Οι τίτλοι στα ΜΜΕ μιλάνε για «άνοιγμα των Σκουριών», αλλά ελάχιστοι –πάνω στον ενθουσιασμό τους–, δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στην έννοια της προσωρινότητας που έχει η απόφαση αυτή. Διαβάστε καλά, παρακαλώ:
«Την αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη, για τις εγκαταστάσεις των μεταλλείων χρυσού στην Χαλκιδική της εταιρείας “Ελληνικός Χρυσός”, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της κύριας προσφυγής, διατάσσει το τμήμα αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).»
Επιτρέψτε μου να ενδυθώ το ρόλο του συνηγόρου του διαβόλου και να σημειώσω πως αυτό το προσωρινό είναι και μετακλητό. Και μάλιστα δεν εμπεριέχει καμία δέσμευση εκ μέρους του εκδίδοντος την απόφαση.
Πολλοί θα πουν πως έγινε η αρχή και δεν μπορεί να ξανακλείσουν τα μεταλλεία… Ναι, ίσως να μην μπορούν να τα ξανακλείσουν με την αιτιολογία της απόφασης Σκουρλέτη, αλλά τώρα τελευταία επανέρχονται στην επιφάνεια το «πορίσματα των επιθεωρητών περιβάλλοντος» και κάτι περίεργα έγγραφα που πηγαινοέρχονται τις τελευταίες ώρες από το υπουργείο με τίτλο «Πράξη Βεβαίωσης Παράβασης» αντικρούουν –μετά από επτά μήνες!!!–, το απολογητικό υπόμνημα της εταιρείας για την έκθεση του Ιανουαρίου…
Για να είμαστε προσγειωμένοι, μόνο μια λύση υπάρχει για να τελειώσει αυτό το έργο του παραλόγου, αλλιώς για κάθε πέτρα που μετακινείται στο βουνό, κάποιος θα προσφεύγει στα δικαστήρια, στο ΣτΕ, στην Ε.Ε., στον ΟΗΕ κι εγώ δεν ξέρω που…
Η λύση είναι κυρίως ΠΟΛΙΤΙΚΗ, το λέγαμε από την αρχή, συνεχίζουμε να το λέμε και τώρα. Αν υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχει και λύση για όλα… Με απλά λόγια, την θέλετε κύριοι την επένδυση, ναι ή όχι; Μην αρχίσει πάλι ένας πολύχρονος κύκλος δικαστηρίων και προσφυγών… Έτσι δεν βγαίνει κανείς κερδισμένος, ούτε το κράτος και η εθνική οικονομία, ούτε η εταιρεία, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι κάτοικοι της περιοχής, αλλά ούτε και το περιβάλλον…
Περιμένουμε λοιπόν μια ΟΡΙΣΤΙΚΗ λύση, που θα ικανοποιεί όλους, (ή τουλάχιστον όλους όσους μπορούν να σκέφτονται λογικά).
Μέχρι τότε, ο αγώνας συνεχίζεται…