«Δεν γίνεται τίποτα για την προσέλκυση επενδύσεων, δεν έχει μπει ακόμη σκαπάνη στο Ελληνικό, οι Καναδοί στις Σκουριές συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν εχθρότητα και η ΔΕΗ καταρρέει. Έτσι, ενδεικτικά…»
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως διεκδικητές της εξουσίας έγινε φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι περί αυτόν, είτε στη φάση της αντισυστημικότητας που περιελάμβανε Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου και σία, είτε στη φάση της συστημικότητας -με πολλά χαρακτηριστικά «δήθεν»- και δίχως τους συγκεκριμένους, δεν έχουν αναστολές. Δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο και μέθοδο για να κρατηθούν στην εξουσία, τώρα που την έχουν, ή έστω, για να παραμείνουν πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή σε περίπτωση που τη χάσουν. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται σαφές ότι το παρόν και το μέλλον της χώρας έρχεται σε δεύτερη μοίρα, ίσως και τρίτη.
Ο απόλυτος κυνισμός της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όταν έφτασε στην εξουσία, πρωτοεκδηλώθηκε πολιτικά με τη σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ, προκειμένου να σχηματιστεί η κυβέρνηση Συρανέλ. Η συμβίωσή τους ήταν αρμονικότατη και δεν υπήρξε στιγμή από τις αρχές τους 2015 που οι δύο συνεταίροι να έκαναν οτιδήποτε χωρίς προηγούμενη συνεννόηση. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα που υποτίθεται ότι υπάρχει ένταση στις σχέσεις τους εξαιτίας του Μακεδονικού και απόδειξη είναι η αέναη κάλυψη που προσφέρει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στον υπουργό Άμυνας. Δεν πρέπει να υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι Αλ. Τσίπρας και Π. Καμμένος θα τελειώσουν τυπικά τη συνεργασία τους σε αγαστή σύμπνοια όταν αποφασίσουν ότι έφτασε η στιγμή που βολεύει. Το ερώτημα τι γίνεται και τι θα γίνει με τον τρίτο πόλο αυτής της κυβέρνησης, αυτόν που προέρχεται και ανήκει στην… παραδοσιακή Δεξιά, θα το απαντήσουν οι εκλογές και οι εξελίξεις μετά.
Ο κυνισμός, η παντελής έλλειψη της λεγάμενης αστικής ηθικής κατά την άσκηση της πολιτικής και η αδιαφορία για την τύχη της χώρας αναμενόταν ότι θα κλιμακωθούν και θα κυριαρχήσουν πλήρως στην πορεία προς τις εκλογές. Δεν απαιτούνταν προφητικές ικανότητες για να το προβλέψει ο οποιοσδήποτε παρατηρητής των πολιτικών πραγμάτων. Έχει επισημανθεί έγκαιρα και επανειλημμένως από αυτή τη στήλη και δεν υπάρχει πιθανότητα να μην το διέγνωσαν έγκαιρα οι ξένοι δανειστές, άλλο αν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Δεν είναι δυνατόν να μην έβλεπαν ότι: οι μεταρρυθμίσεις είναι μόνο στα χαρτιά, η κρατική μηχανή παραμένει βυθισμένη στην ανικανότητα και στη γραφειοκρατία, η εκπαίδευση βρίσκεται σε βάλτο, κάτι σάπιο επικρατεί στο Προσφυγικό – Μεταναστευτικό, δεν γίνεται τίποτα για την προσέλκυση επενδύσεων, δεν έχει μπει ακόμη σκαπάνη στο Ελληνικό, οι Καναδοί στις Σκουριές συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν εχθρότητα και η ΔΕΗ καταρρέει. Έτσι, ενδεικτικά…
Σίγουρα τα έβλεπαν και τα βλέπουν, αλλά προτιμούσαν να κανακεύουν την κυβέρνηση Συρανέλ για τους δικούς τους λόγους, στους οποίους συγκαταλέγονται τα προβλήματα και η αστάθεια στην Ευρώπη και διεθνώς, και φυσικά γιατί τους πρόσφερε πειθήνια πολύτιμες – κατά την αντίληψή τουςυπηρεσίες στην εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου προβάλλουν κίνδυνοι για την ελληνική οικονομία που προκαλούν ανησυχία. Οι προοπτικές της ανάπτυξης παραμένουν αναιμικές, επενδύσεις δεν γίνονται, οι τράπεζες αποδεικνύονται αδύναμες, το διεθνές περιβάλλον χειροτερεύει, η παροχολογία της κυβέρνησης ενόψει εκλογών παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, η «μαύρη» οικονομία θριαμβεύει.
Δεν είναι καινούργια, αντίθετα ήταν αναμενόμενα όλα αυτά, για όποιον ενδιαφερόταν πραγματικά να παρακολουθήσει στοιχειωδώς τις επιδόσεις της Ελλάδας υπό την ηγεσία των Συρανέλ με όλα τα γνωρίσματα της. Δηλαδή, τη νοοτροπία του κυνισμού, την αδιαφορία για το αύριο της χώρας και το γεγονός ότι οι ικανότητάς τους περιορίζονται στην επικοινωνιακή πολιτική και στην ίντριγκα. Ενδεχομένως, μέσα στην πολιτική αβεβαιότητα που επίτηδες καλλιεργούν, να καταλαβαίνουν τώρα τον καταλυτικό ρόλο των αγορών. Αν βέβαια τους νοιάζει…
[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, του Άγγελου Στάγκου, 07/10/2018]