Γιορτή σήμερα – 21 Μαΐου: Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη οι Ισαπόστολοι – Ως γενέτειρα πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου αναφέρεται τόσο η Ταρσός της Κιλικίας όσο και το Δρέπανο της Βιθυνίας. Ωστόσο η άποψη που επικρατεί φέρει τον Μέγα Κωνσταντίνο να έχει γεννηθεί στη Ναϊσό της Άνω Μοισίας (σημερινή Νις της Σερβίας). Το ακριβές έτος της γεννήσεώς του δεν είναι γνωστό, θεωρείται όμως ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών 272-288 μ.Χ.

Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος, που λόγω της χλωμότητος του προσώπου του ονομάσθηκε Χλωρός, και ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, θυγατέρα ενός πανδοχέως από το Δρέπανο της Βιθυνίας.

Το 305 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται στην αυλή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη Νικομήδεια με το αξίωμα του χιλίαρχου. Το ίδιο έτος οι δύο Αύγουστοι, Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, παραιτούνται από τα αξιώματά τους και αποσύρονται. στο ύπατο αξίωμα του Αυγούστου προάγονται ο Κωνστάντιος ο Χλωρός στη Δύση και ο Γαλέριος στην Ανατολή.

Ο Κωνστάντιος ο Χλωρός πέθανε στις 25 Ιουλίου 306 μ.Χ. και ο στρατός ανακήρυξε Αύγουστο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι όμως που δεν αποδέχθηκε ο Γαλέριος. Μετά από μια σειρά διαφόρων ιστορικών γεγονότων ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται με τον Μαξέντιο, υιό του Μαξιμιανού, ο οποίος πλεονεκτούσε στρατηγικά, επειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα και ο στρατός του Κωνσταντίνου ήταν ήδη καταπονημένος.

Από την πλευρά του ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κάθε λόγο να αισθάνεται συγκρατημένος. δεν είχε καμία άλλη επιλογή εκτός από την επίκληση της δυνάμεως του Θεού. Ήθελε να προσευχηθεί, να ζητήσει βοήθεια, αλλά καθώς διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος, δεν ήξερε σε ποιόν Θεό να απευθυνθεί. Τότε έφερε νοερά στη σκέψη του όλους αυτούς που μαζί τους συνδιοικούσε την αυτοκρατορία. Όλοι τους, εκτός από τον πατέρα του, πίστευαν σε πολλούς θεούς και όλοι τους είχαν τραγικό τέλος. Άρχισε, λοιπόν, να προσεύχεται στον Θεό, υψώνοντας το δεξί του χέρι και ικετεύοντάς Τον να του αποκαλυφθεί.

Ενώ προσευχόταν, διαγράφεται στον ουρανό μία πρωτόγνωρη θεοσημία. Περί τις μεσημβρινές ώρες του ηλίου, κατά το δειλινό δηλαδή, είδε στον ουρανό το τρόπαιο του Σταυρού, που έγραφε «τούτῳ νίκα». Και ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει τη σημασία αυτού του μυστηριακού θεάματος, τον κατέλαβε η νύχτα. Τότε εμφανίζεται ο Κύριος στον ύπνο του μαζί με το σύμβολο του Σταυρού και τον προέτρεψε να κατασκευάσει απομίμηση αυτού και να το χρησιμοποιεί ως φυλακτήριο πιο πολέμους.

Έχοντας ως σημαία του το Χριστιανικό λάβαρο, αρχίζει να προελαύνει προς την Ρώμη εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση.

Όταν φθάνει στη Ρώμη ενδιαφέρεται για τους Χριστιανούς της πόλεως. Όμως το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Πολύ σύντομα πληροφορείται για την πενιχρή κατάσταση της Εκκλησίας της Αφρικής και ενισχύει από το δημόσιο ταμείο τα έργα διακονίας αυτής.

Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., στα Μεδιόλανα, όπου γίνεται ο γάμος του Λικινίου με την Κωνσταντία, αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επέρχεται μια ιστορική συμφωνία μεταξύ των δύο ανδρών που καθιερώνει την αρχή της ανεξιθρησκείας.

Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος ήσαν πολλά. Η αιρετική διδασκαλία του Αρείου, πρεσβυτέρου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ήλθε να ταράξει την ενότητα της Εκκλησίας. Η διδασκαλία αυτή, που ονομάσθηκε αρειανισμός, κατέλυε ουσιαστικά το δόγμα της Τριαδικότητας του Θεού.

Μόλις ο Μέγας Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στην Αλεξάνδρεια, απέστειλε με τον πνευματικό του σύμβουλο Όσιο, Επίσκοπο Κορδούης της Ισπανίας, επιστολή στον Επίσκοπο Αλεξανδρείας Αλέξανδρο (313 – 328 μ.Χ.) και τον Άρειο. Η προσπάθεια επιλύσεως του θέματος δεν ευδοκίμησε. Έτσι αποφασίσθηκε η σύγκλιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.

Η Σύνοδος εξορίζει τον Άρειο. Όμως περί τα τέλη του 327 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος καλεί τον Άρειο στα ανάκτορα. Ο αιρεσιάρχης φυσικά δεν χάνει την ευκαιρία και υποβάλλει μία ομολογία γεμάτη από έντεχνες θεολογικές ανακρίβειες, πείθοντας μάλιστα τον Μέγα Κωνσταντίνο ότι αυτή δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα είχε αποφασίσει η Α’ Οικουμενική Σύνοδος.

Μετά από νέες αμφισβητήσεις τελικά ο αυτοκράτορας συγκαλεί νέα Σύνοδο, το Νοέμβριο του 327 μ.Χ., η οποία ανακαλεί τον Άρειο από την εξορία και αποκαθιστά τους εξόριστους Επισκόπους Νικομηδείας Ευσέβιο και Νικαίας Θεόγνιο. Η ανάκληση του Αρείου και η αποκατάσταση των περί αυτών πυροδότησε νέες έριδες πιο κόλπους της Εκκλησίας, οι οποίες οδήγησαν σε διαμάχη του Μ. Κωνσταντίνου με τον Άγιο Αθανάσιο, Επίσκοπο Αλεξανδρείας.

Η τελευταία περίοδος της ζωής του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι αυτή που τον καταξιώνει στην εκκλησιαστική συνείδηση και τον οδηγεί στο απόγειο της πνευματικής του πορείας. Ο Άγιος, κατά τον Απρίλιο του 337 μ.Χ., αισθάνεται τα πρώτα σοβαρά συμπτώματα κάποιας ασθένειας. Οι πηγές μάς πληροφορούν πως ο Μέγας Κωνσταντίνος κατέφυγε σε ιαματικά λουτρά.

Βλέποντας όμως την υγεία του να επιδεινώνεται θεώρησε σκόπιμο να μεταβεί στην πόλη Ελενόπολη της Βιθυνίας, που είχε ονομασθεί έτσι λόγω της Αγίας μητέρας του. Εκεί παρέμεινε στο ναό των Μαρτύρων, όπου ανέπεμπε ικετήριες ευχές και λιτανείες προς τον Θεό. Ο Μέγας Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται πως η επίγεια ζωή του πλησιάζει στο τέλος της. Η μνήμη του θανάτου καλλιεργείται στην καρδιά του και τον οδηγεί στο μυστήριο της μετάνοιας και του βαπτίσματος.

Μετά από αυτά καταφεύγει σε κάποιο προάστιο της Νικομήδειας, συγκαλεί τους Επισκόπους και τους απευθύνει τον εξής λόγο: «Αυτός ήταν ο καιρός που προσδοκούσα από παλιά και διψούσα και ευχόμουν να καταξιωθώ της εν Θεώ σωτηρίας. Ήλθε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς την αθανατοποιό σφραγίδα, ήλθε η ώρα να συμμετάσχουμε στο σωτήριο σφράγισμα, πράγμα που κάποτε επιθυμούσα να κάνω στα ρείθρα του Ιορδάνου, στα οποία, όπως παραδίδεται, ο Σωτήρας μας έλαβε το βάπτισμα εις ημέτερον τύπον.

Ο Θεός όμως, που γνωρίζει το συμφέρον, μας αξιώνει να λάβουμε το βάπτισμα εδώ. Ας μην υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία. Γιατί και εάν ακόμη είναι θέλημα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου να συνεχισθεί η επίγεια ζωή μας και να συνυπάρχω με το λαό του Θεού, θα πλαισιώσω τη ζωή μου με όλους εκείνους τους κανόνες που αρμόζουν στον Θεό».

Μετά το βάπτισμα ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν ξαναφόρεσε τον αυτοκρατορικό χιτώνα, αλλά παρέμεινε ενδεδυμένος με το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος, μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του το 337 μ.Χ. Ήταν η ημέρα εορτασμού της Πεντηκοστής, γράφει ο ιστορικός Ευσέβιος.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο Ευσέβιος τα γεγονότα, τα οποία ακολούθησαν την κοίμηση του Αγίου. Όλοι οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα, αφού έσχισαν τα ρούχα τους και έπεσαν στο έδαφος, έκλαιγαν και φώναζαν δυνατά, σαν να μην έχαναν το βασιλέα τους, αλλά τον πατέρα τους. Οι ταξίαρχοι και οι λοχαγοί έκλαιγαν τον ευεργέτη τους. Οι δήμοι ήσαν λυπημένοι και κάθε κάτοικος της Κωνσταντινουπόλεως πενθούσε, σαν να έχανε το κοινό αγαθό.

Αφού οι στρατιωτικοί τοποθέτησαν το σκήνωμα του Αγίου σε χρυσή λάρνακα, το μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και το εναπέθεσαν σε βάθρο στον βασιλικό οίκο. Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Δίκαια η ιστορία τον ονόμασε Μέγα και η Εκκλησία Ισαπόστολο.

Σημείωση: Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Άγιος Κωνσταντίνος κατηχήθηκε και βαπτίστηκε από τον Άγιο Σιλβέστρο, Πάπα Ρώμης (βλέπε 2 Ιανουαρίου). Διαβάστε εδώ την πολύ ωραία ανάλυση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη σχετικά με το θέμα αυτό.

Η Αγία Ελένη

Η Αγία Ελένη γεννήθηκε στο Δρέπανο της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας περί το 247 μ.Χ. Φαίνεται ότι ήταν ταπεινής καταγωγής. στην ιστοριογραφία υπάρχει σχετική διχογνωμία ως προς το αν η μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου υπήρξε σύζυγος ή νόμιμη παλλακίδα του Κωνσταντίου του Χλωρού.

Μεταξύ των ετών 272 – 288 μ.Χ. γέννησε στη Ναϊσό της Μοισίας τον Κωνσταντίνο. Όταν, πέντε έτη αργότερα, ο Κωνσταντίνος Χλωρός έγινε Καίσαρας από τον Διοκλητιανό, αναγκάσθηκε να την απομακρύνει, για να συζευχθεί τη Θεοδώρα, θετή κόρη του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, και να έχει έτσι το συγγενικό εκείνο δεσμό, ο οποίος θα εξασφάλιζε τη στερεότητα του Διοκλητιανού τετραρχικού συστήματος. Παρά το γεγονός αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος τιμούσε ιδιαίτερα τη μητέρα του. Της απένειμε τον τίτλο της αυγούστης, έθεσε τη μορφή της επί νομισμάτων και έδωσε το όνομά της σε μία πόλη της Βιθυνίας.

Η Αγία έδειξε την ευσέβειά της με πολλές ευεργεσίες και την ανοικοδόμηση νέων Εκκλησιών στη Ρώμη (Τιμίου Σταυρού), στην Κωνσταντινούπολη (Αγίων Αποστόλων), στη Βηθλεέμ (βασιλική της Γεννήσεως) και επί του Όρους των Ελαιών (βασιλική της Γεθσημανή). Η Αγία Ελένη πήγε το 326 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν ληστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, ένα χρόνο μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου, η Αγία Ελένη πέρασε και από την Κύπρο.

Η Αγία Ελένη κοιμήθηκε με ειρήνη μάλλον το 327 μ.Χ. σε ηλικία ογδόντα ετών. Ο ιστορικός Ευσέβιος γράφει ότι η Αγία προαισθάνθηκε το θάνατό της και με διαθήκη άφησε την περιουσία της στον υιό της και τους εγγονούς της.

Όπως ήταν φυσικό ο υιός της μετέφερε το τίμιο λείψανό της στην Κωνσταντινούπολη και την ενταφίασε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Η Σύναξη αυτών ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και στον ιερό ναό αυτών στην κινστέρνα του Βώνου.

Οι Βυζαντινοί τιμούσαν ιδιαίτερα τον Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη. Απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι κατά το Μεσαίωνα ήταν πολύ δημοφιλής στους Βυζαντινούς η απεικόνιση του πρώτου Χριστιανού βασιλέως με τη μητέρα του, που κρατούσαν στο μέσον Σταυρό. Η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι και σήμερα με τα κωνσταντινάτα.

Ιερά Λείψανα:

Μία ωμοπλάτη του Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκεται στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκονται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στις Λαύρες Αγίας Τριάδος – Αγ. Σεργίου Μόσχας και Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Απολυτίκιο: Ήχος πλ. δ’.

Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν βασιλεύσιν, Απόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο· ην περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

[ΠΗΓΗ: https://ieramonopatia.gr, 21/5/2019]

Ανακοινώθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα αποτελέσματα της 2ης πρόσκλησης υποβολής αιτήσεων στο πλαίσιο της δράσης WiFi4EU. Στο πλαίσιο της πρόσκλησης υπέβαλαν αιτήσεις περισσότεροι από 10.000 Δήμοι σε όλη την Ευρώπη και διατέθηκαν τελικά 3.400 vouchers, συνολικής αξίας 51 εκ. €. Εντός των προσεχών εβδομάδων οι επιλεχθέντες Δήμοι θα κληθούν να υπογράψουν τις σχετικές συμβάσεις ώστε να λάβουν το voucher αξίας €15.000. Στο πλαίσιο της πρώτης πρόσκλησης είχαν διατεθεί 2.800 vouchers, ενώ συνολικά, στο πλαίσιο της δράσης WiFi4EU θα διατεθούν 9.000 vouchers.

Δικαίωμα συμμετοχής στη δράση WiFi4EU έχουν Δήμοι από 30 χώρες (τα ΚΜ της ΕΕ και επιπλέον Nορβηγία και Ισλανδία). Τα vouchers διατίθενται με σειρά προτεραιότητας υποβολής των αιτήσεων και σχεδόν το 98% των vouchers διατέθηκαν εντός των 60 πρώτων δευτερολέπτων!

Σχετικά με τη συμμετοχή Δήμων της Ελλάδας, στο πλαίσιο της παρούσας πρόσκλησης, θα λάβουν voucher 90 Δήμοι, ενώ 15 επιπλέον Δήμοι είναι στη λίστα επιλαχόντων. Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της πρώτης πρόσκλησης είχαν αποκτήσει voucher άλλοι 117 Δήμοι της χώρας. Έτσι, η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες όπου περισσότερο από το 50% των Δήμων (συγκεκριμένα για την Ελλάδα ~64%) έχει ήδη αποκτήσει voucher.

Δήμοι που δεν έλαβαν voucher στο πλαίσιο των δύο πρώτων προσκλήσεων, θα έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν voucher σε επόμενες προσκλήσεις.

Η Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της ανάπτυξης υποδομών δωρεάν ασυρματικής ευρυζωνικής σύνδεσης, υλοποιεί τη δράση WiFi4GR, που δρα συμπληρωματικά προς τη δράση WiFi4EU και προσφέρει αναβαθμισμένη ποιότητα υπηρεσιών. Η δράση WiFi4GR έχει προϋπολογισμό 15 εκ. € και μέσω αυτής θα αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο δίκτυο 2.900 περιοχών ασυρματικής πρόσβασης σε όλη τη χώρα. Το τεύχος διακήρυξης της δράσης βρίσκεται ήδη σε δημόσια διαβούλευση.

O Γενικός Γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων κ. Βασίλης Μαγκλάρας δήλωσε: «Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους Δήμους της χώρας για την συμμετοχή τους. Η Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων θα συνεχίσει την ενημέρωση και την υποστήριξή τους για την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο συνδέεται με τις υπόλοιπες δράσεις που υλοποιούμε για την προώθηση των νέων τεχνολογιών στη χώρα, στο πλαίσιο του Εθνικού Ευρυζωνικού Σχεδίου.»

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι Δήμοι μπορούν να επικοινωνούν με τη Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων / Διεύθυνση Ευρυζωνικότητας και Δικτύων Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών (κ. Κανέλλης, s.kanellis@mindigital.gr)

 

[ΠΗΓΗ: https://ellas2.wordpress.com/, 20/5/2019]

Τήν Κυριακή 19η μηνός Μαΐου τ.ἒ., τή λεγομένη τοῦ DSC00168Παραλύτου, τέταρτη ἀπό τό Ἃγιο Πάσχα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Αἰδ. π. Χρῆστο Μήτσιου καί π. Σοφιανό Μαυρίδη καί τόν Διάκονό του π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη ἐπεσκέφθη τήν ἱστορική ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, ὃπου καί ἐτέλεσε τό ἐνιαύσιο Ἱερό Μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Παναγιώτου Κορκόντζιλα, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη στίς 20 Ἰουνίου 2018, ἀλλά ἡ οἰκογένειά του μέ τήν εὐκαιρία τῆς παρουσίας τοῦ Σεβασμιωτάτου στό Ζαγκλιβέρι κατά τό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐθεώρησε καλό νά ἐπισπεύση τήν τέλεσή του ὣστε νά συμμετάσχη καί ὁ Ἐπίσκοπός μας στήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του.

Τόν Σεβασμιώτατο ὑπεδέχθησαν σύμπας ὁ Λαός τῆς Ἐνορίας μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐφημέριό του, διάδοχο καί γαμβρό τοῦ κοιμηθέντος π. Παναγιώτου, Αἰδ. Οἰκ. π. Ἰωάννη Κωνσταντίνου, τήν πολυπληθῆ οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήστου, τόν τέως Ὑπουργό καί βουλευτή κ. Θεόδωρο Καράογλου, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Ἀν. Οἰκονόμου, τόν ἐντεταλμένο Δημοτικό Σύμβουλο κ. Γεώργιο Κεμαλμᾶ καί τόν τέως καί νῦν ὑποψήφιο Δήμαρχο Λαγκαδᾶ κ. Ἰωάννη Ἀναστασιάδη.

Στό κήρυγμά του ὀ Σεβασμιώτατος, προβάλλοντας ὡς κυρία του πρόταση τή φράση τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδά «Κύριε, ἂνθρωπον οὐκ ἒχω…» ( Ἰωαν. ε’ 7), μίλησε γιά τήν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, ὡς μοναδικοῦ θεόπλαστου δημιουργήματος καί συνέδεσε τό κήρυγμά του μέ τή βιοτή τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀνθρώπου καί ἰερέως π. Παναγιώτου Κορκόντζιλα.

Ἡ Ἐκκλησία, εἶπε ὁ Δεσπότης, βλέπει τόν ἂνθρωπο σάν «τό μέγα καί πράγμα καί ὂνομα, τό τῆς θείας φύσεως ἀπεικόνισμα», καθώς μᾶς διδάσκει ὁ Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης, καί τόν τιμᾶ ὡς ἀπεικόνισμα τῆς θείας φύσεως. Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, λοιπόν, βρίσκεται στό ὃτι εἶναι ἓνας μικρόκοσμος καί μικρόθεος, στό ὃτι εἶναι ἓνα πρόσωπο μοναδικά ζωοποιημένο ἀπό τήν πνοή τοῦ Θεοῦ, πρόσωπο πού ἒλαβε ἐντολή νά ὑπερβῆ τό σύμπαν, νά τοῦ πῆ τό νόημά του, νά τό καταστήση κοινωνό τῆς Θείας Χάριτος, ὣστε νά κληθῆ καί τό σύμπαν δι’ αὐτοῦ τοῦ χαριτωμένου ὂντος νά γίνη « εἰκών εἰκόνος» ( Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης ).

Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἂν ὑπάρχη, λοιπόν, ὁ ἂνθρωπος εἶναι γιατί ὑπάρχει ὀ Θεός. Ἡ καταγωγή μας εἶναι ἀπό τόν Θεό, εἲμαστε θεόπλαστοι, γιά τοῦτο καί τό εἶναι μας ἐξαρτᾶται ἐξολοκλήρου ἀπό Ἐκεῖνον. Πλαστήκαμε νά εἲμαστε, νά γίνουμε Παράδεισος, γιά τοῦτο ἡ ψυχή στά ἐσώτατα ἂδυτά της εἶναι χριστονοσταλγική καί θεονοσταλγική! Κι ὃμως, χτίσαμε τήν πτώση καί χάσαμε τόν Θεό, χάνοντας μαζί καί τόν ἀνθρωπο. Ἐπιχειρήσαμε τή μεταπήδηση ἀπό τή θεοκεντρικότητα στήν ἀνθρωποκεντρικότητα, φτάνοντας ἀπό τόν Θεάνθρωπο στόν ἀνθρωποθεό, στό κατάντημα τῆς αὐτοφυλακίσεώς μας σέ μιά ψευδοαυτάρκεια πού συνοδεύεται ἀπό τούς καπνούς τῆς αὐτοθεοποιήσεώς μας καί τήν ψευδαίσθηση τῆς αὐτοσωτηρίας μας. Γιά νά διαπιστώσουμε δυστυχῶς ὃτι μείναμε μόνοι καί “οὐαί αὐτῷ τῷ ἑνί ὃταν πέσῃ καί μή ᾖ δεύτερος ἐγεῖραι αὐτόν” (: ἀλίμονο σ’αὐτόν τόν ἓνα, ὃταν πέση καί δέν θά εἶναι κανείς ἂλλος νά τόν σηκώση!) ( Ἐκκλησ. δ΄10)»

Νά σημειωθῆ ὃτι ὁ π. Παναγιώτης ὑπηρέτησε ἐπί πενήντα καί πλέον ἒτη τήν Ἐκκλησία, ἀπό τή θέση τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου, τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Δ΄ Περιφερείας τῆς Ἰερᾶς Μητροπόλεώς μας, τοῦ Προϊσταμένου καί Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, τοῦ Διδασκάλου, Καθηγητοῦ καί Γυμνασιάρχου στή Μέση Ἐκπαίδευση καί κυρίως πατρός μεγάλου ἀριθμοῦ πνευματικῶν του τέκνων καί ἓξ κατά σάρκα τέκνων καί εὐάριθμων ἐγγονῶν. Ἀς εἶναι αἰωνία καί ἀγήρως ἠ μνήμη του.

[ΠΗΓΗ: http://www.im-ierissou.gr, 20/5/2019]

Σκουπίδια, πλαστικά, αλλά και… λάστιχα αυτοκινήτων συνέλεξαν οι εθελοντές που καθάρισαν το βυθό στο λιμάνι της Ιερισσού, το πρωί της Κυριακής, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ωκεανών.

Τον καθαρισμό πραγματοποίησαν το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αριστοτέλη και ο Σύλλογος Φίλοι Περιβάλλοντος Ιερισσού, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Υποβρυχίου Κυνηγιού Θεσσαλονίκης. Η δράση έγινε με την αιγίδα του Δήμου Αριστοτέλη και υπό την εποπτεία του Λιμεναρχείου Ιερισσού.

[ΠΗΓΗ: https://www.halkidikifocus.gr/, 19/5/2019]