Τώρα που αποδείχτηκε περίτρανα ότι η… ταξική αντίθεση μνημόνιο αντιμνημόνιο δεν ήταν παρά μια καλοστημένη απάτη, προκειμένου να κυβερνήσει ο δήθεν αντιμνημονιακός συνασπισμός, μια σειρά από απίθανες αριστερές κυβερνητικές ιδεοληψίες έρχονται καθημερινά να καλύψουν το κενό που άφησε φεύγοντας νωρίς νωρίς η ελπίδα… Η φορολόγηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, εκεί που στέλνουν οι πλούσιοι τα παιδιά τους, n επαναπρόσληψη των καθαριστριών στα δικαστήρια ή το «επαναστατικό» κλείσιμο στις Σκουριές είναι ένα μόνο μέρος του αντιπερισπασμού που επιχειρείται μέσα σε μια θύελλα επειγόντων προαπαιτούμενων μέτρων που n ίδια π κυβέρνηση πρότεινε στους δανειστές και για τα οποία ψάχνει τώρα υποκριτικά να βρει ισοδύναμα. Καλυπτόμενος πίσω από το επιχείρημα ότι κι εσείς ψηφίσατε το Μνημόνιο , ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να βρει νέους σημερινούς και αυριανούς συνεταίρους που θα του εξασφαλίσουν την παραμονή στην εξουσία, καθώς βλέπει ότι ο ακροδεξιός λαϊκισμός μπορεί να μην αποδειχτεί και τόσο ανθεκτικός. Μετατρέποντας μια αναγκαία και ουσιαστικά εκβιαστική ψήφο υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη σε στήριξη της δικής της διαπραγμάτευσης, η Αριστερά ψάχνει ήδη για συνενόχους σε ένα κυβερνητικό έργο που βυθίζει τη χώρα ολοένα και πιο βαθιά. Το μυστικό της σημερινής παντοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ωστόσο, το ίδιο με εκείνο της άνετης εκλογικής του επικράτησης και το κρατάει σφιχτά στα χέρια της μια άνευρη και αδύναμη αντιπολίτευση. Πρόκειται για την ανυπαρξία ενός συγκεκριμένου μεταρρυθμιστικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, αλλά και την αδυναμία προβολής μιας αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Η αγωνία και οι φόβοι που εκφράζονται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης για το μέλλον της χώρας δεν δείχνουν στην πράξη να τα ευαισθητοποιούν ιδιαίτερα. Η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει να απολαμβάνει την εσωστρέφειά της ονειρευόμενη τον νέο (!) αρχηγό που θα της χαρίσει το μπόvoυς των 50 εδρών την επόμενη φορά. Το ΠΑΣΟΚ, ενθουσιασμένο από την εκλογική του επιβίωση, επιδίδεται σε αντιπολιτευτικό κρεσέντο, επιδιώκοντας να αυξήσει την αξία των μετοχών που θα εξαργυρώσει στον επόμενο συνασπισμό εξουσίας. Το Ποτάμι φαίνεται να ψάχνει ακόμα τα βήματά του στα μεταρρυθμιστικά μονοπάτια, που αποδεικνύονται πιο δύσβατα από όσο είχε αρχικά υπολογίσει. Στην πιο δύσκολη ίσως καμπή της κρίσης, η ανασυγκρότηση του μεταρρυθμιστικού χώρου προβάλλει σαν το ισχυρότερο προαπαιτούμενο για την αντιμετώπιση μιας υποκριτικής πολιτικής που εμποδίζει τη χώρα να πάει μπροστά!
[ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ, 05/11/2015, στήλη ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ, του Γιάννη Μεϊμάρογλου]
