ΠΑΕΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ (;)

Άλλη μια χρονιά πέρασε και από αυτό εδώ το βήμα ασχολούμαστε με τα ίδια ζητήματα που ασχολούμασταν πριν από δύο, τρία, πέντε, πολλά χρόνια… Λες και ο χρόνος στην ΒΑ Χαλκιδική είναι στάσιμος! Όλο το 2018 μιλάγαμε για τις άδειες που δεν βγαίνουν, για το έργο που δεν προχωράει όπως θα έπρεπε να προχωρήσει, για την ανάπτυξη που περιμένουμε από το 2011 που εγκρίθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, προσπαθήσαμε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες με την άκυρη επιχειρηματολογία των αντιδρώντων στην επένδυση, γελάσαμε με τις κάθε λογής «πατάτες» που ξεφούρνιζαν κατά καιρούς οι antigold εγκέφαλοι, θυμώσαμε με τις κινδυνολογίες, ξεκαρδιστήκαμε με τις μπουρδολογίες, αλλά τελικά, «μηδέν εις το πηλίκον»…

Οι… κόκκινες γραμμές του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ, από το 2015 που ήρθε στην εξουσία, συμμάχησαν με τα ντόπια πολιτικά και εργολαβικά μικροσυμφέροντα σε βάρος της ανάπτυξης του τόπου και των ανθρώπων του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φρόντισαν να διαρρήξουν και κάθε κοινωνικό δεσμό που είχε απομείνει στην ταλαιπωρημένη κοινωνία μας, ρίχνοντας μεθοδικά το δηλητήριο της διχόνοιας και της πόλωσης.

Προχωρήσει δεν προχωρήσει η επένδυση, η πληγές της τοπικής κοινωνίας θα πάρει πολύ χρόνο για να επουλωθούν. Και όλα αυτά διότι η πολιτική είναι αδίστακτη –από όποια μεριά και αν στέκεσαι–, και δεν παίρνει αιχμαλώτους… Αγοράζει και ξεπουλάει συνειδήσεις στο άψε-σβήσε. Τα παίζει όλα για όλα για μια έδρα, για ένα δημαρχιλίκι, για μια θέση στο νομαρχιακό ή δημοτικό συμβούλιο.

Αλλά αυτά λίγο-πολύ τα ξέρουμε, τα ζούμε κάθε μέρα στο πετσί μας. Και θα τα ζήσουμε εντονότερα σε λίγο, που θα μπούμε για τα καλά στο προεκλογικό παιχνίδι. Θα εμφανιστούν καινούργιοι σωτήρες και οι παλιοί θα αλλάξουν προβιά. Θα μας μιλάνε πάλι για ομόνοια, αδελφοσύνη, για τη λύση που μόνο αυτοί και το κόμμα τους έχουν στο τσεπάκι τους… Θα μπουχτίσουμε με ωραία και παχιά λόγια για ακόμη μια φορά. Και το οξύμωρο είναι πως πολλοί από εμάς θα (ξανα)τσιμπήσουμε και θα (ξανα)ψηφίσουμε τη στασιμότητα, την αποανάπτυξη, το τίποτα! Απλά για να επαληθεύσουμε αυτούς που λένε πως η μνήμη του εκλογικού σώματος είναι πολύ κοντή… Μόλις λίγο παραπάνω από του χρυσόψαρου…

Μήπως αυτή τη φορά, με την ευκαιρία της αλλαγής του χρόνου, να το σκεφτόμαστε καλύτερα; Να κάνουμε μια μικρή αναδρομή; Μήπως να κάτσουμε να δούμε τι θα μπορούσε να έχει γίνει και τι έγινε τελικά στον μικρόκοσμο της ΒΑ Χαλκιδικής με τις επιλογές μας; Να θυμηθούμε τι υποσχέσεις δόθηκαν και πόσες από αυτές υλοποιήθηκαν; Και επιτέλους να ψηφίσουμε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και των ανθρώπων του;

Δεν ξέρω αν ζητάω πολλά. Έτσι κι έτσι απλά σκέφτομαι φωναχτά… Κάτι σαν δημόσιος μονόλογος… Αλλά έχω την εντύπωση πως πολλοί από εσάς σκέφτονται πλέον με τον ίδιο τρόπο… Και θα αντιδράσουν όπως πρέπει… Έχω εμπιστοσύνη στους συνανθρώπους!

Άντε και καλή χρονιά νάχουμε, και το 2019 να φέρει για την ΒΑ Χαλκιδική ότι δεν έφερε η τελευταία οκταετία… Ανάπτυξη & ευημερία!