«ΝΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ»

Θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να μπει για λίγο στη θέση αυτών των ανθρώπων που διαδηλώνουν σήμερα έξω από το ΥΠΕΝ στη Μεσογείων.

Έχεις μια δουλειά, (πολλοί είχαν και πατέρα ή και παππού που δούλευε στα μεταλλεία), έχεις εγκατασταθεί σε έναν τόπο και μεγαλώνεις τα παιδιά σου και ξαφνικά σου ανακοινώνουν πως σε λίγες μέρες θα είσαι άνεργος, με αβέβαιο το μέλλον, με προοπτική να πρέπει να φύγεις από τον τόπο για να βρεις αλλού δουλειά.

Και όλα αυτά γιατί; Από ένα πείσμα, από ένα πολιτικό καπρίτσιο, από μια συνθηματολογία. Για να μπορέσει κάποια βουλευτής να θέσει ξανά υποψηφιότητα… Για να μπορέσει κάποιο κόμμα να δηλώσει στο μέλλον πως εμείς κρατήσαμε τιε «κόκκινες γραμμές μας»… Για να μπορέσουν κάποιοι να ικανοποιήσουν τις ιδεοληπτικές εμμονές τους…

ΔΕΝ πρέπει να συμβεί αυτό! Και δεν με νοιάζει τόσο το τι εικόνα θα δείξει η Ελλάδα στους υποψήφιους επενδυτές, όσο με νοιάζουν οι 2.500 χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι πάνω από 5-6.000 άνθρωποι που εξαρτώνται άμεσα από αυτές, τα Μαντεμοχώρια που θα ερημώσουν, και η τοπική οικονομία που θα συρρικνωθεί όταν φύγει όλος αυτός ο τζίρος που δημιουργείται έμμεσα και άμεσα από την παρουσία Μεταλλείων και εργαζομένων. Και να μη μιλήσουμε για τις χιλιάδες επιπλέον θέσεις εργασίας που έχουν προαναγγελθεί στην πλήρη ανάπτυξη του έργου.

ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ, κοινωνικό και οικονομικό το κλείσιμο των Μεταλλείων. Οι περισσότεροι θα φύγουν και όσοι μείνουμε θα καταντήσουμε εποχικά γκαρσόνια κυνηγώντας «μαύρα» μεροκάματα… Αυτό είναι το όραμα για το τέλος της κρίσης; Αυτή είναι η «επόμενη σελίδα» για την Ελλάδα;

ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τόσο της κυβέρνησης όσο και της εταιρείας ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κοινή αποδεκτή λύση… Δεν μας ενδιαφέρουν ούτε οι συμβάσεις παραχώρησης πριν από δεκατόσα χρόνια, ούτε οι πολύπλοκοι όροι της διαιτησίας. Αν δύο μέρη κάτσουν σε ένα τραπέζι πάντα βρίσκεται λύση. Απλά μια συμβιβαστική λύση δεν εξυπηρετεί σήμερα το πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τρικ τύπου διαιτησία προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει να λήξει αυτή η υπόθεση όσο αυτός είναι κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να σταματήσουν να είναι το μπαλάκι σε αυτό το παιχνίδι πινγκ-πονγκ μεταξύ εταιρείας και κυβέρνησης. Και επειδή πάντα τα δικαιώματά τους ιστορικά οι εργάτες τα κέρδιζαν με αγώνες, ο αγώνας μας θα τελειώσει μόνο με τη δικαίωσή μας. Δεν έχουμε διάθεση να παίξουμε το παιχνίδι κανενός, ιδιαίτερα όταν διακυβεύεται το ιερό δικαίωμα στην εργασία, το μέλλον του τόπου και το μέλλον των παιδιών μας.