Την ώρα που στην Θεσσαλονίκη βρισκόταν σε εξέλιξη το τριήμερο αναπτυξιακό συνέδριο σε μια άλλη γωνιά της πόλης στην Καμάρα 80 με 100 περίπου άτομα απαιτούσαν από την κυβέρνηση να προχωρήσει με πιο γοργά βήματα για να τεθεί η ΒΑ Χαλκιδική σε καθεστώς αποανάπτυξης.

Επρόκειτο για τους φανατικούς πολέμιους της μεταλλευτικής δραστηριότητας, κατά κόσμον antigold, οι οποίοι παρά το γεγονός ό,τι η συλλογικότητα τους εκφράζει πλέον τις ιδεολογικές εμμονές τους και τίποτα περισσότερο, έκαναν πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, αδιαφορώντας για τα κυκλοφοριακά προβλήματα που προκαλούσαν και την ταλαιπωρία σε οδηγούς και επιβαίνοντες IX σε μια εργάσιμη ημέρα.

Το σώμα της μικρής antigold πορείας αποτελούνταν από δυο μέρη, όπως οι ίδιοι ανέφεραν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.

Το ένα μέρος αφορούσε τους συγγενείς ατόμων από την Χαλκιδική, που αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις εξαιτίας της συμμετοχής τους σε επεισόδια και ζητούν την απαλλαγή τους απ’ αυτές τις διώξεις.

Το άλλο μέρος το συνέθεταν αλληλέγγυοι αντιεξουσιαστές και μέλη άλλων συλλογικοτήτων που πάντα θα προκαλούν εντύπωση σ’ όλη την υπόλοιπη κοινωνία, πως και από που βιοπορίζονται και έχουν τον απεριόριστο χρόνο να συμμετέχουν ανα πάσα ώρα και στιγμή σε δράσεις με μειοψηφικό κοινωνικό πρόσημο που δυσκολεύουν αφάνταστα την ζωή της πλειοψηφίας, χωρίς μάλιστα αυτό να δείχνει πως τους απασχολεί.

Το αντίθετο μάλιστα γιατί έτσι κατά την άποψη τους προκαλείται ο ντόρος που επιθυμούν.

Και το οξύμωρο σχήμα παραμένει. Οι αντικοινωνικοί και αντιπαραγωγικοί να παριστάνουν τους κοινωνικούς και τους παραγωγικούς, χάρη στις πλάτες της εκάστοτε εξουσίας και σε βάρος όλων εκείνων που προσπαθούν να τραβήξουν ένα κάρο που δεν μπορεί με τίποτα να ξεκολλήσει μέσα από την λάσπη της οικονομικής κρίσης, όσο οι μη έχοντες ορθή κρίση και σφαιρική γνώση έχουν άποψη και λόγο για τα πάντα.

[«Αραία – αραία να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα…» Φωτό: antigoldgr.org/blog/]