Αλήθεια σκεφτόμουν τα περί αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, που τόσο διαφημίστηκαν τον τελευταίο μήνα. Τελικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Τουλάχιστον ένας υποψήφιος δήμαρχος που ήθελε διακαώς να αναμετρηθεί με τον Χρήστο Πάχτα –και ετοίμαζε το έδαφος για αυτό χρόνια τώρα–, αποκλείστηκε από τη μάχη διότι θεωρήθηκε υπερ-προβεβλημένος και θα έκανε κακό στον «αγώνα». Επίσης ένας Πανεπιστημιακός εμποδίστηκε από το να κάνει το κέφι του και να κατέβει για δήμαρχος, στο όνομα της ενότητας του αντι-εξορυκτικού ρεύματος…
Άλλο σημείο που πρέπει να αναφερθεί είναι το ότι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ικανοποιήθηκε με την επιλογή του υποψηφίου, άσχετα αν τελικά αναγκαστεί να τον στηρίξει, μη έχοντας άλλη λύση…
Και αν τελικά –που είναι και το πιθανότερο–, ο νυν δήμαρχος, ο οποίος σε τελική ανάλυση ανεξάρτητα από τη θέση του για την εξορυκτική δραστηριότητα, έχει και να παρουσιάσει πλούσιο έργο (μεταξύ των άλλων και θετικό πρόσημο στο… πολύ μείον ισοζύγιο του δήμου), κερδίσει την αναμέτρηση, τι θα πουν οι των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών; Τι θα έχει πάει στραβά; Που θα είναι η μαζικότητα του «αγώνα» που ενστερνίζονται «όλοι οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής», κατά τα λεγόμενά τους; Αλλά ας μην προδικάζω αποτελέσματα… Εδώ θα είμαστε και θα τα πούμε…