όποια αριστεροσύνη της είναι και η υποχρεωτική εκποίηση των κόκκινων δανείων σε τρίτους – εν προκειμένω στα αδυσώπητα distress funds. Εάν δε στα funds περάσουν και τα στεγαστικά δάνεια, τότε θα ολοκληρωθεί -και όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα δομικά του ιδεολογήματα, αλλά και για μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού- μια άνευ προηγουμένου πανωλεθρία.

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: Τότε αποχωρούσε τώρα εκλιπαρεί

Μεταξύ οργής και απογοήτευσης κινήθηκε συναισθηματικά ο πρωθυπουργός αποχωρώντας από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, το οποίο συγκάλεσε στις 28 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της .Δημοκρατίας. Πάντως, ο κ. Τσίπρας κακώς εξεπλάγη, εφόσον μόλις πριν από δύο μήνες ήταν ο ίδιος που εξαπέλυε το εμπρηστικό προεκλογικό δίλημμα «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Το εκκρεμές των δικών του διαθέσεων μπορεί να εκτελεί τις αιωρήσεις του ανάμεσα στην πόλωση και την έκκληση για υπερκομματική συσπείρωση.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν το ‘σκισε, το φούσκωσε στα 86 δισ.

Με ένα πρόγραμμα που διασωληνώνει την ελληνική οικονομία μεταγγίζοντας 86 δισ. ευρώ, αλλά με παράλληλη αφαίμαξη του λαού με βαριά φορολογικά και άρα υφεσιακά μέτρα, χωρίς καμία ρητή αναφορά στη μείωση του χρέους, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα συγκυβερνώντα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ πρέπει να κοιταχτούν καλύτερα στον πολιτικό καθρέφτη. Διότι, εκ των πραγμάτων, δεν δικαιούνται επ’ ουδενί να αυτοαποκαλούνται «αντιμνημονιακά» και να μεταχειρίζονται τη μαχητική ρητορική περί «σκισίματος των μνημονίων», χάρη στην οποία έπεισαν τους ψηφοφόρους τους. Το τρίτο κατά σειρά και πρώτο «αριστερό» μνημόνιο υπογράφτηκε σχεδόν στα τυφλά και αφού ο κ. Τσίπρας συνειδητοποίησε με τρόμο ότι ένα παιχνίδι που του είχε παρουσιαστεί ως αδύνατον να χαθεί, ως «win-win», κατά τον προσφιλή όρο του Γιάνη Βαρουφάκη, είχε οδηγήσει την Ελλάδα στον όλεθρο. Όμως, ακόμη δονούσε την ατμόσφαιρα ο απόηχος από τη διάπυρη προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί κατάργησης -και δη με ένα και μόνο νομοθέτημα, εν είδει ροπάλου των ολέθριων μνημονιακών μέτρων. Επιπλέον, μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα που έδειξε ότι σε επιβλητικό ποσοστό σχεδόν 62% οι Έλληνες, αγέρωχοι και ανυπότακτοι σαν υπερασπιστές του μυθικού γαλατικού χωριού, δεν το είχαν σε τίποτα να συγκρουστούν με την Ευρώπη της λιτότητας, χωρίς να υπολογίζουν ακόμη και την έξωση από την Ευρωζώνη. Κι έτσι πάνοπλος ο κ. Τσίπρας απλώς πήγε στις Βρυξέλλες, ψέλλισε στις μεγάλες δυνάμεις κάτι σαν «ο λαός μου είπε “Όχι”, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης», ώστε τελικά ο ίδιος να πει «Ναι» στο τρίτο Μνημόνιο. Το οποίο εξέπληξε ακόμη και τους δανειστές, εφόσον ήταν πολύ χειρότερο από τη δική τους πρόταση, αυτήν που οι Έλληνες έστειλαν με την ψήφο τους πανηγυρικά στον αγύριστο την κοσμοϊστορική εκείνη Κυριακή 5 Ιουλίου.

ΦΠΑ: Από τα σουβλάκια στο κρασί, 23% δρόμος..

Δεν ήταν μία, ήταν πολλαπλές οι κωλοτούμπες στο σίριαλ «αύξηση ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση». Και μάλλον έγιναν ομαδικώς, εφόσον σε αυτή την επίδειξη πανικού και προχειρότητας συμμετείχαν πρόθυμα τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, οι δύο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αλλά και η υπηρεσιακή που μεσολάβησε. Ο ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση πέρασε από το βόειο κρέας και τα σουβλάκια με πιπεριά ή χωρίς καθώς, μετά τη γενική κατακραυγή, η κυβέρνηση άρχισε να αναζητά οπουδήποτε εναλλακτικούς στόχους για την εφαρμογή του. Ύστερα από μήνες αβεβαιότητας, πρόστιμα που επιβλήθηκαν και διαγράφηκαν κλπ., ο φόρος κατέληξε στο κρασί και τον ΟΠΑΠ. Προηγουμένως, όμως, είχε κάνει εκατομμύρια Έλληνες οικογενειάρχες να τρελαθούν από ανησυχία καθώς δεν μπορούσαν να υπολογίσουν ούτε καν τα σχολεία και τα φροντιστήρια των παιδιών τους… Εκείνος που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό ήταν, βέβαια, ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεν εμπιστεύεται την πνευματική καλλιέργεια των γιων του σε δημόσια, αλλά σε δύο από τα πλέον φημισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ: Στο σφυρί με… πόνο ψυχής!

«Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων θα διακοπεί», διακήρυττε τον περασμένο Ιανουάριο ο τότε νέος υπουργός Οικονομίας (κλπ.) Γιώργος Σταθάκης. Λίγο πριν εκπνεύσει το 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ έβαλε τη σφραγίδα και την υπογραφή της στην εκποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, βεβαίως με τον αναπόφευκτο «πόνο ψυχής» τον οποίο θέλησε να μοιραστεί με το Πανελλήνιο ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης. Αν και συντετριμμένη, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με τη μνημονιακή υποχρέωση που η ίδια ανέλαβε επισήμως το καλοκαίρι, σύμφωνα με την οποία προβλέπονται εκτεταμένες –και ξορκισμένες κατά τον ΣΥΡΙΖΑ– ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων του Δημοσίου.

ΔΝΤ: Από το «γκόου μπακ» στο «γουέλκαμ»

Στην ελληνική εκδοχή της έννοιας «αποδέχομαι, υπογράφω και τιμώ την υπογραφή μου» μυούνται οι διεθνείς δανειστές της Ελλάδας εξαιτίας της όψιμης εξέγερσης της κυβέρνησης ενάντια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ασχέτως προς την ουσία, ανεξαρτήτως δηλαδή αν η δυσανεξία του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του στο ΔΝΤ είναι δικαιολογημένη, παραμένει γεγονός αναπόδραστο και ανεπίδεκτο τροποποιήσεων το ότι ο ίδιος ως πρωθυπουργός αποδέχτηκε την εμπλοκή του Ταμείου. Με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου ο κ. Τσίπρας συμφώνησε «στην παρακολούθηση και χρηματοδότηση» και μάλιστα υπό τον όρο ότι «η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης από το ΔΝΤ» στο τρίτο μνημόνιο.

[ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 25/12/2015, του Βασίλη Τσακίρογλου]

«Τα Χριστούγεννα έφτασαν αλλά οι άνθρωποι δεν φαίνεται να το κατάλαβαν… Ασχολούνται ακόμη με τις μικροέριδες και τους μικροπολέμους, όπως εδώ στην Χαλκιδική. Τι πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι ήταν ένα πολιτικό παιχνίδι χτισμένο επάνω σε σαθρά επιχειρήματα τα οποία παρέσυρε εν ριπή οφθαλμού το ποτάμι των αποκαλύψεων; Δεν θέλει πολύ για να δει κανείς καθαρά αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να εθελοτυφλούν… Κατά ένα μέρος δεν τους αδικώ… Αν έχεις παρασυρθεί σε έναν χρόνιο «αγώνα» από ανθρώπους που τελικά αποδεικνύονται φούσκες, ποια είναι η θέση σου; Όταν αναγκάζεσαι να υποστηρίζεις έκνομες ενέργειες επειδή τις έκαναν συγχωριανοί σου και έχεις εγκλωβιστεί, με ποιο τρόπο θα τις αποκηρύξεις μετά; Όταν έχει προστρέξει προς υποστήριξή σου κάθε καρυδιάς καρύδι, από αντιεξουσιαστές μέχρι τροτσκιστές και αναρχικοί, πως θα τους αποτινάξεις από πάνω σου; Όταν έχεις χρησιμοποιήσει τα ίδια σου τα παιδιά στο όνομα του «αγώνα» και τους έχεις γεμίσει τα μυαλά με μπαρούφες τύπου γαλατικού χωριού, δηλητήρια που σκοτώνουν και άλλα τέτοια, τι να τους πεις μετά; Ότι έκανες λάθος; Ότι παρασύρθηκες από ασήμαντους πολιτικάντηδες και καπιταλιστές αριστερούς; Ότι πληρωμένοι δημοσιογράφοι-μισθοφόροι με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διατηρήσουν την ένταση, διότι έτσι τους συμφέρει; Ότι όλα παίχτηκαν στο όνομα ενός πολιτικού παιχνιδιού και σε χρησιμοποίησαν; Δύσκολη η θέση σου…

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να βυθιστείς με το πλοίο… Είμαστε άνθρωποι, άτομα και όχι κοπάδι, όχλος… Έχουμε τη δική μας γνώμη και, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να αρθρώσουμε το δικό μας λόγο ακόμα και αν ζούμε μέσα στην Ιερισσό. Η «εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ», προχωράει με κανονικούς ρυθμούς και όλοι γνωρίζουμε μέσα μας ότι αυτό είναι το συμφέρον για τον τόπο. Στοιχηματίζω ότι κανείς από τους αντιδρώντες δεν πιστεύει στ’ αλήθεια πως η περιοχή θα ζήσει με γαστρονομικό τουρισμό και μελισσοκομία… Μήπως οι άγιες τούτες μέρες είναι ευκαιρία για μια εις βάθος ενδοσκόπηση από όλους μας; Μήπως να ξανασκεφτούμε μερικά πράγματα; Μήπως να εξετάσουμε την πιθανότητα να αναθεωρήσουμε κάποιες απόλυτες θέσεις μας;

Το θείο βρέφος βρίσκεται και πάλι στη φάτνη και μάγοι έρχονται με τα δώρα… Ένα από τα δώρα είναι χρυσός, προϊόν εξόρυξης… Καλά Χριστούγεννα σε ΟΛΟΥΣ…..»

Υ.Γ. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, το παραπάνω εορταστικό κείμενο γράφτηκε το 2013, με τίτλο «Ποιους θα αγγίξει το πνεύμα των Χριστουγέννων;»… Δεν βλέπω καμιά διαφορά με το σήμερα… Μόνο που εμείς είμαστε λίγο πιο σοφοί, και πολύ πιο αποφασισμένοι… Ελπίζω του χρόνου τα Χριστούγεννα να μην γράφουμε τα ίδια… Τις θερμότερες ευχές μας σε όλους… Συντοπίτες, συγχωριανούς, εργαζόμενους, αντιδρώντες, antigold, Κατερίνα, Πάνο, Τόλη, Γιάννη, Γιώργο… Πάντα υπάρχει ελπίδα για το πνεύμα των Χριστουγέννων να κάνει το θαύμα του…

Μα τι… ωραία πράγματα βλέπουμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες;

Από τη μια έχουμε μια ΜΚΟ που απειλεί χωρίς αιδώ και φειδώ την Ελληνική δικαιοσύνη και πιο συγκεκριμένα στο ΣτΕ αναφορικά με την αναμενόμενη απόφαση του για την επένδυση χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική (δείτε εδώ)…

Από την άλλη έχουμε την κρατική τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα το τρίτο κανάλι που έχει πάρει εργολαβία την κάλυψη τέτοιων συμπεριφορών η την ανάδειξη «έργων» αυτής της ΜΚΟ.

Τελευταίο παράδειγμα ένα ρεπορτάζ (δείτε εδώ στο 32ο λεπτό) που πρόβαλε την περασμένη εβδομάδα για την υπερπαραγωγή των 20.000 ευρώ της ΜΚΟ, σχετικά με τις Σκουριές στο οποίο δεν υπήρχε ούτε δευτερόλεπτο για τις θέσεις της άλλης πλευράς.

Το πιο γελοίο όλων είναι πως αυτής της νοοτροπίας δημοσιογράφοι που στελεχώνουν το τρίτο κανάλι της κρατικής ήταν εκείνοι που πριν 3 χρόνια είχαν βγάλει μια ανακοίνωση (δείτε εδώ) που θα αποτελεί διαχρονικά μνημείο πρόκλησης, αυθαιρεσίας, υποκρισίας  και διαστρέβλωσης απέναντι σ’ όλη την Ελληνική κοινωνία που δυστυχώς είναι αναγκασμένη να συνεχίζει να πληρώνει αυτήν την απροκάλυπτη πλέον φασιστική νοοτροπία.

Αυτοί που τόλμησαν να παραλληλίσουν τους μεταλλωρύχους με εμπόρους ναρκωτικών (δείτε εδώ) από τότε είχαν το θράσος να καταγγείλουν “συντονισμένο βήμα προπαγάνδας χειραγώγησης και καταστολής” της  τότε διοίκησης της ΕΡΤ προς το ψευδεπίγραφο μόρφωμα των Σκουριών, επειδή το ρεπορτάζ που προβλήθηκε για τα επεισόδια της 21ης Οκτωβρίου 2012 δεν παρουσιάστηκε όπως θα το παρουσίασε το «κίνημα». Αμιγώς δηλαδή μονόπλευρα, καθώς είχε δηλώσεις και της άλλης πλευράς…!

Την ίδια στιγμή, η… αντικειμενική και… αδέκαστη κρατική τηλεόραση εδώ 18 μέρες έχει επιβάλει σιωπητήριο στις καταγγελίες του αντιπεριφερειάρχη περιβάλλοντος Κεντρικής Μακεδονίας Θεοφάνη Παπά για συρραφή πλαστών στοιχείων σ’ ότι αφορά τις antigold καταγγελίες σε βάρος της Ελληνικός Χρυσός (δείτε εδώ).

Με απλά λόγια δεν κουνήθηκε φύλλο για τις καταγγελίες του Θεοφάνη Παπά ή για τις απειλές που εκτόξευσε η ΜΚΟ σε βάρος του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, ενώ για τα ψέματα και τις ανακρίβειες της είχαμε το καθιερωμένο αφιέρωμα…!

Ειλικρινά, με αυτά που βλέπουμε στον… αγγελικά πλασμένο κόσμο των “antigold” και των συνεργατών τους αναρωτιόμαστε, αν είμαστε μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα ή βρισκόμαστε στο μέσο της αποκριάς περιστοιχιζόμενοι από ουκ ολίγους καρνάβαλους που παριστάνουν, οι μεν τους τιμητές των πάντων και οι δε τους αδέκαστους ενημερωτές της Ελληνικής κοινωνίας, ενώ δεν κάνουν τίποτα περισσότερο αμφότεροι από το να εκβιάζουν, να απειλούν και να παραπληροφορούν κρυπτόμενοι σε κοινή θέα.

Χρόνια πολλά στις διοικήσεις της ΕΡΤ και της ΕΡΤ3 και καλό τριώδιο!

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 22/12/2015]