ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ…

019 color

Τις τελευταίες ημέρες τα κόμματα έχουν αποδυθεί σε έναν υπέρ πάντων αγώνα, μέσα στα στενά χρονικά όρια που επέτρεψαν αυτές οι εκλογές-εξπρές, να εξασφαλίσουν την ψήφο μας. Οι «μεν» θα συνεχίσουν να μας «σώζουν», οι «δε» θα μας σώσουν από τους «μεν» που μας «έσωσαν» για τα καλά, κάποιοι τρίτοι θα σώσουν την Ελλάδα, άλλοι θα σώσουν τον κόσμο, και πάει λέγοντας…

Προφανώς κανείς τους δεν έχει μπει στη θέση του μεροκαματιάρη μεταλλωρύχου που πριν από έναν περίπου μήνα είδε τη ζωή του να τινάζεται στον αέρα για ένα προεκλογικό καπρίτσιο… Κανείς τους δεν έχει βιώσει το φάσμα της ανεργίας και δεν έχει νιώσει στο πετσί του την μέγγενη της ανέχειας να τον σφίγγει επικίνδυνα… Κανέναν τους δεν έχει λούσει κρύος ιδρώτας στη σκέψη πως μεθαύριο δεν θα υπάρχει η δυνατότητα βιοπορισμού για ολόκληρη την οικογένεια και οι μόνες λύσεις που προβάλλουν είναι η μετεγκατάσταση, ίσως και η ξενιτειά… Δεν έχει βρεθεί κανείς τους μπροστά σε αδιέξοδα ζωής, όπως για παράδειγμα να δυσκολεύεται να σπουδάσει το παιδί του…

Αν κάποιοι νομίζουν πως οι μεταλλωρύχοι κλείστηκαν στις στοές, ή κατέβηκαν στην Αθήνα στα σκηνάκια έξω από το ΥΠΑΠΕΝ, για πλάκα, για εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης ή για να κάνουν «αβάντα» στην Ελληνικός Χρυσός, πλανώνται πλάνην οικτράν… Αν επίσης νομίζουν πως ο αγώνας των μεταλλωρύχων για δουλειά και για αξιοπρεπή διαβίωση έχει σχέση με τις φωνασκίες των βολεμένων antigold που δεν ξέρουν πώς να περάσουν την ώρα τους και το έχουν ρίξει στο «κίνημα» και την δημαγωγική οικολογία, γελιούνται…

Οι μεταλλωρύχοι παλεύουν για το δικαίωμα στην εργασία, τη ζωή, την αξιοπρέπεια… Για το δίκιο τους και ένα ευοίωνο μέλλον… Ούτε προμοτάρουν τις θέσεις κάποιου κόμματος, ούτε συναγελάζονται και υποστηρίζουν αμφιλεγόμενα αντιεξουσιαστικά κινήματα και ομάδες, ούτε δικαιολογούν τη βία διαχωρίζοντάς την σε καλή και κακή… Και κυρίως είναι οι τελευταίοι που μπορεί να κατηγορήσει κάποιος για τον διχασμό της κοινωνίας της ΒΑ Χαλκιδικής, στον οποίο διχασμό πρωτοστατούν τοπικοί άρχοντες εκλεγμένοι και μη, όπως η κα Ιγγλέζη και ο κος Ζουμπάς, οι οποίοι πάνω απ’ όλα θέτουν το δικό τους πολιτικό συμφέρον.

Και εν μέσω αυτής της κατάστασης καλούμαστε να ψηφίσουμε κι εμείς εδώ στην ΒΑ Χαλκιδική. Να ψηφίσουμε τι; Ποιόν; Αυτούς που μας κλείνουν το σπίτι και διαλύουν τις οικογένειές μας; Αυτούς που δεν έκαναν τίποτα για να τερματίσει ο κοινωνικός αναβρασμός, αλλά αντίθετα τον υποδαύλιζαν διότι συνέφερε το κόμμα; Αυτούς που έδωσαν κυβερνητικά αξιώματα στην πλέον άχρηστη ομάδα διακυβέρνησης που έχει γνωρίσει μεταπολιτευτικά η Ελλάδα; Αυτούς που αποδείχτηκαν επικίνδυνοι για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας; Αυτούς που μας λένε κατάμουτρα πως πρέπει να μείνουμε άνεργοι για να βγουν αληθινές οι υποσχέσεις του αρχηγού; Αυτούς που μας χρησιμοποίησαν και μας χρησιμοποιούν ακόμα και μια μέρα πριν τις εκλογές –«εμείς κλείσαμε τις Σκουριές»–, ως επιχείρημα πως «έκαναν ότι υποσχέθηκαν» ;

Νομίζω είναι περιττό να συνεχίσω… Όσο γράφω, τόσο φορτίζομαι συναισθηματικά… Αλλά εκτός από το να διαμαρτύρομαι, να κλείνομαι στις στοές, να στήνω σκηνάκια έξω από το ΥΠΑΠΕΝ και να κάνω πορείες, πράγματα που σε λίγο καιρό οι περισσότεροι από αυτούς που απευθυνόμαστε θα έχουν ξεχάσει, έχω κι άλλο τρόπο να αντιδράσω… Και αυτός ίσως μετράει περισσότερο…

Εννοώ την ψήφο μου… Και αύριο θα την χρησιμοποιήσω όσο καλύτερα μπορώ…