Ποια θα είναι, τελικά, η προσφορά στον τόπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ; Στην οικονομία, ακόμα και οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα- παρακολουθούμε καθημερινά, live στις τηλεοράσεις μας, τους πιο πρόθυμους να αυτοεξευτελιστούν από τους κυβερνητικούς βουλευτές, να παρελαύνουν κλαίοντες και οδυρόμενοι γιατί «υποχρεώνονται να ψηφίσουν μέτρα που δεν πιστεύουν». Δηλαδή, ακόμα κι αν –υποθετικά…- τα μέτρα αυτά μας βγάλουν από την κρίση, οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές αποποιούνται από τώρα την πιθανή αυτή επιτυχία. Αν, πάλι, μας ρίξουν ακόμα βαθύτερα στο πηγάδι της κρίσης και της απόγνωσης, υπάρχει, άραγε κανείς που πραγματικά πιστεύει ότι οι πολίτες θα ξεχάσουν ποιοι είναι αυτοί που μας κυβέρνησαν όταν είδαμε τον πάτο του πηγαδιού; Δηλαδή, πολιτική πράξη lose-lose… Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…
Κι αφού οικονομικά είμαστε, ως φαίνεται, καταδικασμένοι, είπε ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ να… θυμηθούν τις πάγιες υποσχέσεις της αριστεράς στο θέμα του εκλογικού νόμου. Και έτσι, πρότεινε απλή αναλογική. Λες και οι πολίτες είναι αφελείς, και δεν αντιλαμβάνονται τις πραγματικές προθέσεις του Μεγάρου Μαξίμου, που βλέπει το δημοσκοπικό του κατρακύλισμα κι εναγωνίως επιχειρεί να ανακόψει την πορεία των πραγμάτων.
Ας είναι. Θα του κάνουμε τη χάρη του κ. Τσίπρα και θα το παίξουμε αφελείς. Δεν έχει ανομολόγητους σκοπούς η κυβέρνηση. Την γνωστή πρόταση της αριστεράς φέρνει στη Βουλή, για απλή και άδολη αναλογική, που –προφανώς- ύστερα από ‘ώριμη σκέψη’ ενστερνίστηκε και ο κ. Καμμένος με τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι παραμένουν (κοίτα κάτι πράγματα) στην κυβέρνηση, παρόντος και του κ. Μουζάλα. Ας τα εκλάβουμε όλα αυτά ως δεδομένα, justforfun, κι επ’ αυτών ας εξετάσουμε την κυβερνητική πρόταση για τον εκλογικό νόμο.
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η απλή αναλογική καθόλου δεν αποτελεί «αριστερό εκλογικό σύστημα», επειδή δήθεν διασφαλίζει την ισότητα της ψήφου των εκλογέων. Καθόλου δεν συμβαίνει αυτό. Χώρες όπως η Ολλανδία ή το Ισραήλ, στις οποίες εφαρμόζεται η απλή αναλογική, προφανώς δεν μπορούν να θεωρηθούν «αριστερές». Επίσης, η «απλή αναλογική» του κ. Τσίπρα καθόλου δεν οδηγεί στην ισότητα της ψήφου. Κάτι τέτοιο θα συνέβαινε εάν οι εκλογές διεξήγοντο με μία μόνο εκλογική περιφέρεια, που θα ταυτιζόταν με την ελληνική επικράτεια. Σήμερα, ακόμα κι αν εφαρμοστεί η «απλή» αναλογική του κ. Τσίπρα, η βαρύτητα της ψήφου ενός πολίτη του Λεκανοπεδίου Αττικής θα είναι πολύ μικρότερη από τη βαρύτητα της ψήφου ενός πολίτη λ.χ. της Ευρυτανίας ή της Σάμου. Τρίτον, είναι απορίας άξιον για ποιο λόγο η «απλή και άδολη» περιορίζεται στις βουλευτικές εκλογές και δεν επεκτείνεται και στην Αυτοδιοίκηση. Με ποια λογική μια τοπική (ή περιφερειακή) εξουσία χρειάζεται τον δεύτερο γύρο και το 50%+1; Γιατί να μην υπάρχει κι εκεί η «απλή και άδολη» ώστε να διευκολύνονται οι συνεργασίες; Καμία απάντηση από την κυβέρνηση, αλλά και καμία παρόμοια ερώτηση από την αντιπολίτευση… Επιπροσθέτως, ποια «δικαιοσύνη» εξυπηρετεί η μετά το κλείσιμο της κάλπης έναρξη μυστικών διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση (άρα και πολιτικό πρόγραμμα) άγνωστη στον εκλογέα, όταν αυτός ψηφίζει;
Επόμενη παρατήρηση: Η εξυγίανση του εκλογικού συστήματος μένει στα χαρτιά, καθώς η πρόταση Τσίπρα αδιαφορεί για τις παρακάτω, πολύ κρίσιμες, παραμέτρους:
- Δεν αλλάζει τις εκλογικές περιφέρειες, αλλά αντίθετα τις διατηρεί στο πλαίσιο των παλαιών νομών. Αγνοεί, έτσι, τη νέα διοικητική συγκρότηση της χώρας. Με αυτό τον τρόπο διατηρεί τον αναχρονισμό στο εκλογικό σύστημα αλλά διατηρεί επίσης και το πελατειακό σύστημα που κτίστηκε επί δεκαετίες από τα κύματα της πολιτικής ελίτ, τα οποία έφεραν τη χώρα στα σημερινά χάλια. Αυτό το πελατειακό σύστημα της διαιώνισης των ανικάνων, του ρουσφετιού και της υπονόμευσης κάθε προοπτικής πραγματικής ανάπτυξης για τον τόπο, παραμένει από τον κ. Τσίπρα στο απυρόβλητο.
- Δεν προχωρεί στην κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, κυρίως για να εξασφαλίσει την επανεκλογή οψίμων πολιτικών του φίλων όπως ο κ. Λεβέντης, συντηρώντας έτσι άλλη μια παθογένεια του τωρινού εκλογικού τοπίου.
- Δεν ασχολείται καθόλου με την αναλογία σταυρού- λίστας. Με ποια λογική ένα «δίκαιο» εκλογικό σύστημα της «άδολης» αναλογικής διατηρεί τους 12 βουλευτές επικρατείας; Θα απαντήσει κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος;
- Δεν ασχολείται με τίποτα το αληθινά εκσυγχρονιστικό: Ποιος φτιάχνει τις λίστες των κομμάτων; Το αρχηγικό κογκλάβιο με τα δικά του, ιδιοτελή κριτήρια; Δηλαδή όπως γινόταν από το 1974 μέχρι σήμερα, έτσι θα γίνεται και με την «απλή και άδολη» αναλογική της αριστεράς; Αν κάποιος πράγματι επεδίωκε την επί τα βελτίω αλλαγή του εκλογικού νόμου, θα συνόδευε την πρότασή του με ένα νομοσχέδιο περί κομμάτων, όπου θα τα ΥΠΕΧΡΕΩΝΕ να ανοιχτούν στην κοινωνία, να παίρνουν τοις μετρητοίς τις υποδείξεις της, να δεσμεύονται από τις θέσεις της σχετικά με το ποσοστό και την ποιότητα της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού.
- Τέλος, μια αληθινή πρόθεση αλλαγής του τρόπου εκλογής των πολιτικών δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από μια θαρραλέα Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Τίποτα από τα παραπάνω, δεν ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τα μικροκομματικά του παιχνίδια, με τίμημα την ακυβερνησία. Αυτή είναι η μόνη προσφορά που μπορεί σήμερα η αριστερά να δώσει στον τόπο, αφού όπως και η ίδια παραδέχεται, στην οικονομία δεν έχει τίποτα θετικό να συνεισφέρει…
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Διαμαντή Σεϊτανίδη, 6/7/2016]