Μια ιδιαίτερη ανάρτηση του respentza.bliogspot με τίτλο “Eπί τον τύπον των ήλων”, τράβηξε την προσοχή μας, και πριν αρχίσουμε τον σχολιασμό, σας την παραθέτουμε αυτούσια:
«Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη συγκέντρωση των μεταλλωρύχων στην Αθήνα κι έχοντας καθίσει η πολλή σκόνη αναλογίζομαι ότι εκείνη τη μέρα:
Διάβασα στην ανακοίνωση του ΥΠΑΠΕΝ την διαβεβαίωση ότι κανένας εργαζόμενος δεν πρόκειται να χάσει την δουλειά του, χωρίς βέβαια να δίνονται περεταίρω εξηγήσεις. Η σε διαφορετική κατεύθυνση, λίγες ώρες νωρίτερα, συνέντευξη σε ρ/σ της βουλευτή Κατερίνας Ιγγλέζη, με αναφορά σε «προσωρινές θέσεις εργασίας» εγείρει περισσότερα ερωτηματικά.
Επίσης τόσο στην ανακοίνωση του Υπουργείου, όσο και στις δηλώσεις της βουλευτή Χαλκιδικής, αλλά και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται αναφορά σε εξαναγκαζόμενους σε κινητοποίηση εργαζόμενους. Εγώ στα διάφορα πλάνα διέκρινα ανθρώπους του χωριού μου, της γειτονιάς μου, της διπλανής πόρτας, πολλούς με τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, ανθρώπους με τους οποίους καλημερίζομαι, συνεργάζομαι, ανταλλάσουμε πειράγματα και χαμόγελα, σηκώνουμε και τσουγγρίζουμε τα ποτήρια στο καφενείο. ΓΝΩΡΙΖΩ καλά, ότι αυτοί οι άνθρωποι κινήθηκαν ΜΟΝΟ από την αγωνία τους για τον κίνδυνο απώλειας της δουλειάς τους. Οι αναφορές του αναπληρωτή υπουργού σε τακτικές «κατσαρόλας» δεν τους ταιριάζουν.
Η βάση των πολιτικών μου πεποιθήσεων είναι η υποστήριξη των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θεωρούνται εργατική τάξη; γιατί το δικαίωμα της εργασίας τους (που παντού ορίζεται ως ιερό) ευτελίζεται και υποτιμάται; γιατί άλλοτε κατονομάζονται ως «υπάλληλοι» και άλλοτε καταδεικνύονται ως λούμπεν προλεταριάτο;
Επειδή όλες οι δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά των τελευταίων ημερών, δεν με πείθουν ότι αυτοί έχουν αντιληφθεί τη θέση και κατάσταση των εργαζομένων, και επειδή βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τη δική μου προσέγγιση, με αυτοκριτική στάση και πολιτικό θάρρος δηλώνω την αποστασιοποίησή μου από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ:
α) ως ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης στον ανώνυμο εργάτη-μεταλλωρύχο που λοιδορείται ενώ αγωνιά για την επόμενη μέρα
β) ως ελάχιστη αφετηρία προβληματισμού όλων όσων επιχαίρουν με τυχόν επιδείνωση της οικονομικής θέσης του διπλανού τους
γ) ως ελάχιστη παρακίνηση, προκειμένου τα αρμόδια όργανα της κυβέρνησης να ενσκήψουν στο πρόβλημα με την δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, αναζητώντας λύσεις χωρίς αποκλεισμούς και παραταξιακές λογικές, γιατί η περιοχή δεν επιζητά νικητές και ηττημένους.
Ο υπουργός πρέπει να αποφύγει την μονοσήμαντη προσέγγιση του προβλήματος και να εγγυηθεί λύσεις προς το συμφέρον όλων. Στην κατεύθυνση αυτή ο Δήμαρχος Αριστοτέλη πρέπει να συνδράμει, ενθυμούμενος όσα είχε πει στην προεκλογική του ομιλία στη Στρατονίκη, αναφορικά με τα μεταλλεία και τις θέσεις εργασίας σ’ αυτά.
Τέλος, για να μη θεωρηθώ εξαναγκασμένος, ενημερώνω ότι δεν σχετίζομαι καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την εταιρία των μεταλλείων λόγω της θέσης μου για την εξόρυξη κάτω απ’ τη Στρατονίκη.- Του Νικόλαου Μ. Σιδέρη κατοίκου Στρατονίκης.»
Ο κος Σιδέρης είναι γνωστός σε εμάς και πολλούς συνδημότες μας και για τις πολιτικές του θέσεις και για την παλαιότερη συμπόρευσή του με αντιδρώντες στην επένδυση. Αλήθεια, χρειάζεται κάποιος περαιτέρω σχολιασμός; Τι θα λέγατε αντ’ αυτού να παραθέσουμε τα σχόλια των αναγνωστών του respentza;
Ανώνυμος είπε… 18 Απριλίου 2015 – 11:47 μ.μ.
Μπράβο Νίκο! Είσαι παλικάρι!
Ανώνυμος είπε… 18 Απριλίου 2015 – 11:54 μ.μ.
Μπράβο Νίκο.Λες αλήθειες που πονάνε, με περίσσιο θάρρος και τόλμη. Ειλικρινά σε ευχαριστώ.
Ανώνυμος είπε… 19 Απριλίου 2015 – 12:33 π.μ.
Εξαιρετική προσέγγιση, από έναν πραγματικό κάτοικο και κυρίως έναν γνήσιο Αριστερό!
Από έναν Αριστερό που γνωρίζει το ζήτημα εκ του σύνεγγυς και όχι εξ’ αποστάσεως, από έναν Αριστερό που μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας και όχι εγκλωβισμένος από ιδεοληψίες και την παραπληροφόρηση, από έναν Αριστερό που πράγματι σέβεται το ιερό δικαίωμα της εργασίας και δεν επιχαίρει – όπως κάποιοι άλλοι – όταν κάποιος κινδυνεύει να τη χάσει.
Ανώνυμος είπε… 19 Απριλίου 2015 – 1:19 π.μ.
Όποιος άνθρωπος προχωρεί στην ζωή με συναίσθημα και λογική μπορεί να αφήσει τους εγωισμούς και τα κόμπλεξ και να δει την αλήθεια. Να δω αν αυτός ο φασιστααστεριξ μπορεί να αλλάξει ποτέ την Σταλινική του νοοτροπία!!!!
Ανώνυμος είπε… 19 Απριλίου 2015 – 2:20 π.μ.
Νίκο δεν επιχειρώ να κάνω σπέκουλα στο κείμενό σου και δεν θέλω να εκληφθεί ως τέτοιο το σχόλιό μου. Απλά σου λέω, ότι σε τιμά η διαφοροποίηση, από εκείνους, που το μόνο που επιδιώκουν, είναι να εξαφανιστεί ακόμη και… η λέξη μεταλλεία από το λεξικό του Μπαμπινιώτη. Λοιπόν, ως προς την ουσία των όσων σχολιάζεις, μόνο τούτο θα προσθέσω: “Προσωρινή” είναι μόνο η Ιγγλέζη και όχι τα μεταλλεία και οι εργαζόμενοι σ’ αυτά.
