ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΝΕΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

sxoleia

Η οικονομική ανάπτυξη της ΒΑ Χαλκιδικής σηματοδοτεί παράλληλα την πληθυσμιακή της ανάπτυξη με γάμους και γεννήσεις παιδιών. Μαδεμοχωρίτισσες με έντονη κοινωνική και πολιτιστική δράση μας μίλησαν γι’ όλα αυτά που συνιστούν χειροπιαστή πραγματικότητα πλέον στις τάξεις της τοπικής κοινωνίας.

Η πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του δημοτικού σχολείου Στρατονίκης Μαρία Ζαμπούνη άνοιξε την καρδιά της στα «Μεταλλευτικά Νέα» και είπε:

«Ως ενεργό μέλος της κοινωνίας αυτής πιστεύω ότι ζούμε σ’ ένα ευλογημένο τόπο με την οικογένεια μου και θέλουμε να υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν ακόμη καλύτερη την καθημερινότητα τη δική μας και των παιδιών μας.»

Αυτά τα στοιχεία είναι σύμφωνα με την κ. Ζαμπούνη η εκπαίδευση και τα σχολεία, η επιμόρφωση και η ψυχαγωγία, το περιβάλλον και η οικολογία, καθώς και ενδιαφέροντα πολιτιστικού και πολιτισμικού χαρακτήρα. «Το έδαφος για την καλλιέργεια αυτών των στοιχείων υπάρχει. Τα προσφέρει η ίδια η ζωντανή ιστορία του τόπου και υπάρχει πλέον και το ανθρώπινο δυναμικό που θα συμβάλει στην ανάδειξη τους.»

Αν και έχουν περάσει 8 χρόνια, ως κάτοικος της Στρατονίκης δεν μπορεί να ξεχάσει πως γλίτωσε το χωριό από το διχασμό και την εσωστρέφεια…

«Πριν λίγα χρόνια περάσαμε δύσκολα, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό! Τα σχολεία μας κόντευαν να κλείσουν γιατί δεν υπήρχαν παιδιά και στα χωριά μας δεν υπήρχαν νέοι άνθρωποι και οικογένειες να στηρίξουν το τόπο τους, γιατί δεν υπήρχε δουλειά. Παρά μόνο η τρίτη ηλικία υπερτερούσε..! Ευτυχώς όμως οι «Κασσάνδρες» της κινδυνολογίας διαψεύστηκαν και επικράτησε η ορθή λογική.»

Η κ. Ζαμπούνη είναι βέβαιη, ότι όσο υπάρχει η επενδυτική εξέλιξη στα μεταλλεία και εργασία στην περιοχή θα υπάρχουν νέες οικογένειες και πολλά παιδιά. Σημείο αναφοράς είναι η άνοδος του κοινωνικοοικονομικού επιπέδου της περιοχής λόγω του μεγάλου αριθμού απασχολούμενων κατοίκων της Στρατονίκης, των Σταγείρων και των γύρω περιοχών.

«Υπάρχει ζωή στον τόπο μας, υπάρχει πρόοδος και ευημερία Και όπου υπάρχουν αυτά τα στοιχεία σε μια κοινωνία, υπάρχει συνέχεια… υπάρχει ταυτότητα! Αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα. Την εικονική πραγματικότητα την κάνουμε δώρο σε όσους νομίζουν ότι γράφοντας και λέγοντας ανυπόστατα πράγματα για αυτόν τον τόπο από απόσταση 600 χιλιομέτρων, πιστεύουν, ή θέλουν να νομίζουν ότι θα μας σώσουν…»

Κάτοικος Στρατονίκης και μητέρα ενός παιδιού είναι και η Πολυτίμη Μαρκογιαννάκη, η οποία μιλώντας στα Μεταλλευτικά Νέα θέλησε να εκφράσει ανοιχτά και χωρίς να μασήσει τα λόγια της, τους προβληματισμούς της για τον τρόπο συμπεριφοράς και δράσης όσων εναντιώνονται στην επένδυση χρυσού, αλλά και όσων στηρίζουν πολιτικά αυτές τις αντιδράσεις. Κατά την άποψη της, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση απολύτως με το αληθινό νόημα της οικολογίας, αλλά και με την αυθεντική έκφραση της πραγματικής κοινωνίας.

«Αυτό που με προβληματίζει είναι πως τα νέα κοινωνικά κινήματα τα έχει καπηλευθεί ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος. Όσοι δηλαδή διαφωνούμε, μας διέπει ‘ομοφοβία’, ‘ξενοφοβία’ και η μανία καταστροφής του περιβάλλοντος; Αυτό είναι γελοίο. Εγώ προσπαθώ να μεγαλώσω το παιδί μου με κοινωνικά ιδανικά, ενώ παράλληλα θέλω να του εμφυσήσω περιβαλλοντικές ανησυχίες. Κάθε μέρα κάνουμε μικρά βήματα οικολογικής συνείδησης, από το κλείσιμο της βρύσης και του ηλεκτρικού ρεύματος μέχρι την ανακύκλωση.»

Η κ. Μαρκογιαννάκη δεν αφήνει ασχολίαστη και την υπερβολική έκθεση παιδιών και νέων ανθρώπων από την περιοχή στη δημοσιότητα και το μίσος, απέναντι σε ότι σχετίζεται με τα μεταλλεία και όσους εργάζονται σ’ αυτά. Ενώ καυτηριάζει την αγωνία κάποιων να «χρησιμοποιήσουν» τη μητρότητα και την οικογένεια στο όνομα του αγώνα, θυσιάζοντας αξίες, ιδανικά και κάθε ευκαιρία για έναν υγιή και γόνιμο διάλογο.

«Σα μητέρα δε θα έβαζα ποτέ κάποιον και κάτι πάνω από το παιδί μου, κανένα συμφέρον, κανένα αφεντικό. Αισθάνομαι τυχερή που επιστρέψαμε πίσω στο χωριό μας και το παιδί μου μπορεί να μεγαλώσει πιο ελεύθερα στην επαρχία, πιο υγιές στη φύση που το περιβάλλει.»

Επίσης, η κάτοικος της Στρατονίκης ενοχλείται πάρα πολύ, που αυτοί που υπονομεύουν στην πραγματικότητα το δημοκρατικό διάλογο και τον κοινωνικό πολιτισμό εμφανίζονται από ΜΜΕ ως οι αυτούσιοι «εκφραστές» και «υπερασπιστές» τους.

«Με εξοργίζει που το προφίλ του εργαζόμενου στην εταιρία έχει διαμορφωθεί από ένα συγκεκριμένο κομμάτι κατοίκων ως ‘αμόρφωτος’, ‘υπάλληλος ξένων συμφερόντων’ και ‘τραμπούκος’. Για έναν απλό λόγο. Γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που είναι ανοικτοί σε διάλογο, προάγοντας έτσι τη δημοκρατία και τον κοινωνικό πολιτισμό. Όταν ζεις σ’ ένα ήρεμο κοινωνικό περιβάλλον με τόσο έντονη αναπτυξιακή δυναμική, πολλές φορές νιώθεις την ανάγκη αυτό το πλεονέκτημα να το μοιραστείς και με άλλους. Ακόμη και μ’ αυτούς που είναι υπέρμετρα φανατισμένοι εναντίον σου.»

[ΠΗΓΗ: ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ, τεύχος ΝΟΕΜΒΡΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2013]