ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑΤΟΥΣ «ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ»…

assets_LARGE_t_420_53629836Σειρά μετά τον τρεμολίτη, έχει το αρσενικό για τον Ομότιμο, ο οποίος συνεχίζει να αρθρογραφεί ακάθεκτος καλοκαιριάτικα, μόνο που εκτός από το προσωπικό μπλογκ του φίλου του και συναγωνιστή Τόλη, δεν υπάρχει σοβαρό ΜΜΕ να φιλοξενήσει τα τραβηγμένα από τα μαλλιά άρθρα του…

Στο τελευταίο μας εκθέτει την βεβαιότητά του πως η μέθοδος flash smelting είναι ανεφάρμοστη (!), τα βάζει με το ΣτΕ που «[…] έσπευσε να υιοθετήσει ασθμαίνοντας τη βάπτιση από την εταιρεία της προταθείσας μεταλλουργικής διαδικασίας ως state of the art», και ξεδιπλώνει τη δική του άποψη για τα ο τι μέλλει γενέσθαι:

«Μπροστά μας έχουμε δύο πιθανότητες. Η μια είναι να απεμποληθεί από την εταιρεία η όλη ιδέα για ίδρυση μεταλλουργίας στη Χαλκιδική (μια πολύ βολική γι’ αυτήν λύση που την απαλάσσει και από το τεράστιο απαιτούμενο να επενδυθεί για τη μεταλλουργία και τα συναφή κόστος). Αλλά τότε αφαιρείται και το κύριο επιχείρημα που συνέβαλε στην αρχική έγκριση της επιχειρηματικής πρότασης της εταιρείας: η καθετοποίηση δηλαδή της παραγωγής και η ανάκτηση καθαρών μετάλλων χρυσού, χαλκού και αργύρου στη χώρα μας -περιττεύει να αναφέρω σε πόσες πολλές περιπτώσεις το επιχείρημα αυτό υπερπροβάλλεται, τόσο στη ΜΠΕ της εταιρείας όσο και στην ΚΥΑ Εγκρίσεως Περιβαλλοντικών Όρων του 2011.

Η άλλη πιθανότητα είναι να προταθεί από την εταιρεία μια μεσοβέζικη λύση ημι-μεταλλουργίας, με παραγωγή όχι καθαρού χρυσού, αλλά ενός ενδιάμεσου προϊόντος (μάττας χαλκού όπου θα ενυπάρχει ο χρυσός). Μια τέτοια λύση όμως, εκτός του ότι καταστρατηγεί τους συμβατικούς όρους της ΚΥΑ ΕΠΟ του 2011, δεν αντιμετωπίζει ούτε κατ’ ελάχιστον το πρόβλημα της απειλής της δημόσιας υγείας από το αρσενικό, μια και η υπαρκτή πιθανότητα ανεξέλεγκτης διαφυγής του στο περιβάλλον υπάρχει και πριν το ενδιάμεσο στάδιο παραγωγής της μάττας χαλκού.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη πιθανότητα. Με την οποία και οι συμβατικοί όροι της ΚΥΑ ΕΠΟ του 2011 τηρούνται και η απειλή για τη δημόσια υγεία από τη διαφυγή του θανατηφόρου αρσενικού εξουδετερώνεται. Και αυτή είναι η εξαιτίας αυτού του πολύ σημαντικού και άλυτου προβλήματος καταγγελία από μέρους του Δημοσίου της όλης σύμβασης -όρος προβλεπόμενος. Σε κάθε άλλη περίπτωση το Δημόσιο πια θα πρέπει εκείνο να δικαιολογήσει είτε την υποχώρησή του και αποδοχή μιας σοβαρότατης καταστρατήγησης από μέρους της εταιρείας όρων καίριων της μεταξύ τους σύμβασης, είτε να παραβλέψει, όπως δεν έχει κανένα δικαίωμα, τη βασική -κοινοτική και της δικής μας νομολογίας- αρχή της πρόβλεψης και απαγόρευσης δραστηριοτήτων στις περιπτώσεις που ενυπάρχει υπαρκτός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, κίνδυνος που στην περίπτωση αυτή το ίδιο το Δημόσιο τεκμηρίωσε πολύ καλά οτι υπάρχει -και επ’ αυτού δεν πέφτει πια κανένας λόγος σε κανένα ΣτΕ.»

Ουάου! ΚΑΙ νομικός ο Ομότιμος… Παίζει στα δάκτυλα τη νομοθεσία και τις αρμοδιότητες του ΣτΕ! Αλλά περισσότερο «ουάου»  είναι το κλείσιμο της ανάρτησης:

«Κλείνοντας, να συνοψίσω πως μπορεί η ζωή για πολλούς να είναι ρουτίνα, όμως το να παίζει κανείς με τις ζωές ανύποπτων πολιτών δεν είναι καθόλου θέμα αδειοδοτήσεων ρουτίνας.»

Φοβερό…!!! Τι λογοτεχνική φλέβα!!! Μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω αν το σκέφτηκε μόνος του ή τον βοήθησε το antigold κονγκλάβιο…