Tag Archives: κυβερνητική πολιτική

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΗΤΤΑ

anatarakseis-stous-suriza---anel-alla-xwris-apwleies.w_lΤα είδαμε όλα αυτές τις ημέρες. Τους κυβερνητικούς βουλευτές να χύνουν δάκρυα για τα δεινά που αναγκάζονται να επιβάλουν στη χώρα και να αποκηρύσσουν Μνημόνια, συμφωνίες κλπ. Αλλά και κυβερνητικούς βουλευτές να ξεστομίζουν τη μία αρλούμπα μετά την άλλη με αρκετή δόση αλαζονείας στην προσπάθεια να… βαφτίσουν το κρέας ψάρι, που έλεγε και ο Μανώλης Γλέζος.

Στο τέλος βέβαια, παρά τις οιμωγές, οι αμνοί δεν τόλμησαν να βγουν από το μαντρί παρά τη μίνι διαφοροποίηση της κας Κατριβάνου. Πρέπει να είναι όλοι βέβαιοι ότι αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία είναι αποφασισμένη και πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μην απολέσει την εξουσία. Όχι μόνο τα μέτρα αυτά, αλλά ακόμα σκληρότερα θα έπαιρναν αν τους είχε ζητηθεί. Αν και επί της ουσίας είναι σαν να τα πήραν, αφού είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα ενεργοποιηθεί ο “κόφτης” μια και το πρόγραμμα πολύ απλά, δεν βγαίνει.

Με τις συμφωνίες που υπογράφει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δημιουργεί συνθήκες αντίστοιχες με εκείνες που επικρατούν σε ένα ηττημένο έθνος από τον κατακτητή του. Και μόνο η ταπεινωτική εποπτεία στο διηνεκές αρκεί… Αλλά και σε ένα ηττημένο έθνος, εκτός από την ενεχυρίαση του συνόλου της περιουσίας του, δίνεται η δυνατότητα μέσω αναπτυξιακών δράσεων και ενισχύσεων, να ανακάμψει. Εδώ, το μείγμα πολιτικής που δέχθηκε η κυβέρνηση, εμπλουτισμένο με τις “εντολές”  του “κόφτη” που προφανώς είναι γέννημα της αναξιοπιστίας της ελληνικής πλευράς επιτείνει και μεγεθύνει την εθνική καταστροφή.

Βεβαίως η εν ψυχρώ δολοφονία της οικονομίας και της κοινωνίας, συνοδεύτηκαν από πλήθος δήθεν αναστολές και ενστάσεις, οι οποίες έγιναν από τους τάχα διαμαρτυρόμενος και ασφυκτιώντες κυβερνητικούς βουλευτές, για τα μάτια του κόσμου. Για εσκεμμένη παραπλάνηση και για επικοινωνιακό άλλοθι προς την εκλογική τους πελατεία.

Σαν να μην ας έφτανε όμως το δράμα που επιφυλάσσει στην κοινωνία η κυβερνητική πολιτική, υπάρχουν και οι πολιτικάντικες αρλούμπες που ξεστομίστηκαν χωρίς αιδώ από βουλευτές, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Έτσι ακούσαμε από την κυρία Καρακώστα ότι οι χαμηλοσυνταξιούχοι που έπαιρναν ΕΚΑΣ ήταν φοροφυγάδες (δεν είχε καν την εξυπνάδα να περιμένει την… κωλοτούμπα)! Ή την ανάλυση της κυρίας Θεοπεφτάτου ότι θα επιβαρυνθούν από τους έμμεσους φόρους οι… ελάχιστοι που παράλληλα και πίνουν και καπνίζουν και βγαίνουν συχνά για καφέ…

Μέχρι και ο απίστευτος υπουργός Ναυτιλίας, ο κ. Δρίτσας, ίσως ο πλέον αναξιόπιστος υπουργός της κυβέρνησης μετά τις συνεχείς θεαματικές κυβιστήσεις στο θέμα του ΟΛΠ, βγήκε να πανηγυρίσει γιατί δόθηκε σε πρώτη φάση το 51% και όχι άμεσα το 67%… Όμως αν σε αυτή την κυβέρνηση παραμένουν ακόμα στη θέση τους υπουργοί που έχουν διασυρθεί κατ´ επανάληψη όπως ο κ. Δρίτσας, τι άλλο να συζητήσει κανείς. Και να ήταν μόνο αυτός… Είναι μακρυά η λίστα.

Τα μέτρα που ψηφίζει η κυβερνητική πλειοψηφία την θέτουν ευθέως απέναντι στην κοινωνία. Και αν υπάρχουν ακόμη κρίσιμες εκλογικές μάζες που βολεύονται ή ικανοποιούνται από την ισοπέδωση δια της φτωχοποίησης, οι ίδιοι θα αρχίσουν να ασφυκτιούν όταν θα αρχίσει η υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Τότε θα αρχίσουν για την κυβέρνηση τα πραγματικά δύσκολα.

 

[ΠΗΓΗ: capital.gr., του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 23/5/2016]

ΕΥΚΛΕΙΔΗ, ΚΑΗΚΑΜΕ;

tsakalotos-eykleidis-2_01424154003_0_0Πώς το έλεγε ο Τσακαλώτος; Αν φτάσουμε Μάη χωρίς συμφωνία καήκαμε… Τώρα που πάμε για… καλοκαίρι; Γιατί από ό,τι προκύπτει από τα ρεπορτάζ, στο Eurogroup δεν αναμένεται κάτι το θεαματικό. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορέσει να υπάρξει κάποια συμφωνία, ή κάτι σαν συμφωνία, στο Eurogroup  της 24ης Μαΐου. Οπότε αγαπητέ Ευκλείδη, τελικά καήκαμε;

Βεβαίως το ερώτημα αυτό μόνο ρητορικά μπορεί να εκφρασθεί. Γιατί επί της ουσίας, η οικονομία δεν… περίμενε τους νέους τακτικισμούς του κ. Τσίπρα για να καεί. Έχει ήδη φροντίσει γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι μία νέα χρονοκαθυστέρηση, για να παίξει τον συνήθη ρόλο του σκληρά αντιστεκόμενου και μαχόμενου ο κ. Τσίπρας προκειμένου να αποκτήσει εσωκομματικά άλλοθι για την επιβολή ισοπεδωτικών μέτρων για την κοινωνία, θέτει πλέον σε αμφισβήτηση την όποια ακόμη δυνατότητα μπορεί να υπάρχει για ανασύνταξη δυνάμεων –κάποια στιγμή– στην οικονομία. Οι νέοι ακροβατισμοί υπάρχει ο κίνδυνος να δώσουν τη χαριστική βολή.

Και αυτό μόνο σε ό,τι αφορά την οικονομία. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν και ακόμη πιο επικίνδυνα μέτωπα, όσο και αν συνολικά οι καταστάσεις συνδέονται μεταξύ τους. Έχοντας ρίξει το βάρος στην σφαγιαστική και καταστροφική για την οικονομία κυβερνητική πολιτική, έχει πέσει σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος η πολύ σοβαρή κατάσταση που διαμορφώνεται σε σχέση με τα εθνικά θέματα. Γιατί και το Προσφυγικό, εθνικό θέμα είναι. Εκεί λοιπόν η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα και πιο επικίνδυνη. Και οι εξελίξεις στην Τουρκία με την πολιτική κρίση που σοβεί, την κάνει ακόμα πιο επισφαλή.

Δεν πρέπει ουδείς να λησμονεί, ότι ο Νταβούτογλου, που πλέον βρίσκεται εκτός παιχνιδιού, ήταν και ο κύριος συνομιλητής της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή τουλάχιστον ο άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσαν κάπως να συνεννοηθούν. Αυτή την ώρα, είναι άγνωστο τι θα επιλέξει να κάνει ο Ερντογάν. Και πόσο θα σηκώσει τους τόνους σε όλα τα επίπεδα. Και στις σχέσεις με την Ε.Ε. αλλά και με την Ελλάδα. Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική κρίση στην Τουρκία αναβαθμίζει όλους τους κινδύνους και τις απειλές που προέρχονται από αυτήν. Και για τα ελληνοτουρκικά και για το Προσφυγικό.

Αν υπήρχε η παραμικρή ιστορική γνώση ή μελέτη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στο κυβερνητικό στρατόπεδο, θα μπορούσαν να αντιληφθούν το τι διακυβεύεται. Βεβαίως δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις και μπορεί να τις αφουγκρασθεί με τον σωστό τρόπο και να τις διαχειριστεί. Η ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική μέσω ενός υπουργού… φαντομά και η παντελής απουσία της ελληνικής διπλωματίας από όλες τις κρίσιμες εξελίξεις, δεν παρέχουν οποιαδήποτε εγγύηση και εφησυχασμό. Σε άλλες εποχές, άλλοι παλαιότεροι ηγέτες ίσως και να μπορούσαν να αξιοποιήσουν την ανασφάλεια της Ευρώπης αλλά και την αναβάθμιση του τουρκικού κινδύνου προς όφελος της χώρας.  Σήμερα, το μόνο που μπορεί κανείς να ελπίζει είναι να μην ακολουθήσει τη χρεωκοπία της χώρας κάποια εθνική καταστροφή.

 

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 6/5/2016]