“Πάγο” έβαλαν χθες ο επικεφαλής του ESM, Klaus Regling και ο επικεφαλής του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem στα σχέδια της κυβέρνησης για λήψη δανείου 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα προκειμένου να επιχορηγήσει 300.000 έως 450.000 θέσεις απασχόλησης για ανέργους την περίοδο 2018 – 2020.
Και αυτό την ίδια ώρα που δεν διαφαίνεται, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης –θεσμών, κάποιος θετικός ορίζοντας για τις ελληνικές θέσεις στο νέο Εργασιακό (πχ επαναφορά των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων, μη αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων), ενώ παράλληλα αυξάνονται οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ (1,3% το Φεβρουάριο του 2017 σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2016).
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Klaus Regling, μετά το χθεσινό Eurogroup, “θα υπάρξει αντίκτυπος στο ελληνικό πρόγραμμα”, σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση εξασφαλίσει ένα τέτοιο δάνειο.
Ο Regling συμπλήρωσε ότι “δεν είναι ασυνήθιστο χώρες που δανείζονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να δανείζονται και από την Παγκόσμια Τράπεζα”.
Επισήμανε πάντως ο ίδιος πως “έχει ενημερώσει τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο, ότι θα πρέπει να μας δώσει τις λεπτομέρειες της συμφωνίας για να μπορούμε να κάνουμε τους υπολογισμούς μας”.
Κατά τα άλλα, ο επικεφαλής του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem, δήλωσε πως “πέταξε” το “μπαλάκι” ενός ενδεχόμενου δανείου της Ελλάδας από την Παγκόσμια Τράπεζα, λέγοντας πως “είναι θέμα της ελληνικής κυβέρνησης και της Παγκόσμιας Τράπεζας να κάνουν τις ανακοινώσεις, εφόσον υπάρξει κάποια συμφωνία”.
Κυβερνητικοί κύκλοι με γνώση της εξέλιξης της διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης –θεσμών, ερμηνεύοντας τη δήλωση του Regling, ανέφεραν στο Capital.gr πως “αντίκτυπος στο πρόγραμμα” από ένα δάνειο 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα σημαίνει πως θα υπάρξει αντίκτυπος στο έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος και έτσι στους συνολικούς στόχους του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής.
Με άλλα λόγια ένα δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα θα επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο χρέος και έτσι το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, αυξάνοντας έτσι τις απαιτήσεις για περιορισμό του μέσω μέτρων μείωσης άλλων δημοσίων δαπανών ή /και αύξησης των φορολογικών εσόδων.
Με αυτά τα δεδομένα, φαίνεται πως “ναυαγεί” πρόωρα η ελπίδα της κυβέρνησης να αποδεσμευτεί ένα ενδεχόμενο δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα από τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση δύσκολα θα μπορέσει να εξασφαλίσει αυτό το μέτρο, το οποίο θα μπορούσε, οιονεί, να “παίξει” το ρόλο του “αντίμετρο” σε μία ενδεχόμενη σκληρή –για την ελληνική πλευρά- συμφωνία περικοπής των συντάξεων και παραπέρα απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων.
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Κατσαγάνη, 21/3/2017]