Πριν 15 ημέρες είδαμε όλοι με τα μάτια μας μια ομάδα ατόμων να επιτίθεται στους μεταλλωρύχους με σφεντόνες που εκτόξευαν μπουλόνια και τόξα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 7 εργαζόμενοι. Η πλειοψηφία των κατοίκων της Χαλκιδικής και ειδικότερα της βορειοανατολικής Χαλκιδικής είναι σύμφωνοι με την επένδυση καθώς αυτή δημιουργεί θέσεις εργασίας και ενισχύει την τοπική οικονομία. Πιο συγκεκριμένα:
Συνολικές επενδύσεις πάνω από 1 δις δολάρια
Αύξηση των εξαγωγών της χώρας κατά 1 δις δολάρια κάθε χρόνο, από την παραγωγή μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, χρυσού και αργύρου.
1,6 δις ευρώ σε άμεσους φόρους.
3 έως 8 εκ. ευρώ ετησίως στο Δήμο Αριστοτέλη.
Ενίσχυση της τοπικής οικονομίας στο Δήμο Αριστοτέλη κατά 800% την τελευταία πενταετία. 166% ενίσχυση της τοπικής αγοράς μόνο από τα Μεταλλεία από το 2012 στο 2013.
Συνεπώς γιατί αντιδρούν τόσο πολύ οι «κάτοικοι»;
Ορυχεία στη Χαλκιδική υπάρχουν από την αρχαιότητα. Στην αρχαιότητα τα μεταλλεία αποτελούν τον κυρίαρχο χρηματοδότη του Μακεδονικού Βασιλείου και των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην περιοχή σώζονται περισσότερα από 300 πηγάδια και περίπου 200.000 κυβικά μέτρα αρχαίων μεταλλουργικών απορριμμάτων, των κοινών «σκουριών» από την «εκκαμίνευση» των μεταλλευμάτων. Η ονομασία «Μεταλλεία Κασσάνδρας» εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1893, λόγω του γεωγραφικού προσδιορισμού που δόθηκε αρχικά στη χερσόνησο της Χαλκιδικής από την Ελληνική πολιτεία. Αυτή η ονομασία έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αποφασίζεται απότο ελληνικό κράτος η δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού μέσω της κρατικής ΜΕΤΒΑ στην περιοχή της Ολυμπιάδας. Η απόφαση αυτή, όμως, δε θα υλοποιηθεί ποτέ λόγω της συγκυρίας. Το Δεκέμβριο του 1995, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των Μεταλλείων Κασσάνδρας και το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων περιέρχονται στην TVΧ Hellas, θυγατρική της καναδικής μεταλλευτικής εταιρείας TVX Gold. Επομένως, ορυχεία υπήρχαν για πάρα πολλά χρόνια χωρίς να αντιδρά κανένας. Τι έγινε ξαφνικά;
Εξαιτίας των μηχανισμών προπαγάνδας και της πλειάδας των πληροφοριακών μέσων που έχει στη διάθεση της η αριστερά κατάφερε και εδραίωσε μια αντίληψη η οποία αφενός θεωρεί πως η εταιρεία εκμεταλλεύεται τη περιοχή αντί ενός πινακίου φακής και δευτερευόντως πως το περιβάλλον καταστρέφεται μέρα με τη μέρα. Ως εκ τούτου κατάφερε και διόγκωσε το πρόβλημα μιας μικρής μειοψηφίας ανάγοντας το σε μείζον εθνικό θέμα. Μάλιστα πάνω στο θέμα των ορυχείων στήθηκαν πολιτικές καριέρες τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός πως η εταιρεία καθώς και τρίτοι αντικειμενικοί παρατηρητές διαθέτουν έγκριτες περιβαλλοντικές μελέτες που αποδεικνύουν πως το περιβάλλον δεν καταστρέφεται. Ορόσημο στην ιστορία των Μεταλλείων Κασσάνδρας, αποτελεί η 17η Απριλίου 2013 όπου το Συμβούλιο της Επικρατείας, σε μια ιστορική απόφαση, επισφραγίζει την νομιμότητα των οικονομικών κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της επένδυσης.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να ξεκαθαρίσει τη θέση της και να επιβάλλει την έννομο τάξη σεβόμενη τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με τη «θέση» καλλιεργεί ένα κλίμα ανασφάλειας και αστάθειας στη περιοχή με δυσμενείς συνέπειες.
ΠΗΓΗ: http://www.rizopoulospost.com/ του Γιάννη Νικήτα, 15/04/2015