«Φέτος πολλοί τίτλοι εφημερίδων αναφέρονται στην «εθνική Ανάσταση» που όλοι προσδοκούμε εδώ και αρκετά χρόνια… Σωστά. Η ελπίδα τελειώνει τελευταία και το Πάσχα είναι γιορτή ελπίδας. Η εθνική όμως Ανάσταση περνά μέσα από πολλές μικρές «Αναστάσεις», στο σπίτι, στην οικογένεια, στο χωριό, στο δήμο μας, που είναι στο χέρι μας να πετύχουμε. Για παράδειγμα, δεν θα έρθει ποτέ το τέλος αυτής της κρίσης αν δεν καθίσουμε να σκεφτούμε όλοι μαζί τι δεν κάναμε καλά τόσα χρόνια και φτάσαμε μέχρι εδώ… Να πιαστούμε χέρι-χέρι και να το διορθώσουμε. Να αφήσουμε στην μπάντα τις μικροδιαφορές μας και το κοντόφθαλμο προσωπικό όφελος και –για μια φορά–, να κοιτάξουμε την μεγάλη εικόνα, πέρα από το δάκτυλό μας.
Η περιοχή μας έχει περάσει πολλά. Αλλά είναι και ευλογημένη με την απίστευτα όμορφη φύση, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, την βαριά πολιτιστική κληρονομιά. Η ελπίδα για την Ανάσταση του τόπου μας περνά αποκλειστικά και μόνο μέσα από την ορθολογική εκμετάλλευση όλων αυτών προς όφελος των κατοίκων. Δεν θα ήθελα να μιλήσω για μεταλλεία και διχασμούς και τουρισμό και μελισσοκόμους και θέσεις εργασίας και «αρχέγονα» δάση… Όλα αυτά περιλαμβάνονται σε κοντόφθαλμες και ιδιοτελείς πολιτικές συγκεκριμένων ομάδων που έχουν συμφέρον στην ΒΑ Χαλκιδική να υπάρχει ένας μόνιμος αναβρασμός. Σε εμάς έγκειται να ανοίξουμε τα μάτια μας και να συνειδητοποιήσουμε πως σε αυτή την ευλογημένη γη χωράμε ΟΛΟΙ και μπορούμε να μεγαλουργήσουμε σε όλους τους τομείς. Αρκεί να το θελήσουμε και να σταματήσουμε τα πείσματα, τα οποία εξυπηρετούν οτιδήποτε άλλο εκτός από το συμφέρον του τόπου».
Σας την έσκασα… Αυτά ακριβώς γράφαμε πέρυσι ίδια μέρα… και δυστυχώς ισχύουν και φέτος… και το μήνυμα της Ανάστασης ακόμη μας διαφεύγει… Ας κάνουμε λοιπόν εμείς την υπέρβαση και ας φέρουμε έστω και προσωρινά γαλήνη στη δική μας ψυχή. Τελικά το Πάσχα είναι μια «προσωπική» γιορτή, και ο καθένας πρέπει να βιώνει μέσα του τη δική του, προσωπική Ανάσταση…
Το να λες «Καλό Πάσχα», «Καλή Ανάσταση» σε ανθρώπους που κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν τη δουλειά τους και τα μέσα επιβίωσης των ιδίων και των οικογενειών τους, είναι τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο… Τα Μαδεμοχώρια φέτος θα κάνουν Πάσχα με τη ψυχή στο στόμα για το τι μέλλει γενέσθαι. Αυτό ας μη μας εμποδίσει όμως να συμμετέχουμε στο συμβολισμό του θείου δράματος. Αν η σημερινή κατάσταση είναι ένας πραγματικός Γοργοθάς για τους εργαζόμενους και την περιοχή μας, ας μη στερούμε στον εαυτό μας την ελπίδα της συμβολικής Ανάστασης… Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως μετά τον Γολγοθά, ακολουθεί η Ανάσταση…
Καλό Πάσχα λοιπόν σε όλους… Καλό Πάσχα Τόλη, Κατερίνα, Νίκο… Ελπίδα υπάρχει για όλους… Ελπίδα υπάρχει και για λύση, και για συναίνεση και για ομόνοια… Αυτό ποτέ κανείς δεν το αμφισβήτησε. Αντιθέτως αμφισβητήθηκαν οι χειρισμοί, οι τοποθετήσεις, οι σκοπιμότητες και οι άνθρωποι που ολοένα μας απομακρύνουν από την ελπίδα αυτή.
Ας τολμήσουμε λοιπόν να ευχηθούμε Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση πέρα από τα τυπικά, χωρίς πρόθεση γραφικότητας, προσβλέποντας σε μια ουσιαστική μετουσίωση του υπερφυσικού της θρησκείας μας σε πραγματική ελπίδα για το άμεσο μέλλον.