Τους όρους απόσχισης των λιγνιτικών μονάδων Μελίτης και Μεγαλόπολης ενέκριναν οι μέτοχοι της ΔΕΗ κατά τη χθεσινή γενική συνέλευση της εταιρίας. Παράλληλα, το Δ.Σ. έδωσε το πράσινο φως και παρατείνονται μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2019 τα τιμολόγια και οι εκπτώσεις όγκου ισχύος και ενέργειας των βιομηχανιών υψηλής τάσης. Πιο συγκεκριμένα, εγκρίθηκαν εκπτώσεις όγκου κλιμακωτά ανάλογα με την κατανάλωση έως και 12%. Η συγκεκριμένη έκπτωση αφορά τις καταναλώσεις από 700 έως 1.000 γιγαβατώρες, ενώ για μεγαλύτερες σι μέτοχοι εξουσιοδότησαν τον πρόεδρο της εταιρίας για απευθείας διαπραγματεύσεις με τους πελάτες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκπρόσωποι του ΤΑΙΠΕΔ και της Ελληνικής Εταιρίας Συμμετοχών και Περιουσίας κάλεσαν τη ΔΕΗ να διαμορφώσει νέα τιμολογιακή πολιτική στην υψηλή τάση με βάση τα νέα δεδομένα που θα έχουν διαμορφωθεί ως τότε στην αγορά. Σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ Εμμανουήλ Παναγιωτάκη, το επόμενο βήμα ως προς την απόσχιση είναι το άνοιγμα του data room στο οποίο θα έχουν πρόσβαση οι έξι υποψήφιοι επενδυτές για να πληροφορηθούν με λεπτομέρεια για τα οικονομικά και τεχνικά δεδομένα των μονάδων και των λιγνιτωρυχείων που τις συνοδεύουν. Υπενθυμίζεται ότι με βάση το χρονοδιάγραμμα οι δεσμευτικές προσφορές θα υποβληθούν τον Σεπτέμβριο και η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί έως τις 17 Οκτωβρίου.

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 27/06/2018]

Σε εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω της συνεννόησης των εμπλεκόμενων μερών για το ιδιωτικό ορυχείο της Αχλάδας, επισήμανε ο υπουργός ΠΕΝ Π. Σκουρλέτης σε συνάντηση του με τον αντιπεριφερειάρχη Φλώρινας Σ. Μπίρο και τον αντιδήμαρχο Αμυνταίου Α. Θεοδωρίδη.

Ειδικότερα, στη συνάντηση τέθηκαν τα ζητήματα της λειτουργίας και επαναλειτουργίας των λιγνιτωρυχείων Αχλάδας, Βεύης, Κλειδιού, της λειτουργίας των ΑΗΣ Αμυνταίου και Μελίτης, της μετεγκατάστασης του οικισμού Αναργύρων, καθώς και η δυνατότητα σχεδιασμού νέας χάραξης, μέσα από τα ορυχεία της Βεύης, του τμήματος της Εγνατίας Οδού Ξινό -Διασταύρωση Αμμοχωρίου -Φλώρινα. Οι προτάσεις της Περιφέρειας για τα υπόλοιπα θέματα θα εξεταστούν ως προς τις λεπτομέρειες και τις αλληλεπιδράσεις τους προκειμένου να αποτυπωθεί με ακρίβεια η κατάσταση και να αναδειχθούν οι πιο πιθανές λύσεις, αναφέρεται εκ μέρους του ΥΠΕΝ, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη στήριξης της απασχόλησης, τις γενικές κατευθύνσεις για σταδιακή μείωση της χρήσης λιγνίτη, την ορθολογική εκμετάλλευση των πόρων της από τη ΔΕΗ και την κάλυψη των πραγματικών αναγκών από το ενεργειακό δυναμικό της περιοχής συνολικά.

[ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ, 20/04/2016]

Από την αρχαιότητα η εξορυκτική δραστηριότητα στα μεταλλεία, ορυχεία και λατομεία είχε πάντα σημαντική θέση στην οικονομική ζωή της Ελλάδας.

Η αρχαία Αθήνα χρησιμοποίησε τον άργυρο από τα μεταλλεία του Λαυρίου και τα μάρμαρα της Πεντέλης για να χτίσει τον Παρθενώνα. Παρομοίως και ο Μέγας Αλέξανδρος στηρίχθηκε στον χρυσό του Παγγαίου και της Χαλκιδικής για να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία του κατά των Περσών. Η δυνατότητα κοπής χρυσών νομισμάτων και όχι μόνο αργυρών, όπως ήταν συνηθισμένο για εκείνη την εποχή, έδωσε την ώθηση για να επεκταθεί και να επικρατήσει το Μακεδονικό Βασίλειο έναντι των υπολοίπων πόλεων – κρατών της εποχής.

Στα νεότερα χρόνια, τα μεταλλεία του Λαυρίου και τα μεταλλεία Κασσάνδρας στη Χαλκιδική αποτέλεσαν τους πρώτους βιομηχανικούς χώρους της Ελλάδας. Τα μικτά θειούχα κοιτάσματα της ΒΑ Χαλκιδικής (Στρατώνι, Ολυμπιάδα), η σμύριδα στην Νάξο, τα σιδηρομεταλλεύματα στην Σέριφο και στην Θάσο, τα αργυρομεταλλεύματα και η βαρυτίνη στη Μύκονο, ο λευκόλιθος στο Μαντούδι, και ο χρωμίτης και ο αμίαντος στην Κοζάνη αποτέλεσαν σημαντική πηγή εισοδημάτων για την χώρα για πολλές δεκαετίες, αλλά και αφορμή σημαντικών κοινωνικών αλλαγών.

Το 1946 ιδρύθηκε η Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το 1989 λειτούργησε και το Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Στις δεκαετίες 70 και ’80 η εξορυκτική δραστηριότητα προσέφερε περίπου το 10% του ΑΕΠ. Σήμερα, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες Ευρωπαϊκές χώρες που παράγουν βωξίτη, σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα, μικτά θειούχα μεταλλεύματα, λευκόλιθο, μπεντονίτη, ελαφρόπετρα (θηραϊκή γη), μάρμαρα και άλλα μεταλλικά και μη μεταλλικά (βιομηχανικά) ορυκτά. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το 56% της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στην Ελλάδα προέρχεται από την καύση λιγνίτη, ο οποίος εξορύσσεται σε λιγνιτωρυχεία της Βορείου Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Η σπουδαιότητα της μεταλλευτικής πιστοποιείται και από το γεγονός ότι οι πάσης φύσεως δραστηριότητες αυτές, είτε επιφανειακές (λατομεία), είτε υπόγειες (ορυχεία), διέπονται από τον Μεταλλευτικό Κώδικα, που αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος Δικαίου, το λεγόμενο Μεταλλευτικό Δίκαιο.

Ανθρώπινα επιτεύγματα ανά τους αιώνες οφείλονται στην ύπαρξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, γεγονός που αποδεικνύει την αναγκαιότητα της μεταλλευτικής ανάπτυξης για την οικονομική και πολιτιστική άνθιση μιας χώρας.

[ΠΗΓΗ: Μεταλλευτικά Νέα, Μάιος-Ιούνιος 2014, άρθρο της Χρύσας Στύλου]

Ημερίδα με θέμα «Στις διαδρομές των λιγνιτωρύχων και μεταλλωρύχων της Ελλάδας» συνδιοργανώνουν την Κυριακή από 10.30 π.μ.-20.30μ.μ. στο Παλαιό Μηχανουργείο Λαυρίου το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού (ΕΚΤ&Π), τηλ. 210 6020026, η Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής και ο Δήμος Λαυρεωτικής. Μιλάμε με τη διευθύντρια του ΕΚΤ&Π Βασιλική Κιούση.

Σκοπός της εκδήλωσης; Είναι η ανάδειξη της ιστορίας των μεταλλείων, λιγνιτωρυχείων και των ανθρώπων τους, του καθοριστικού ρόλου τους στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, στη διαμόρφωση του κοινωνικού ιστού των περιοχών όπου αυτά λειτούργησαν, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στον πολιτισμό, η παρουσίαση της αξιοποίησης τους ως βιομηχανικών μνημείων και η γνωριμία μ’ αυτά μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, η διερεύνηση της προοπτικής αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου προς όφελος της οικονομίας με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των ανθρώπων.

Ποιοι και για ποια θέματα μιλούν;. Οι ομιλητές είναι: Ανδρέας Καπετάνιος, αρχαιολόγος Β’ ΕΚΠΑ “Χθόνιο άχθος”: το βάρος των “Μετάλλων” στην ιστορία της Λαυρεωτικής, Κωνσταντίνος Ρουσουνέλος, μηχανολόγος μηχανικός TE, προϊστάμενος του Τμήματος Χορήγησης Αδειών Ανάπτυξης Ενέργειας & Φυσικών Πόρων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, “Μεταλλευτικός Πλούτος της Μήλου”, Γιώργος Κατσαμάγκος, μηχανικός Μεταλλείων, τομεάρχης στην εταιρεία FIMISCO, γεν. δ/ντής της ΕΛ.ΣΙ., γεν. δ/ντής ΙΓΜΕ, συνεργάτης RIO ΤΙΝΤΟ “Λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου 1873-1980” .

Για τη βόρεια Εύβοια; Μιλά ο Γιάννης Φαφούτης, φωτογράφος, “Οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας λευκολίθου της Εταιρείας ANGLOGREEK στη θέση Κατούνια του Βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου”, Γιώργος Χριστοφιλόπουλος, δημοσιογράφος ερευνητής Τοπικής Ιστορίας “Η ιστορία των λιγνιτωρυχείων του Περιστερίου από το 1933 μέχρι και το 1956”, Χρυσούλα Αθηνάκη, φιλόλογος, μέλος Δ.Σ. ΚΕΜΙΠΟ, Δήμου Ν. Ιωνίας “Ανθρακωρυχεία Καλογρέζας” .

Για τα μεταλλεία Σερίφου; Μιλά ο Θοδωρής Λιβάνιος, δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Σερίφου “Η ιστορία των μεταλλείων της Σερίφου”. Επίσης θα παρουσιαστούν και άλλα θέματα από ομιλητές όπως: Ρίπης Κώστας, μεταλλειολόγος, μηχανικός, “Το Ερευνητικό Μεταλλευτικό έργο μεικτών θειούχων στους Μολάους Λακωνίας (1986 1990)”, Κωνσταντίνος Καπέλλας, συλλέκτης, “Τα Μεταλλεία Λαυρίου Σήμερα”, Μιχάλης Ποντίκης, ερευνητής Τοπικής Ιστορίας, “Η εξόρυξη του Λιγνίτη στην Κύμη Ευβοίας”, Αθανασία Μαρκουλή Μποντιώτη, φιλόλογος, ιστορικός δρ ΕΜΠ, “Η ζωή ενός μεταλλωρύχου στο Λαύριο”.

Η εκπαίδευση στα μουσεία. Το θέμα παρουσιάζουν οι Σοφία Ρωκ Μελά, ιδρύτρια Βιοτεχνικού Βιομηχανικού Μουσείου Λαυρίου, “Εκπαίδευση στα Μουσεία Η περίπτωση των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων που υλοποιεί το ΒΒΕΜ”, Ειρήνη Μιχαηλίδου, εκπαιδευτικός του ΚΠΕ Λαυρίου, “Ο δρόμος του Μεταλλωρύχου ως πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του ΚΠΕ Λαυρίου”, Αλατζά Μαίρη (Ηλέκτρα Στρατωνίου), συγγραφέας, ζωγράφος, “Μακεδονία Χαλκιδική: ό,τι λάμπει… είναι χρυσός”, Δημήτρης Μακρής, ερευνητής Τοπικής Ιστορίας, “Στα ίχνη των λιγνιτωρύχων της Διασταύρωσης Ραφήνας” .

Πού είχαμε μεταλλωρυχεία; Σε Μακεδονία, Θράκη (Χαλκιδική, Παγγαίο, Δράμα, Καβάλα, Σέρρες), Θάσο, Κυκλάδες (Κέα, Σέριφο, Μήλο) και Λαύριο. Λιγνιτωρυχεία είχαμε σε Εύβοια (Κύμη, Μαντούδι, Αλιβέρι), Αττική (Διασταύρωση Ραφήνας, Περιστέρι, Καλογρέζα, Μαλακάσα, Σκάλα Ωρωπού), Πελοπόννησο (Μεγαλόπολη κ.ά.) Πτολεμαΐδα .

Τι είναι το ΕΚΤ&Π; Μια πολιτιστική εταιρεία που από το 2000 ερευνά, καταγράφει, αναδεικνύει και προβάλλει θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς, τεχνών και περιβάλλοντος. Συνεργάζεται με δήμους, συλλόγους και άλλους φορείς, διοργανώνει ημερίδες, εκδηλώσεις, κάνει εκδόσεις και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα. Διοργανώνει πολιτιστικές περιηγήσεις και έχει διασώσει, ψηφιοποιώντας, αυθεντικό υλικό τοπικής Ιστορίας. Έχει δημιουργήσει μουσική δισκοθήκη, διαπολιτισμική βιβλιοθήκη, βιβλιοθήκη εκδόσεων του ΕΚΤ&Π και άλλων εκδόσεων της περιοχής μας και συλλογή αυθεντικού λαογραφικού υλικού (έπιπλα, αντικείμενα, φωτογραφίες κ.ά). Φιλοξενεί εικαστικούς καλλιτέχνες, μουσικούς, λαογράφους, λογοτέχνες, μελετητές κ.ά. για να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους .

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 02/12/2013]