H κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ευελπιστεί πως αν εξασφαλίσει μερική χαλαρότητα στα κριτήρια αξιολόγησης έναντι παραχωρήσεων στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, θα κερδίσει χρόνο στην προσπάθεια να αλλάξει το κατακλυσμιαίο αρνητικό κλίμα στην οικονομία.
Στην κυβέρνηση φαίνεται πως επικρατεί πλέον το σενάριο της εξασφάλισης μιας χαλαρής αξιολόγησης την οποία θα ακολουθήσει ένας ευρύς ανασχηματισμός με τρεις κατηγορίες νέων προσώπων.
Η μία κατηγορία αφορά πρόσωπα τα οποία θα είναι φιλικά στην αγορά προκειμένου να ανακοπεί το κλίμα της δυσπιστίας που έχει καθηλώσει την οικονομία. Τα πρόσωπα αυτά προορίζονται για καίριες θέσεις στα οικονομικά υπουργεία.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά πρόσωπα τα οποία θα έχουν ικανότητα ρεαλιστικής αντίληψης της πραγματικότητας και στοιχειώδους επάρκειας στη διαχείρισή της. Σχεδόν χωρίς καμία εξαίρεση οι δυο κυβερνήσεις του κ. Τσίπρα σε ένα χρόνο είχαν σαν βασικό κοινό χαρακτηριστικό την αδυναμία στοιχειώδους ικανότητας διαχείρισης των πεδίων που είχαν στις αρμοδιότητές τους τα στελέχη της κυβέρνησης.
Η τρίτη κατηγορία αφορά πρόσωπα τα οποία θα σηματοδοτούν τη στροφή της παλαβής αριστεράς στην κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία. Ήδη, η ηγεσία του κ. Τσίπρα στην Ευρώπη ετοιμάζει την προσχώρηση στα σχήματα της κεντροαριστεράς.
Στην κυβέρνηση φαίνεται πως πρυτανεύει η εκτίμηση πως μια έστω μερική αξιολόγηση, σε συνδυασμό με δυο – τρεις αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας από το μείον-μείον-μείον στο μείον-μείον και έναν ανασχηματισμό αποτελούν εξελίξεις ικανές να αντιστρέψουν το κλίμα.
Είναι προφανές πως στην κυβέρνηση πιστεύουν πως η αύξηση των φόρων και των εισφορών για νιοστή φορά εντός τους έτους, παίζει μικρότερο ρόλο της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης από το να διοριστεί ο χ-ψ κ. Φούφουτος με κάποιες κεντροαριστερές περγαμηνές στο οικονομικό επιτελείο ή να προσχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές.
Στην κυβέρνηση κάνουν λάθος που πιστεύουν πως κάποιος που θέλει να επενδύσει στη χώρα δεν θα λάβει υπόψη καταστάσεις όπως η συμπεριφορά της απέναντι σε μια ξένη επένδυση όπως αυτή της Ελντοράντο ή την καταγγελία της εισαγγελέως πως υπουργός την απείλησε πως αν δεν παραδώσει τη δικογραφία επιχειρηματία δεν θα κάνει Χριστούγεννα στο σπίτι της. Η ελληνική δικαιοσύνη είχε και έχει τα μύρια όσα προβλήματα με κυριότερο την αρνησιδικία λόγω του χρόνου που χρειάζεται για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση.
Όμως στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης δεν έχει υπάρξει στο ορατό παρελθόν περίπτωση εισαγγελέως να καταγγέλλει την ευθεία και απειλητική παρέμβαση της κυβέρνησης στο έργο της.
Η υπόθεση μοιάζει με τις δημοσκοπήσεις. Αυτό που έχει σημασία για όσους αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητά τους είναι τα δευτερεύοντα ποιοτικά στοιχεία και όχι ποιο κόμμα έρχεται πρώτο ή δεύτερο.
Έτσι και στην οικονομική δραστηριότητα δυο – τρεις δηλώσεις και δυο – τρία πρόσωπα δεν μπορούν να καλλωπίσουν μια κατάσταση που μοιάζει με τους στάβλους του Αυγεία. Ενδεχομένως διάφοροι επιτήδειοι για ιδιοτελείς σκοπούς να πουλάνε το σενάριο αυτό σαν λύση στην ηγεσία της κυβέρνησης.
Και τη Μάργκαρετ Θάτσερ, (η οποία πρόλαβε το Η.Β. από την οικονομική κατάρρευση και το έθεσε ξανά σε τροχιά στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι), να αναστήσει ο κ. Τσίπρας και να της αναθέσει ένα Υπερυπουργείο Οικονομικών και ανάπτυξης το κλίμα μόνο πρόσκαιρα θα αλλάξει, όσο χρειάζεται για να πουλήσουν όσοι έχουν εγκλωβιστεί στην ελληνική οικονομία.
Η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος και υπάρχει χάρη στη δορυφορική της προσκόλληση στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμίσεις στην αντίθετη κατεύθυνση αυτών που πρεσβεύει ο αχταρμάς που ηγείται ο κ. Τσίπρας και η πλειοψηφία των πολιτικών αρχηγών.
Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί μέσα σε ένα χρόνο να ολοκληρώσει τη στροφή που ολοκλήρωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80 όταν μέσα σε 5-10 χρόνια, από το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, πέρασε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη δημοσιονομική σύγκλιση για την είσοδο στη νομισματική ένωση. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου ο οποίος εκτός από δεινός δημαγωγός είχε και αντίληψη της κατάστασης τόσο της εσωτερικής όσο και της διεθνούς.
Επιπλέον, σε αντίθεση με την περίοδο “παλαβής” διεθνούς πιστωτικής επέκτασης των δεκαετιών που έτυχε να κυβερνήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχουμε εισέλθει σε περίοδο ανάγκης αποδανειοποίησης και σκληρού ανταγωνισμού για την προσέλκυση επενδύσεων.
Η στροφή της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα προς το ρεαλισμό γίνεται πολύ αργά και με μεγάλη καθυστέρηση. Όπως έχουμε ξαναγράψει, οι πιθανότητες θα ήταν καλύτερες αν αυτά που ενδεχομένως σχεδιάζει να κάνει σε ένα χρόνο από τώρα, τα είχε κάνει πριν ένα χρόνο…
Τώρα είναι αργά…
[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Κώστα Στούπα, 8/03/2016]