Tag Archives: εκλογικός νόμος

ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ: ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΝΕΕΣ…

eklogikos_nomosΠοια θα είναι, τελικά, η προσφορά στον τόπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ; Στην οικονομία, ακόμα και οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα- παρακολουθούμε καθημερινά, live στις τηλεοράσεις μας, τους πιο πρόθυμους να αυτοεξευτελιστούν από τους κυβερνητικούς βουλευτές, να παρελαύνουν κλαίοντες και οδυρόμενοι γιατί «υποχρεώνονται να ψηφίσουν μέτρα που δεν πιστεύουν». Δηλαδή, ακόμα κι αν –υποθετικά…- τα μέτρα αυτά μας βγάλουν από την κρίση, οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές αποποιούνται από τώρα την πιθανή αυτή επιτυχία. Αν, πάλι, μας ρίξουν ακόμα βαθύτερα στο πηγάδι της κρίσης και της απόγνωσης, υπάρχει, άραγε κανείς που πραγματικά πιστεύει ότι οι πολίτες θα ξεχάσουν ποιοι είναι αυτοί που μας κυβέρνησαν όταν είδαμε τον πάτο του πηγαδιού; Δηλαδή, πολιτική πράξη lose-lose… Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…

Κι αφού οικονομικά είμαστε, ως φαίνεται, καταδικασμένοι, είπε ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ να… θυμηθούν τις πάγιες υποσχέσεις της αριστεράς στο θέμα του εκλογικού νόμου. Και έτσι, πρότεινε απλή αναλογική. Λες και οι πολίτες είναι αφελείς, και δεν αντιλαμβάνονται τις πραγματικές προθέσεις του Μεγάρου Μαξίμου, που βλέπει το δημοσκοπικό του κατρακύλισμα κι εναγωνίως επιχειρεί να ανακόψει την πορεία των πραγμάτων.

Ας είναι. Θα του κάνουμε τη χάρη του κ. Τσίπρα και θα το παίξουμε αφελείς. Δεν έχει ανομολόγητους σκοπούς η κυβέρνηση. Την γνωστή πρόταση της αριστεράς φέρνει στη Βουλή, για απλή και άδολη αναλογική, που –προφανώς- ύστερα από ‘ώριμη σκέψη’ ενστερνίστηκε και ο κ. Καμμένος με τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι παραμένουν (κοίτα κάτι πράγματα) στην κυβέρνηση, παρόντος και του κ. Μουζάλα. Ας τα εκλάβουμε όλα αυτά ως δεδομένα, justforfun, κι επ’ αυτών ας εξετάσουμε την κυβερνητική πρόταση για τον εκλογικό νόμο.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η απλή αναλογική καθόλου δεν αποτελεί «αριστερό εκλογικό σύστημα», επειδή δήθεν διασφαλίζει την ισότητα της ψήφου των εκλογέων. Καθόλου δεν συμβαίνει αυτό. Χώρες όπως η Ολλανδία ή το Ισραήλ, στις οποίες εφαρμόζεται η απλή αναλογική, προφανώς δεν μπορούν να θεωρηθούν «αριστερές». Επίσης, η «απλή αναλογική» του κ. Τσίπρα καθόλου δεν οδηγεί στην ισότητα της ψήφου. Κάτι τέτοιο θα συνέβαινε εάν οι εκλογές διεξήγοντο με μία μόνο εκλογική περιφέρεια, που θα ταυτιζόταν με την ελληνική επικράτεια. Σήμερα, ακόμα κι αν εφαρμοστεί η «απλή» αναλογική του κ. Τσίπρα, η βαρύτητα της ψήφου ενός πολίτη του Λεκανοπεδίου Αττικής θα είναι πολύ μικρότερη από τη βαρύτητα της ψήφου ενός πολίτη λ.χ. της Ευρυτανίας ή της Σάμου. Τρίτον, είναι απορίας άξιον για ποιο λόγο η «απλή και άδολη» περιορίζεται στις βουλευτικές εκλογές και δεν επεκτείνεται και στην Αυτοδιοίκηση. Με ποια λογική μια τοπική (ή περιφερειακή) εξουσία χρειάζεται τον δεύτερο γύρο και το 50%+1; Γιατί να μην υπάρχει κι εκεί η «απλή και άδολη» ώστε να διευκολύνονται οι συνεργασίες; Καμία απάντηση από την κυβέρνηση, αλλά και καμία παρόμοια ερώτηση από την αντιπολίτευση… Επιπροσθέτως, ποια «δικαιοσύνη» εξυπηρετεί η μετά το κλείσιμο της κάλπης έναρξη μυστικών διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση (άρα και πολιτικό πρόγραμμα) άγνωστη στον εκλογέα, όταν αυτός ψηφίζει;

Επόμενη παρατήρηση: Η εξυγίανση του εκλογικού συστήματος μένει στα χαρτιά, καθώς η πρόταση Τσίπρα αδιαφορεί για τις παρακάτω, πολύ κρίσιμες, παραμέτρους:

  • Δεν αλλάζει τις εκλογικές περιφέρειες, αλλά αντίθετα τις διατηρεί στο πλαίσιο των παλαιών νομών. Αγνοεί, έτσι, τη νέα διοικητική συγκρότηση της χώρας. Με αυτό τον τρόπο διατηρεί τον αναχρονισμό στο εκλογικό σύστημα αλλά διατηρεί επίσης και το πελατειακό σύστημα που κτίστηκε επί δεκαετίες από τα κύματα της πολιτικής ελίτ, τα οποία έφεραν τη χώρα στα σημερινά χάλια. Αυτό το πελατειακό σύστημα της διαιώνισης των ανικάνων, του ρουσφετιού και της υπονόμευσης κάθε προοπτικής πραγματικής ανάπτυξης για τον τόπο, παραμένει από τον κ. Τσίπρα στο απυρόβλητο.
  • Δεν προχωρεί στην κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, κυρίως για να εξασφαλίσει την επανεκλογή οψίμων πολιτικών του φίλων όπως ο κ. Λεβέντης, συντηρώντας έτσι άλλη μια παθογένεια του τωρινού εκλογικού τοπίου.
  • Δεν ασχολείται καθόλου με την αναλογία σταυρού- λίστας. Με ποια λογική ένα «δίκαιο» εκλογικό σύστημα της «άδολης» αναλογικής διατηρεί τους 12 βουλευτές επικρατείας; Θα απαντήσει κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος;
  • Δεν ασχολείται με τίποτα το αληθινά εκσυγχρονιστικό: Ποιος φτιάχνει τις λίστες των κομμάτων; Το αρχηγικό κογκλάβιο με τα δικά του, ιδιοτελή κριτήρια; Δηλαδή όπως γινόταν από το 1974 μέχρι σήμερα, έτσι θα γίνεται και με την «απλή και άδολη» αναλογική της αριστεράς; Αν κάποιος πράγματι επεδίωκε την επί τα βελτίω αλλαγή του εκλογικού νόμου, θα συνόδευε την πρότασή του με ένα νομοσχέδιο περί κομμάτων, όπου θα τα ΥΠΕΧΡΕΩΝΕ να ανοιχτούν στην κοινωνία, να παίρνουν τοις μετρητοίς τις υποδείξεις της, να δεσμεύονται από τις θέσεις της σχετικά με το ποσοστό και την ποιότητα της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.
  • Τέλος, μια αληθινή πρόθεση αλλαγής του τρόπου εκλογής των πολιτικών δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από μια θαρραλέα Αναθεώρηση του Συντάγματος.

Τίποτα από τα παραπάνω, δεν ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τα μικροκομματικά του παιχνίδια, με τίμημα την ακυβερνησία. Αυτή είναι η μόνη προσφορά που μπορεί σήμερα η αριστερά να δώσει στον τόπο, αφού όπως και η ίδια παραδέχεται, στην οικονομία δεν έχει τίποτα θετικό να συνεισφέρει…

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Διαμαντή Σεϊτανίδη, 6/7/2016]

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: ΝΑΥΑΓΙΟ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟ-ΨΥΧΡΟΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

8b3d76ac930e41efa7feb736e93ff592Brexit, “Μαρινόπουλος” και τα επελαύνοντα “κανόνια” στην αγορά, ταράζουν το κυβερνητικό αφήγημα της Κυβέρνησης περί “γυρίσαμε σελίδα” και “έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη” παρά το μετά βαΐων, κλάδων και καμιά πενηνταριά (κυβερνητικών) νοματαίων, ταξίδι στην Κίνα του Αλέξη Τσίπρα.

Παραλλήλως, το “φιλόδοξο” σχέδιο του Μαξίμου για αλλαγή του εκλογικού νόμου με ισχύ από τις επόμενες κιόλας εκλογές, βαίνει προς ναυάγιο, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την ανεύρεση των 200 προκειμένου να ισχύσουν οι αλλαγές από τι επόμενες εκλογές.

Στο Μαξίμου καταρχήν τρέμουν το “ντόμινο” στην αγορά από το “σκάσιμο” εταιρειών που αρχίζουν να βάζουν λουκέτο η μία μετά την άλλη.

Είναι ενδεικτική η αντίδραση του κυβερνητικού επιτελείου την Παρασκευή, όταν κατά την αναμονή της απόφασης για το εάν θα γινόταν δεκτή η αίτηση της “Μαρινόπουλος” για προσωρινή προστασία από τους πιστωτές της, προσπάθησε να πείσει ότι επιθυμεί διακαώς και στηρίζει ενθέρμως τη διάσωση της εταιρείας, εκδίδοντας οργίλη ανακοίνωση εναντίον του Προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ο οποίος τάχθηκε κατά της προσωρινής προστασίας της εταιρείας από τους πιστωτές της έως τον Σεπτέμβριο οπότε και θα εκδικαστεί η αίτηση υπαγωγής του Μαρινόπουλου στο άρθρο 99.

Το άγχος των κυβερνώντων για “ξήλωμα” της αισιοδοξίας περί ανάκαμψης της οικονομίας είναι έκδηλο, κυριότατα, γιατί συνδέεται άμεσα με την επιτυχία του προγράμματος.

Κορυφαίος υπουργός εξάλλου, (με σχετικό χαρτοφυλάκιο) ανέφερε στο “Κ” πως το πρόγραμμα ιδιαίτερα λόγω φόρων είναι εξαιρετικά “βαρύ”. Η μόνη περίπτωση να “βγει” θα είναι “να τσιμπήσει η οικονομία μέσω των επενδύσεων. Αλλιώς, χαθήκαμε όλοι μαζί”.

Το Brexit, πρόσθεσε άλλο ένα λιθάρι στο ψηφιδωτό της κυβερνητικής αγωνίας πως το επενδυτικό ξέφωτο αργεί και οι εξελίξεις –ιδιαίτερα- στον Νότο μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού Δημοψηφίσματος, θα λειτουργήσουν μάλλον αποτρεπτικά για το επενδυτικό κλίμα.

Ψυχρολουσία

Το brexit “χαλάει” το κυβερνητικό αφήγημα περί αισιοδοξίας για το κλείσιμο της αξιολόγησης και πλεύσης σε πιο ασφαλή πλέον οικονομικά “ύδατα”, είπε και εξήγησε ότι στην Ε.Ε, εφεξής θα δημιουργηθούν “φυγόκεντρες” τάσεις, με άγνωστη κατάληξη.

Είναι χαρακτηριστική και η μελέτη που εκπόνησε το οικονομικό γραφείο του Πρωθυπουργού για τις επιπτώσεις του Brexit στην ελληνική οικονομία και δημοσίευσε η “Αυγή”.

Σύμφωνα με αυτή:

  1. Κρίσιμο θέμα είναι τί θα γίνει με τα κοινοτικά κονδύλια. Το Ηνωμένο Βασίλειο έλαβε 7 δισεκατομμύρια από την Ε.Ε., αλλά συνεισέφερε στον Κοινοτικό προϋπολογισμό 11,3 δισεκατομμύρια (αντιστοίχως η Ελλάδα πήρε επιδοτήσεις ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων, ενώ συνεισέφερε 1,8 δισεκατομμύριο [στοιχεία του 2014]).
  2. Ακριβότερα τα ελληνικά προϊόντα: Το 2015 οι ελληνικές εξαγωγές προς το Ηνωμένο Βασίλειο ανήλθαν στο 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ (4% της συνολικής αξίας των ελληνικών εξαγωγών ή 0,6% του ΑΕΠ). Η Μεγάλη Βρετανία είναι ο 7ος προορισμός για τα ελληνικά προϊόντα, ενώ ο κύριος όγκος αφορά σε φαρμακευτικά προϊόντα, ηλεκτρικές συσκευές, πετρελαιοειδή και είδη διατροφής. Η υποχώρηση της βρετανικής λίρας έναντι του ευρώ, είναι γεγονός πως καθιστά ακριβότερα τα ελληνικά προϊόντα για τους Βρετανούς καταναλωτές, ως εκ τούτου είναι παράγων που μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για τις ελληνικές εξαγωγές. Στο σκέλος των εισαγωγών, που ανήλθαν στο 1,2 δισεκατομμύριο (3% της συνολικής αξίας των εισαγωγών), αυτές αφορούν ως επί το πλείστον φαρμακευτικά προϊόντα, οχήματα, ηλεκτρικές συσκευές και μηχανολογικό εξοπλισμό. Εν αντιθέσει με τις εξαγωγές, τα εισαγόμενα προϊόντα καθίστανται φθηνότερα για τους Έλληνες καταναλωτές. Ενδεχόμενη αύξηση των εισαγωγών είναι δυνατόν να επιβαρύνει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
  3. Φόβοι για ντόμινο: Η πιθανότητα να αντιδράσουν βίαια οι αγορές είναι παρούσα, όσο μάλιστα θα εμφανίζονται στο προσκήνιο άγνωστες οικονομικές αδυναμίες. Για παράδειγμα, αναγκαστικές ρευστοποιήσεις υπό το φόβο χαμηλής ρευστότητας στο σύστημα, μαζί και ο φόβος ότι οι αρχές δεν θα ανταποκριθούν έγκαιρα είναι γεγονότα που θα μπορούσαν να μετατρέψουν το Brexit σε ενδεχόμενο συστημικού σοκ, που μπορεί εν τέλει να προκαλέσει την κατάρρευση των αγορών.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, της Νίκης Ζορμπά, 4/7/2016]