Το μπλογκ Ρεσπέντζα, δεν φημίζεται για τις φιλομεταλλευτικές αναρτήσεις του… Παρ’ όλα αυτά του αναγνωρίζω μια συνεπή σχετική αντικειμενικότητα παρ’ όλο που υποστηρίζει συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Παραθέτω μια ανάρτηση της Κυριακής 8/6, με τίτλο «Δεν κάθησε ακόμη η σκόνη», η οποία θα πρέπει να προβληματίσει πολλούς από τους οπαδούς του αντιμεταλλευτικού μπλοκ. (Δεν λέω όλους διότι γνωρίζω ότι υπάρχουν και αμετανόητοι)… Το άρθρο υπογράφει ο «Σκεπτόμενος Πολίτης». Διαβάστε παρακαλώ, και αν έχετε χρόνο, διαβάστε και τα σχόλια των αναγνωστών του Ρεσπέντζα, εδώ… Έχουν και αυτά ενδιαφέρον…

«Η ανάλυση, της ανάλυσης, ώ ανάλυση

Πέρασαν τρείς εβδομάδες από τις αυτοδιοικητικές εκλογές κι ακόμη συνεχίζονται οι αναλύσεις…Παρόλο που ο Πάχτας έχασε, οι αντίπαλοί του εξακολουθούν να αναρωτιούνται μουδιασμένοι, τι έγινε τελικά στον Δήμο Αριστοτέλη. Γιατί άραγε; Το πράγμα είναι απλό: Βγήκε νέος δήμαρχος, με οριακή πλειοψηφία, που του τη χάρισαν Μαδεμοχωρίτες, οι οποίοι προέταξαν την ενότητα, πιστεύοντας ότι ο νέος δήμαρχος είναι αυτός που θα την φέρει. Οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους, από όποια πλευρά και να τους δει κανείς.

Γι’ αυτό το λόγο. η αμηχανία του Συριζο-καπελωμένου Syntonistikon SOS ήταν έκδηλη στην ανακοίνωση που έβγαλε με καθυστέρηση,μέρες μετά τις εκλογές, διακηρύσσοντας κατά τα γνωστά ότι ο υπέρ πάντων αγών συνεχίζεται. Φαίνεται πως οι μάταιες αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος, δεν οδηγούσαν στα συμπεράσματα πού ήθελαν. Άλλοι επίδοξοι αναλυτές, οι γνωστοί σκοταδιστές Παρατηρητές, προσπαθούν όψιμα και με το ζόρι να πείσουν (τους εαυτούς τους) ότι οι εκλογές ήταν δημοψήφισμα και το κέρδισε το μεταλλειοφοβικό μέτωπο (εδώ), Αλλά αυτό, ακόμη κι ο νέος δήμαρχος το απέρριψε κατηγορηματικά εξαρχής.

Φυσικά όλοι αυτοί και το υπόλοιπο τσούρμο, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο, υποδεικνύουν στον νέο δήμαρχο να διαβάσει καλά τα αποτελέσματα, να μην ξεχνά ότι «αυτοί» τον στήριξαν και τον έβγαλαν, να προσέξει τι θα κάνει, γιατί αλλιώς… κλπ κλπ. Αναλύσεις,αερολογίες, ζόρια, καπέλωμα, φοβέρες. Ο νέος δήμαρχος έχει να λύσει σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, εφόσον δεχθούμε ότι θα διαλέξει τον δύσκολο δρόμο της Αρετής και θα προτάξει την ενότητα και την πρόοδο του δήμου.

Στερνή μου γνώση…

Γνωστός μεταλλειοφάγος, ομότιμος πανεπιστημιακός καθηγητής Γεωλογίας, σχολιάζει με πικρία στην παραπάνω ανάρτηση των Παρατηρητών. Διερωτάται απογοητευμένος τι νόημα είχαν άραγε οι προσπάθειες οι δικές του και άλλων «οικολόγων», να εκδοθούν ψηφίσματα από άλλους (άσχετους) δήμους, κατά των μεταλλείων. Μπορεί ο ίδιος να ανακάλυψε τελικά ότι δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ νόημα, για άλλους όμως είχαν και παραείχαν, αφού ενίσχυαν τον ντόρο και τον κουρνιαχτό που προσπαθούσαν να σηκώσουν.

Ας μην ξεχνά ο ομότιμος, ότι άλλοι πονηροί συνάδελφοί του πανεπιστημιακοί, απέκτησαν (εφήμερη) δημοσιότητα, χάρη στα μεταλλεία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τρομολάγνους καθηγητάδες έχτισαν ή χτίζουν πολιτική καριέρα, κεφαλαιοποιώντας τις υπηρεσίες που προσέφεραν στο Συριζο-αντιμεταλλευτικό-αντιμνημονιακό μπλοκ. Κάπως αργά ο ομότιμος συνειδητοποίησε τη ματαιότητα του «αγώνα» των ασχέτων με την τοπική κοινωνία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ακόμη κι ο νέος δήμαρχος Αριστοτέλη θεωρεί ότι το θέμα δεν αφορά το Κιλκίς, την Αλεξανδρούπολη ή τους Παξούς.

Πάλι η “νομιμότητα”

Μετά τις εκλογές, όλο και περισσότεροι από αυτούς που είχαν εγκλωβισθεί στα διλήμματα της προπαγάνδας των «οικολόγων», αντιλαμβάνονται πιά ότι ο «αγώνας» για τη γή, το χώμα, τα δάση, τα δέντρα, τα φυτά, το νερό,τον αέρα, τα ζώα., τα πουλιά, τις μέλισσες κλπ κλπ. δεν ήταν αγνά οικολογικός. Ήταν (εκτός των άλλων) το σκηνικό ενός κακόγουστου σήριαλ με ντόπιους πολιτικάντηδες, αρρωστημένους τοπικιστές του Νότου και θλιβερούς κομματικούς ψηφοθήρες.

Το μήνυμα της κάλπης στον Δήμο ήταν ξεκάθαρα ενωτικό. Όμως, η ενότητα δεν συμφέρει τους οπαδούς του αντιβιομηχανικού μεσαίωνα και τον υπόλοιπο συρφετό που απομυζά πολιτικά οφέλη. Ο διχασμός, η αναταραχή, η ανασφάλεια του κόσμου, τους συντηρεί και τους τρέφει. Γι΄ αυτό, ενώ οι εκλογές τελείωσαν, αυτοί συνεχίζουν να παραμιλούν και να αναλύουν. Όσο καταλαβαίνουν ότι η τοπική κοινωνία πάει να μονιάσει, τόσο αυτοί θα εντείνουν τις προσπάθειες να τη διχάσουν. Η γνωστή «οικολογική» παρεούλα και οι παρατρεχάμενοι, θα συνεχίζουν το βιολί τους, όσο μπορούν. Θα παίζουν κλεφτοπόλεμο, θα γαυγίζουν σε διαδηλώσεις στις Σκουριές, θα μανουριάζουν στον Κάκαβο, θα κάνουν επαναστατική γυμναστική, θα τραμπουκίζουν, θα δοκιμάζουν την υπομονή της τοπικής κοινωνίας. Για το καλό μας πάντα.

Στα πλαίσια αυτά εντάσσονται και οι πρόσφατες νομικίστικες εφευρέσεις των «κατοίκων» γιά εντοπισμό “έλλειψης αδειών” (πάλι), σε μιά καθόλα νόμιμη και πλήρως αδειοδοτημένη δραστηριότητα, ο εκφοβισμός των δημοσίων υπαλλήλων, η πορεία στις Σκουριές για τόνωση ηθικού κλπ. Ως πότε όμως.»