Όταν ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε το βοήθημα στους συνταξιούχους και την αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, γράφαμε (η σχετική ανάρτηση εδώ) ότι με μια αποσπασματική εξαγγελία, δεν επιτυγχάνει κανείς την πολιτική ανατροπή. Ωστόσο είδαμε χθες ότι με μόνη αυτή την εξαγγελία κέρδισε 1,5% (έρευνα κοινής γνώμης MRB), που σημαίνει ότι ο κόσμος, πλέον, μπορεί να ξανακοιτάξει προς την πολιτική, να σταματήσει να αποστρέφει το βλέμμα, ακόμα και με μια αποσπασματική εξαγγελία.
Πολύ περισσότερο, όταν φαίνεται ότι αυτή η εξαγγελία, μάλλον δεν ήταν αποσπασματική. Μόλις σήμερα, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την επέκταση του προγράμματος των σχολικών γευμάτων για άλλους 30.000 μαθητές. Δεν είναι λίγο, στην Ελλάδα της κρίσης και της πολυετούς ύφεσης…
Η αντίδραση των δανειστών στις εξαγγελίες Τσίπρα για τους συνταξιούχους ήταν ενδεικτικές της ενόχλησης που δοκίμασαν, μόλις έμαθαν τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) ουσιαστικά παίρνει πίσω τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που αφορούν στο ελληνικό χρέος. «Ο ESM ανέστειλε προσωρινά την απόφαση για το ελληνικό χρέος», μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg. Νωρίτερα, εξηγήσεις για τις πρόσφατες εξαγγελίες Τσίπρα είχε ζητήσει και επισήμως το Βερολίνο, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα μπλοκάρει την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup σχετικά με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που αφορούν στο ελληνικό χρέος.
Δηλαδή ο Τσίπρας έκανε μια εντυπωσιακή εξαγγελία, που του έδωσε από μόνη της 1,5 ποσοστιαία μονάδα, ο πιο κρίσιμος, ίσως, από τους πιστωτές μας αντέδρασε αρνητικά, και λίγο αργότερα ο Τσίπρας έκανε άλλη μια εντυπωσιακή εξαγγελία- παροχή.
Πού οδηγούν όλα αυτά; Η μια εκδοχή είναι ότι για κάποιο λόγο ο Τσίπρας έχει αποφασίσει όχι να κάνει μεμονωμένες παροχές, αλλά να προχωρήσει σε σειρά ευνοϊκών εξαγγελιών προεκλογικού χαρακτήρα, προκειμένου να δείξει ότι όλα τα χρήματα που «του περισσεύουν» από τις ανελαστικές υποχρεώσεις της χώρας, τα διοχετεύει στους ανήμπορους, στους «μη προνομιούχους» για να θυμηθούμε μια θολή και πολύ ελαστική έκφραση του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου. Η αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας, άλλωστε, τον ευνοεί: Τα γαλάζια στελέχη κατηγορούν την κυβέρνηση για αδυναμία εφαρμογής μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση, κι έτσι διευκολύνουν τον Τσίπρα να τους ταυτίσει στη συνείδηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας με τις απαιτήσεις των δανειστών.
Με αυτό το δίπολο (εγώ με το λαό, οι αντίπαλοί μου με τους δανειστές) μπορεί να προσφύγει στις κάλπες όποτε κρίνει ότι είναι ευνοϊκές για εκείνον οι συνθήκες.
Η δεύτερη ανάγνωση –που δεν αντιβαίνει απαραίτητα την πρώτη, ίσως μάλιστα τη συμπληρώνει- είναι ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, το πέρας της αξιολόγησης μπορεί να φτάσει τον Μάρτιο, η Μέρκελ πριν καν συναντήσει τον Τσίπρα φρόντισε να διαρρεύσει στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης ότι τον πρώτο ρόλο στην υπόθεση της Ελλάδας τον παίζει το Eurogroup (ουσιαστικά δηλαδή επανέλαβε τις πάγιες θέσεις της) αποκρούοντας την επιδιωκόμενη από τον Τσίπρα «πολιτική λύση» και συνεπώς, οι επιλογές για τον πρωθυπουργό στενεύουν επικίνδυνα. Δηλαδή, οι κάλπες γίνονται μονόδρομος στο πρώτο μισό του 2017, μέσα σε καθεστώς έντονης πόλωσης, με μομφές στους πολιτικούς του αντιπάλους ότι αντί του λαού επιλέγουν να εκφράσουν τους δανειστές και θυμίζοντας ότι «μόλις έβαλα στην άκρη πέντε δεκάρες, αμέσως τις μοίρασα στους φτωχούς».
Ο σκοπός του; Να μειώσει τη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία στις 4-5 ποσοστιαίες μονάδες, να εμποδίζει τη δυνατότητα σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης μετά τις εκλογές και η χώρα να οδηγηθεί και πάλι στις κάλπες με απλή αναλογική ,από όπου η μόνη λύση θα είναι ο μεγάλος συνασπισμός, ή η στήριξη μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών από τα δυο μεγάλα κόμματα, που θα αναλάβει την αποστολή της εξόδου της χώρας από την κρίση, ένα έργο που δεν κατάφερε καμία κυβέρνηση μετά το «Καστελόριζο» της άνοιξης του 2010.
Με αυτό τον τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας διασώζεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ακολουθεί το δρόμο της αποστρατείας που ακολούθησαν οι προκάτοχοί του, και διεκδικεί ρόλο στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας.
Εάν αυτά είναι στο σχεδιασμό του πρωθυπουργού, εμείς είμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις του ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν το 2019. Το ερώτημα είναι πόσο κοντά είναι αυτό το… 2019;-
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Καλλικέλαδου, 14/12/2016]