Tag Archives: ιππόκαμπος Στρατωνίου

Ο ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΩΝΙΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΤΕΣ KAI TA ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ #SKOURIES

antigold-kaiki-elkethe-2Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή» για την εντυπωσιακή ανάκαμψη της αποικίας των ιππόκαμπων στην θαλάσσια περιοχή του Στρατωνίου, ο κ. Κώστας Ντούνας, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών στο ΕΛΚΕΘΕ χαρακτήρισε εξαιρετικά σημαντική την παρουσία τους, δηλώνοντας ταυτόχρονα πως:

«Ο ιππόκαμπος είναι ένα είδος ευάλωτο: κινείται αργά, μπλέκεται εύκολα στα δίχτυα και ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια τα βρίσκουμε ολοένα και σπανιότερα στις ελληνικές θάλασσες. Μας εντυπωσιάζει, λοιπόν, η σταθερότητα της ύπαρξης ενός παράκτιου πληθυσμού ιππόκαμπων στο Στρατώνι και μάλιστα οε ένα σχετικά γυμνό βυθό. Αξίζει σίγουρα τον κόπο να μελετηθεί περαιτέρω, για να απαντηθεί το βασικό μας ερώτημα: για ποιους λόγους ένα τόσο ευαίσθητο είδος παρουσιάζει σταθερά πληθυσμό στο συγκεκριμένο σημείο;».

Είναι πολύ λογικό να προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον στην επιστημονική κοινότητα, η «επιλογή» του ιππόκαμπου με την Χαλκιδική και το Στρατώνι.

Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το ΕΛΚΕΘΕ και δημοσιεύτηκε πριν 2 χρόνια για την εξαφάνιση των ψαριών από τις θάλασσες της Μεσογείου, διαπιστώθηκε πως ο πληθυσμός του ιππόκαμπου είχε μειωθεί κατά 50% μέσα στην τελευταία 5ετία. Βασική αιτία; Ας διαβάσουμε παρακάτω ένα απόσπασμα από την έρευνα του ΕΛΚΕΘΕ, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο econews αλλά κυρίως στο διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό Current Biology.

«Ο ιππόκαμπος είναι ένα θαλάσσιο είδος-δείκτης της γενικής κατάστασης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Όταν ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί κατά το ήμισυ τα τελευταία πέντε χρόνια κάτι δεν πάει καλά.

Υπεύθυνες για αυτή την κατάσταση είναι οι τράτες. Κάθε χρόνο πιάνονται 150 εκατομμύρια ιππόκαμποι για να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη σε σκευάσματα της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής και να πωληθούν στις ΗΠΑ σε τιμές που ξεκινούν από 600 δολάρια και φτάνουν τα 3000 δολάρια ανά κιλό.

Ακόμα ένα εκατομμύριο ιππόκαμποι καταλήγουν από ζωντανοί οργανισμοί να γίνουν διακοσμητικά και “μπιχλιμπίδια”…»

Είναι ξεκάθαρο ότι ο ιππόκαμπος, εκτός από βιολογικός δείκτης καθαρότητας υδάτων, η ύπαρξη του απειλείται από τις τράτες και όχι από τα μεταλλεία, όπως ψευδώς διαδίδεται από άσχετους και ψεύτες που παριστάνουν τους “οικολόγους” σε ημερίδες και άλλες αναλόγου επιπέδου εκδηλώσεις.

Το επιστημονικό συμπέρασμα του ΕΛΚΕΘΕ για τον ιππόκαμπο και τους κινδύνους που διατρέχει από μια άνευ όρων και ελέγχων αλιεία ταυτίστηκε εμμέσως πλην σαφώς, με τα αντίστοιχα συμπεράσματα επιστημονικής έρευνας της εταιρεία Μοfi για την μεσογειακή φώκια, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων στη σελίδα 9 το εξής:

«…Ένας βασικός διαχωρισμός που, τα τελευταία χρόνια, γίνεται στα αλιευτικά εργαλεία είναι το κατά πόσο αυτά είναι επιλεκτικά ή μη επιλεκτικά.

Επιλεκτικά είναι τα αλιευτικά εργαλεία που με τη χρήση τους αλιεύουμε συγκεκριμένα θαλάσσια είδη, που έχουν για εμάς εμπορική αξία (π.χ., χταπόδι, σουπιά, αστακός).

Μη επιλεκτικά είναι τα αλιευτικά εργαλεία, με τα οποία πιάνουμε και θαλάσσια είδη, που δεν έχουν εμπορική αξία για εμάς (ιππόκαμπος, φύκια, φεγγαρόψαρο), ή που η αλίευση τους είναι παράνομη (π.χ. γόνος, απειλούμενα είδη)….»

Αυτό που προκαλεί εντύπωση όσο και περιέργεια στην προκειμένη περίπτωση είναι το γεγονός, ότι η έρευνα του ΕΛΚΕΘΕ για τους κινδύνους που απειλούν τον ιππόκαμπο και τα ψάρια γενικότερα βγήκε στη δημοσιότητα τον Ιούλιο του 2014 και πιο συγκεκριμένα στις 18 του μηνός.

Λίγες μέρες νωρίτερα ένας ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ δήλωνε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ότι δεν θα άφηνε τα παιδιά του να κολυμπήσουν στην θάλασσα του Στρατωνίου, εξαιτίας της υψηλής συγκέντρωσης σε αρσενικό και ράδιο!!!

Ενώ την ίδια χρονική περίοδο ένα καίκι έκανε λένε… μετρήσεις αγκυροβολημένη στην σκάλα φόρτωσης του Στρατωνίου με έναν ερευνητή του ΕΛΚΕΘΕ να βουτάει και τον ιδρυτή της ΜΚΟ “παρατηρητήριο μεταλλευτικών δραστηριοτήτων” να παρακολουθεί.

Συμπτώσεις…

Το antigoldκαϊκι που πριν 2 χρόνια έκανε… μετρήσεις στη θαλάσσια περιοχή του Στρατωνίου για λογαριασμό του ΕΛΚΕΘΕ!!!

Tελικά, σε νέο δημοσίευμα της εφημερίδα επιχείρησε να διασκεδάσει την οργή και την αγανάκτηση που προκάλεσε στους φορείς και τους κατοίκους του Στρατωνίου, ενημερώνοντας μας πως «την αλήθεια για την κατάσταση της θάλασσας του Στρατωνίου θα την μαθαίναμε από την “Κατερίνα”», το οποίο ήταν ένα επιστημονικό σύστημα μέτρησης, που επισήμως δεν εμφανίστηκε ποτέ στην περιοχή.

Αλήθεια, σ’ αυτόν τον επιστήμονα δεν ήταν γνωστό ότι ο ιππόκαμπος και η πολυάριθμη αποικία του στο Στρατώνι σε απόσταση αναπνοής από τη σκάλα φόρτωσης του μεταλλείου συνιστούν βιολογική απόδειξη καθαρότητας των υδάτων;

Η έρευνα του ΕΛΚΕΘΕ και τα συμπεράσματα της για την εξαφάνιση των ψαριών από τις θάλασσες της Μεσογείου, μεταξύ αυτών και του ιππόκαμπου δεν τον έφεραν ευθέως αντιμέτωπο με τις τοποθετήσεις που έκανε 24 μέρες πριν την δημοσιοποίηση της στην Ελευθεροτυπία;

Ερωτήματα που ίσως βρούν απαντήσεις στην «έρευνα», που όπως είπε πρόσφατα ο ιδρυτής της αμφιλεγόμενης ΜΚΟ έχει  στη διάθεση του από το «Ελληνικό Ινστιτούτο Θαλασσών» (!!!?), στοιχεία της οποίας κατά… σύμπτωση είναι ίδια μ’ αυτά που έλεγε και τότε ο ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ…

Αρκετά όμως με την μιζέρια, τις εμμονές και τα ψέματα τους. Ας δώσουμε λίγο από το χρόνο μας στην ομορφιά που υπάρχει στη θάλασσα της Χαλκιδικής και ειδικότερα του Στρατωνίου και ας δούμε άλλη μια φορά το βίντεο με τον υπέροχο ιππόκαμπο του Στρατωνίου.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 21/10/2016]

ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ ΣΤΡΑΤΩΝΙΟΥ: ΜΙΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

ippokampos-stratoni-jpg-3Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αρχές της δεκαετίας του ’80 στο Στρατώνι… Τα απογεύματα του καλοκαιριού λίγο πριν δύσει ο ήλιος…

Οι γονείς συνήθως στη Λέσχη με χαλαρή επιτήρηση… και το τσούρμο από παιδιά ηλικίας 8 με 9 ως 11 με 12 χρονών είτε με τα ποδήλατα πέρα – δώθε (το δρομολόγιο Σχολή Ο.Α.Ε.Δ. – Πυλωρείο Εταιρίας), είτε να παίζουν κρυφτό ανάμεσα σε παρκαρισμένους πάνω στο δρόμο σκαραβαίους της VW, FIAT 127 και ZASTAVA…

καμιά φορά κατεβαίναμε και ως τη θάλασσα για παιχνίδια στην άμμο ή για να βγάλουμε τα πέδιλα και να μπούμε στο νερό μέχρι το γόνατο …πάντα κρυφά από το μάτι της μαμάς, μιας και δε μας έφτανε η θάλασσα ούτε το πρωί ούτε το απόγευμα…

Μια γλυκιά ανησυχία με έπιανε όποτε πλησιάζοντας στο Πυλωρείο με το ποδήλατο έβλεπα τον μπαρμπα-Παράσχο τον Πλανάκη να επιστρέφει από το ψάρεμα… Συνήθως είχε τα ψάρια σκαλωμένα σε μικρά τσιγκέλια που κρέμονταν από τη ζώνη του… όπως ακριβώς εκείνος ο αρχαίος ψαράς στην τοιχογραφία στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης…

Βέβαια είχε εξελίξει την τοιχογραφία και τα ψάρια τα κάλυπτε ένα δυχτάκι… Πάντα ήθελα να έχω έναν παππού σαν τον μπαρμπα-Παράσχο… για το γλυκό του χαμόγελο, για τις μικρές ιστοριούλες που μας έλεγε για τα ψάρια… αλλά κυρίως γιατί μου χάρισε μια φορά το πιο παράξενο πλάσμα που είχα δει μέχρι τότε … έστω και χωρίς την πνοή της ζωής… γκριζο-καφετί, άκαμπτο, με μυτερές απολήξεις στη ράχη του, με μια ουρά που καμπύλωνε στο τέλος της και με μια φουσκωμένη κοιλίτσα… ίσα με τη χούφτα μου στο μέγεθος…

«Είναι αλογάκι της θάλασσας» μου είπε … και καθώς κοιτούσα το δώρο μου με θαυμασμό και απορία, ο μπαρμπα-Παράσχος είχε πάρει τον δρόμο του με το γνώριμο βηματισμό του…

Εκείνο το απόγευμα, το αλογάκι της θάλασσας (κι εγώ κατά συνθήκη μαζί του) είχε γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος για όλα τα πιτσιρίκια… ποδήλατα στοιβαγμένα στη μέση του δρόμου και όλοι γύρω από το πολύ παράξενο αλλά και πολύ ενδιαφέρον πλάσμα… κάποιοι βέβαια δεν απέφυγαν την γνωστή παιδική ρήση: «καλά, πρώτη φορά βλέπεις αλογάκι της θάλασσας;» αν και σίγουρα οι περισσότεροι από αυτούς το έβλεπαν για πρώτη φορά, μιας και το ενδιαφέρον τους ήταν ίσως μεγαλύτερο και από το δικό μου…

Αφού το περιεργάστηκε όλη η παιδική ομήγυρη, με ευλάβεια, σταθερό βήμα και καμαρώνοντας λες και το είχα βρει εγώ ο ίδιος, το έδωσα στη μαμά μου να το βάλει στην τσάντα της… το βράδυ στο σπίτι κοιμήθηκα μαζί με το αλογάκι της θάλασσας… κοιμήθηκα όμως πολύ αργά… τόσο από τον ενθουσιασμό μου όσο και ανυπομονώντας να «επιδείξω» την επόμενη ημέρα το απόκτημά μου στην τάξη μου…

Έδωσα στην Κυρία Ελπίδα (τη δασκάλα μου) το αλογάκι της θάλασσας κι αυτή έχοντάς με δίπλα της το επιδείκνυε στους συμμαθητές και στις συμμαθήτριές μου, αναφέροντάς το ως «ιππόκαμπος» … θυμάμαι να της τραβάω τη φούστα και να της λέω θυμωμένος «όχι ιππόκαμπος Κυρία, Αλογάκι της Θάλασσας» … δε γνώριζα ότι το άλογο και ο ίππος ήταν συνώνυμες λέξεις… μου άρεσαν τα περιγραφικά και όχι τα απλά μονολεκτικά ονόματα για το ζωικό βασίλειο… άλλωστε υπήρχε και το Αλογάκι της Παναγίτσας (ή Μάντης ή Μάντισσα)… γιατί να μην υπάρχει και το Αλογάκι της θάλασσας; Δε μου άρεσε καθόλου αυτό το «ιππόκαμπος»…

Τέσσερις δεκαετίες μετά, μαγεύομαι όταν ακούω τη λέξη ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ… όχι μόνο γιατί την έχω συνδέσει με το γλυκό χαμόγελο του μπαρμπα-Παράσχου, όχι μόνο γιατί είχα κι εγώ έναν στην παιδική μου ηλικία και τον περίφερα από δω κι από κει ως λάφυρο… κυρίως γιατί η λέξη αυτή όπου και να είμαι, μου φέρνει στο μυαλό τον τόπο μου… το Στρατώνι…

*Ο Ισμέτ Αλή Χοτζά είναι γέννημα και θρέμμα του Στρατωνίου και εργαζόμενος στα Μεταλλεία Κασσάνδρας.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, του Ισμέτ Αλή Χοτζά*, 11/10/2016]