Tag Archives: αποβιομηχάνιση

ΛΟΥΚΕΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ “ΕΚΟΒΕ” ΤΑ ΚΕΡΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Έναν ακόμη κρίκο στη μακρά αλυσίδα αποβιομηχάνισης της χώρας, αποτέλεσμα της, για δεκαετίες, αδυναμίας της χώρας να προφυλάξει το παραγωγικό δυναμικό της, προσθέτει το λουκέτο της ακριτικής “Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου” (MBH).

Η ηπειρώτικη βιομηχανία που ιδρύθηκε το 1979, κρατικοποιήθηκε επί ΠΑΣΟΚ, πέρασε στον έλεγχο της Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (πρώην ΕΒΟ που συγχωνεύτηκε με την ΠΥΡΚΑΛ) αναλαμβάνοντας συμβόλαια παραγωγής για τον Ελληνικό Στρατό, κυρίως κάλυκες, εκσυγχρονίστηκε το 1998 με επενδύσεις 5 εκατ. ευρώ και ανέλαβε ένα “χρυσό” συμβόλαιο προμήθειας των δισκίων χαλκονικέλιου, από τα οποία το Νομισματοκοπείο παρήγαγε τα εγχώρια κέρματα του ευρώ μετά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.

Αν και είχε σταθερά πελάτες την ΤτΕ και την ΕΑΣ, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, ήδη έντονα από το 2013, επιδεινώθηκαν στο διάστημα που ακολούθησε. Έχοντας, στο μεταξύ, περάσει στον έλεγχο της “Ελληνικά Συστήματα Παραγωγής Πολιτικών Προϊόντων” (είναι ο μοναδικός της μέτοχος), προ διετίας εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από τη ΧΑΛΚΟΡ του ομίλου Στασινόπουλου (σ.σ. ο όμιλος Βιοχάλκο είχε βρεθεί κοντά στην απόκτηση της ΜΒΗ και στις αρχές της δεκαετίας του 90) που, όμως, δεν ευοδώθηκε. Η μεταλλουργική εταιρεία βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο, με τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας και μεγάλες υποχρεώσεις, ενώ η προ ετών έκρηξη των τιμών των μεταλλευμάτων αποδείχθηκε δυσβάστακτη.

Μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπήρξαν διαβεβαιώσεις  ότι η βιομηχανία δεν θα κλείσει. Στη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΜΒΗ τοποθετήθηκε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν πέτυχε να εκλεγεί βουλευτής, ενώ με τροπολογία χορηγήθηκε στην εταιρεία “ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα από την δημοσίευση της παρούσης και έως την 30ή Ιουνίου 2016, χωρίς παρακράτηση, κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων”. Παράλληλα, επιχειρήθηκε να γίνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Με βάση τα τελευταία δημοσιευμένα οικονομικά αποτελέσματα (2015) είχε πωλήσεις 1,6 εκατ. ευρώ (από 8,8 εκατ. το 2009), σύνολο υποχρεώσεων 8,7 εκατ. ευρώ (με βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις 7,5 εκατ. ευρώ), αρνητικά ίδια κεφάλαια 1,8 εκατ. ευρώ και ζημιές μετά από φόρους 1,3 εκατ. ευρώ

Εκποίηση: Τελικώς το λουκέτο ήρθε αναπόφευκτα και η εταιρεία τέθηκε σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης.  Σύμφωνα με την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος που δημοσιεύτηκε (22/2/17) από τον ειδικό εκκαθαριστή (τη ΣΟΛ ΑΕ), μέσα σε 20 ημέρες από τη δημοσίευση της πρόσκλησης, οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές μπορούν να υποβάλλουν μη δεσμευτική πρόταση για όποια από τα περιουσιακά στοιχεία της ΜΒΗ επιθυμούν.

Στο σφυρί βγαίνει το οικόπεδο της εταιρείας στο ακριτικό Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων, η μονάδα παραγωγής, ο μηχανολογικός εξοπλισμός, τα αποθέματα πρώτης ύλης, ακόμη και τα αυτοκίνητα και τα γραφεία της βιομηχανίας. Η εκποίηση θα γίνει με δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό, σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί.

Μετατάξεις: Να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο που οριστικοποιούνταν το λουκέτο, τον Νοέμβριο του 2016, με τροπολογία η οποία κατατέθηκε από την βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ του Νομού Άρτας και Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Όλγα Γεροβασίλη, δόθηκε η δυνατότητα μετάταξης του προσωπικού (45 εργαζόμενοι) της ΜΒΗ. Συγκεκριμένα, δόθηκε το δικαίωμα της μετάταξης στο προσωπικό ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου των εταιριών “Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΒΕΕ”, “Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου Μονοπρόσωπη ΑΕ” και “Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων ΑΒΕ”, σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου ή σε ΟΤΑ.

Κρατικοποίηση: Η Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου ιδρύθηκε το 1979, το 1983 όμως κρατικοποιήθηκε, περνώντας στον έλεγχο της ΕΒΟ. Συνέχισε την παραγωγή εξοπλιστικών προϊόντων (κυαθίων για κάλυκες και βολίδες), όμως η φθίνουσα πορεία της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας συμπαρέσυρε και την ίδια.

Για ένα διάστημα, σωτήριο για τη ΜΒΗ ήταν το συμβόλαιο για την προμήθειας δισκίων χαλκονικέλιου από τα οποία το Νομισματοκοπείο παρήγαγε τα εγχώρια κέρματα του κοινού νομίσματος. Η παραγγελία αρχικά ήταν μεγάλη, πάνω από 700 εκατομμύρια τεμάχια, λόγω των αναγκών αντικατάστασης της δραχμής με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Μετά την κυκλοφορία του ευρώ, οι παραγγελίες προς την ΜΒΗ μειώθηκαν σε 100 εκατομμύρια κατά μέσο όρο ετησίως και εν τέλει περιορίστηκαν μόλις στα 20-30 εκατομμύρια τεμάχια τον χρόνο.

Στο σημείο αυτό να σημειωθεί πως η ΕΚΤ σε συνεργασία με τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης, είναι υπεύθυνες για την εκτύπωση χαρτονομισμάτων, ενώ οι  εθνικές αρχές είναι υπεύθυνες για τα κέρματα, η παραγωγή των οποίων ονομάζεται “κοπή”. Η ΕΚΤ εγκρίνει τις ποσότητες των κερμάτων που μπορεί να εκδώσει κάθε χώρα για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της και αποτελεί ευθύνη κάθε χώρας να εκδίδει τα δικά της κέρματα με τις εθνικές γραφικές παραστάσεις στη μία όψη.

Αυτή, λοιπόν, τη παραγωγή είχε αναλάβει επί σειρά ετών η Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου, έχοντας συνολικά παράξει το 65% περίπου των μεταλλικών δίσκων κερμάτων του 1, 2, 5, 10, 20, 50 λεπτών ευρώ και το 100% των πυρήνων και δακτυλίων για τα κέρματα 1 και 2 ευρώ, από τις αρχικές ποσότητας που απαιτήθηκαν από την ΤτΕ.  Ακόμη, όμως, και με απευθείας, ουσιαστικά, αναθέσεις, η ακριτική βιομηχανία δεν μπόρεσε να σωθεί, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά την ανύπαρκτη σχέση του ελληνικού κράτους με την υγιή επιχειρηματικότητα.

 

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Νίκου Χρυσικόπουλου, 28/02/2017]

 

ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ…

maximou«Γιατί ο προηγούμενος αναπτυξιακός νόμος που συντάχθηκε το 2011 και έληξε το 2013 αποδέχθηκε κάπου 1.300 επενδύσεις αλλά έγιναν μόνο οι 50;»

Πάνω από ένα χρόνο πήρε στην αριστερή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να καταλάβουν ότι οι δανειστές ούτε δουλεύονται ούτε στριμώχνονται. Το κατάλαβαν(;) αλλά παραμένουν αδιάφοροι και αδιόρθωτοι. Τώρα έβαλαν στο μάτι τους επενδυτές. Μπλοφάρουν ότι στην Ελλάδα νομοθετείται αναπτυξιακή πολιτική. Το ψέμα τους είναι τόσο μεγάλο που πάλι θα γυρίσει μπούμερανγκ. Και, όπως μέχρι τώρα, το ρεζιλίκι θα το εισπράξει η Ελλάδα.

Εάν είμαστε σοβαροί, ως κράτος και ως κυβέρνηση, και προσκαλέσουμε επενδυτές να τους παρουσιάσουμε τη νέα ελκυστική αναπτυξιακή νομοθεσία οφείλουμε να δώσουμε και κάποιες εξηγήσεις για τα “πεπραγμένα” εφαρμογής προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων.

Γιατί, ας είμαστε βέβαιοι, ότι θα κληθούμε όχι ως κυβέρνηση αλλά ως Πολιτεία να δώσουμε τις παρακάτω εξηγήσεις για τα αδικαιολόγητα και αχαρακτήριστα που συνέβησαν στην Ελλάδα σε όλη την διάρκεια εφαρμογής αναπτυξιακών νόμων και ιδίως από το 2011 μέχρι σήμερα.

Εξήγηση πρώτη. Γιατί ο προηγούμενος αναπτυξιακός νόμος που συντάχθηκε το 2011 και έληξε το 2013 αποδέχθηκε κάπου 1.300 επενδύσεις αλλά έγιναν μόνο οι 50;

Εξήγηση δεύτερη: Γιατί ο ρυθμός υπαγωγής στον προηγούμενο νόμο ήταν περίπου 30 μήνες για κάθε υπόθεση;

Εξήγηση τρίτη. Πότε έχει σκοπό το κράτος να καταβάλει τα 6,6 δισ. ευρώ ενισχύσεις που χρωστάει στους επενδυτές που τους παρέσυρε και προχώρησαν σε επενδύσεις βάζοντας και τα δικά τους κεφάλαια;

Εξήγηση τέταρτη: Πως λέγεται ένα κράτος (αν όχι μπαταχτσής) που ξεγέλασε τους επενδυτές οι οποίοι ολοκλήρωσαν τις επενδύσεις τους αλλά τους χρωστάει 2,5 δισ., ευρώ και είναι άγνωστο αν και πότε θα τους τα δώσει;

Εξήγηση πέμπτη: Ποια μέριμνα θα ληφθεί ώστε η καταβολή των προβλεπομένων, από το νόμο, ενισχύσεων θα γίνεται σε συγκεκριμένο χρόνο και όχι στο βάθος του χρόνου… με άγνωστο ορίζοντα;

Εξήγηση έκτη. Πως θα εγγυηθεί το θέμα του χρόνου το ελληνικό κράτος όταν έχει σκόπιμες οφειλές 7 δισ. ευρώ σε ιδιωτικές επιχειρήσεις από επιστροφές ΦΠΑ και προμήθειες για να είναι σε θέση (λογιστικά και μόνο) να παρουσιάζει πλεονάσματα; Ποια ισοδύναμα θα αντικαταστήσουν τις οφειλές για να μην διαταραχθούν τα ποσοστά στα πλεονάσματα;

Εξήγηση έβδομη. Τι νόημα έχουν οι απαντήσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων (όπως προφανώς και της δικής σας) “…αυτά τα έκαναν οι προηγούμενοι και μην τα φορτώνεται σε εμάς που αναλάβαμε μόλις το 2015”; Το ελληνικό κράτος (σε αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη τα λεγόμενα ανεπτυγμένα) δεν έχει συνέχεια; Και τι θα κάνετε εσείς για την συνέχεια εφαρμογής του νόμου από πιθανή νέα κυβέρνηση;

Εξήγηση όγδοη: Πως θα εφαρμοσθεί η αναπτυξιακή σας νομοθεσία στην πράξη όταν το τέρας της γραφειοκρατίας σας είναι ολοζώντανο και τίποτε δεν υπόσχεται την εξαφάνισή του;

Είμαστε εντελώς αστείοι τελικά. Εδώ και μια εβδομάδα μιλάει η κυβέρνηση για το “ευτύχημα” ότι η Ελλάδα αποκτά και αναπτυξιακό νόμο με ζηλευτά επενδυτικά και άλλα κίνητρα τα οποία θα φέρουν το πάνω-κάτω σε επενδύσεις και ανάπτυξη.

Τα διαφημίζει το υπουργείο Οικονομίας με κάθε τρόπο βάζοντας και τη Βουλή στον “αγώνα” για την προβολή του κύματος ανάπτυξης που θα φέρει φανταστικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Θα αφήσω στην άκρη τον σχολιασμό του νέου αναπτυξιακού νόμου γιατί, όπως προαισθάνομαι, θα έχουμε να μιλάμε, για καιρό, τόσο για τους στόχους τους όσο και για τα αποτελέσματά του.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι ο νόμος περιέχει σωστούς στόχους και φιλοδοξεί για εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Αυτό όμως είναι το ζουμί στην υπόθεση της ανάπτυξης και των επενδύσεων στην Ελλάδα;

Ποιος ανόητος μπορεί να υποστηρίξει ότι επειδή απουσίαζε (από το 2013) ο συγκεκριμένος νόμος φτάσαμε την ιδιωτική οικονομία να μετράει στα δάχτυλα των χεριών… βιομηχανίες σε λειτουργία με πλήρη δυναμικότητα.

Σε μια χώρα όπου η αποβιομηχάνιση δεν είναι καθόλου άμοιρη και της πολιτικής της τελευταίας 20ετίας (για να μην πάμε ακόμη πιο πίσω) δεν θεωρείται αιτία και πρόβλημα η έλλειψη αναπτυξιακού νόμου.

Στη χώρα όπου (ως κυβέρνηση και ως δημόσιο) κάνεις σκόπιμα άνω κάτω μέχρι και την τουριστική επενδυτική πολιτική σου γιατί βλέπεις ιδεοληπτικά και εχθρικά τον επενδυτή, δεν σου φταίει η απουσία αναπτυξιακών διατάξεων.

Ο νέος αναπτυξιακός νόμος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία όχι γιατί δεν λέει τα σωστά και τα χρειαζούμενα για τις επενδύσεις. Αλλά γιατί αυτά δεν αρκούν ειδικά στην Ελλάδα.

Η επιτυχία αναπτυξιακών νόμων και κινήτρων, παντού στον πλανήτη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πολιτικές που ασκούνται στις αδειοδοτήσεις, στη χωροταξία, στην πολεοδομία, στην εμπλοκή Δήμων και Περιφέρειας, στο περιβάλλον, στο κόστος ενέργειας. Και, στην Ελλάδα, όλες αυτές οι πολιτικές είναι αρνητικές, είναι κάθετα αντίθετες και έντονα εχθρικές προς τις ιδιωτικές επενδύσεις. Γι’ αυτό και θα μας πάρουν με τις πέτρες.

 

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 10/6/2016]

ΟΤΑΝ ΕΝΑ (ΑΚΟΜΑ) ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΛΕΙΝΕΙ

0050024910_0050022793_imasΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ Βόλο δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Αν υπήρχε δεν θα άφηνε τα φουγάρα να σβήσουν. Χθες ανακοινώθηκε ένα ακόμα λουκέτο στην περιοχή. Πρόκειται για την οριστική αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου παραγωγής μεταφορικών ταινιών του ΙΜΑΝΤΑ, έπειτα από απόφαση του γερμανικού ομίλου ContiTech, που παράγει, μεταξύ άλλων, τα ελαστικά Continental. Οι 138 εργαζόμενοι πρέπει να επιλέξουν αν θα μπουν σε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου που ισχύει μέχρι τις 22 Μαρτίου, αλλιώς θα αρχίσει η διαδικασία των απολύσεων με τη διαδικασία του 5%

Η ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του Βόλου συνεχίζεται λοιπόν. Έχουν προηγηθεί διαφόρων ειδών λουκέτα, όπως η μεταφορά των δραστηριοτήτων του εργοστασίου της Coca Cola στο Σχηματάρι και η παύση λειτουργίας της βιομηχανικής μονάδας παραγωγής χαρτιού της ΒΙΣ, π οποία πλέον θα εισάγει φθηνό χαρτί από Τουρκία και Βουλγαρία. Τις ίδιες στιγμές καταρρέει και π μικρομεσαία επιχειρηματικότητα της περιοχής, αφού μόνο στη διετία 20Ί 420Ί5 έκλεισαν 378 εμπορικές επιχειρήσεις

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του ΙΜΑΝΤΑ, όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση, υπάρχουν διάφορες αιτιολογίες, εξαρτάται από ποια πλευρά τις δέχεσαι. Η μητρική εταιρία κάνει λόγο για την οικονομική ύφεση που περνά π παγκόσμια εξορυκτική βιομηχανία, οι εργαζόμενοι για τις πιέσεις που δέχονταν να υπογράψουν εκ περιτροπής εργασία, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης για την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και για ένα διαγωνισμό που έχασε η εταιρία για πρώτη φορά επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. που αφορά προμήθεια της ΔΕΗ με ταινιόδρομους, με αποτέλεσμα το έργο να καταλήξει σε εταιρία του εξωτερικού

ΚΑΠΟΙΟ από όλα αυτά ισχύει, ίσως και όλα μαζί. Όλα κρίνονται όμως εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα είναι ότι λίγους μόλις μήνες μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης πως έχει ειδικό σχέδιο για την επαναλειτουργία 166 βιομηχανικών που έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους σε όλη την Ελλάδα, ανάμεσά τους και 14 στον Βόλο, μία ακόμα επιχείρηση κατεβάζει ρολά. Βέβαια, αυτή η υπόσχεση δεν ήταν τίποτα μπροστά στη βαρύγδουπη εξαγγελία «θα γεμίσουμε φουγάρα» της υφ. Βιομηχανίας, Θεοδώρας Τζάκρη, όταν ανέλαβε τον περασμένο Σεπτέμβρη. Από τα Μεταλλεία στη Χαλκιδική μέχρι τη Softex και τώρα τον ΙΜΑΝΤΑ τα success story της κυβέρνησης διαδέχονται το ένα το άλλο…

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, της Δέσποινας Κονταράκη, 16/03/2016]