Μέ κάθε μεγαλοπρέπεια καί Ἐθνική ὑπερηφάνεια καί ἒξαρση τιμήθηκε στήν Ἱερισσό ἡ δοξασμένη Ἐπέτειος τοῦ Ἒπους τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, πού ἒγραψε μέ τό αἷμα του, τίς θυσίες του καί τήν ἑνότητά του σάν μιά γροθιά ὁ φιλόθεος Λαός μας, οἱ πατεράδες μας, οἱ παππούληδές μας, οἱ μανάδες μας καί οἱ γιαγιάδες μας, πάνω στά δοξασμένα βουνά τῆς Πίνδου, ἀλλά καί στά τιμημένα χώματα τῆς Βορείου Ἠπείρου μας! Στό Τεπελένι, στούς Ἁγίους Σαράντα, στό Ἀργυρόκαστρο, στήν Πρεμετή…
Εἶναι μιά ἐπέτειος πού γράφτηκε ἀπό τούς φαντάρους μας στά χιονισμένα Βουνά, μά μέ τήν ἀρωγή τή μοναδική τῶν γυναικῶν τῆς Πίνδου, ἀλλά καί τῆς Βορείου Ἠπείρου μας πού γίνηκαν φοβερές γιά τόν ἐχθρό καί μανάδες καί ἀδελφές τοῦ Φαντάρου στήν πρώτη γραμμή καί στήν περίθαλψη τοῦ λαβωμένου Στρατιώτη.
Μέ τά ζῶα τίς ἀντάμωνες νά μεταφέρουν πυρομαχικά, μέ τό μαλλί νά πλέκουν τήν κάλτσα καί τή φανέλλα τοῦ Φαντάρου, στή Βόρειο Ἤπειρο νοικοκυράδες ν’ ἀνοίγουν τά σπίτια τους γιά νά ζεσταθοῦν ἀπό τό χιόνι καί τά κρυοπαγήματα τά μελανιασμένα πόδια τῶν παιδιῶν μας, γιά νά καρδαμώσουν μέ τά καλούδια τους, νά στηριχθοῦν γιά νά γενοῦν καί πάλι μπροστάρηδες στή μάχη! Καί ἐκεῖνες οἱ Ἑλληνικές Σημαῖες οἱ καταχωνιασμένες στά σεντούκια καί στά μπαοῦλα, πολύτιμος θησαυρός μακριά ἀπό τά μάτια τοῦ ἐχθροῦ, ἀναρωτιέται κανείς ποῦ βρέθηκαν γιά νά χαιρετήσουν καί νά ὑποδεχθοῦν τό “χακί” !
Τό “ἀέρα” δέν τό ‘παν μόνο οἱ Φαντάροι μας! Βοήθησαν ἂμετρα τά γυναικεῖα καμάρια τοῦ Λαοῦ μας, κάτω βέβαια ἀπό τή σκέπη τῆς Παναγιᾶς πού ὑπερίπτατο μπροστάρισσα στά κανόνια μας καί στό πλῆθος τῶν ὀβίδων πού ἒκοβε χέρια καί πόδια τῆς νιότης μας…
Νά πῶς ἑρμηνεύεται τό ὃτι ἡ Ἐκκλησία μας τή γιορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Παναγίας πρός τό Γένος μας τή μετέθεσε ἀπό τήν 1η στίς 28 Ὀκτωβρίου, σάν κρυφό καί μυστικό εὐχαριστῶ στή χάρη Της γιά τό πέπλο καί τήν ἀσπίδα πού ἃπλωσε στά παλληκάρια μας…
Στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἱερισσοῦ τελέσθηκε τό πρωΐ Ὂρθρος καί ἡ εὐχαριστήριος Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, πλαισιουμένου ἀπό τούς δύο Ἐφημερίους τῆς Ἱερισσοῦ, Αἰδ. Πρωτ. π. Βασίλειο Ἀνυφαντῆ καί π. Μακάριο Ζωνάρα καί τόν Διάκονό του π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη. Παρόντες ὁ Δήμαρχος Ἀριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Ἀλέξ. Ἀντωνίου, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ κ. Βασίλειος Καλαϊτζῆς, ὁ Λιμενάρχης Ἱερισσοῦ κ. Εὐθύμιος Πέτρου, ὁ Ὑποδιοικητής τῆς Πυροσβεστικῆς Ἱερισσοῦ κ. Γεώργιος Ἀναγνωστάκος, ὁ Ὑπαστυνόμος κ. Ἀναστάσιος Καραμπατᾶς, Ὑποδιοικητής Α.Τ. Ἀρναίας, οἱ Διευθυντές τῶν Α’ καί Β΄ Δημοτικῶν Σχολείων, τοῦ Γυμνασίου καί τοῦ Λυκείου Ἱερισσοῦ μέ τούς μαθητές καί τίς μαθήτριές τους, πού μέ καμάρι οἱ ἂριστοι-ἂριστες κρατοῦσαν τή Σημαία, ἀκριβό σύμβολο τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους.
Μέ τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἐτελέσθη ἡ ἐπίσημος Δοξολογία γιά τό ΟΧΙ τοῦ ’40 τοῦ Λαοῦ μας καί συγκινητικά ἐψάλη τό “Τῇ Ὑπερμάχῳ…” στήν Παναγία μας, ὡς ὁλόθερμο εὐχαριστῶ γιά τή Σκέπη Της! Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησε λεβέντικα ἡ μαθήτρια τῆς Γ’ Λυκείου Ἱερισσοῦ Ἀγγελική Χασάνη, πού ἡ φύτρα της εἶναι ἀπό τήν Οὐρανούπολή μας. Περιεκτικώτατη, πραγματική καί εἰλικρινής ἀπέναντι στήν ἱστορία, μέ σεβασμό στή θυσία τοῦ ’40 καί κυρίως μέ ζέση καρδιᾶς γι’ αὐτούς, πού ὃπως εἶπε: «Δώρισαν τούς ἑαυτούς τους στήν Ἱστορία καί ἒφεραν στήν ὑποταγμένη τότε Εὐρώπη “ὁλίγο φῶς καί μακρινό, σέ μέγα σκότος κι ἒρμο”. Τό τίμημα ἦταν ἀκριβό, συνέχισε ἡ Ἂντζελα. Γράφει σχετικά ὁ ποιητής:
“Εἶχαν βαδίσει μῆνες καί μῆνες πάνου σ’ ἂγνωστες πέτρες
ἂλλος ἂφησε ἐκεῖ πάνου ἓνα πόδι, ἓνα χέρι
ἂλλος ἂφησε ἓνα κομμάτι ἀπ’ τήν ψυχή του
καθένας ἓναν ἢ πιότερους νεκρούς.”
Μετά τή Δοξολογία τά παιδιά μας μέ τούς Δασκάλους καί Καθηγητές τους παρήλασαν μπροστά ἀπό τούς ἐπισήμους καί τούς γονεῖς τους μέ καμάρι καί περηφάνεια!
ΔΟΞΑ ΤΩι ΘΕΩι !
[ΠΗΓΗ: http://www.im-ierissou.gr/, 29/10/2019]