Για όποιους –λίγους– είχαν και την παραμικρή αμφιβολία ότι το θέμα της Χαλκιδικής είναι καθαρά πολιτικό και στην ουσία κάθε πτυχή του επιχειρείται να εκμεταλλευτεί πολιτικά για αντικυβερνητική πολιτική, το σημερινό άρθρο του Σάκη Αποστολάκη στην Ελευθεροτυπία λύνει κάθε απορία.
Επειδή οι Κασιδιάρηδες και η παρέα τους αφέθηκαν ελεύθεροι, θα πρέπει να αφεθούν και οι προφυλακισμένοι για τις Σκουριές, λέει με λίγα λόγια το άρθρο. Και ποιο είναι το επιχείρημα; Ότι είναι οικογενειάρχες με λευκό ποινικό μητρώο. Και ποιος αμφισβήτησε το ότι είναι οικογενειάρχες με καθαρό μητρώο; Η διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τους χρυσαυγίτες που αφέθηκαν που να τους τοποθετούν σε χώρο τέλεσης αδικημάτων… Για τον Λαγό και τον Πατέλη που βρέθηκαν τέτοια στοιχεία, εφαρμόστηκε ο νόμος και πήραν το δρόμο για Κορυδαλλό. Για τον Μιχαλολιάκο που κρίθηκε επικίνδυνος, το ίδιο. Δυστυχώς για τους υπόλοιπους δεν βρέθηκε τίποτα στο στάδιο αυτό. Σε αντίθεση με τους 4 της Χαλκιδικής όπου τα στοιχεία ταυτοποίησης ήταν αυτά που τους οδήγησαν στην προφυλάκιση. Μην μας διαφεύγει, είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηριστεί ολόκληρο πολιτικό κόμμα εγκληματική οργάνωση χωρίς ατράνταχτα στοιχεία, και στο δικαιικό μας σύστημα οι ποινικές ευθύνες είναι ατομικές.
Από εδώ και πέρα, ανακοινώσεις τύπου «Η Δικαιοσύνη έχει δεμένα τα μάτια και τώρα της βούλωσαν και τα αυτιά. Δεν ξέρουμε πότε θα της κλείσουν και το στόμα», που εκδίδονται από το Συντονιστικό Συλλόγων και Φορέων Σταγείρων Ακάνθου, είναι καθαρά απόπειρες εντυπωσιασμού και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, διότι πάνε με το ζόρι να συγκρίνουν δύο υποθέσεις που εκ των πραγμάτων δεν συγκρίνονται. Μάλιστα θα σημείωνα ότι τέτοιες απόπειρες μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες ατραπούς στο σημείο που κάθε κατηγορούμενος για κακουργηματικές ενέργειες θα παίρνει μέτρο σύγκρισης την προανάκριση για την Χρυσή Αυγή. Και συμπεράσματα τύπου «Τώρα βλέπουν ότι, για την κυβέρνηση τουλάχιστον, οι κάτοικοι που αντιδρούν στην εξόρυξη χρυσού θεωρούνται πιο επικίνδυνοι από τους χρυσαυγίτες» είναι φτηνή και χειρίστου είδους προπαγάνδα. Αλλά είπαμε, όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές θα διαβάζουμε όλο και περισσότερη λασπολογία, προπαγάνδα και απιθανολογίες.
Και κλείνοντας, θα ήθελα –προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα–, να βάλω στο τραπέζι και το εξής ενδεχόμενο: Όλοι αυτοί οι έξωθεν συμπαραστάτες και υποστηρικτές που σκίζουν τα ρούχα τους για την αθωότητα των κατηγορουμένων έχουν σκεφθεί την περίπτωση οι τελευταίοι να παραδεχθούν κάποιες πράξεις τους; Τι θα γίνει τότε; Πως θα το μαζέψουν; Τι θα πουν για τους οικογενειάρχες, τα λευκά μητρώα και τις «κατασκευασμένες» κατηγορίες;…