Tag Archives: φορολογία

ΤΑΙΝΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΡΝΟ…

forologiko-660Συνήθως αποφεύγω, όπως ο διάβολος το λιβάνι, ν’ ασχολούμαι με νομοσχέδια που δεν έχουν ψηφιστεί από την ολομέλεια του Κοινοβουλίου. Ο λόγος, απλός. Παρακολουθώντας επί δεκαετίες την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, έχουν κι έχουν δει τα ματάκια μου. Θυμάμαι περιπτώσεις νομοσχεδίων τα οποία, όταν έγιναν νόμοι του κράτους, δεν ήταν αναγνωρίσιμα ούτε από τον ίδιο τον αρχικό τους συντάκτη…

Σπάνια και για συγκεκριμένους λόγους, εφαρμόζεται κάποια εξαίρεση. Μια τέτοια εξαίρεση, είναι απαραίτητο να γίνει για τις πληροφορίες του Capital.gr, σχετικά με το νομοσχέδιο για το “πλαστικό χρήμα”. Επειδή, εάν αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (που ανταποκρίνονται 100%, διότι επαληθεύονται από πολλαπλές πηγές), έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν οικονομικό, πολιτικό και νομικό παραλογισμό, άνευ προηγουμένου!

Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι, και σε αυτή την περίπτωση, έχει χρησιμοποιηθεί η γνωστή και μη εξαιρετέα (ανεξαρτήτως εποχής και κυβέρνησης) τακτική της “σφυγμομέτρησης μέσω διαρροών”. Μοιάζει όμως εξαιρετικά απίθανο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ντάλα καλοκαίρι, αρχές Αυγούστου, πόσοι έχουν μείνει στο “κλεινόν άστυ”, ώστε να υπάρξει ικανοποιητική και “μετρήσιμη” ανταπόκριση. Οι πιθανότητες δείχνουν συντριπτικά προς το να πρόκειται για πραγματικές διατάξεις. Τις οποίες η κυβέρνηση σκοπεύει να καταθέσει στη Βουλή, προς ψήφιση. Τουλάχιστον, μέχρι την δεδομένη στιγμή. Και τις οποίες, ελπίζω ν’ αλλάξει δραστικά, μέχρι να φτάσει το σχέδιο νόμου στις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Διότι, εάν έρθουν και ψηφιστούν αυτές οι προβλέψεις, θα γελάει (κυριολεκτικά) όλη η Υφήλιος με την χώρα και την κυβέρνησή της…

Γιατί; Μα επειδή π.χ. μια πρόβλεψη επιβάλλει “καταναγκαστική” δαπάνη για την ύπαρξη αφορολογήτου ορίου. Μάλιστα η δαπάνη οφείλει να πραγματοποιηθεί, με συγκεκριμένο τρόπο (πιστωτική ή χρεωστική κάρτα). Και αν ο φορολογούμενος δεν μπορέσει ή δεν θελήσει να πραγματοποιήσει την δαπάνη, τον τιμωρεί με προσαύξηση του φορολογητέου εισοδήματος! Ισόποση της μη πραγματοποιθείσας δαπάνης! Δηλαδή το κράτος δημιουργεί “εικονικό εισόδημα” και επιβάλλει πρόσθετη φορολογία, σε αυτό. Αυτά δεν γίνονται πουθενά. Ούτε έχουν γίνει ποτέ. Ούτε καν στην Ε.Σ.Σ.Δ. του “πατερούλη” Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς…

Και σαν να μην ήταν αρκετός ο καταναγκασμός δαπάνης, η συγκεκριμένη διαδικασία εφαρμόζεται σαν “τιμωρία”, σε όποιον δεν θέλει να ξοδέψει πολλά χρήματα. Δηλαδή σε όποιον επιλέξει ν’ αποταμιεύσει. Είναι πραγματικά να απορεί κανείς! Θέλει όντως το υπουργείο οικονομικών, να υπάρξουν καταθέσεις στις τράπεζες;

Όλα αυτά, υποτίθεται, ότι συμβαίνουν για να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή. Πέραν του γεγονότος ότι αυτή η μεθοδολογία δίνει σημαντικότατα κίνητρα για ν’ ακούγεται συχνότερα (εκτός των εμπόρων, πιθανόν να θέλουν και οι μισθωτοί-συνταξιούχοι να κρύψουν εισοδήματα από άλλες πηγές) η γνωστή ερώτηση “Πόσο κάνει με απόδειξη και πόσο χωρίς;”, οι πληροφορίες μιλούν και για ακατάσχετο του λογαριασμού, ο οποίος θα δέχεται τα χρήματα τα οποία εισπράττονται από συναλλαγές με κάρτα. Δηλαδή επίσημα και νόμιμα, ένας μπαταχτσής έχει την δυνατότητα να διαθέτει χρήματα “ανέγγιχτα”. Τα οποία θα είναι μεν υποχρεωμένος να δηλώσει και να φορολογηθεί για αυτά. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν θα είναι καθόλου υποχρεωμένος να πληρώσει τους φόρους. Είναι να μην αναρωτηθεί κανείς πόσες κατηγορίες κατοίκων υπάρχουν σε αυτή την χώρα; Είναι να μην διερωτάται, σε τι παράδεισο της ισονομίας και του θεμιτού ανταγωνισμού θα μετατραπεί η Ελλάδα;

Τέλος, για να μπορέσουν να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω υπέροχα και φανταστικά, χρειάζεται να συνδεθούν όλες οι ταμειακές μηχανές και όλα τα POS (Point Of Sales), με το υπουργείο οικονομικών. Εκτός από τις τράπεζες. Μια δίδυμη διασύνδεση η οποία είναι σημαντικά πιο δύσκολη τεχνικά (ειδικά από πλευράς ασφαλείας) και αρκετά πιο ακριβή απ’ ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι…

Εν πάση περιπτώσει, ξέρετε, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 29 κρατών, πόσα από αυτά έχουν λάβει τέτοιου τύπου μέτρα; Μόνο ένα! Η Ουγγαρία!

Επαναλαμβάνω, μία μόνο από τις είκοσι εννέα χώρες-μέλη της Ε.Ε., έχει προχωρήσει σε διασύνδεση των ταμειακών μηχανών στην επικράτειά της, με το υπουργείο οικονομικών! Λέτε αυτή η (συντριπτική) αναλογία κρατών, ένα προς είκοσι οκτώ, να σημαίνει κάτι;

Ξέρετε επίσης, σε αυτή τη χώρα, ποιος τομέας έχει την μεγαλύτερη συνεισφορά στο Α.Ε.Π. της; Η βιομηχανία ταινιών πορνό. Ε λοιπόν, εάν το υπουργείο καταθέσει πράγματι το νομοσχέδιο με αυτές τις διατάξεις τις οποίες θέλουν οι πληροφορίες, θα έχουμε και στην Ελλάδα μια υπερπαραγωγή ταινίας πορνό. Με μοναδική πρωταγωνίστρια την φορολογητέα ύλη. Να πως θα έρθει η ανάπτυξη. Όχι που είχατε απορία…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Πέτρου Λάζου, 2/8/2016]

ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΘΑ ΜΙΛΑΤΕ Κ. ΝΙΚΟ ΠΑΠΠΑ;

640x-1Εάν δεν πρόκειται για χουνέρι του κ. Τσίπρα στον επιστήθιο φίλο του κ. Νίκο Παππά η ανάθεση του συντονισμού της πολιτικής προσέλκυσης επενδύσεων όπως και η ανάθεση υφυπουργείου Βιομηχανίας στην κ. Θ. Τζάκρη, τότε έχουμε εκ προμελέτης σχέδιο αποπροσανατολισμού των παραγωγικών τάξεων, των ανέργων και ευρύτερα της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ούτε υπάρχει επενδυτική πολιτική ούτε θα υπάρξει. Ούτε αναπτυξιακό σχέδιο. Ούτε προσέλκυση επενδύσεων. Ούτε εκστρατεία σωτηρίας της ομαδικής κατάρρευσης των τομέων εκείνων οι οποίοι στοιχειωδώς σχηματοποιούν μια εικόνα παραγωγικής οικονομίας.

Ας ξεκινήσουμε από τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα που ελέγχει το 70% περίπου του ΑΕΠ και έχει μονοπωλιακή και προνομιακή μεταχείριση αλλά και κατανόηση στις ζημιές και στις αδυναμίες πληρωμής οφειλών.

Η κρατική ΔΕΗ αν δεν σέρνεται σήμερα και παραμένει, αλλά στα γόνατα, οφείλεται σε χίλιους δύο συνδυασμούς συγκράτησης ζημιών συμπεριλαμβανομένης και της “ενοχικής” τιμολογιακής συμπεριφοράς της προς την βιομηχανία.

Η φαυλοκρατική επιμονή κυβερνήσεων και κομμάτων αλλά δυστυχώς και των κομματικών εργατοπατέρων της να της επιβάλλον αναγκαστικά κοινωνικές πολιτικές για να καλύπτουν την ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων και στον τομέα αυτό την εξήντλησαν και την οδηγούν κυριολεκτικά σε αδιέξοδο.

Από τα αμαρτήματα των βάρβαρων πολιτικών σε βάρος της ΔΕΗ ήταν και η συμμετοχή της στην ΛΑΡΚΟ την οποία έχει ακόμη φορτωμένη στο κόκκινο πορτοφόλιό της ενώ ταυτόχρονα το κρατικό μονοπώλιο νικελίου σκαρφάλωσε και στην καμπούρα του λαού μέσω των οφειλών του και στο κράτος.

Η ίδια βάρβαρη και εγκληματική πολιτική επεβλήθη δεκαετίες πριν στην ΕΤΒΑ με την εξαγορά του Σκαραμαγκά και προ δεκαετίας στην ΔΕΠΑ με την “ανοχή” 20 εκατ. ευρώ χρεών των Λιπασμάτων Καβάλας.

Η κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει τα δικά της ανοίγματα που δεν θα κλείσουν γιατί και λεφτά δεν υπάρχουν και ο απαγορευμένος καρπός των κρατικών ενισχύσεων είναι υπό το βλέμμα της Κομισιόν.

Το ίδιο συμβαίνει και με την τρύπα που βρέθηκε στην ΕΥΔΑΠ και είναι αδύνατον να κλείσει χωρίς καθαρά επιχειρηματικές επιλογές έξω από την κρατικίστικη νοοτροπία και τακτική.

Η ελεγχόμενη από το κράτος ναυπηγική βιομηχανία είναι ήδη σε κατάσταση αποσύνθεσης ενώ και η ιδιωτική παρόμοια παρασύρεται από το ίδιο κύμα κρίσης και ανυπαρξίας κινήτρων.

Οι κρατικές αστικές συγκοινωνίες πέφτουν στον γκρεμό και μετράνε το βάθος χωρίς να φαίνονται λύσεις καθώς η εφαρμογή του μνημονίου τις απομακρύνει σε σημείο θανάτου αν δεν υπάρξει θαύμα.

Και ενώ ζημιές, καταρρεύσεις, αδιέξοδα και άλλα καθρεφτίζονται ήδη στον κρατικό και ζημιογόνο επιχειρηματικό τομέα, η κυβέρνηση επιμένει στο στοίχημα Λαφαζάνη να αναστήσει την κρατική βιομηχανία ζάχαρης και να συστήσει και κρατική ακτοπλοϊκή Εταιρία.

Περνώντας τώρα τον ιδιωτικό τομέα και στο κεντρικό πρόβλημα του ενεργειακού κόστους παραγωγής έχουμε τον παράγοντα φορομπηχτικής πολιτικής που μέχρι χθες τίναζε στον αέρα την μικρή και μεσαία παραγωγή μπύρας και από σήμερα επιτίθεται φορολογικά στα κρασιά και στην φαρμακοβιομηχανία.

Την ίδια στιγμή η φορολογία και οι αλλαγές στις ασφαλιστικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων καθηλώνουν κάθε νέα επιχειρηματική δραστηριότητα καινοτομίας, τεχνολογίας ή εξωστρέφειας ενώ η αγροτική και τουριστική οικονομία θα δοκιμαστεί αδυσώπητα μέσα στο 2016 καθώς οι εφαρμοστικοί νόμοι του τρίτου μνημονίου είναι έξω από την πόρτα κάθε  μαγαζιού.

Τι να πούμε για την ουσία των προβλημάτων στους κλάδους ενέργειας, μεταφορών, ύδρευσης, μεταλλουργίας, χαλυβουργίας, φαρμάκου, κρασιών, μπύρας και αγροτικής βιομηχανίας αλλά και για τον λόγο και αντίλογο μεταξύ κυβέρνησης και θιγομένων.

Η πραγματική ουσία είναι το κλίμα που προκύπτει ως συνέπεια και το επιχειρηματικό περιβάλλον που σχηματοποιείται. Περιβάλλον το οποίο απογοητεύει, απομακρύνει και τελικά διώχνει και τον επενδυτή αλλά και τυχόν πεισματάρη εγχώριο επιχειρηματία.

Η επιχειρηματική αυτή καταχνιά ή δεν γίνεται αντιληπτή από την κυβέρνηση λόγω απειρίας ή θεωρείται, αφελώς βεβαίως, προσωρινή και αναστρέψιμη.

Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με θεατρική παράσταση όπου στο επόμενο μέρος θα έλθουν τα αστεία και οι χαρές. Έχουμε την οικονομία και τους κανόνες της.

Εάν λοιπόν ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι αυτά μπορούν να ανατραπούν με ξόρκια και με λόγια τότε ή κακώς πληροφορημένος είναι ή εμπαίζει τους συνεργάτες του.

Ο κ. Νίκος Παππάς μπορεί να είναι χρήσιμος σε χίλιους δύο άλλους τομείς στο κόμμα και στην κυβέρνηση αλλά όταν τον βάζεις να φέρει επενδυτές και επενδύσεις σε ένα κλίμα και περιβάλλον όπως αυτό που περιγράψαμε μάλλον του κάνεις χουνέρι. Εκτός αν έχουν συμφωνήσει στο σενάριο μιας νέας παράστασης προς τον λαό παίζοντας όμως με τον πόνο της αγοράς και των εργαζομένων.

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Γιώργου Κράλογλου, 19/11/2015]