Ό,τι και αν λέμε και όσα και αν περάσουμε σε τούτη τη ζωή, τίποτα μα τίποτα δεν είναι σκληρότερο, κατά τη γνώμη μας, από την αναγκαστική όσο και άχαρη διαδικασία αποχαιρετισμού που επιβάλλει ο θάνατος σε εμάς τους ανθρώπους.

Τα υπογραμμίζουμε αυτά αναλογιζόμενοι τον απέραντο πόνο που νιώθουν στον οικογενειακό, συγγενικό και φιλικό κύκλο του 42χρονου Δημήτρη Κατσιφού από την Ιερισσό για τον θάνατο του από την επάρατη νόσο. Ενός λαμπρού αγωνιστή, υπέροχου οικογενειάρχη και πατέρα 2 παιδιών, που εργαζόταν ως ξυλουργός στα μεταλλεία Κασσάνδρας.

Ο Δημήτρης Κατσιφός ήταν ένας ταπεινός γίγαντας, που ναι μεν δεν κατάφερε να βγει νικητής από την μάχη με τον καρκίνο, αλλά από την άλλη δε, τα τεράστια ψυχικά αποθέματα του, μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του, σηματοδότησαν το τι σημαίνει στην πράξη να συγχωρείς όσους σε πίκραναν και σε αδίκησαν με τα λόγια και κυρίως με τα έργα τους.

Τον Δημήτρη αποχαιρέτησαν χθες οι πάντες. Στην κυριολεξία. Ακόμη και αυτοί που άδικα τον πίκραναν. Και αυτό λέει πάρα πολλά για το απροσμέτρητο ηθικό ανάστημα του ανδρός.

Καλό Παράδεισο να έχεις, φίλε και συνάδελφε Δημήτρη. Ο τρόπος ζωής σου αφήνει μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη που κανείς μας δεν μπορεί να αγνοήσει και εσένα να λησμονήσει. Καλή αντάμωση.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, 7/2/2018]