«Ακόμη και να αποκτήσουν οι τράπεζες πρόσβαση στη ρευστότητα της ΕΚΤ η υψηλή φορολογία και το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, κάνει απαγορευτική την οποιαδήποτε πιθανότητα για προσέλκυση επενδύσεων.  Με καφετέριες και σουβλατζίδικα (και άλλες μικρές επιχειρήσεις που μπορούν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν) δεν προκύπτει ανάπτυξη».

Η αντιστροφή του κλίματος εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα δεν ξεκίνησε ούτε την ημέρα που μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ ούτε την ημέρα που έκλεισε τις τράπεζες και έφερε τα capital controls.

Η αντιστροφή του κλίματος ξεκίνησε μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη όταν άρχισαν να πληρώνουν φόρους και εισφορές και θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες όταν οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν περισσότερους φόρους και εισφορές και οι συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις να μειώνονται.

Καθώς η αύξηση των φόρων και εισφορών δεν σημαίνει αύξηση των εσόδων αλλά μείωση αυτών και περαιτέρω καθήλωση της οικονομικής δραστηριότητας, οι συνθήκες “κόλασης” θα προκύψουν ακόμα και παρά την πιθανή θετική αξιολόγηση όταν η διάλυση της ιδιωτικής οικονομίας θα έχει αντίκτυπο στα έσοδα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων.

Τότε ένα 15-20% της κοινής γνώμης που συνεχίζει να ελπίζει πως η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει κάποιο κρυφό σχέδιο ανάταξης της φθίνουσας πορείας, θα μεταβληθεί στο πλέον διαπρύσιο κατήγορο και μαχητικό της πολέμιο. Ως γνωστόν, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος.  Στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το έμαθαν καλά αυτό όταν είδαν το σκληρό πυρήνα των πελατών να μεταπηδά σε σύντομο χρονικό διάστημα σε όμορους χώρους που είχαν βάλει πλώρη για την εξουσία και να προπηλακίζει δημόσια τους παλιούς ηγέτες και σύμβολα προκειμένου να νομιμοποιήσει την παρουσία της στα νέα κέντρα ισχύος.

Εξ αριστερών τα βέλη

Κατ’ αυτήν την έννοια η ανάλυση της ιστορικής εφημερίδας της ευρωπαϊκής αριστεράς,  της γαλλικής Λιμπερασιόν, την εβδομάδα που πέρασε ήταν ενδεικτική της κατάστασης.  Ιδού:

“Κατάρρευση της κυβέρνησης τώρα, με την κρίση για το όνομα “Μακεδονία” ή σε λίγους μήνες εξαιτίας του ασφαλιστικού προβλέπει σε άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Liberation, τονίζοντας παράλληλα πως οι ΑΝΕΛ είναι αμφίβολος “σύμμαχος” για τον ΣΥΡΙΖΑ.

“Ο ΣΥΡΙΖΑ απειλείται από τους αμφίβολους συμμάχους του”, γράφει ο Γάλλος αρθρογράφος Ζαν Κατρεμέρ, επισημαίνοντας ότι η κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα προκλήθηκε από το τελεσίγραφο που έθεσαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στον Αλέξη Τσίπρα απαιτώντας την παραίτηση Μουζάλα…”.

Η γαλλική εφημερίδα είχε υποστηρίξει από νωρίς την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία διαβλέποντας σε αυτόν την πιθανότητα μιας αλλαγής στα δεδομένα της Ευρώπης με αριστερό πρόσημο. Ένα χρόνο μετά περίπου, η αλλαγή προσήμου στην Ευρώπη όχι μόνο έχει αποδειχτεί “φούσκα” αλλά εκτός Ελλάδας παντού η πυξίδα κινείται πιο δεξιά λόγω της εκτόξευσης της ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς, η οποία νομίζει πως με την επάνοδο των εθνικών νομισμάτων και των συνόρων μπορεί να επαναφέρει τη μεταπολεμική αίσθηση της ευημερίας και να ανακόψει την εισβολή του Ισλάμ.

Το σενάριο που ακυρώθηκε

Το περασμένο Φθινόπωρο ήταν αρκετοί αυτοί εντός και εκτός της Ελλάδας που πίστεψαν πως μετά την υποταγή του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ήταν εφικτό το σενάριο η κυβέρνηση της αριστεράς να καταφέρει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις, να επαναφέρει την οικονομία σε μια ομαλότητα και να πετύχει κάποιου είδους ανάπτυξη.

Οι ελπίδες αυτές εξανεμίζονται με την καθυστέρηση της αξιολόγησης λόγω της αδυναμίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας και μέρους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Επίσης επιβεβαιώθηκε η ανικανότητα στοιχειώδους αποτελεσματικής διαχείρισης.

Εν τω μεταξύ το χαρτί της ηθικής ακεραιότητας έχει “τσαλακωθεί” από τη βροχή των κομματικών διορισμών αφισοκολλητών σε θέσεις ευθύνης, τα περίεργα “καμώματα” στο χώρο της δικαιοσύνης, τον εναγκαλισμό μερίδας της διαπλοκής σε “περίεργες” μυστικές συναντήσεις σε γκαρσονιέρες κλπ.

Μοιραία τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό αυτοί που πίστευαν πως μια μετάλλαξη του σκληρού πυρήνα του αντιμνημονιακού μπλοκ σε μνημονιακό εγγυόταν τη χειραγώγηση και κάμψη της αντίστασης στις μεταρρυθμίσεις, έχουν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους στην ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να το πετύχει.

Οι πρώτοι που δεν πίστεψαν ποτέ αυτό το σενάριο (εκτός της στήλης…) ήταν οι καταθέτες οι οποίοι δεν επέστρεψαν ποτές τις δεκάδες δισ. ευρώ που σήκωσαν από τις τράπεζες. Οι δεύτεροι είναι οι επενδυτές και οι άνθρωποι της εργασίας και του επιχειρείν που όχι μόνο έχουν σταματήσει να επενδύουν στη χώρα, αλλά όσοι μπορούν φεύγουν όσο πιο μακριά γίνεται, σαν να πρόκειται να σκάσει κάποια μεγάλη βόμβα σ’ αυτήν.

Ο κ. Γ. Δραγασάκης την εβδομάδα που πέρασε δήλωσε πως το κλείσιμο της συμφωνίας με τους δανειστές θα έχει ένα τεράστιο θετικό αντίκτυπο στην οικονομία. Αυτό κατά κύριο λόγο θα συμβεί γιατί οι τράπεζες θα αποκτήσουν πρόσβαση στη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ.

Ακόμη και να αποκτήσουν οι τράπεζες πρόσβαση στη ρευστότητα της ΕΚΤ η υψηλή φορολογία και το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, κάνει απαγορευτική την οποιαδήποτε πιθανότητα για προσέλκυση επενδύσεων.  Με καφετέριες και σουβλατζίδικα (και άλλες μικρές επιχειρήσεις που μπορούν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν) δεν προκύπτει ανάπτυξη.

Αν υπήρχε η παραμικρή ελπίδα ανάταξης της οικονομίας, μερικές από τις ελάχιστες παραγωγικές επιχειρήσεις που έχουν απομείνει όπως η Σόφτεξ και η ΙΜΑΣ δεν θα κατέβαζαν ρολά και δεν θα αποχωρούσαν από την Ελλάδα στο πάρα πέντε του σημείου αναστροφής που θα φέρει μια θετική πρώτη αξιολόγηση.

Προφανώς όλα αυτά αρχίζουν και τα βλέπουν και στο εξωτερικό πλέον και ως εκ τούτου αρχίζουν να προκύπτουν δημοσιεύματα όπως αυτό της Λιμπερασιόν, πως αν δεν πέσει τώρα η κυβέρνηση λόγω “Μακεδονικού” θα πέσει σε λίγους μήνες λόγω ασφαλιστικού (οικονομικού).

Καθώς στην οικονομία η ψυχολογία είναι το 90% και όλα τα άλλα το 10%, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκαψε τα χαρτιά ακριβώς πριν ένα χρόνο, όταν δεν πραγματοποίησε εγκαίρως την “κωλοτούμπα” που ξεκίνησε το καλοκαίρι και επιχειρεί να ολοκληρώσει τώρα.

Τώρα δύσκολα μπορεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στην οικονομία και καθώς νηστικό αρκούδι δεν χορεύει σε λίγο θα χάσει και όση εμπιστοσύνη έχει απομείνει στο συρρικνούμενο κοινό της.

Καθώς οι καθυστερήσεις μόνο ζημιές και οργή συσσωρεύουν είναι καλύτερα για όλους να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Ούτως ή άλλως μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει ταχύτερα. Είναι καλύτερα για όλους και περισσότερο για τους αδύναμους οι οποίοι θα υποστούν και το μεγαλύτερο κόστος.

Κατά συνέπεια: Να τελειώνουμε Αλέξη…

[ΠΗΓΗ: Capital.gr, του Κώστα Στούπα, 21/03/2016]

Κάθε δυο – τρία τετράγωνα ένα σουβλατζίδικο ή ένα μαγαζί με hot dog και στη σειρά μεγαλύτερες ή μικρότερες καφετέριες. Που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στη θέση εμπορικών καταστημάτων που έβαλαν λουκέτο. Αυτό είναι δυστυχώς σήμερα το Greek dream. Ένα σουβλατζίδικο ή μία καφετέρια. Ανάπτυξη με… πίτα γύρο δηλαδή…

Η υπόθεση “ανάπτυξη” εξακολουθεί να είναι μία δυσεπίλυτη εξίσωση για την κυβέρνηση. Και το χειρότερο είναι ότι δεν γίνεται καμία οργανωμένη δράση στην κατεύθυνση αυτή. Το πράγμα έχει αφεθεί στην τύχη του. Στο Μαξίμου νομίζουν ότι αν πουλήσουν 2-3 assets του δημοσίου θα εξασφαλιστούν δια μαγείας και ρυθμοί ανάπτυξης. Γελιούνται ασφαλώς και σε αυτό το θέμα όπως και στα περισσότερα που σχετίζονται με εφαρμογή οικονομικής πολιτικής. Δεν αρκεί να πουλάς. Πρέπει και να δημιουργείς.

Και από δημιουργία… μηδέν. Στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ανοίγουν μερικές χιλιάδες καφετέριες ή σουβλατζίδικα, η οικονομία κινείται. Από τη μία μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο, χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας, απειλούνται με κλείσιμο πλέον καθώς τελειώνει η χρονιά ακόμη και εμπορικές επιχειρήσεις που αν βάλουν λουκέτο θα προκαλέσουν συστημικό κίνδυνο και η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί ανοίγουν… ντελιβεράδικα.

Αυτό όμως δεν είναι παρά επιχειρηματικότητα της… απόγνωσης και της απελπισίας. Ρώτησα έναν καλό φίλο σε τράπεζα πώς χρηματοδοτούνται όλα αυτά τα “καφέ” και τα μαγαζιά της γρήγορης εστίασης. Μου εξήγησε λοιπόν ότι τα περισσότερα από αυτά χρηματοδοτούνται από τα “εφάπαξ” γονιών που βγήκαν σε σύνταξη, από χρήματα που προήλθαν από εθελούσιες εξόδους τα προηγούμενα χρόνια και από… λεφτά που ήταν στο στρώμα. Και συμπλήρωσε ότι η μοίρα της πλειοψηφίας αυτών των μικροεπιχειρήσεων είναι δυστυχώς το… λουκέτο.

Τα καταστήματα αυτά “ανακυκλώνονται” με περιοδικότητα 2-3 χρόνων μέσα στα οποία τα περισσότερα εξ αυτών κλείνουν για να ανοίξουν άλλα στη θέση τους. Σουβλατζίδικα, τυροπιτάδικα, μίνι καφετέριες, hotdogάδικα… Μαγαζιά αμφίβολης ποιότητας με στόχο το κόστος, που συνήθως καλύπτονται από προσωπική εργασία ή και απασχόληση πιτσιρικάδων χωρίς ασφάλιση και με πενιχρές αμοιβές. Ή και καθόλου αμοιβή καθώς χρησιμοποιούν νεαρούς δήθεν ως μαθητευόμενους και τους διώχνουν μετά από μερικές ημέρες πληρώνοντας ένα δύο “χαρτζιλίκια”.

Με μηδενική σχεδόν προσφορά στην επιχειρηματικότητα της χώρας είτε από αναπτυξιακή σκοπιά είτε από πλευράς εισροών. Είναι πάντως να απορεί κανείς. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς την Ατλαντίδα, αρκεί να παρακολουθήσει τι γίνεται γύρω του. Γιατί για παράδειγμα σε αυτή τη χώρα δεν προωθείται η ανάπτυξη των startups; Γιατί δεν προωθείται η καινοτομία αντί για την… πίτα με γύρο; Δεν αναφέρομαι σε ευφάνταστα αναπτυξιακά σχέδια, αλλά στην “αλφαβήτα”. Στα βασικά.

Αλλά ποιος να νοιαστεί. Για ποια ανάπτυξη να μιλήσουμε; Στη χώρα που διώχνει τους σοβαρούς επενδυτές, στη χώρα που το φορολογικό σύστημα αλλάζει δύο και τρεις φορές το χρόνο, που το κράτος αιφνιδιάζει και “κλέβει” τον πολίτη και τον επιχειρηματία με φόρους με αναδρομική ισχύ, στη χώρα που η γραφειοκρατία υπάρχει για να μπλοκάρει κάθε προσπάθεια υγιούς επιχειρηματικότητας προκειμένου να δημιουργούνται “παράθυρα” για “αλισβερίσι”, διαπλοκή και “νταραβέρι”. Για να πλουτίζουν ενδιάμεσοι και διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί.

Πώς λοιπόν να υπάρξει σχέδιο για παράδειγμα να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες στον τουρισμό. Στη χώρα που ζει από τον τουρισμό εξακολουθεί να κυριαρχεί η πολιτική του “rooms to let”. Για να μη θιγούν τοπικά (και όχι μόνο) συμφέροντα, η χώρα θυμίζει τουριστικά… γύφτικο τσαντίρι ενώ έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει… ελίτ. Έτσι αντιμετωπίζονται τα πάντα. Με προχειρότητα και… ό,τι κάτσει. Πίτα γύρο λοιπόν, και έχει ο Θεός…

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 28/12/2015]

Το ανέκδοτο, της εποχής των συνταγματαρχών, με τον Παπαδόπουλο να υπόσχεται νέα Ελλάδα, νέα παιδεία, κοινωνία και οικονομία και το παιδάκι να παρακαλάει “… μπαμπά θέλω να με πας στην Ελλάδα…” μου θύμισε χθεσινή εξαγγελία για “Νέα Οικονομία” του Γ. Σταθάκη εν μέσω διωγμών, διάλυσης Ανεξαρτήτων Αρχών και βολέματος 3.700 συντρόφων με διαδικασίες καθεστωτικής αντίληψης.

“Αιχμή της ανάπτυξης θα είναι η Νέα Οικονομία από το 2016…” εξήγγειλε από την “Αυγή” ο υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Σταθάκης μιλώντας για προσέλκυση επενδυτών, εξαγωγές, πάγωμα της φορολογίας και άλλα τυποποιημένα… που χαϊδεύουν τα αυτιά των Ελλήνων ιθαγενών όταν καλούνται να καταθέσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν στο κράτος για να πληρωθεί η νομενκλατούρα.

Λόγια του αέρα χωρίς βάση ή πρόγραμμα και πάνω απ’ όλα χωρίς αντίλογο στο ερώτημα “…Γιατί να έλθουν να επενδύσουν στην αριστερή Ελλάδα των capital controls με προοπτική grexit και να μην περιμένουν να την αγοράσουν ολόκληρη μπιρ παρά με δραχμές όταν μας γυρίσουν την πλάτη και οι τελευταίοι των δανειστών ;”

Το πιθανότερο είναι ότι είμαστε μπροστά σε νέα βαφτίσια. Βαφτίζουμε την (κατά τα άλλα απολύτως ορθή και αναγκαία) πολιτική ταχείας αποκρατικοποίησης (23 Οργανισμοί εντός του 2016) σε “Νέα Οικονομία” και ροή επενδύσεων… προς την Ελλάδα. Και τους αγοραστές κράτους σε επενδυτές… Όπως, δηλαδή, το αριστερό μνημόνιο που το είπαμε συμφωνία, την αριστερή Τρόικα θεσμούς και την φοροκαταιγίδα κοινωνική συναίνεση…

Πως αλλιώς να δικαιολογηθεί η αισιοδοξία… για την Νέα Οικονομία και να δέσουν οι εξαγγελίες του Γ. Σταθάκη όταν εκτός από λόγια και χαρτιά με αρλούμπες συμβούλων (για να δικαιολογούνται οι αμοιβές τους) τίποτε ουσιώδες δεν υπάρχει.

Εξαγγέλθηκε η συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Βιομηχανικής Πολιτικής με την συμμετοχή όλων των φορέων της παραγωγής. Σχέδιο που είναι μόνο στα χαρτιά και στα κατάβαθα των συρταριών του υπουργείου.

Το Συμβούλιο Βιομηχανίας ούτε πρόκειται να γίνει αλλά και αν σχηματοποιηθεί στα χαρτιά (για να δέσει η μπούρδα) δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Το έχουν ήδη συνειδητοποιήσει και οι εκπρόσωποι των φορέων που υποτίθεται ότι θα μετείχαν.

Ακούστηκε η δημιουργία Κρατικού Οργανισμού Επενδύσεων για επιτάχυνση της προσέλκυσης επενδύσεων. Το είπαν και στην Βουλή και το ξέχασαν.

Κυκλοφόρησε ένα χαρτί του υπουργείου Οικονομίας όταν θα ψάξουν να βρουν βιομηχανίες που πτώχευσαν να τις βάλουν πάλι μπροστά (άγνωστο με τι λεφτά) λες και υπάρχουν ηλίθιοι να τις ξαναδουλέψουν…

Το χαρτί γυρνάει από χέρι σε χέρι και αυτό είναι όλο. Ούτε που θα θυμόμαστε την νεκρανάσταση της βιομηχανίας σε λίγο καιρό…

Από τον Ιανουάριο, της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο κομισάριος Σταθάκης υποσχέθηκε μεταρρύθμιση στην γραφειοκρατία και τις αδειοδοτήσεις για διευκόλυνση των επενδυτών.

Στην ουσία επανέλαβε ό,τι ακούσαμε και από τον προκάτοχό του Κωστή Χατζηδάκη πριν τον απολύσει ο Σαμαράς.

Η μεταρρύθμιση παραμένει στα λόγια και ίσως σε ειδικούς μεταφραστές της αριστεράς… να την μεταφράσουν έτσι που να μην φαίνεται ότι εξυπηρετεί ιδιώτες… Μεταρρύθμιση από αριστερούς που θα χαλάσει συναλλαγές… με το κράτος. Μήπως τρελαθήκαμε;

Έτσι εκτός από τον χορό των αποκρατικοποιήσεων που καλά κρατεί… και θα συνεχιστεί σύντομα με τον ΟΛΠ, το Ελληνικό και τις υποδομές δεν υπάρχει, για να φέρει κεφάλαια, ούτε ένας και από τους απατεώνες τους γνωστούς και νέα τζάκια…

Γιατί και τα νέα τζάκια… περιμένουν, ως κρατικοδίαιτοι να κάνουν δουλειές με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι βεβαίως με την Νέα Οικονομία του Σταθάκη που χτίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αιχμή της ανάπτυξης…

Τα “τζάκια” περιμένουν, αρχικά, να περάσει για τα καλά στα χέρια του κόμματος η Παιδεία, η Υγεία και οτιδήποτε συνδέεται με την κοινωνία.

Ποντάρουν στον παροπλισμό των Ανεξάρτητων Αρχών (στον ανταγωνισμό, την ενέργεια, τα ταχυδρομεία, την αποκρατικοποίηση και τα φορολογικά έσοδα) από κομματικούς μηχανισμούς και παράπλευρες λειτουργίες…

Και εκτιμούν ότι η οικονομία (ελεγχόμενη πλήρως από την κρατικοδίαιτη πολιτική) θα συνεχίζει (όπως σε όλη την μεταπολίτευση) να μοιράζει δουλειές στην ενέργεια στα δημόσια έργα, στα προγράμματα ΕΣΠΑ , και στις υποδομές με το αποδοτικότατο… (για όλους) σύστημα Σύμπραξης Κράτους με Ιδιωτικές Επενδύσεις. Σύστημα που επιδιώκουν οι εντός και εκτός της χώρας κρατικοδίαιτοι αφού καταπίνεται… ευκολότερα και από τους ιθαγενείς. Αυτή την ερμηνεία έδωσαν οι κρατικοδίαιτοι και στο χθεσινό μήνυμα… Σταθάκη για την “Νέα Οικονομία”.

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 21/12/2015]