Πιο εύκολα μπορεί να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση και να δύσει στην ανατολή παρά να καταδικάσει ένας αξιωματούχος antigold την βία που σε οποιαδήποτε μορφή χρησιμοποιήθηκε τυφλά στην περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής όλα τα περασμένα χρόνια.
Αυτό το συμπέρασμα απορρέει από την στάση όλων αυτών που κατα καιρούς έρχονται στην Ιερισσό ή πιάνουν σίγουρο στασίδι ομιλώντας για τις Σκουριές. Δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός ή πολιτευόμενος, γνωστός ως υπέρμαχος της antigold συλλογικότητας που να παραδεχθεί αρχικά και καταδικάσει τελικά την ποικίλη βία που επιστράτευσαν οι εξτρεμιστικές ομάδες για να χειραγωγήσουν αρνητικά την βούληση των πολιτών της περιοχής για ανάπτυξη και δημιουργία μέσω και της μεταλλευτικής δραστηριότητας.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε πρόσωπα, καθώς καταναλώνουμε τζάμπα χώρο στο παρόν κείμενο. Σημασία έχει η άρνηση τους η οποία τείνει να γίνει διαχρονική σαν την βία που θεωρείται πολύ πιθανό, πως θα καταφεύγουν οι ακραίοι κύκλοι της συλλογικότητας, όποτε απαιτείται η διασπορά των πολιτικών ή κοινωνικών μηνυμάτων τους.
Καλό, όπως και χρήσιμο είναι όλα αυτά να τα θυμόμαστε και να τα υπενθυμίζουμε όταν κάποιοι πάλι θα ορκίζονται στο όνομα της κοινωνικής συναίνεσης και ειρήνης για να αποσπάσουν ψήφους. Υποστηρίζοντας ταυτόχρονα πως θα κάνουν τα πάντα για να τις επαναφέρουν και να τις εδραιώσουν σε στέρεες βάσεις δημοκρατίας, ελευθερίας έκφρασης και βούλησης για το καλό του τόπου και της κοινωνίας, για την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Ούτε ένα απλό “ΌΧΙ” στην κάθε μορφής βία δεν μπορούν να ψελλίσουν… Συνεχίζουν να την ξεχωρίζουν σε “καλή” και “κακή”. Σε “ωφέλιμη” και “επικοινωνιακή”. Πως να εμπιστευτείς πολιτικά τέτοιους ανθρώπους, όταν μονίμως είναι κατώτεροι των περιστάσεων;
[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.com, 8/6/2018]