Ωραία τα είπε ο πρωθυπουργός Τσίπρας στην παγκόσμια συνδιάσκεψη που έγινε στο Παρίσι για την κλιματική αλλαγή, το περιβάλλον, την πράσινη ανάπτυξη. Είπε μάλιστα ότι ως χώρα είμαστε αποφασισμένοι να λάβουμε μέτρα για την αντιμετώπιση όσων αιτιών ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή.
Επιπλέον, ο Έλληνας πρωθυπουργός συνέδεσε την παρούσα προσφυγική κρίση με μια ανάλογη κρίση στο μέλλον, λόγω της κλιματικής αλλαγής και γι’ αυτό όπως τόνισε πρέπει να παρθούν δεσμευτικές αποφάσεις απ’ όλα τα κράτη για αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ειλικρινά καταλαβαίνουμε, ότι οι υποχρεώσεις ενός πρωθυπουργού τον φέρνουν πολλές φορές αντιμέτωπο με ανύπαρκτα επί του παρόντος θέματα ή με ζητήματα των όποιων οι εξελίξεις ανάγονται στο απώτερο μέλλον, αλλά πρέπει να ανταποκριθεί από τη στιγμή που η χώρα μας είναι ενταγμένη σε διεθνείς κοινότητες και οργανισμούς.
Των «φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», λέει η παροιμία και δικαιολογείται κάπως αυτή η μικρή «απόδραση» του πρωθυπουργού μας από την τρέχουσα σκληρή πραγματικότητα, που επικρατεί στη χώρα μας.
Μια σκληρή πραγματικότητα που δεν αντιμετωπίζεται δυστυχώς μόνο με διαπιστώσεις, ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις.
Φανταζόμαστε ότι κανείς δεν ξεχνά πως οι χιλιάδες Έλληνες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό δεν μετανάστευσαν εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, αλλά λόγω της βίαιης αλλαγής που προκάλεσε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα σε συνδυασμό με μια σειρά κάκιστων πολιτικών επιλογών.
Και οι μεταναστευτικές ροές νέων Ελλήνων και δη επιστημόνων στο εξωτερικό συνεχίζονται και συνεχίζονται γιατί από πουθενά δεν φαίνεται να υπάρχει μια αισιόδοξη προοπτική ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, έστω μακροπρόθεσμα.
Η κυβέρνηση μας το μόνο ευχάριστο που κάνει είναι να ανοίγει θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα και αυτές με κριτήρια ψηφοθηρικά. Για παράδειγμα 2.500 προσλήψεις έγιναν για την ΕΡΤ, ενώ στα νοσοκομεία οι γιατροί και οι νοσοκόμοι δεν φτάνουν για να εξυπηρετήσουν πάγιες λειτουργικές ανάγκες.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση δεν τρέφει κανένα σεβασμό στον «τροφοδότη λογαριασμό» των οικονομικών αναγκών του δημόσιου τομέα που είναι ο ιδιωτικός.
Συνεχίζει επάνω την ίδια αποτυχημένη φοροεισπρακτική συνταγή, που είναι αδύνατο να υποστηριχθεί όταν αυτοί που εργάζονται είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που είναι παραγωγικά ενεργοί.
Στη Χαλκιδική και ειδικότερα στη ΒΑ πλευρά της μέχρι και σήμερα έχουμε μια εικόνα ακριβώς αντίθετη απ’ αυτή που υπάρχει δυστυχώς στην υπόλοιπη χώρα.
Αντί για οικονομική στασιμότητα, μιζέρια και μετανάστες προς το εξωτερικό έχουμε οικονομική ευρωστία, χαμόγελα, γεννήσεις παιδιών και κόσμο να επιστρέφει στα μεταλλευτικά χωριά για να εργαστεί και να δημιουργήσει. Όλα αυτά χάρη στην αναγέννηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας.
Και όμως… Αντί αυτή η εικόνα να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλη την Ελλάδα εδώ και 11 μήνες αυτή η κοινωνία τιμωρείται από την νυν κυβέρνηση επειδή παράγει και προσφέρει στα δημόσια ταμεία με έναν τρόπο που δεν συμπεριλαμβάνεται στις ιδεολογικές και οικονομικές προτιμήσεις της.
Μακάρι αυτή η κυβέρνηση να φανεί τουλάχιστον ειλικρινής με τις υποσχέσεις που έδιναν στελέχη της πέρσι τέτοιο καιρό, έτσι ώστε όταν θα γίνει το θέλημα της, να φύγει δηλαδή η επενδύτρια εταιρεία, να βρει άμεσα τον τρόπο να καλύψει τις ανάγκες που θα προκύψουν σε χιλιάδες κατοίκους αυτού του τόπου.
Έτσι όπως έχουν μάθει να ζουν και μέσα στην κρίση, χωρίς να επιβαρύνουν με επιδόματα τα δημόσια ταμεία, αλλά και να τα ενισχύουν από πάνω για να μπορεί εκείνη αλλά και κάθε κυβέρνηση να κάνει προσλήψεις στο δημόσιο, όπου θέλει και όχι που χρειάζονται.
Και μετά να έρθει να επιβάλει και νέους “ενεργειακούς” φόρους, επειδή κάποτε κάποιοι τόλμησαν να εργαστούν σε μεταλλεία στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και της… επαπειλούμενης κλιματικής αλλαγής.
Έτσι να λύνονται όλα τα προβλήματα αυτού του τόπου. Όπως με τις Σκουριές…
Αναπτυξιακά, παραγωγικά, φιλοπεριβαλλοντικά και κοινωνικά ανώδυνα!
[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 1/12/2015]