Πρόκειται να απαλλαγούμε ποτέ από τους γραφικούς οπαδούς της αποανάπτυξης και της οπισθοδρόμησης;
Κάποιες σχέσεις είναι διαχρονικές… Όπως οι σχέσεις της «δημοσιογράφου» Σταυρούλας Πουλημένης με οποιονδήποτε καταφέρεται ενάντια στην μεταλλευτική και τα μεταλλεία Κασσάνδρας. Και όταν λέμε οποιονδήποτε, το εννοούμε… Ακόμα και με τον Κρίτωνα Αρσένη, τον πρώην «Ταρζάν των Βρυξελλών» και νυν… γυρολόγο της Βουλής (από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα στο ΜέΡΑ25), ο οποίος κατέληξε στο κόμμα του Βαρουφάκη – δηλαδή στο κόμμα του υπερφίαλου «εγώ» και του τίποτα…
Παλιά, μεταξύ άλλων, «πελάτης» της Σταυρούλας ήταν η κα Ιγγλέζη, αλλά μετά έχασε την έδρα και έπρεπε να αντικατασταθεί. Έτσι, κάθε πικραμένος που έβλεπε μια ευκαιρία για 5 λεπτά δημοσιότητα στα στρατευμένα έντυπα και ιστότοπους που έγραφε η κα Πουλημένη, έδινε και μια συνέντευξη αγωνιώντας να δείξει πόσο «ευαίσθητος» είναι για το περιβάλλον της ΒΑ Χαλκιδικής και πόσο συμπαραστέκεται στον «αγώνα» των… αναξιοπαθούντων «κατοίκων». Συνήθως χωρίς να έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στην Χαλκιδική και νομίζοντας πως οι Σκουριές είναι χωριό…
Και έρχεται σήμερα ο Κρίτωνας Αρσένης να βάλει κι αυτός το λιθαράκι του στο έπος των συνεντεύξεων της κας Πουλημένης, εκθέτοντας ευθαρσώς τις θέσεις του… Η συνέντευξη έγινε, λέει, με «αφορμή τα απανωτά περιστατικά αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας αλλά και τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος για το περιβάλλον..», αλλά οι Σκουριές ως γνωστόν, εκτός από το γεγονός ότι αποτελούν εμμονή όλων των συριζαίων, αριστεριστών, συμπαθούντων και αλληλέγγυων, αλλά και της ίδιας της κας Πουλημένης, κολλάνε παντού (ρωτήστε και τον κο Φάμελλο)… Έτσι κόλλησαν και στην συνέντευξη Αρσένη.
Η ερώτηση… καταπέλτης εκ μέρους της… αντικειμενικής «δημοσιογράφου», ήταν η εξής: “Το τελευταίο διάστημα έχουν αναζωπυρωθεί́ οι κινητοποιήσεις ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, τα αιολικά́ πάρκα κ.α.. Έχετε ζήσει από́ κοντά́ τον αγώνα των Σκουριών, ενάντια στην εξόρυξη χρυσού́ στη Χαλκιδική́. Υπάρχει συνέχεια και συνδέσεις μεταξύ́ των κυβερνητικών αφηγημάτων τότε και τώρα; Μπορούν τέτοιοι αγώνες να κερδηθούν ή οι πολυεθνικές είναι πάντα πιο ισχυρές;”
Από τα χείλη του έμπειρου –πλέον– περιπλανώμενου βουλευτού, μαθαίνουμε κατ’ αρχάς πως «Ο αγώνας στις Σκουριές κερδήθηκε, αφού́ το Συμβούλιο Επικρατείας στην ουσία κατάργησε την περιβαλλοντική́ αδειοδότηση της εξόρυξης».(!!!) Και πριν ακόμα εξακριβώσουμε σε ποιόν πλανήτη ακριβώς συνέβη αυτό, έρχεται το δεύτερο «χτύπημα»…
«Οι πολυεθνικές χάνουν αγώνες καθημερινά́. Κάποια ημέρα οι υπάλληλοί́ τους πάνε να μπουν στα γραφεία τους και βλέπουν τις πόρτες κλειδωμένες από́ την χρεοκοπία της εταιρείας και εξαιτίας αγώνων όπως στις Σκουριές» !!!.
Ουπς! Από μικρό κι από τρελό…, λέει ο λαός. Δηλαδή σύμφωνα με τον κο Αρσένη, όλη η ιστορία του «αγώνα» στις Σκουριές είναι να χρεωκοπήσει και να κλείσει η εταιρεία; Αυτό είναι το «όραμα» των απανταχού antigold «αγωνιστών»; Να ματαιωθεί η επένδυση, να απολυθούν εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι, να μείνουν στον αέρα αντίστοιχες οικογένειες, να καταστραφούν εκατοντάδες προμηθευτές και εργολάβοι, να κατακρημνιστεί η τοπική –και όχι μόνον– οικονομία, και να ρημάξει ο τόπος;
Κι εγώ που νόμιζα πως το θέμα ήταν να βρεθεί κοινώς αποδεκτή λύση, να προστατευτεί και το περιβάλλον, να δημιουργηθούν κι άλλες θέσεις εργασίας, να αναπτυχθεί ο τόπος και να ακμάσει και η μεταλλευτική στην περιοχή, είμαι απλά αφελής;
Δεν μας είπε ο κος Αρσένης κι άλλες λύσεις στα εθνικά μας προβλήματα… Όπως π.χ. να κυκλοφορήσουμε παράλληλο νόμισμα με μορφή κουπονιού, που πάνω του θα αναγραφόταν η αντικειμενική του αξία και αρχικά θα δινόταν μόνο στους δημοσίους υπαλλήλους (ποσό ίσο με το 10% του μισθού τους) για να πληρώσουν χρέη στην Εφορία, όπως είχε προτείνει ο αρχηγός του πριν λίγα χρόνια…
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η νιρβάνα της μεταπολίτευσης ήταν μοιραίο να επιφέρει και στρεβλώσεις στο πολιτικό μας σύστημα, οι οποίες γέννησαν τέτοια γραφικά φαινόμενα, τα οποία δυστυχώς εκμεταλλευόμενα, περιστάσεις, αδυναμίες, συγκυρίες και άγνοια, αναδείχθηκαν μέσα στο πολιτικό φάσμα ως Βαρουφάκηδες, Αρσένηδες, Βελόπουλοι, κ.λπ. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια διαδικασία αναδείχθηκε.
Αν τώρα οι εμμονικοί οπαδοί της αποανάπτυξης, της εσωστρέφειας, της κρατικοδίαιτης απασχόλησης και της επιστροφής στο ηρωικό ’80, βρίσκονται στη Βουλή, έχουν άποψη και διεκδικούν την διακυβέρνηση της χώρας, ε, αυτό είναι δικό μας λάθος. Αν ο κος Αρσένης δηλώνει δημοσίως αυτά που λέει και μάλιστα έχει και κοινό που τον ακούει, δεν φταίει αυτός… Μη τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς, διότι εμείς, ο λαός, τους ψηφίζει…