Στο antigold.gr έχει σήμερα μια ανάρτηση ενδεικτική της στρεβλής νοοτροπίας και του σημείου ψυχαναγκασμού που έχει φέρει πολύ κόσμο στην Χαλκιδική η προπαγάνδα κατά της επένδυσης …
Έχει μια φωτογραφία ενός άνδρα με μπουφάν “ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού”, πλάτη, μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα, και τίτλο «του χρόνου έξω από το σπίτι σας, εύχομαι…»
Απευθύνεται λοιπόν ο συγγραφέας στον αναγνώστη –προφανώς τον εκτός Χαλκιδικής– και λέει: «Σάμπως μεγάλωσες σε τέτοιο μέρος; Έτρεχε το μάτι σου στις ράχες των δέντρων κάθε καλημέρα; Κελάρυζε στ΄αυτί σου το αεράκι με τα χάχανα των πουλιών μόλις έβγαινες από την πόρτα του σπιτιού σου;»… Δηλαδή αν μένεις στην Ιερισσό, μόλις βγαίνεις από το σπίτι σου πέφτεις επάνω στον Κάκκαβο, ή φτάσανε τα μεταλλεία μέχρι την Ιερισσό;
Μετά αρχίσει το παραλήρημα: «Εσύ, τώρα, θα μου πεις ότι μένεις στην Εκάλη ή στην Κηφισιά. Ότι πρέπει κάποιες θυσίες να γίνουν για να έρθει η ανάπτυξη. Η Χαλκιδική είναι μακριά. Στα Prada σου τι νιώθει ο άντρας με το σκούρο μπουφάν “ΟΧΙ στην εξόρυξη χρυσού” μπροστά από το δίχτυ που χωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του. Το resort που παραθερίζεις στο δεύτερο πόδι δεν έχει θέα στις Σκουριές.».
Αυτά έχουν βάλει στο μυαλό των κατοίκων της περιοχής οι Τόληδες, ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι άλλοι αρουραίοι της μικροπολιτικής που παλεύουν για την αυτοπροβολή τους στην πλάτη παραπλανημένων θυμάτων… Αυτοί που «αδιαφορούν για τον δίκαιο αγώνα» είναι ΟΛΟΙ κάτοικοι βόρειων προαστίων της Αθήνας, φοράνε Prada και έρχονται στην Χαλκιδική μόνο για διακοπές … Τέτοιο κόμπλεξ που έχει δημιουργηθεί σε αυτούς τους ανθρώπους, σπάνια έχουμε δει… Η καραμέλα του κακού Αθηνοκεντρικού κράτους που αποφασίζει ερήμην των ντόπιων! Βάζω και στοίχημα ότι αν πρότεινε και μια λύση ο συγγραφέας της ανάρτησης, θα μας έλεγε ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση και να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ που «θα διώξει τους χρυσοθήρες την επόμενη μέρα και θα δώσει στον κόσμο δουλειά, στον οικοτουρισμό και στον γαστρονομικό τουρισμό…». Έτσι δεν είναι φίλε μου ή φίλη μου;
Πάντως, όσον αφορά τον τίτλο, «του χρόνου έξω από το σπίτι σας, εύχομαι…», ξέρεις εμείς που ζούμε στην Κηφισιά και την Εκάλη, δεν έχουμε τέτοιο φόβο… Εσύ όμως, αν δεν ανοίξεις τα μάτια σου και δεν δεις καθαρά μπροστά σου, μια ζωή με το βάρος των ενοχικών κόμπλεξ θα ζήσεις…