Οι Σκουριές μεταβλήθηκαν σε σήμα κατατεθέν της αριστεροσύνης του κόμματος που μας κυβερνά σήμερα. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, η μοίρα της επένδυσης ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη στιγμή που πήραν την εξουσία…
Το ζήτημα ήταν απλό από πολιτική άποψη: Οι Σκουριές είχαν γίνει πολιτικό σύμβολο για τον ΣΥΡΙΖΑ από τον καιρό της αντιπολίτευσης. Μια απλή διαφωνία περιβαλλοντολογικού περιεχομένου ανάμεσα σε μια εταιρεία που κάνει μια επένδυση και τους οικολόγους που αντιδρούν πάντα και σε οτιδήποτε, πήρε με τον καιρό πελώριες πολιτικές διαστάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης που τότε όλα τα εκμεταλλευόταν, μπήκε μπροστά στο κίνημα αντίδρασης, η αντιπαράθεση οξύνθηκε και τελικά οι Σκουριές μεταβλήθηκαν σε σήμα κατατεθέν της αριστεροσύνης του κόμματος που μας κυβερνά σήμερα. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, η μοίρα της επένδυσης ήταν προδιαγεγραμμένη, από τη στιγμή που πήραν την εξουσία.
Οι Σκουριές λοιπόν ανακοίνωσαν ότι κλείνουν. Δύο χιλιάδες άτομα μένουν στον δρόμο και επένδυση 1,2 δισ. ευρώ πάει στράφι. Τα λεφτά χάθηκαν. Από στενά πολιτική άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα να χάσει. Η τοπική κοινωνία έχει διχαστεί σε τέτοιο σημείο, που όσοι είναι υπέρ της επένδυσης, εργαζόμενοι ή άλλοι, δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις περασμένες εκλογές. Ακόμα και αν έδινε την άδεια, αυτοί θα συνέχιζαν να είναι εναντίον του. Όσοι είναι εναντίον της επένδυσης, ήταν στημένοι με το χέρι στην σκανδάλη. Αν η κυβέρνηση έδινε άδεια, θα της γύριζαν την πλάτη μιλώντας για προδοσία. Α ρα, η μοίρα του εγχειρήματος ήταν πολιτικά δε δομένη.
Βεβαίως, ο αντίκτυπος στο διεθνές πεδίο είναι ανυπολόγιστος. Ποιος ξένος θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα που συμπεριφέρεται μ’ αυτό τον τρόπο σ’ όσους βάζουν τα λεφτά τους. Διότι η κυβέρνηση επικαλείται περιβαλλοντολογικά προ βλήματα, για τα οποία το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αποφανθεί τελεσίδικα ότι δεν υπάρχουν. Ποιος όμως θα βάλει λεφτά σε μια χώρα που οι αποφάσεις της δικαιοσύνης αφήνουν α διάφορο το κράτος, που κινείται μόνο με βάση τις ιδεολογικές του απόψεις ή τις ιδεοληψίες του Κα νένας. Φυσικά η κυβέρνηση θέλει ξένα λεφτά, αλλά έτσι όπως κατέληξε το πράγμα, μπορεί να προσφέρει αλλού γην και ύδωρ, αλλά τις Σκουριές δεν θα μπορούσε να τις κρατήσει ανοικτές. Αυτή είναι η μοίρα των συμβόλων. Δυστυχώς.
[ΠΗΓΗ: ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ, 14/01/2016, του Αντώνη Κουμαντάκη]