Την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός βιώνει μία πολύ δύσκολη πραγματικότητα που πηγάζει από την λανθασμένη δομή της οικονομίας, η οποία την κατέστησε μη ελκυστική στα μάτια της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας. Τη συρρίκνωση του ΑΕΠ και του προσωπικού εισοδήματος των πολιτών συνόδευσε η ραγδαία χειροτέρευση της κατάστασης και των συνθηκών που επικρατούσαν σε σειρά δημοσίων υποδομών όπως σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες, ΜΜΜ, κ.ο.κ.
Η Ελλάδα για να μπορέσει να εισέλθει στο δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης θα πρέπει να προσελκύσει επενδυτικό «τσουνάμι» 100 δισ ευρώ ώστε να κερδίσει το κομμάτι της οικονομικής πίτας που απώλεσε. Θα πρέπει όμως η κυβέρνηση ειδικό για τις μεγάλες επενδύσεις στρατηγικού χαρακτήρα να εξασφαλίσει μέσω νομοθετικής κατοχύρωσης την προώθηση της κοινωνικής ευημερίας και την μεγιστοποίηση του οφέλους για τις τοπικές κοινωνίες.
ΛΥΣΗ ΠΑΚΕΤΟ
Στον τομέα της υγείας υπάρχει ανάγκη για θέσεις ΜΕΘ και εκσυγχρονισμό κτιρίων όχι μόνο στα αστικά κέντρα αλλά και στην περιφέρεια. Σε πολλά νοσοκομεία η κατάσταση παραμένει για πολλές δεκαετίες τραγική και προσβάλλεται η αξιοπρέπεια των πολιτών που προσφεύγουν σε αυτά. Ίδια η κατάσταση με τα δημόσια σχολεία και τα δημόσια πανεπιστήμια, όπου η υλικοτεχνική υποδομή τους είναι απαρχαιωμένη και πολλές φορές οι καθημερινές συνθήκες δεν αντανακλούν το επίπεδο μίας ανεπτυγμένης δυτικής χώρας . Οφείλουν βέβαια και οι χρήστες των υποδομών (φοιτητές, μαθητές, ασθενείς, κ.λπ), να αναπτύξουν κοινωνική ευθύνη και να τις σέβονται αφού κατασκευάστηκαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού.
θα πρέπει όταν το ύψος μίας επένδυσης ξεπεράσει ένα όριο οι φορείς της να αναλαμβάνουν την υποχρέωση κατασκευής ενός έργου το οποίο θα αποδίδεται στην τοπική κοινωνία χωρίς να έχουν καμία απολύτως ευθύνη για την μετέπειτα λειτουργία και συντήρηση του. Το ύψος της πρόσθετης επένδυσης για τα έργα αυτά θα αποτελεί έξοδο για την εταιρεία και θα εκπίπτει φορολογικά 100% κατά την οικονομική χρήση που θα παραδίδεται. Το ίδιο θα ισχύει και για έργα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού δομών που ήδη υπάρχουν, αλλά η έλλειψη κρατικών πόρων δεν επιτρέπει την Βελτίωσή τους. Εδώ σημαντικό ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν οι ΟΤΑ, οι οποίοι οφείλουν να χαρτογραφήσουν τις υποδομές που πρέπει να αναβαθμιστούν και εκείνες που ελλείπουν ώστε να προσφέρουν στους δημότες μία καθημερινότητα που τους αξίζει.
Με το αυτό το προτεινόμενο σχήμα θα υπήρχε και μεγάλο χρονικό κέρδος για την τοπική κοινωνία. Για να μπορέσει να προκηρυχθεί ένας διαγωνισμός και να τελεσφορήσει αν συνυπολογιστούν οι καθυστερήσεις από πιθανές ενστάσεις χρειάζονται συνήθως μήνες ή και χρόνια. Στην περίπτωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τέτοια φαινόμενα είναι εξαιρετικά σπάνια και τα χρονοδιαγράμματα τηρούνται ευλαβικά. Με αυτή την διαδικασία μεγάλες επενδύσεις όπως αυτή στο Ελληνικό, στις Σκουριές, στην Κασσιόπη, θα αποτελούσαν πέρα από την μακροπρόθεσμη συνεισφορά τους στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και μία ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη προσφορά στην κάλυψη βασικών αναγκών των πολιτών.
«ΦΙΛΤΡΑΡΙΣΜΑ» ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ
Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να προσελκύσει μακροχρόνιους επενδυτές που θα επιλέξουν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στην χώρα μας και όχι να έρθουν να αρπάξουν υπεραξίες και σε βραχυπρόθεσμο διάστημα να φύγουν. Μόνο οι μακροχρόνιοι επενδυτές μπορούν να αντιστρέψουν καταλυτικά το κλίμα και να συμμετέχουν ενεργά στην αλλαγή του μείγματος της οικονομίας από καταναλωτική σε παραγωγική και εξαγωγική. Αυτός είναι ο τρόπος δρόμος που θα μπορέσει να εξασφαλίσει βιώσιμη ανάπτυξη και υψηλά πλεονάσματα που θα τροφοδοτούνται από την «μεγαλύτερη οικονομία» και όχι από την φοροεπιδρομή. Με την δέσμευση για αντισταθμιστικές επενδύσεις στις τοπικές κοινωνίες αυτομάτως μία μερίδα αετονύχηδων ευκαιριακών επενδυτών που στοχεύουν στο γρήγορο κέρδος θα αποθαρρυνθεί να ασχοληθεί με την Ελλάδα, ενώ αντιθέτως αυτοί που δεν βλέπουν την χώρα μας ως επιχειρηματική αποικία, αλλά ως μέρος του δικού τους σχεδίου ανάπτυξης θα το δείξουν εμπράκτως.
ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ
Όλα αυτά θα συντελούσαν σημαντικά στην αναγκαία αλλαγή νοοτροπίας που εμπεδώθηκε σε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, στην σκέψη του οποίου κυριαρχεί η δαιμονοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η λανθασμένη και εξαιρετικά κοοτοβόρα συμπάθεια για το γιγαντιαίο αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα και η υιοθέτηση λαϊκιστικών προσεγγίσεων στην ανάλυση όλων των πολιτικών και οικονομικών ζητημάτων. Πρέπει ο απλός κόσμος να καταλάβει την σημασία της έλευσης επενδυτών στην χώρα μας και ότι θα πρέπει σταδιακό να υιοθετηθεί μία πολιτική μείωσης του κράτους και άνθισης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Η κοινωνική συμβολή των επενδυτών μπορεί να πάρει μορφή κινηματική. Η ιστορία μας φέρνει πάμπολλα παραδείγματα συνεισφοράς των ιδιωτών από το παρελθόν. Η Αθήνα και άλλες πόλεις κοσμούνται από τα κτίρια και τις υποδομές που δώρισαν ευκατάστατοι της χώρας και ιδίως Έλληνες της διασποράς, που προσέτρεχαν να καλύψουν εθνικές ανάγκες, όπως πολεμικά πλοία (Αβέρωφ), ή υλικά για την προσπάθεια της εθνικής αποκατάστασης.
Παρότι υπάρχουν στην εποχή μας φωτεινό παραδείγματα ευεργετών, όπως τα Ιδρύματα Τσάκου, Ωνάση, Νιάρχου και πολλά άλλα, η παρακίνηση των δωρητών, η διέγερση του φιλότιμου συνδυασμένη με το κοινωνικό αποτύπωμα στο οποίο θα προωθηθούν οι επενδύσεις, μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα αισιόδοξη πραγματικότητα που θα απηχεί τις ελπίδες των Ελλήνων.
[ΠΗΓΗ: DEAL-NEWS, του Φάνη ΜΑτσόπουλου, Διευθύνοντα συμβούλου Universal Carriers, SA, Συμβούλου ΕΒΕΑ, 14/2/2020]