Θεωρώ ότι κάθε νοήμων πολίτης επιθυμεί διακαώς την κοινωνική ενότητα και συνοχή στο δήμο του. Τονίζω το νοήμων διότι ως γνωστόν η κοινωνική διχόνοια ωφελεί συγκεκριμένα συμφέροντα και θεωρώ ότι όσοι την επιδιώκουν για ίδιον όφελος, δεν συγκαταλέγονται στους νοήμονες (αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση).
Τι γίνεται λοιπόν στο δήμο μας; Η αντιπολίτευση με προεξάρχοντα τον μπερδεμένο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο, αρκεί το όνομά του να μην αρχίζει από Πα- και να τελειώνει σε –χτας… Εδώ όμως υπάρχει μια γκρίζα ζώνη: Ο κύριος αντίπαλος της παρούσας δημοτικής αρχής, ο κος Μίχος, αν και προβλήθηκε από το αντιμεταλλευτικό μπλοκ (το οποίο παρεμπιπτόντως σιωπά εκκωφαντικά), και στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όπως έχει πει «από την 1 Σεπτεμβρίου 2014 ξεκινάμε τις διαδικασίες απομάκρυνσης των μεταλλείων», ο ίδιος προωθεί ένα τόσο ενωτικό προφίλ (πιο ενωτικό κολλάς μόνιμα), και μια τέτοια «συμπάθεια» για τους μεταλλωρύχους, σε σημείο να αναρωτιέται κανείς γιατί δεν κατεβαίνει με τον συνδυασμό Πάχτα…
Από την πλευρά του ο Πάχτας έχει γυρίσει εδώ και πολύ καιρό σελίδα στο θέμα μεταλλεία, και προς τιμήν του δεν ανακινεί το θέμα για ψηφοθηρικούς λόγους. Δεδομένου ότι οι κάτοικοι του δήμου που διάκεινται θετικά υπέρ των μεταλλείων είναι πολλαπλάσιοι των αντιδρώντων, θα μπορούσε να ξεκινήσει μια προεκλογική εκστρατεία με σημαία το θέμα των μεταλλείων. Ο έμπειρος όμως Δήμαρχος Αριστοτέλη κατανοώντας πως η πόλωση δεν είναι η λύση για το δήμο και βλάπτει σε κάθε επίπεδο, οικονομικό, κοινωνικό, αυτοδιοικητικό και πολιτικό, επιλέγει μια καμπάνια χαμηλών τόνων απευθυνόμενος στην κοινή λογική των δημοτών και όχι στη λίμπιντό τους… Εξ’ άλλου το τεράστιο, χειροπιαστό έργο της παρούσας δημοτικής αρχής τα τριάμισι αυτά χρόνια διακυβέρνησης, είναι ο καλύτερος συνήγορος για κάθε προεκλογική εκστρατεία… Όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση των αντιπολιτευτικών ΜΜΕ και των παρασιτικών δημοσιογράφων που ζουν τρεφόμενοι με το μπάχαλο, την πόλωση και την αναμπουμπούλα… Και βέβαια προς μεγάλη απογοήτευση της αντιπολίτευσης που έχει επιλέξει την Χαλκιδική ως πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, ως αρένα αναμέτρησης μνημονιακών και αντιμνημονιακών πολιτικών, εκμεταλλευόμενη την ευπιστία μερίδας των κατοίκων όσον αφορά το θέμα των εξορύξεων.
Όλες οι καταστάσεις όμως κάποτε ωριμάζουν. Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που κάποιοι μπορούσαν να πλασάρουν τις επιδιώξεις τους μέσα σε αγωνιστικό περιτύλιγμα και να δελεάσουν τους ψηφοφόρους. Το εκλογικό σώμα του δήμου έχει ωριμάσει και η λογική θα πρυτανεύσει στις εκλογές του Μαΐου, σε πείσμα των μπλογκ και των φυλλάδων που τρέφονται με σκάνδαλα, ακρότητες και βανδαλισμούς. Ο δήμος έχει ξεκινήσει ένα αναπτυξιακό ταξίδι προς τα εμπρός και η αντίδραση στα μεταλλεία είναι ανασχετικός παράγοντας, βαρίδι. Η επόμενη κίνηση είναι να απαλλαγούμε από τα βαρίδια και να συνεχίσουμε μπροστά, ενωμένοι, με έργα που θα έχουν στόχο το ευ ζην των δημοτών. Όλα τα άλλα είναι λόγια…
