Tag Archives: αδειοδότηση

Η ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΟΧΩΡΑ: ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

027 kentriki stoa fΤο μπαράζ των αδειών της επένδυσης της ΒΑ Χαλκιδικής που εκδίδονται το τελευταίο δεκαπενθήμερο έχει αφήσει αμήχανο και εκτεθειμένο το λεγόμενο «αντιμεταλλευτικό κίνημα» της περιοχής… Το όργανο του «κινήματος», το μπλογκ του κου Τόλη Παπαγεωργίου με τον βαρύγδουπο τίτλο «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων», από τις 16 Μαρτίου έχει σιγήσει για το θέμα των αδειών και αναρτά δημοσιευμένα άρθρα από άλλα έντυπα και αστικούς μύθους για… ψόφια πρόβατα (για τα οποία φυσικά φταίει η μεταλλευτική…).

Το «κίνημα» αισθάνεται προδομένο και από τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναγκαστικά υπογράφει τις αδειοδοτήσεις αντιμέτωπος με τη νομιμότητα, αλλά και τη δική του αλαζονεία των προεκλογικών μεγαλοστομιών.

Ποια θα είναι η κατάληξη αυτού του σεναρίου;

Το «κίνημα» δύσκολα θα καταπιεί την κυβερνητική γραμμή και σε περίπτωση μάλιστα που αλλάξει και η κυβέρνηση, θα βρεθεί μπροστά σε αδιέξοδο, αφού τόσο ΝΔ όσο και ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι και έχουν ουσιαστικά τοποθετηθεί υπέρ της επένδυσης. Την ίδια κατάσταση θα αντιμετωπίσει και η δημοτική αρχή, η οποία –αντίθετα σε κάθε δεοντολογία–, έχει τοποθετηθεί κατά της επένδυσης με τον ίδιο τον δήμαρχο –ο οποίος σημειωτέον δεν είναι εκλεγμένος αλλά αντικατέστησε τον αποχωρήσαντα κο Μίχο–, να έχει δηλώσει ενεργό μέλος του αντιμεταλλευτικού «κινήματος».

Υπάρχει και ο γρίφος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής και της τοπικής βουλευτού κας Ιγγλέζη. Οι μεν πρώτοι έχουν ουσιαστικά διαχωρίσει τη θέση τους από τον «επίσημο» ΣΥΡΙΖΑ και έχουν κηρύξει «ανένδοτο» κατά της επένδυσης, η δε κα Ιγγλέζη έχει στηρίξει την πολιτική της καριέρα στο θέμα της εκδίωξης της επένδυσης από την Χαλκιδική και βλέπει πως τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά πλέον…

Όσον αφορά τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς έχει πιο καυτά κάστανα να βγάλει από τη φωτιά από τις άδειες της επένδυσης. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κος Σκουρλέτης, ο οποίος προ μερικών μηνών είχε πάρει προσωπικά το ζήτημα, εξαπολύοντας ακόμη και προσωπικές επιθέσεις κατά του Καναδού κου Πολ Ράιτ, CEO της Eldorado Gold, μητρικής της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός που εκμεταλλεύεται τα μεταλλεία Κασσάνδρας, έχει ρίξει τους τόνους και έχει υιοθετήσει τη γραμμή «εμείς κάνουμε ότι υπαγορεύει η νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον», πράγμα που μπορεί να ερμηνευτεί πολλαπλώς…

Η εταιρεία βαστά μικρό καλάθι και τηρεί στάση αναμονής μέχρι να ξεκαθαρίσουν εντελώς οι προθέσεις της κυβέρνησης, αφού και άλλες φορές ενώ ο αντιμεταλλευτικός κουρνιαχτός είχε κατακαθίσει, κάποιος «αγωνιστής» τύπου Ιγγλέζη, Λαφαζάνη, Τσιρώνη ή Σκουρλέτη, ερχόταν να ρίξει λάδι στη φωτιά.

Οι εργαζόμενοι έχουν προ πολλού ξεκαθαρίσει τη θέση τους. Τα σωματεία τους είναι απόλυτα εναρμονισμένα όσον αφορά στόχους και επιδιώξεις. Δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν κανέναν και τίποτα να κλείσει την επένδυση, πάνω στην οποία –κακά τα ψέματα–, στηρίζεται και η οικονομική ευρωστία ολόκληρης της περιοχής των Μαδεμοχωρίων.

Και μην ξεχνάμε πως το θέμα είναι αμιγώς πολιτικό. Αν μια δραστηριότητα ρυπαίνει, υπάρχουν ΠΑΝΤΑ τρόποι να αντιμετωπιστεί αυτό με την σημερινή αντιρρυπαντική τεχνολογία. Όλες οι αιτιάσεις κατά της επένδυσης στηρίζονται σε… μελλοντολογικές προβλέψεις που ενίοτε παίρνουν και διαστάσεις κινδυνολογίας. «Θα γεμίσουμε καρκίνους, θα πεθάνουμε από το αρσενικό, θα μας πνίξουν τα λασπόνερα, θα στερέψουν οι πηγές, θα έχουμε σύννεφα τοξικής σκόνης»… Όλα τα «θα», πριν ακόμα αρχίσει να λειτουργεί η επένδυση. Κανείς δεν κοιτάζει τις μελέτες, διότι εκεί όλα είναι εντάξει, γεγονός που αποδεικνύει και το απίστευτο ρεκόρ των 20 και πλέον αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ της επένδυσης. Ότι ήρθε προς κρίση στο ανώτατο δικαστήριο, απορρίφθηκε. Παπάδες, antigold δημαρχαίοι, σωματεία, «κάτοικοι», Παρατηρητήριο, όλοι αποδείχτηκαν συκοφάντες και κινδυνολόγοι.

Όταν λοιπόν βγουν όλες οι άδειες, τι θα κάνουν οι κατ’ επάγγελμα antigold; Μιλάμε για Ιγγλέζη, Ζουμπά, Τόσκα…

Τι θα πουν στους οπαδούς τους; Τι θα πουν σε όλους αυτούς που παρέσυραν με υποσχέσεις τύπου «ο Λαφαζάνης θα τους διώξει», ή «ο Σκουρλέτης θα τους κλείσει»; Ποιος πρόκειται να τους ξαναψηφίσει; Τι θα πουν στους κατοίκους της Ιερισσού που τους κατάντησαν υπόδικους, περιθωριακούς και αξιοπερίεργο όλης της Ελλάδας; Και αν έρθει άλλη κυβέρνηση και θελήσει να απονείμει παραδειγματική δικαιοσύνη;

Ένα πιθανό σενάριο είναι η μέθοδος «Κούγκι»… Στις τελευταίες εκλογές έμμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής απείλησε πως αν δεν λαμβάνονταν μέτρα κατά της επένδυσης, θα υπήρχε «θέμα» στην Χαλκιδική… Ο νοών νοείτο… Και βέβαια, του έγινε το χατήρι με τις αποφάσεις Σκουρλέτη λίγες μέρες πριν τις εκλογές… Όλοι ευχαριστημένοι, και η κα Ιγγλέζη δεν έχασε την έδρα της, συσπειρώνοντας το antigold στοιχείο γύρω της.

Αυτά όμως τελείωσαν… Ο κόσμος με τους χειρισμούς ΣΥΡΙΖΑ στα μεγάλα θέματα, ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό, φορολογικό, προσφυγικό, αξιολόγηση, κατάλαβε τι σανό τον τάιζε η κυβερνητική παράταξη τόσο καιρό και το πόσο φερέγγυα είναι… Αλλά τι περιμένεις από μια παρέα Καρανίκες… Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βγει η κα Ιγγλέζη έξω από τα σύνορα της Ιερισσού και να μιλήσει για τον «αγώνα» της κατά των μεταλλείων ζητώντας την ψήφο του λαού…  Οπότε, δεν αποκλείεται ο ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής, βλέποντας το σύστημα να καταρρέει, να επιλέξει ηρωική έξοδο και την λύση «τα κάνω όλα… Κούγκι»…

Εδώ που τα λέμε, είναι και η μόνη πιθανότητα της κας Ιγγλέζη να ξαναεκλεγεί… Έτσι κι έτσι αυτοί που την ψηφίζουν δεν είναι και καθαρόαιμοι συριζαίοι… Είναι τριών κατηγοριών: κολλημένοι με τα μεταλλεία, ημιμαθείς που χωνεύουν με ευκολία την antigold προπαγάνδα και επαγγελματίες που νομίζουν πως τα συμφέροντά τους θίγονται από την μεταλλευτική. Αυτοί πιθανότατα να ψήφιζαν την κα Ιγγλέζη για να συνεχίσει τον «αγώνα» της… Το πρόβλημα είναι πως θα κατέβει η κα Ιγγλέζη με τον ΣΥΡΙΖΑ, που δίνει άδειες στην επένδυση; Βλέπετε το πρόβλημα; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για την βουλεύτρια που επένδυσε μια καριέρα πάνω σε μια έωλη υπόσχεση… Αλλά είπαμε, όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες…

 

ΜΕ ΛΑΒΑΡΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ…

1280x720-7yHΟ Γιάννης είναι πονηρός, έλεγε μια παλιά λαϊκή επιτυχία, και ο δήμαρχος Αριστοτέλη Γιάννης Μίχος βάλθηκε να μας το αποδείξει… Όπως άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά (και δεν το πίστευα στην αρχή), ο κος Μίχος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε στον Focus FM πως η αδειοδότηση της Πολεοδομίας Αρναίας για τη συνέχιση της επένδυσης καθυστερεί διότι υπάρχουν «πρωτόκολλα που προηγούνται»… και το θέμα είναι «αυστηρά υπηρεσιακό»… Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν όλα τα θέματα είναι της ίδιας σημασίας, ο δήμαρχος είναι κατηγορηματικός και δηλώνει πως δεν μπορεί να παρακάμψει το πρωτόκολλο…

Σε άλλη ερώτηση γιατί ο υπάλληλος λείπει 4 μέρες από την υπηρεσία του, ο δήμαρχος καλύπτει τον υπάλληλο, ισχυριζόμενος πως «ελέγχει ετοιμόρροπα σπίτια στα χωριά(!)», ενώ τα πουλάκια μου έχουν πει πως ξημεροβραδιάζεται στην Ιερισσό, όπου προφανώς αισθάνεται… ασφαλής… Επιπροσθέτως, ο δήμαρχος βάζει πάγο στους δημοσιογράφους που τόλμησαν να τον ρωτήσουν…

Παρακαλώ ακούστε τις δηλώσεις Μίχου στο ηχητικό ντοκουμέντο που ακολουθεί εδώ… Προτείνει να γίνουν γραπτές αιτήσεις για να απαντήσει η υπηρεσία γιατί καθυστερεί, και άλλα τέτοια γραφικά…

Σε ερώτηση δε, που είναι ο υπάλληλος σήμερα και χθες, ο κος Μίχος ήταν «αδιάβαστος» και απαντά πως δεν δίνει τέτοιου είδους «υπηρεσιακές πληροφορίες»… Όποιος θέλει, να υποβάλλει «έγγραφη αίτηση»…

Όπως καταλαβαίνετε, του (πρωτο)κόλλου τα εννιάμερα…

 

 

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ste-660_8

Σε ένα άρθρο γνώμης την Κυριακή 15 Ιουνίου, οι politesaristoteli.blogspot παρουσιάζουν την πραγματική κατάσταση για την αδειοδότηση των διαφόρων φάσεων του έργου και καυτηριάζουν την πρακτική κάποιων Πανεπιστημιακών να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κόμματα με αντάλλαγμα μια θέση σε κάποιο ψηφοδέλτιο και μια φωτογραφία δίπλα στον αρχηγό… Αφορμή για την ανάρτηση έδωσε ακόμα ένα άρθρο του γνωστού μας γραφικού Ομότιμου στο antigolg.com, εδώ, το οποίο έχουμε σχολιάσει δεόντως…

«Έφτασε στο απροχώρητο η ιστορία με τον εκφοβισμό των δημόσιων λειτουργών και του επιστημονικού κόσμου, που ασκεί ο αυτό-αποκαλούμενος ΣΥΡΙΖ«Α» και οι «οικολόγοι».

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή αποτέλεσαν οι καταγγελίες και οι φοβέρες προς πάσα κατεύθυνση που εξαπολύουν οι μπαμπούλες του ΣΥΡΙΖ«Α», για δήθεν παράνομες εργασίες στο βουνό.

Η άλλη αφορμή δόθηκε με την προσπάθεια απάντησης (ουσιαστικά σκωπτική λασπολογία  εναντίον συναδέλφων του) του γνωστού μεταλλειόφοβου, ομότιμου πανεπιστημιακού καθηγητή Γεωλογίας.

Το Ελλαδιστάν πρέπει να αποτελεί μοναδική περίπτωση κράτους όπου ενώ μια δραστηριότητα είναι αδειοδοτημένη, απαιτούνται επιπλέον εκατοντάδες επιμέρους ανθυποάδειες. Άδειες οικοδομικές, άδειες για δεξαμενές καυσίμων, για τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό, για χρήση νερού, για στερεά απόβλητα, για υγρά απόβλητα, για διαχείριση εξορυκτικών αποβλήτων… Άδειες για ο,τιδήποτε πιθανό και απίθανο σχετίζεται με τη δραστηριότητα.

Σε αυτή την ατέρμονη διαδικασία του παραλόγου, εμπλέκονται πλήθος υπηρεσιών του ευρύτερου Δημοσίου. Και προφανώς, όλο και κάπου θα σκαλώσει κάτι και κάποια «άδεια» από τις εκατοντάδες που απαιτούνται, θα καθυστερεί. Όλο και κάποιος γραφειοκράτης θα κωλυσιεργεί, θα φοβάται τις ευθύνες, θα έχει ιδεολογικά προβλήματα, θα αγναντεύει το υπερπέραν.

Αποτέλεσμα: Ενώ η δραστηριότητα έχει αδειοδοτηθεί από την πολιτεία, τελικά βρίσκει διαρκώς εμπόδια. Η κάθε απίθανη υπηρεσία και ο κάθε υπαλληλάκος, μπορούν (θεωρητικά) να αναλαμβάνουν ρόλο τροχονόμου και να ρυθμίζουν περιστασιακά τη ροή αυτής της απίστευτης γραφειοκρατίας.                                                                        

Φυσικά, η βασική αδειοδότηση (στην περίπτωση των μεταλλείων τελεσίδικα επικυρωμένη από το ΣτΕ) αποτελεί το  αμετάκλητο πλαίσιο λειτουργίας και ελέγχου της δραστηριότητας και του έργου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και στα χρονικά περιθώρια που ορίζει ο νόμος, θα πρέπει να εκδοθούν ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ οι επιμέρους άδειες. Αυτές, δεν αποτελούν αυτοτελείς προϋποθέσεις λειτουργίας και νομιμότητας του έργου, που έχει εξαρχής αδειοδοτηθεί και είναι καθόλα νόμιμο, αλλά είναι παρεπόμενες και απλώς υποστηρικτικές.

Κάπου εδώ μπαίνει στο πλάνο ο ΣΥΡΙΖ«Α» και οι «οικολόγοι». Αρχίζουν να τρομοκρατούν δημόσιους λειτουργούς, ασκώντας ψυχολογική βία. Εκφοβισμός υπαλλήλων, απειλές κατά μηχανικών που υπογράφουν μελέτες και δηλώσεις, φοβέρες κατά της δικαιοσύνης,  διακηρυγμένη περιφρόνηση του κράτους και των θεσμών. Εδώ πυρπολήθηκε το αστυνομικό τμήμα της Ιερισσού, στις υπηρεσίες θα διστάσουμε; Κατ’ αυτόν τον τρόπο καθυστερούν «άδειες» και διαχέεται η αίσθηση της δήθεν παράνομης λειτουργίας των μεταλλείων. Διπλή γραμμή, ρέμα Καρατζά, πολεοδομικές άδειες, παράδρομοι… Ο κατάλογος μακρύς και σίγουρα δεν τον έχουμε δει όλον ακόμα. Δημιουργείται κατά καιρούς τεχνητή ένταση και στη συνέχεια, μέσα σε πολεμική ατμόσφαιρα, αλαλάζοντα στίφη «κατοίκων» (δηλαδή ξενόφερτων μπαχαλάκηδων και αργόσχολων από όλη τη Β. Ελλάδα) μανουριάζουν στον Κάκαβο, διαδηλώνουν δεξιά-αριστερά, κάνουν ντόρο δυσανάλογο του μεγέθους τους. Το όλο θέμα φροντίζουν να το διαστρεβλώνουν και να το συντηρούν με θεατρινισμούς διάφοροι μαϊντανοί του ΣΥΡΙΖ«Α» και τα γνωστά επικοινωνιακά φερέφωνα του, καθώς και τα παπαγαλάκια τους (βλ. Ελευθεροτυπία).

Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ο υπερβάλλων  ζήλος και η αξιοθαύμαστη ταχύτητα που ενίοτε επιδεικνύουν οι υπηρεσίες, όταν πρόκειται για παρεμπόδιση της λειτουργίας των μεταλλείων (ακούστηκε ότι υπήρξε ακόμη και… προφορική εντολή εισαγγελέα και την επόμενη φορά ίσως υπάρξει εντολή με… τηλεπάθεια). Ενώ, όταν πρόκειται για έκδοση κάποιας «άδειας» ή για επιβεβαίωση της νομιμότητας, κινούνται με ρυθμούς χελώνας, αν και εφόσον φιλοτιμηθούν ή βρουν το θάρρος να κάνουν τα αυτονόητα.

Συμπέρασμα: Το κακό έχει παραγίνει και η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η πρόσφατη επιστολή της Ελληνικός Χρυσός στην ΕΜΒΕ αυτό καταδεικνύει. Όλος αυτός ο παρασιτικός συρφετός  πάντως, της «αριστεράς» και της «οικολογίας», καλά θα κάνει να μην θεωρεί την ανοχή και την συγκαταβατικότητα, ως αδυναμία.  

Με βάση το σκεπτικό του ομότιμου, που αναπτύσσει σε ανάρτησή του (πού αλλού;) στους αρχέγονους Παρατηρητές (εδώ), οι πανεπιστημιακοί που έχουν σχέση ή άποψη για το επίμαχο θέμα των μεταλλείων, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που «τα παίρνουν» από την Eldorado και σε αυτούς που ανιδιοτελώς υποστηρίζουν…αγροτουριστικές φράξιες, σαν τον ίδιο. Τα έχουμε ακούσει κι από άλλους αυτά.

Ως γνωστόν, ή θα είσαι αγνός «οικολόγος» ή θα είσαι τσιράκι των αφεντικών. Άλλη περίπτωση δεν υπάρχει. Και εδώ  ας επισημάνουμε κάποια πράγματα, για να μην ξεχνιόμαστε:

1)  Κάποιοι μετατρέπουν την επιστημονικοτεχνική γνώση σε πράξη, προς όφελος της κοινωνίας, αμειβόμενοι για τις γνώσεις τους, αφού αυτή είναι και η δουλειά τους. Καθαρή επαγγελματική σχέση, με ευρύτερη συνεισφορά όμως, αφού στην περίπτωση των μεταλλείων, θα αξιοποιηθούν βιώσιμα εγχώριοι ορυκτοί πόροι Η ίδια σχέση άλλωστε ισχύει επαγγελματικά και για την πλειοψηφία του επιστημονικού-τεχνικού κόσμου, που στηρίζεται στη γνώση του.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους πανεπιστημιακούς: Αν και αρκετοί ‘κονομάνε παρανόμως κι απ’ έξω, έχουν ως βασικό εργοδότη το κράτος, δηλαδή όλους εμάς που πληρώνουμε φόρους, για να αμείβονται και να παράγουν-προάγουν-διαχέουν τη γνώση.

2) Κάποιοι άλλοι,  αγνοώντας τα διδάγματα της επιστήμης και της τέχνης, εμφανίζονται να απορρίπτουν την τεχνολογική πρόοδο και νοσταλγούν επιστροφή σε προβιομηχανικές μορφές οργάνωσης εργασίας. Τριγυρνούν σε πόλεις και χωριά, σε γιορτές και πανηγύρια, σε ημερίδες και προπαγανδιστικές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖ«Α» και των «οικολόγων», τρομοκρατώντας τον κοσμάκη. Με αντάλλαγμα, μια υποψηφιότητα σε Συριζαίικο ευρωψηφοδέλτιο, μια εκλόγιμη θεσούλα στην τοπική αυτοδιοίκηση, μια εξέλιξη σε κάποιο κομματικό μηχανισμό. Ή κάτι άλλο μήπως; Ορμώμενοι από καθαρή, αγνή ανιδιοτέλεια, προφανώς. 

3) Ακόμη χειρότερα, υπάρχουν περιπτώσεις παλαιότερων έμμισθων επιστημονικών συνεργατών των χρυσοθήρων, οι οποίοι μεταλλάχθηκαν σε όψιμους «οικολόγους» Π.χ. ο αιώνιος Λέκτωρ ΑΠΘ (υπήρξε για καιρό αμειβόμενο στέλεχος της Μεταλλευτικής Θράκης-καιρό έχει να δώσει σημεία ζωής αυτός), η Συριζοβουλευτίνα Χαλκιδικής (τέως εργολήπτρια της TVX) κλπ.

Η μεταλλευτική εξελίσσεται διαρκώς, ενσωματώνοντας πάντοτε τεχνικές και γνώση και από άλλες επιστήμες. Έτσι, πολλοί έχουν άποψη για τα μεταλλεία, αφού τους μοιάζει να είναι συγγενής χώρος. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι κάποιοι παρακολουθούν διαρκώς τις εξελίξεις (και ορισμένοι περνάνε και στην εφαρμογή), ενώ άλλοι έχουν μείνει κολλημένοι σε ξεπερασμένες θεωρίες και στην εποχή του Φαρ-Ουέστ, με τους χρυσοθήρες και την χειροκοσκίνιση.

Ποτέ δεν είναι αργά πάντως για να αλλάξει κανείς. Η αλλαγή είναι επιλογή».

 

 

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ

latomeio3

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Δημήτρη Δελεβέγκο, ο αντιπρόεδρος της Ένωσης των Καναδικών Μεταλλευτικών Εταιρειών Ben Chalmers, αποδομεί τους μύθους που συνοδεύουν την εξορυκτική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Ο κος Ben Chalmers στη συνέντευξή του σημειώνει ότι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου μπορεί να συνυπάρξει με την προστασία του περιβάλλοντος. Επισημαίνει ότι η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία, να προσελκύσει σημαντικά κεφάλαια που διατίθενται να τοποθετήσουν μεγάλοι παίκτες της εξορυκτικής βιομηχανίας. Σχολιάζοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχει διαμηνύσει ότι, εάν αναλάβει τα ηνία της εξουσίας, θα σταματήσει τα συγκεκριμένα έργα, αναφέρει ότι αντίστοιχα φαινόμενα δεν υπάρχουν στον Καναδά.

Κύριε Chalmers, στην Ελλάδα η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου συναντά σοβαρές αντιδράσεις. Πού θα τις αποδίδατε;

Νομίζω ότι υπάρχει μια συνήθης παρανόηση σχετικά με την αξία της εξορυκτικής δραστηριότητας και τη συμβολή αυτής στην οικονομία μιας χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ένωσής μας, το ποσό των εσόδων που αποφέρει η εξορυκτική δραστηριότητα, όπως και το μέγεθος των κεφαλαίων που δαπανούν όσοι απασχολούνται στη συγκεκριμένη βιομηχανία, είναι πολύ μεγάλο. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται, σε διεθνές επίπεδο, ότι, κατά μέσο όρο, το 80% των εσόδων που παράγει ένα μεταλλείο παραμένει στη χώρα (σ.σ. όπου βρίσκεται η εγκατάσταση), μέσω φόρων, μισθολογικών απολαβών και σημαντικών οικονομικών οφελών, που δίνουν ώθηση στην τοπική οικονομία. Στην Ελλάδα διαθέτετε, ενδεχομένως, μια μοναδική ευκαιρία. Υπάρχει ένας κλάδος που επιθυμεί να επενδύσει στην ελληνική οικονομία και, το βασικότερο, οι επενδύσεις αυτές θα κατευθυνθούν εκτός Αθήνας. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μιας και το ζητούμενο είναι η υλοποίηση επενδύσεων στην περιφέρεια και όχι στα αστικά κέντρα. Εξάλλου, η τεχνογνωσία ως προς τη διαχείριση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και η μεγάλη συνεισφορά του συγκεκριμένου κλάδου στους ρυθμούς ανάπτυξης μιας οικονομίας ισχυροποιούν τις συγκεκριμένες επενδύσεις.

Μπορεί να συνυπάρξει η εξορυκτική δραστηριότητα με την προστασία του περιβάλλοντος;

Η καναδική εξορυκτική βιομηχανία διακρίνεται παγκοσμίως για την υιοθέτηση ορθών περιβαλλοντικών πρακτικών. Στον Καναδά, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Πολιτεία και εταιρείες συνεργάζονται και διαμορφώνουν από κοινού τις βέλτιστες πρακτικές που καθιστούν τις εξορύξεις μια εξαιρετικά ασφαλή για το περιβάλλον και την κοινωνία δραστηριότητα. Παράλληλα, οι ΜΚΟ ασκούν ένα είδος εποπτείας στις επιχειρήσεις, αξιολογώντας τις περιβαλλοντικές επιδόσεις τους. Στη συγκεκριμένη βιομηχανία υπάρχουν ορισμένα ειδικά ζητήματα, όπως η διαχείριση των υδάτινων πόρων ή των συμπυκνωμάτων μετάλλων, τα οποία, με την αρωγή της σύγχρονης τεχνολογίας, αντιμετωπίζονται σήμερα με απόλυτη επιτυχία.

Πόσος καιρός απαιτείται για να λάβει το πράσινο φως μια επένδυση στον ορυκτό πλούτο στη χώρα σαs;

Εάν συμπεριλάβουμε το στάδιο της υλοποίησης εξερευνήσεων και γεωτρήσεων, απαιτούνται συνολικά 10 έως 15 χρόνια. Ωστόσο, το αμιγώς αδειοδοτικό στάδιο απαιτεί περίπου δύο χρόνια, καθώς στον Καναδά η νομοθεσία προβλέπει ότι σε διάστημα δύο ετών, κατά το μέγιστο, θα πρέπει η Πολιτεία να έχει προχωρήσει στην αδειοδότηση ή την απόρριψη ενός επενδυτικού σχεδίου. Ο επενδυτής, δηλαδή, γνωρίζει ότι εντός διετίας θα λάβει ένα ναι ή ένα όχι.

Κατά τη γνώμη σας, πού αποδίδεται η μεγάλη καθυστέρηση ως προς την αδειοδότηση των έργων εξόρυξης στην Ελλάδα;

Ο ελληνικός ορυκτός πλούτος αντιπαραβάλλεται με τον αντίστοιχο κλάδο στον Καναδά, στην Αυστραλία, στην Αφρική και στη Βόρεια Αμερική, χώρες με παράδοση στην εξορυκτική δραστηριότητα. Στον Καναδά διαθέτουμε μια λεπτομερέστατη μεταλλευτική νομοθεσία, ενώ οι ρυθμιστικές Αρχές γνωρίζουν πώς λειτουργεί η βιομηχανία και λαμβάνουν τις κατάλληλες αποφάσεις. Και, σε κάθε περίπτωση, συμβάλλουν στη βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των συγκεκριμένων επενδύσεων. Την ίδια στιγμή, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ο εξορυκτικός κλάδος, που είναι υψηλής κεφαλαιακής έντασης, είναι η έλλειψη απόφασης. Ο επενδυτής θα μπορούσε να διαχειριστεί τη μη έγκριση ενός επενδυτικού σχεδίου αντιμετωπίζοντας τα προβληματικά σημεία. Ωστόσο, η απουσία απόφασης κρατά σε ομηρία τις εταιρείες.

Στον Καναδά τα συγκεκριμένα έργα βρίσκονται στο επίκεντρο πολεμικής;

Πάντοτε η τοπική κοινωνία εκφράζει ανησυχίες για τις επιπτώσεις των συγκεκριμένων επενδύσεων. Έχουν υπάρξει αντίστοιχης κλίμακας έργα, που πραγματοποιούνται σε μικρές περιοχές. Ωστόσο, οι τοπικές κοινότητες είναι παρούσες, προκειμένου να ελέγχουν εάν οι εξορυκτικές εταιρείες εφαρμόζουν τις ορθές περιβαλλοντικά πρακτικές. Οι πολίτες, τουλάχιστον στον Καναδά, έχουν αποδεχτεί, πλήρως τον ρόλο κλειδί που διαδραματίζει ο εξορυκτικός κλάδος στην οικονομία. Στα τέλη του περασμένου αιώνα οι εξορύξεις αποτελούσαν μια αναδυόμενη οικονομία. Σήμερα συμμετέχουν στον υπερθετικό βαθμό στην τεχνολογικιά εξελιγμένη και «πράσινη» οικονομία.

Για παράδειγμα, μια ανεμογεννήτρια απαιτεί ατσάλι που έχει εξορυχθεί από το υπέδαφος. Αντίστοιχα ένα ηλεκτρικό ή υβριδικό αυτοκίνητο χρησιμοποιεί 18 κιλά χαλκού. Εν ολίγοις δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη βιομηχανία χωρίς τα προϊόντα της εξορυκτικής βιομηχανίας.

Στην χώρα μας η αξιωματική αντιπολίτευση έχει διαμηνύσει πως εάν αναλάβει την εξουσία θα σταματήσει την εξόρυξη και κατεργασία χρυσού που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στην ΒΑ Χαλκιδική. Έχουν υπάρξει αντίστοιχες περιπτώσεις στον Καναδά;

Στον Καναδά δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με αντίστοιχες καταστάσεις. Και αυτό επειδή είναι ιδιαίτερα δύσκολο να σταματήσει ένα έργο εξόρυξης από τη στιγμή που η Πολιτεία έχει επιτρέψει την αδειοδότησή του. Και ιδίως όταν αυτού του είδους οι επενδύσεις δημιουργούν εκατοντάδες άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας και δεν είναι επιζήμιες στο περιβάλλον, ώστε να υπάρχει, έστω, αφορμή για τον τερματισμό της λειτουργίας τους. Άλλωστε, οι εταιρείες διαθέτουν το know how για την πλήρη αντιμετώπιση των όποιων περιβαλλοντικών ζητημάτων, ενώ οι πρακτικές που υιοθετούν τελειοποιούνται, χάρη στη συνεργασία με την τοπική κοινωνία. Πλέον, τα social media έχουν αλλάξει ριζικά τη συγκεκριμένη βιομηχανία, η οποία έχει μετατραπεί από έναν μέχρι πρότινος εσωστρεφή κλάδο σε έναν εξωστρεφή τομέα, όπου είναι στραμμένα τα βλέμματα όλων συνεχώς.

[ΠΗΓΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ, 29/03/2014]