«Ακόμη και να αποκτήσουν οι τράπεζες πρόσβαση στη ρευστότητα της ΕΚΤ η υψηλή φορολογία και το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, κάνει απαγορευτική την οποιαδήποτε πιθανότητα για προσέλκυση επενδύσεων. Με καφετέριες και σουβλατζίδικα (και άλλες μικρές επιχειρήσεις που μπορούν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν) δεν προκύπτει ανάπτυξη».
Η αντιστροφή του κλίματος εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα δεν ξεκίνησε ούτε την ημέρα που μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ ούτε την ημέρα που έκλεισε τις τράπεζες και έφερε τα capital controls.
Η αντιστροφή του κλίματος ξεκίνησε μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη όταν άρχισαν να πληρώνουν φόρους και εισφορές και θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες όταν οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν περισσότερους φόρους και εισφορές και οι συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις να μειώνονται.
Καθώς η αύξηση των φόρων και εισφορών δεν σημαίνει αύξηση των εσόδων αλλά μείωση αυτών και περαιτέρω καθήλωση της οικονομικής δραστηριότητας, οι συνθήκες “κόλασης” θα προκύψουν ακόμα και παρά την πιθανή θετική αξιολόγηση όταν η διάλυση της ιδιωτικής οικονομίας θα έχει αντίκτυπο στα έσοδα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων.
Τότε ένα 15-20% της κοινής γνώμης που συνεχίζει να ελπίζει πως η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει κάποιο κρυφό σχέδιο ανάταξης της φθίνουσας πορείας, θα μεταβληθεί στο πλέον διαπρύσιο κατήγορο και μαχητικό της πολέμιο. Ως γνωστόν, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το έμαθαν καλά αυτό όταν είδαν το σκληρό πυρήνα των πελατών να μεταπηδά σε σύντομο χρονικό διάστημα σε όμορους χώρους που είχαν βάλει πλώρη για την εξουσία και να προπηλακίζει δημόσια τους παλιούς ηγέτες και σύμβολα προκειμένου να νομιμοποιήσει την παρουσία της στα νέα κέντρα ισχύος.
Εξ αριστερών τα βέλη
Κατ’ αυτήν την έννοια η ανάλυση της ιστορικής εφημερίδας της ευρωπαϊκής αριστεράς, της γαλλικής Λιμπερασιόν, την εβδομάδα που πέρασε ήταν ενδεικτική της κατάστασης. Ιδού:
“Κατάρρευση της κυβέρνησης τώρα, με την κρίση για το όνομα “Μακεδονία” ή σε λίγους μήνες εξαιτίας του ασφαλιστικού προβλέπει σε άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Liberation, τονίζοντας παράλληλα πως οι ΑΝΕΛ είναι αμφίβολος “σύμμαχος” για τον ΣΥΡΙΖΑ.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ απειλείται από τους αμφίβολους συμμάχους του”, γράφει ο Γάλλος αρθρογράφος Ζαν Κατρεμέρ, επισημαίνοντας ότι η κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα προκλήθηκε από το τελεσίγραφο που έθεσαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στον Αλέξη Τσίπρα απαιτώντας την παραίτηση Μουζάλα…”.
Η γαλλική εφημερίδα είχε υποστηρίξει από νωρίς την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία διαβλέποντας σε αυτόν την πιθανότητα μιας αλλαγής στα δεδομένα της Ευρώπης με αριστερό πρόσημο. Ένα χρόνο μετά περίπου, η αλλαγή προσήμου στην Ευρώπη όχι μόνο έχει αποδειχτεί “φούσκα” αλλά εκτός Ελλάδας παντού η πυξίδα κινείται πιο δεξιά λόγω της εκτόξευσης της ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς, η οποία νομίζει πως με την επάνοδο των εθνικών νομισμάτων και των συνόρων μπορεί να επαναφέρει τη μεταπολεμική αίσθηση της ευημερίας και να ανακόψει την εισβολή του Ισλάμ.
Το σενάριο που ακυρώθηκε
Το περασμένο Φθινόπωρο ήταν αρκετοί αυτοί εντός και εκτός της Ελλάδας που πίστεψαν πως μετά την υποταγή του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ήταν εφικτό το σενάριο η κυβέρνηση της αριστεράς να καταφέρει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις, να επαναφέρει την οικονομία σε μια ομαλότητα και να πετύχει κάποιου είδους ανάπτυξη.
Οι ελπίδες αυτές εξανεμίζονται με την καθυστέρηση της αξιολόγησης λόγω της αδυναμίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας και μέρους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Επίσης επιβεβαιώθηκε η ανικανότητα στοιχειώδους αποτελεσματικής διαχείρισης.
Εν τω μεταξύ το χαρτί της ηθικής ακεραιότητας έχει “τσαλακωθεί” από τη βροχή των κομματικών διορισμών αφισοκολλητών σε θέσεις ευθύνης, τα περίεργα “καμώματα” στο χώρο της δικαιοσύνης, τον εναγκαλισμό μερίδας της διαπλοκής σε “περίεργες” μυστικές συναντήσεις σε γκαρσονιέρες κλπ.
Μοιραία τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό αυτοί που πίστευαν πως μια μετάλλαξη του σκληρού πυρήνα του αντιμνημονιακού μπλοκ σε μνημονιακό εγγυόταν τη χειραγώγηση και κάμψη της αντίστασης στις μεταρρυθμίσεις, έχουν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους στην ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να το πετύχει.
Οι πρώτοι που δεν πίστεψαν ποτέ αυτό το σενάριο (εκτός της στήλης…) ήταν οι καταθέτες οι οποίοι δεν επέστρεψαν ποτές τις δεκάδες δισ. ευρώ που σήκωσαν από τις τράπεζες. Οι δεύτεροι είναι οι επενδυτές και οι άνθρωποι της εργασίας και του επιχειρείν που όχι μόνο έχουν σταματήσει να επενδύουν στη χώρα, αλλά όσοι μπορούν φεύγουν όσο πιο μακριά γίνεται, σαν να πρόκειται να σκάσει κάποια μεγάλη βόμβα σ’ αυτήν.
Ο κ. Γ. Δραγασάκης την εβδομάδα που πέρασε δήλωσε πως το κλείσιμο της συμφωνίας με τους δανειστές θα έχει ένα τεράστιο θετικό αντίκτυπο στην οικονομία. Αυτό κατά κύριο λόγο θα συμβεί γιατί οι τράπεζες θα αποκτήσουν πρόσβαση στη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ.
Ακόμη και να αποκτήσουν οι τράπεζες πρόσβαση στη ρευστότητα της ΕΚΤ η υψηλή φορολογία και το υψηλό κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, κάνει απαγορευτική την οποιαδήποτε πιθανότητα για προσέλκυση επενδύσεων. Με καφετέριες και σουβλατζίδικα (και άλλες μικρές επιχειρήσεις που μπορούν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν) δεν προκύπτει ανάπτυξη.
Αν υπήρχε η παραμικρή ελπίδα ανάταξης της οικονομίας, μερικές από τις ελάχιστες παραγωγικές επιχειρήσεις που έχουν απομείνει όπως η Σόφτεξ και η ΙΜΑΣ δεν θα κατέβαζαν ρολά και δεν θα αποχωρούσαν από την Ελλάδα στο πάρα πέντε του σημείου αναστροφής που θα φέρει μια θετική πρώτη αξιολόγηση.
Προφανώς όλα αυτά αρχίζουν και τα βλέπουν και στο εξωτερικό πλέον και ως εκ τούτου αρχίζουν να προκύπτουν δημοσιεύματα όπως αυτό της Λιμπερασιόν, πως αν δεν πέσει τώρα η κυβέρνηση λόγω “Μακεδονικού” θα πέσει σε λίγους μήνες λόγω ασφαλιστικού (οικονομικού).
Καθώς στην οικονομία η ψυχολογία είναι το 90% και όλα τα άλλα το 10%, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έκαψε τα χαρτιά ακριβώς πριν ένα χρόνο, όταν δεν πραγματοποίησε εγκαίρως την “κωλοτούμπα” που ξεκίνησε το καλοκαίρι και επιχειρεί να ολοκληρώσει τώρα.
Τώρα δύσκολα μπορεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στην οικονομία και καθώς νηστικό αρκούδι δεν χορεύει σε λίγο θα χάσει και όση εμπιστοσύνη έχει απομείνει στο συρρικνούμενο κοινό της.
Καθώς οι καθυστερήσεις μόνο ζημιές και οργή συσσωρεύουν είναι καλύτερα για όλους να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Ούτως ή άλλως μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει ταχύτερα. Είναι καλύτερα για όλους και περισσότερο για τους αδύναμους οι οποίοι θα υποστούν και το μεγαλύτερο κόστος.
Κατά συνέπεια: Να τελειώνουμε Αλέξη…
[ΠΗΓΗ: Capital.gr, του Κώστα Στούπα, 21/03/2016]