Σήμερα τα μάτια της μικρής, τοπικής μας κοινωνίας είναι στραμμένα στο Δημαρχείο της Ιερισσού και στον δήμαρχο Γιάννη Μίχο. Ήρθε η ώρα της περίφημης συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα των εξορύξεων, συνεδρίαση την οποία προκάλεσε η επιστολή του Αγγελόγλου με τις υπογραφές των 311 πολιτών.

Όπως όλοι καταλαβαίνουν, ακόμα και ο ίδιος ο Αγγελόγλου, η οποιαδήποτε απόφαση του δημοτικού συμβουλίου δεν έχει καμία (μα καμία, πιστέψτε μας) ουσιαστική αξία. Για τον απλούστατο λόγω του ότι ένα δημοτικό συμβούλιο δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε τις εποπτεύουσες αρχές ούτε το νόμο. Έχει όμως μεγάλη σημασία σε επίπεδο εντυπώσεων, σημειολογίας και πολιτικών συσχετισμών.

Το ερώτημα όλων είναι το πώς και το γιατί ξεκίνησε αυτή η antigold αντεπίθεση. Προσφυγές στο ΣτΕ, επιστολές, νυχτερινές βόλτες στο βουνό, μικροεπεισόδια, πόλεμος ανακοινώσεων, ανίερες συμμαχίες, εμπλοκή αμφιλεγόμενων και ξενόφερτων ΜΚΟ… Μια λογική εξήγηση είναι πως τώρα που η επένδυση εξασφάλισε σχεδόν όλες τις απαραίτητες άδειες και το παιχνίδι φαίνεται να χάνεται για το «κίνημα», οι antigold τα παίζουν όλα για όλα… Κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν πως απλά το καλοκαίρι ασχολήθηκαν με τις τουριστικές επιχειρήσεις τους και τώρα, που δεν έχουν τι να κάνουν, ξανάρχισαν τον «αγώνα»…

Τι έγινε όμως ο αγώνας; Μήπως πήρε νέο πρόσωπο;

Αλήθεια, ο Αγγελόγλου, το Παρατηρητήριο, ο Σάκης Αποστολάκης και όλοι αυτοί, με την αφόρητη πίεση που ασκούν στη δημοτική αρχή για ψίχουλα υποστήριξης, ποιόν πολεμούν; Ποιόν θέλουν να πιέσουν οι 70 «συναγωνιστές» που ανέβηκαν προχθές βραδιάτικα για «διαμαρτυρία» στο βουνό; Την εταιρεία; Η εταιρεία εξασφαλίζει τις άδειές της και κάνει τη δουλειά της… Ποιός βρίσκεται στο επίκεντρο όλης αυτής της κατάστασης; Ποιος είναι ο αποδέκτης της γκρίνιας και της πίεσης; Από ποιόν ζητάνε εκβιαστικά τα ρέστα; Ποιος είναι αυτή τη στιγμή ο πλέον στριμωγμένος; Σωστά μαντέψατε: Ο Δήμαρχος!

Ο Γιάννης Μίχος, προσπαθεί αποδεδειγμένα να κρατήσει τις ισορροπίες, αλλά κάποιοι θέλουν πολύ περισσότερα. Και λέω αποδεδειγμένα, διότι και την επιστολή που εμφανώς αναγκάστηκε πιεζόμενος να στείλει στο ΣτΕ, την έστειλε σχεδόν κρυφά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ανακοινώσεις… Και αν δεν τον κάρφωνε ο Αγγελόγλου, ίσως να μην το γνωρίζαμε ακόμη…

Ο κος Μίχος έχει τις απόψεις του για την εξόρυξη και τις έχει εκφράσει επανειλημμένως. Διαφωνεί με την επέκταση της δραστηριότητας και ανησυχεί για το περιβαλλοντικό κομμάτι. Ωραία… Έχει το απόλυτο δικαίωμα. Ποτέ δεν μίλησε για «κλείσιμο μεταλλείων» ούτε για «διώξιμο των χρυσοθήρων» και άλλα τέτοια γραφικά. Μπορεί λοιπόν κάλλιστα να αρχίσει έναν διάλογο –το οποίο θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει–, και να συζητήσει τις απόψεις του με τους άμεσα ενδιαφερόμενους ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης. Όσο για τα περιβαλλοντικά υπάρχουν δεκάδες τρόποι να υπάρξει συνεχής και ενδελεχής έλεγχος ανά πάσα στιγμή σε κάθε δραστηριότητα της εταιρείας. Ήδη υπάρχει μια επιτροπή για τον περιβαλλοντικό έλεγχο. Ας την δραστηριοποιήσουν, ή ας δημιουργήσουν άλλες, θεματικές επιτροπές ελέγχου για νερό, έδαφος, αέρα, βιοποικιλότητα… Και ας τις στελεχώσουν και με όποιους θέλουν… Και με τον Τόλη και με τον Αγγελόγλου… Αλλά εκεί θα μιλάνε οι αριθμοί και οι μετρήσεις και όχι οι φωτογραφίες που αναρτά το Παρατηρητήριο…

Δεν θέλουν όμως αυτό οι πολέμιοι της επένδυσης… Θέλουν να εγκλωβίσουν τον Δήμαρχο, να εκβιάσουν μια απόφαση δημοτικού συμβουλίου υπέρ τους και να την χρησιμοποιούν σαν παντιέρα πλέον, για «να φύγουν τα μεταλλεία από τη γη μας»… Ελπίζουμε ο δήμαρχος να έχει συνειδητοποιήσει τι πάει να γίνει και να μην υποκύψει σε καμία ψυχολογική ή λεκτική βία. Έχει αποδείξει στον επιχειρηματικό στίβο ότι είναι μαχητής και νικητής.

Ο δήμαρχος Μίχος έδωσε άλλη μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον τηλεοπτικό σταθμό SUPER. Αυτή τη φορά η συζήτηση για την επένδυση του χρυσού κάλυψε μόλις 5 λεπτά από τα 30 του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου της παρουσίας του, το οποίο μάλλον είναι καλό σημάδι… Κατά τα άλλα, στην καυτή ερώτηση ποια η γνώμη του για τις αναγγελίες Τσίπρα περί σταματήματος της δραστηριότητας την επόμενη που θα ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο κος Μίχος αποδείχτηκε διαβασμένος. Είπε πως μιλάει με όλα τα κόμματα, με αρχηγούς (Τσίπρα, Καμμένο, Σαμαρά), με τους βουλευτές Χαλκιδικής, με Υπουργούς (Μανιάτη, Κικίλια) και το μόνο του κριτήριο είναι το καλό του τόπου. Δήλωσε πως ούτε ο ίδιος ούτε η δημοτική αρχή φοράει κομματικό καπέλο, και θα κάτσουν όλοι στο τραπέζι για να βρεθεί λύση.

Μετά από πιέσεις του δημοσιογράφου είπε πως μετά την Αναπτυξιακή Στρατηγική Μελέτη που υλοποιείται και θα περιέχει 16(!) διαφορετικές αναπτυξιακές μελέτες, μία για κάθε χωριό του δήμου, ο δημότης «θα πειστεί πως δεν χρειάζεται η βαριά μεταλλευτική δραστηριότητα και η εξάρτηση από την εργασιακή μονομέρεια». Δήλωσε την γνωστή του θέση, πως είναι αντίθετος στην επέκταση της «παραδοσιακής μεταλλευτικής δραστηριότητας», και μας θύμισε Μυλόπουλο με την «φέρουσα ικανότητα» που θα την βρούμε μετά από τον δημοκρατικό διάλογο με όλους… Α, για το antigold «κίνημα», δεν ειπώθηκε κουβέντα…

Δείτε την συνέντευξη (εδώ), τα περί εξορύξεων μετά το 24ο λεπτό.

Τελείωσαν και οι εκλογές… Κανονικά, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ και το σύνθημα «25 ψηφίζουμε, 26 φεύγουν», σήμερα θα έπρεπε η μισή Ελλάδα να τα μαζεύει και να φεύγει… Επειδή όμως αυτά συμβαίνουν μόνο στον όμορφα πλασμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα δεν πρέπει να γίνει και όλα θα συνεχίσουν όπως έχουν. Και μετά από τον Σεπτέμβριο που στον δήμο μας θα αναλάβει η νέα δημοτική αρχή, απομένει να δούμε τι εννοούν στην Ιερισσό και στα πέριξ με το «τον Πάχτα θα τον καίγαμε, τούτον εδώ, αν κάνει κωλοτούμπα, θα τον κρεμάσουμε», όπως διακηρύσσουν οι πλέον ακραίοι. Απομένει να δούμε και τι εννοούσε επιτέλους ο κος Τζιτζικώστας με τα διφορούμενα περί της στάσης που θα κρατήσει για τα μεταλλεία.

Γενικά, ο πανδαμάτωρ χρόνος φαίνεται πως στην περίπτωση της ΒΑ Χαλκιδικής δεν κάνει τη δουλειά του. Δεν βλέπουμε να κλείνουν οι πληγές και να επουλώνονται αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνεχή αναζωπύρωση θεμάτων που ταλαιπωρούν την περιοχή χρόνια, εν ονόματι ενός αμφιλεγόμενου «αγώνα». Και αυτό διότι αυτός ο «αγώνας» δεν έχει σκοπό ούτε το περιβάλλον ούτε τίποτα τέτοιο… σκοπός του είναι να υπάρχει μια διαρκής εστία πολιτικού αναβρασμού στην περιοχή για να τροφοδοτεί τις φιλοδοξίες της αντιπολίτευσης. Και αν δεν το καταλάβουμε σαν πολίτες και σαν δημότες, δεν πρόκειται ποτέ να επέλθει η περίφημη ενότητα στα χωριά μας ούτε με τον Μίχο, ούτε με κανέναν άλλο. Όπως διαπιστώσαμε, ήδη ο κος Μίχος και η νίκη του χρησιμοποιήθηκαν ευρέως για να δείξουν «την απόρριψη από τον λαό των αντιμνημονιακών πολιτικών»… Κολοκύθια τούμπανα δηλαδή… Σε κάποιο κανάλι χθες βράδυ ο Συριζαίος του πάνελ επιχείρησε να χρησιμοποιήσει και τη νίκη Τζιτζικώστα σαν ήττα της κυβερνητικής παράταξης, λες και ο Τζιτζικώστας προήλθε από την αριστερά… Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ΄ αυτιά μας!

Ήρθε η ώρα… Μπροστά στην κάλπη δεν μπορώ παρά να κάνω μια νοητική αναδρομή όλης αυτής της παράλογης κατάστασης που ζω εδώ και χρόνια στο δήμο μου… Έτυχε να γεννηθώ και να μεγαλώσω σε ένα από τα πλέον προικισμένα μέρη της Ελλάδας. Την ΒΑ Χαλκιδική. Μεγάλωσα μαθαίνοντας πως στα βουνά της περιοχής μου έβγαζαν οι αρχαίοι χρυσό, και μάλιστα μέρος αυτού του χρυσού χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτηθούν οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά ήρθαν οι εταιρείες… Κακές μου είπαν ήταν οι εταιρείες γιατί δεν ενδιαφέρονταν για το περιβάλλον… Και έφυγαν οι εταιρείες και έμειναν ρημάδια τα ορυχεία και έπεσε και η σχετική πείνα, γιατί η μισή οικογένεια ζούσε από τα μεταλλεία… Έφυγα, σπούδασα, γύρισα και βρήκα έναν άλλο, καινούργιο κόσμο… Είχε έρθει, λέει, μια εταιρεία που ενδιαφερόταν για το περιβάλλον, με τις μελέτες, με τις άδειες, κομπλέ… Όλα καλά θα πήγαιναν αφού θα υπήρχε δουλειά για όλους, αφού η συμφωνία με την εταιρεία ήταν να πάρει εργαζόμενους από την περιοχή… Έτσι θα σωθούν τα Μαδεμοχώρια, σκέφτηκα… Και μετά άρχισαν τα όργανα. Εδώ θέλω να πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους. Από πού άρχισε όλη αυτή η ένταση με τα μεταλλεία; Από τότε που ο Πάχτας πήρε στα χέρια του το δήμο και οι προηγούμενοι δήμαρχοι το κράτησαν μανιάτικο… και ανακάλυψαν ξαφνικά το περιβάλλον… Βρήκαν πρόθυμους συνοδοιπόρους κάποιους ξενοδόχους και εστιάτορες στα παραλιακά χωριά, τους οποίους κατάφεραν να πείσουν πως τα μεταλλεία θα τους διώξουν τους πελάτες!!! Μέχρι τότε μια χαρά ήμασταν… Είχαμε εμείς τη δουλειά μας στα μεταλλεία, είχαν αυτοί τη δουλειά τους στη θάλασσα.

Στην πορεία τα αντιπολιτευτικά κόμματα με αρχηγό τον ΣΥΡΙΖΑ είδαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να χτυπήσουν την κυβέρνηση… Μια νέα Κερατέα… Κόλλησαν και οι ΑΝΕΛ και κάτι άλλοι της προσκολλήσεως όπως ο Τρεμόπουλος, κάτι ακαθόριστων σκοπών και στόχων ομάδες, πρωτοβουλίες κ.λπ.…. Έτσι άρχισε η ιστορία που μας έφερε στην σημερινή κατάσταση: Όλοι αυτοί ενωμένοι άρχισαν τον πόλεμο εναντίον ενός δημάρχου που, με το έργο που παρουσίασε σε μια τριετία, αλλού θα τον είχαν εικόνισμα στα σπίτια τους… Όλοι μαζί να δηλητηριάζουν τα μυαλά αφελών και ευκολόπιστων που πιστεύουν πως η Χαλκιδική θα γεμίσει φέρετρα, η σκόνη θα φτάνει μέχρι την Θεσσαλονίκη, το κυάνιο (που δεν υπάρχει) θα κτυπήσει επιλεκτικά οικογένειες αντιμεταλλευτικών στην Ιερισσό και άλλα τέτοια, που αν η κατάσταση δεν ήταν για κλάματα, θα γελάγαμε για μέρες…

Ήρθαν οι κατσαπλιάδες να φέρουν την καταστροφή πριν αυτή συμβεί… Δεν τους έφτανε που την έλεγαν, έφτασαν να βάζουν φωτιές να την επιβάλλουν με τη βία… Φυσικά ακολούθησαν τα ΜΑΤ, και γίναμε θέατρο…ΣΥΡΙΖΑ, Ιγγλέζη, Δένδιας, αλλοδαποί VIP οικολόγοι, ακτιβιστές, εθελοντές, καθηγητάδες, Κρίτωνας Αρσένης… παρέλαση για περιοδεύοντες θιάσους…

Έχασα την ησυχία μου, έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητό μου επειδή δουλεύω στην εταιρεία και όταν διαμαρτυρήθηκα, μου είπαν πως είμαστε «διχασμένοι». Οι τύποι στην Ιερισσό το πίστεψαν, σήκωσαν μπαϊράκι, μπήκαν στο πετσί του ρόλου του «επαναστάτη», διώξανε τάχαμου την αστυνομία, και μείνανε μονάχοι τους στη γωνιά της βόρειας Χαλκιδικής, να βαυκαλίζονται με το ρόλο των Γαλατών…Να σας πω τι βλέπω; Μια θλιβερή μειοψηφία ανθρώπων οι οποίοι εγκλωβίστηκαν μέσα σε έναν έντεχνα εμβόλιμο «αγώνα», που ουσιαστικά τους υποβλήθηκε έξωθεν…

Και τώρα φέρανε έναν «επιτυχημένο» από τη Σαλονίκη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να μου μιλήσει για ενότητα και σαχλαμάρες. Ποιός; Ένας τύπος που δεν μένει πια εδώ και ήρθε ουρανοκατέβατος σωτήρας… Αλήθεια, γιατί ήρθε; Πολλά περνάνε από το μυαλό μου…

Η σιωπηλή πλειοψηφία όμως έχει δει και αναγνωρίσει το έργο της παρούσας δημοτικής αρχής, έχει καταλάβει τι σημαίνει ο δήμος να έχει καθαρά και ανθηρά οικονομικά, έχει καταλάβει ποιοι νοιάζονται για τον δημότη και όχι για τη δική τους, προσωπική προβολή και εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Θυμώνω όχι με αυτούς που δεν θέλουν τα μεταλλεία… Δικαίωμά τους να μην τα θέλουν και δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν κάθε νόμιμη οδό για να τα διώξουν… Θυμώνω γιατί επετράπη σε τόσους λίγους να κάνουν τόση μεγάλη ζημιά στον τόπο… Μιλάω για αυτούς που τις πράξεις τους περάσανε από την κατηγορία των πολέμιων της επένδυσης στην κατηγορία των τραμπούκων, εκφοβιστών και μπαχαλάκηδων…. Και αυτούς δεν τους θέλω στο δήμο μου… Και δεν θέλω και αυτούς που τους υποστηρίζουν και τους δικαιολογούν… Σαν τόπος είμαστε η πλέον δυσφημισμένη περιοχή της Ελλάδας… Αισιοδοξώ όμως, διότι η σιωπηλή πλειοψηφία είναι αυτή που θα διαμορφώσει το εκλογικό αποτέλεσμα και όχι οι λίγοι χαβαλέδες και τα μπλουζάκια SOS Χαλκιδική… Δεν θέλω να αλλάξω σελίδα στο δήμο Αριστοτέλη, διότι η σελίδα έχει αλλάξει εδώ και δύο χρόνια, απλά κάποιοι τυφλωμένοι από την μανία τους ούτε που το πήραν είδηση…

Σας εύχομαι καλή ψήφο και ακόμα 5 όμορφα χρόνια σε έναν ευλογημένο τόπο που όλοι μπορούμε να ζήσουμε μαζί.