Πρέπει κανείς να είναι είτε φύσει μαζοχιστής, είτε θέσει αφελής, για να πιστεύει ότι σήμερα, καθώς βαδίζουμε τον έκτο χρόνο βαριάς κρίσης και παρατεταμένης ύφεσης στην Ελλάδα, έχει κάποιο νόημα η απόλυτη κοροϊδία των κυβερνώντων προς τους πολίτες περί δήθεν «διαπραγμάτευσης» με τους πιστωτές.
Οι κυβερνητικοί κεκράκτες αναμασούν για πολλοστή φορά την τσίχλα του ότι «η κυβέρνηση διαπραγματεύεται όσο και όπως μπορεί προκειμένου να μην περάσουν τα σχέδια των πιστωτών κι επιβαρυνθεί κι άλλο ο πολίτης».
Πρόκειται για βαριά και δόλια κοροϊδία εκ μέρους της αριστερής μας κυβέρνησης (που εδώ σε μεγάλο βαθμό αντιγράφει τις προηγούμενες) έναντι των δοκιμαζομένων Ελλήνων πολιτών, που απλώς θέλει να δικαιολογήσει τις διαχειριστικές ανεπάρκειες, την απόλυτη εγκατάλειψη των προεκλογικών πολιτικών θέσεων και την καταδίκη της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σε παράταση της δοκιμασίας, τα οποία εφαρμόζει ξεδιάντροπα η κυβέρνηση Τσίπρα.
Αυτούς, μάλιστα, τους γελοίους ισχυρισμούς αναπαράγει ανερυθρίαστα η ίδια κυβέρνηση που ισοπεδώθηκε διαπραγματευτικά από τους πιστωτές μας με την ίδια ευκολία που ένας οδοστρωτήρας ισοπεδώνει έναν κύβο πλαστελίνης, πριν από περίπου ένα χρόνο, με αποτέλεσμα οι αγκιτάτορες του ΣΥΡΙΖΑ να καταφύγουν στο δημοψήφισμα- παρωδία και, εκμεταλλευόμενοι τη βαθιά κρίση της Νέας Δημοκρατίας, να ξανακερδίσουν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Οι τύποι που πέρυσι τον Ιούλιο το έβαλαν στα πόδια ενώπιον του Σόιμπλε χωρίς να αποσπάσουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτε, οι ίδιοι τύποι που μας μιλούσαν ακόμα και μέσα στη Βουλή για τις «αυταπάτες» τους, οι ίδιοι τύποι συνεχίζουν με πρωτοφανές θράσος να μας μιλούν ακόμα και σήμερα για «διαπραγμάτευση». Και δεν έχουν την ελάχιστη αξιοπρέπεια να μας πουν καθαρά, λεπτομερώς και δημόσια τι έχουν κερδίσει από τη δήθεν «διαπραγμάτευση» τους.
Εμείς εδώ, θα πιστέψουμε ΟΛΑ όσα μας πουν, ότι «κέρδισαν». Δεν θα αμφισβητήσουμε τίποτα. Απολύτως τίποτα. Απλώς, μετά θα βάλουμε δίπλα όλα όσα χάσαμε από την παράταση της δεινής δοκιμασίας των Ελλήνων που επιφέρει η δήθεν «διαπραγμάτευση», έτσι, για να δούμε πόσα πολλά έχασε η Ελλάδα, ακόμα κι αν κάποιος δεχθεί 100% τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς.
Ως πότε, πια, θα ανέχονται οι πολίτες τους πολιτικούς (όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά…) που κοροϊδεύουν ασύστολα, θεωρώντας μας περίπου βλάκες, αν όχι παντελώς ηλιθίους; Πόσες φορές πρέπει να ξαναπούμε και να ξαναγράψουμε ότι ΟΛΕΣ οι άλλες χώρες που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μνημόνια μετά από την Ελλάδα, όχι μόνο ολοκλήρωσαν με επιτυχία τα αντίστοιχα προγράμματα και βγήκαν από τον κύκλο της κρίσης, αλλά κάποιες από αυτές ήδη έχουν μπει σε αναπτυξιακή τροχιά και αποζημιώνουν τους πολίτες τους για την εγκαρτέρηση και την υπομονή τους, στο διάστημα της δικής τους κρίσης;
Σήμερα, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη που να πει καθαρά και με ειλικρίνεια στις Ελληνίδες και τους Έλληνες ότι θα κάνει ό,τι έκαναν όλες οι άλλες χώρες οι οποίες μπήκαν στα μνημόνια: Δηλαδή θα εφαρμόσει –αφού άλλωστε δεν μπορεί να κάνει αλλιώς- με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια όσα συμφώνησε με τους πιστωτές μας;
Μια στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική δύναμη, θα έπρεπε να κινηθεί ταυτόχρονα σε δυο επίπεδα: Πρώτον, θα εξηγούσε καθαρά στον πολίτη ότι αναλαμβάνει την ιδιοκτησία», όπως λέγεται, του προγράμματος, κι ότι θα το εφαρμόσει με τη μέγιστη δυνατή συνέπεια, χωρίς λεονταρισμούς και «διαπραγματεύσεις» που κανένας δεν ωφέλησαν, και περισσότερο όλων έβλαψαν τους Έλληνες πολίτες. Και δεύτερον, θα καλούσε δημόσια, επισήμως τους πιστωτές, να επικυρώσουν ότι η εφαρμογή του προγράμματος θα βγάλει τη χώρα από την κρίση στο τέλος αυτού του προγράμματος. Μαζί να δεσμευτούν κι οι πιστωτές, που τόσα και τόσα λάθη έκαναν στην ελληνική περίπτωση (δείτε εδώ ένα σχετικό, παλαιότερο δημοσίευμα της ιστοσελίδας μας με στοιχεία που σοκάρουν). Κι αν στο τέλος του προγράμματος δεν βγει η Ελλάδα από την κρίση, πάλι μαζί η κυβέρνηση κι οι πιστωτές να εκθέσουν στους δοκιμαζόμενους Έλληνες πολίτες τους λόγους για τους οποίους ζητείται μια ακόμα παράταση στη δεινή δοκιμασία του λαού μας.
Να τελειώνουμε επιτέλους με το αριστερό κουτόχορτο, και με το κουτόχορτο ολόκληρου του σάπιου, χρεοκοπημένου και καταδικασμένου στις συνειδήσεις των Ελλήνων πολιτικού κατεστημένου αυτού εδώ του τόπου. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, και κυρίως στα παιδιά μας.
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Διαμαντή Σεϊτανίδη, 24/08/2016]