Την ώρα (και ημέρα) που ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, απαντούσε σε ερωτήσεις του πρώην Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον για τις επενδυτικές ευκαιρίες στη χώρα μας και οι ελληνικές θέσεις (έστω και όχι τόσο συγκεκριμένες) μεταδίδονταν σε όλο τον κόσμο, στην Αθήνα και στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ο υπουργός, κ. Π. Σκουρλέτης, αοριστολογούσε, απαντώντας στο ερώτημα του διευθύνοντος συμβούλου και των εργαζομένων στην Ελληνικός Χρυσός: «Γιατί μας κλείσατε, γιατί διώχνετε μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην Ελλάδα;». Από τη μια μεριά ο πρωθυπουργός να δείχνει ότι επιζητά με κάθε τρόπο ξένες επενδύσεις για να βάλει μπρος την οικονομία και να μεγαλώσει την παραγωγική «πίτα» και την απασχόληση και από την άλλη η κυβέρνησή του, μέσω αρμόδιου υπουργού, να διώχνει επενδύσεις. Προσπαθώντας να πείσει, μάλιστα, τον ελληνικό λαό (όσον αφορά την περίπτωση στις Σκουριές) ότι, παρά τις θετικές για την εταιρεία δικαστικές αποφάσεις (ΣτΕ), η… «εταιρεία τελεί εν αδίκω»
Βέβαια, όπως έδειξαν μέχρι στιγμής τα πράγματα, το να πείθεις το ελληνικό ακροατήριο για τις θέσεις σου αυτές είναι πολύ πιο εύκολο από το να πείσεις ξένους επενδυτές ότι δεν θα καταστραφούν αν αποφασίσουν να ρίξουν τα χρήματά τους στην ελληνική οικονομία.
Ο πρωθυπουργός, όμως, αλλά και γενικότερα οι υπουργοί της κυβέρνησής του πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να απευθύνονται σε ένα διεθνές ακροατήριο με τους όρους και τις ευκολίες που επικοινωνούν με τους Έλληνες ψηφοφόρους. Δεν μπορεί, δεν γίνεται, ο πρωθυπουργός της χώρας, συμμετέχοντας σε ένα πάνελ που μεταδίδεται απευθείας από το CNN και που του γίνονται ερωτήσεις-πάσες για να προσελκύσει η χώρα ξένους επενδυτές, να μιλάει σαν να είναι σε υπουργικό συμβούλιο, στη Βουλή των Ελλήνων, στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ή σε debate της ΕΡΤ. Κάποιοι τον είχαν δασκαλέψει λάθος. Πάντως, δεν μπορείς να απευθύνεσαι στη διεθνή κοινότητα με μεθόδους και πρακτικές συνηθισμένες και αποδοτικές για την Ελλάδα, αλλά ανεδαφικές και αναποτελεσματικές για τον υπόλοιπο κόσμο. Για να προσελκύσεις σήμερα στην Ελλάδα επενδυτές, πρέπει να προχωρήσεις από τα λόγια στις πράξεις και να δημιουργήσεις ένα ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις στη χώρα
Όταν οι άλλοι για να προσελκύσουν επενδύσεις προσφέρουν φορολογικά κίνητρα, χαρίζουν ακόμα και εκτάσεις για την κατασκευή εργοστασίων, προσφέρουν χαμηλότοκη χρηματοδότηση και εμείς τις διώχνουμε είτε λόγω ιδεοληψιών είτε λόγω χρονοβόρων και «μαύρων» διαδικασιών, πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι θα προτιμήσουν την Ελλάδα; Όλα τα προηγούμενα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάριζε με κάθε τρόπο όποια επένδυση πήγαινε να γίνει στη χώρα, προειδοποιώντας μάλιστα με κάθε ευκαιρία τους υποψήφιους επενδυτές ότι θα χάσουν τα λεφτά τους. Ο κ. Τσίπρας, δε, χαρακτήριζε «ξεπούλημα» κάθε προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να προχωρήσει στην παραχώρηση όποιας δημόσιας επιχείρησης ή έκτασης
Μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να κάνει στροφή 180 μοιρών και να βάζει, πλέον, ως προτεραιότητα την ενίσχυση του παραγωγικού τομέα της οικονομίας και την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα. Όταν όμως το Ελληνικό, π.χ., μία επένδυση δισεκατομμυρίων που θα μεταμόρφωνε το παραλιακό μέτωπο της Αθήνας και θα έδινε δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες, παραμένει στον πάγο λόγω της αρνητικής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ -αν και είχε προχωρήσει επί κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου-, πώς θα γίνει σαφές στους ξένους ότι η Ελλάδα πραγματικά ενδιαφέρεται για νέα έργα; Όταν τοποθετείται υπουργός Ναυτιλίας ο άνθρωπος που έχει ορκιστεί να βάλει φρένο στη μεγαλύτερη ξένη επένδυση στην Ελλάδα -της κινεζικής COSCO στο λιμάνι του Πειραιά- πώς να πειστούν οι ξένοι ότι η χώρα μας μπορεί να γίνει ο παράδεισος των επενδυτικών ευκαιριών; Όταν ακόμα και οι λιγοστές εταιρείες που έχουν επιζήσει στη χώρα αντιμετωπίζονται με τρομερή καχυποψία από το κράτος, τρέμουν κάθε χρόνο για την αλλαγή του φορολογικού πλαισίου, δεν μπορούν να αγοράσουν πρώτες ύλες ή εμπόρευμα λόγω capital controls, έρχονται αντιμέτωπες με την αδυναμία χρηματοδότησής τους, την απίστευτη καθυστέρηση επιστροφής του ΦΠΑ, την αυθαιρεσία της δημόσιας διοίκησης, ποιος ξένος επιχειρηματίας θα τολμήσει να επενδύσει τα ωραία του εκατομμύρια στην Ελλάδα; Και τι μήνυμα περνάει ο κ. Τσίπρας στους ξένους επενδυτές, όταν μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη χώρα, τα ορυχεία στις Σκουριές Χαλκιδικής, παραμένουν -με το «έτσι θέλω» της κυβέρνησης- κλειστά, αν και έχουν δικαιωθεί σε όλα τα δικαστήρια; Ή μήπως περιμένει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να ανοίξουν οι πόρτες για τους επενδυτές, επειδή ο πρωθυπουργός στη «συνέντευξή» του με τον Μπιλ Κλίντον επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή δυσφήμηση της Ελλάδας, παρουσιάζοντάς τη για άλλη μία φορά ως μια διεφθαρμένη χώρα, όπου οι επενδυτές υποχρεώνονται να πληρώνουν μίζες «κάτω από το τραπέζι»; .
[ΠΗΓΗ: ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, 3/10/2015, του Φώτη Σιούμπουρα]