Μα φυσικά η ελληνική Αριστερά είναι κουφή, τυφλή, και απούσα από τις εξελίξεις. Και σίγουρα δεν είναι στην κυβέρνηση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά εμφανίζεται να είναι ανιστόρητη και αποκομμένη από την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα.
Όταν βέβαια έκλειναν ο Κατσέλης, η Χαλυβουργική, η Coca Cola και πιό πριν η Schisser, η Φίλκεραμ Johnson, η Diana και τόσες άλλες βιομηχανίες, η ελληνική Αριστερά ούρλιαζε γιά την αποβιομηχάνιση και γιά το τί θα απογίνουν οι εργάτες. Τώρα που υπάρχει έργο σε εξέλιξη και δουλειά γιά τον εργατόκοσμο, σπεύδει να το σταματήσει πριν ακόμη ξεκινήσει. Φαίνεται πως η πάθηση του πολιτικού αυτισμού της, δεν έχει πιά γιατρειά.
Ίσως τελικά να είναι καλύτερα έτσι. Ιστορικά, τα μεγάλα σε δυναμική κινήματα, ήταν αυθόρμητα και αυτο-οργανωμένα. Στην Ελλάδα επιπλέον, ταυτίζουμε την πολιτική με τα κόμματα. Μακριά λοιπόν από τα κόμματα και να τηρούμε αποστάσεις. Γιά να μην την πάθουμε σαν μερικούς αφελείς αντιμεταλλευτικούς, που καπελώθηκαν από τον ΣΥΡΙΖ«Α». Το βαθύ καπέλο που τους φόρεσαν, έχει πάει μέχρι τα αυτιά, ενώ οι αετονύχηδες επαγγελματίες της «οικολογίας» και του μπάχαλου, χτίζουν καριέρες στην πλάτη τους, διχάζοντας την τοπική κοινωνία.

ΠΗΓΗ: respentza.blogspot, 19-04-2015, του Σκεπτόμενου Πολίτη