Tag Archives: μεταλλευτική δραστηριότητα

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ !!!

Η νυν δημοτική αρχή θέλει να βάλει λουκέτο και στην παραδοσιακή μεταλλευτική δραστηριότητα της ΒΑ Χαλκιδικής

Ο εκτελών χρέη δημάρχου Γιώργος Ζουμπάς πέταξε και το τελευταίο φύλλο συκής που κρατούσε για τα προσχήματα η νυν δημοτική αρχή σε βάρος της πολυπληθούς μεταλλευτικής κοινότητας του Δήμου Αριστοτέλη.

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεδρίασης της επιτροπής της ποιότητας ζωής στο Δήμο Αριστοτέλη με θέμα τις ΜΠΕ των ερευνητικών γεωτρήσεων στη Στρατονίκη τάχθηκε κατά με βασική αιτιολογία ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί επέκταση της παραδοσιακής μεταλλευτικής δραστηριότητας (!!!), ενώ όπως τόνισε η παράταξη του τάσσεται υπέρ του αποχαρακτηρισμού των 317.000 στρεμμάτων που βρίσκονται στην ιδιοκτησία των Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Τέλος πρόσθεσε ότι το θέμα θα συζητηθεί εκτενώς στην επόμενη τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που πρόκειται να διεξαχθεί τη Δευτέρα 31 Ιουλίου.

Για την ιστορία να πούμε ότι τη γνωμοδότηση της ΜΠΕ καταψήφισαν οι: Γιώργος Ζουμπάς, Ελένη Παναγιωτοπούλου, Χριστόδουλος Γιουβανάκης και Ιωάννης Δουλάκης, ενώ την υπερψήφισε ο Γιώργος Κούκος.

Νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα πλέον. Η νυν δημοτική παράταξη θέλει να βάλει λουκέτο και στην παραδοσιακή μεταλλευτική δραστηριότητα, όταν γνωμοδοτεί κατά των ερευνητικών γεωτρήσεων στο μεταλλείο των Μάντεμ Λάκκου, του οποίου το κοίτασμα έχει ξοφλήσει.

Τα όσα έλεγε προεκλογικά τόσο ο παραιτηθείς – εκλεγείς Γιάννης Μίχος περί διατήρησης της υπάρχουσας – παραδοσιακής μεταλλευτικής δραστηριότητας, όσο και ο εκτελών χρέη δημάρχου μέχρι πρότινος τελικά ήταν παραμύθια…

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 18/7/2017]

 

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ & ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

large_5627d144_d69f_9e50_65de_b7e1f23fa097Η βιωσιμότητα: ένα πρόβλημα πόρων

Η βιωσιμότητα αναλύεται με τους όρους των πόρων, δηλαδή αυτό που οι οικονομολόγοι χαρακτηρίζουν ως «κεφάλαιο». Το κεφάλαιο που διαθέτουν οι ανθρώπινες κοινωνίες μπορεί να είναι φυσικό (ανανεώσιμοι ή μη ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι, όπως το νερό, το έδαφος, η πανίδα, οι ορυκτές πρώτες ύλες, ο άνθρακας, το πετρέλαιο κτλ) ή τεχvητό: το κεφάλαιο των υποδομών και των παραγόμενων αγαθών, το χρηματικό κεφάλαιο, το ανθρώπινο κεφάλαιο των ικανοτήτων και των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών, το κοινωνικό κεφάλαιο των δικτύων και των σχέσεων.

Η βιωσιμότητα αποκαλείται απόλυτη όταν θεωρούμε ότι το φυσικό κεφάλαιο πρέπει να διατηρηθεί απολύτως στην υφιστάμενη κατάσταση. Αποκαλείται σχετική όταν το σύνολο του φυσικού και τεχνητού κεφαλαίου πρέπει να διατηρηθεί σταθερό ως σύνολο, όταν μπορούμε δηλαδή να υποκαταστήσουμε φυσικό κεφάλαιο με τεχνητό. Η διαφορά μεταξύ σχετικής και απόλυτης βιωσιμότητας δεν είναι απλά ζήτημα βαθμού ή εκτίμησης: εκφράζει μια πραγματική «εννοιολογική τομή»

Απόλυτη ή σχετική βιωσιμότητα;

Α) Η απόλυτη βιωσιμότητα: προτεραιότητα στο περιβάλλον. Οι οπαδοί της απόλυτης βιωσιμότητας θεωρούν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες πρέπει να οριοθετηθούν για να προστατευθεί ο πλανήτης. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα από τα είδη που υπάρχουν πάνω στη Γη. Γι’ αυτούς, το περιβάλλον προηγείται.

Προκρίνουν τη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς, θεωρούν άβατο τις περιοχές που απειλούνται και τα ζωικά ή φυτικά είδη που βρίσκονται υπό εξαφάνιση και καταλήγουν στη μηδενική ανάπτυξη . Προκρίνουν το περιβάλλον σε σχέση με την ανθρωπότητα, γιατί θεωρούν ότι οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι σε εξαφάνιση αν δεν προστατεύσουν το πλαίσιο της ζωής τους,τον αέρα που αναπνέουν, τα έδαφος, το νερό. Με τη λογική της απόλυτης βιωσιμότητας, ο πλανήτης προηγείται της ανθρωπότητας. Οι βιολόγοι και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις τάσσονται κατά πλειοψηφία υπέρ της απόλυτης βιωσιμότητας.

Β) Η σχετική βιωσιμότητα: προτεραιότητα στην ανθρωπότητα. Οι οπαδοί της σχετικής βιωσιμότητας θεωρούν, αντιθέτως, ότι το περιβάλλον (η φύση) είναι προϊόν των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Σύμφωνα με αυτούς, δεν υφίσταται πάνω στη γη φυσικό περιβάλλον που να μην έχει ανθρωποποιηθεί. Η φύση είναι κοινωνική κατασκευή που εξαρτάται από τις περιοχές, τις εποχές και τις προτεραιότητες που καθορίζουν οι κοινωνίες.

Μεταξύ των οπαδών της απόλυτης και της σχετικής βιωσιμότητας, η ενοιολογική τομή προσδιορίζεται από τον βαθμό εμπιστοσύνης τους απέναντι στην τεχνική πρόοδο.

Η ιδέα της απόλυτης βιωσιμότητας έχει αποδειχθεί και ουτοπική και ανιστόρητη. Και τούτο γιατί στην πιο ακραία περίπτωση, όπως αποδίδεται από τις ομάδες των οικολόγων, και «οικολογούντων» σημαίνει όποια απλή δραστηριότητα μπορεί να διατηρηθεί εσαεί. Ο εξορυκτικός τομέας (μεταλλεία και λατομεία) θεωρείται από τους οικολόγους σαν μη βιώσιμη, εφόσον εκμεταλλεύεται περιορισμένους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και σύμφωνα με την πεποίθησή τους ότι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι πρέπει να προστατεύονται προς όφελος των επερχόμενων γενεών.

Ωστόσο, αν η πρώιμη ανθρωπότητα δεν είχε αναπτύξει εξορυκτικές δραστηριότητες, τότε το ανθρώπινο γένος δεν θα είχε εξελιχθεί στην σημερινή ανεπτυγμένη μορφή του, αλλά θα παρέμενε ως ένα τροφοσυλλεκτικό είδος, παρόμοιο των πιο κοντινών «συγγενών» του, ων χιμπαντζήδων και των γοριλών. Η παραγωγή π.χ. λίθινων εργαλείων οδήγησε το είδος να γίνει κυνηγός. Η επακόλουθη ανακάλυψη πρώτων υλών για κατασκευαστικούς σκοπούς και μετάλλων για την παραγωγή εργαλείων, μηχανημάτων, κτλ οδήγησε στην ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους, των κοινοτήτων του και του πολιτισμού, όπως τον βιώνουμε σήμερα. Αν θεωρήσουμε ότι ο ορυκτός πλούτος θα πρέπει να προστατεύεται προς όφελος των επερχόμενων γενεών, τότε λογική συνέπεια είναι ότι ποτέ δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, καθώς μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι πάντα πρόκειται να υπάρχει μία επόμενη γενεά. Επίσης, στο μέλλον μπορεί να μην υπάρχει ζήτηση για συγκεκριμένα υλικά ή αυτά να έχουν απωλέσει την αξία τους .Με αυτόν τον τρόπο, θα έχει χαθεί η ευκαιρία για την αποκομιδή οφέλους κατά την εποχή που αυτά θα απέδιδαν σημαντικά οφέλη.

Οι οικολογικές ομάδες συχνά προτείνουν την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων σαν εναλλακτικές λύσεις σε σχέση με τον εξορυκτικό τομέα, θεωρώντας αυτές ως βιώσιμες. Προτείνουν π.χ. την ανάπτυξη τουριστικών, αλιευτικών, αγροτικών και μεταποιητικών δραστηριοτήτων. Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι με βάση τον αυστηρό ορισμό που δίνουν στον όρο «βιωσιμότητα» και αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι βιώσιμες και οδηγούν σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα:

  • Μια απλή τρομοκρατική πράξη μπορεί εύκολα να καταστρέψει το τουριστικό δυναμικό μιας χώρας, όπως το είδαμε να συμβαίνει πρόσφατα στην Ινδονησία και την Τουρκία. Καθώς η μόδα αλλάζει, κάποιες περιοχές χάνουν την ελκυστικότητά τους για τους τουρίστες. Οι θέσεις εργασίας που δημιουργεί ο τουρισμός είναι εποχιακές και στην πλειονότητά τους ανειδίκευτες και κακοπληρωμένες.
  • Η αλιεία στην Μεσόγειο έχει προκαλέσει την μείωση του πληθυσμού των ψαριών και αν συνεχισθεί με τους σημερινούς ρυθμούς τότε πολλά είδη θα κινδυνεύσουν με εξαφάνιση.
  • Η γεωργία, όπως εφαρμόζεται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, είναι βιώσιμη μόνο χάρις στις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την χρήση χημικής λίπανσης. Όταν ή Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίσει να κόψει τις επιδοτήσεις του γεωργικού τομέα στην Ελλάδα, κάτι που θα συμβεί με την είσοδο των νέων χωρών στην Ένωση, τότε το όλο γεωργικό εποικοδόμημα θα κινδυνεύσει με κατάρρευση. Επιπρόσθετα οι μεγάλες ποσότητες χημικών λιπασμάτων, που είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη των φυτών, προκαλούν σημαντική μόλυνση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων (π.χ. απαράδεκτα μεγάλη περιεκτικότητα σε νιτρικά άλατα, όπως επιβεβαιώνει έρευνα του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
  • Οι βιομηχανικές δραστηριότητες απαιτούν πρώτες ύλες και ενέργεια και δημιουργούν επίσης απόβλητα. Δεν διαφέρουν και πολύ από τις εξορυκτικές δραστηριότητες. Επιπλέον τα προϊόντα που παράγονται μπορεί είτε να βρεθούν εκτός μόδας, είτε να αντικατασταθούν από κάτι τεχνολογικά καλύτερο και η επιχείρηση να πάψει να είναι βιώσιμη.

Η ανάπτυξη στα πλαίσια της ανάπτυξης των ορυκτών και ενεργειακών πόρων περιλαμβάνει:

  • Οικονομική υπευθυνότητα: Μέτοχοι, εργοδότες και εργαζόμενοι, τοπικές κοινότητες, κοινωνία
  • Περιβαλλοντική υπευθυνότητα: Η κοινωνία νοιάζεται περισσότερο με τα αποτελέσματα της μεταλλευτικής δραστηριότητας σε σχέση με τα προϊόντα της
  • Διαχείριση των φυσικών πόρων: Συνετή και αποτελεσματική χρήση
  • Υποχρέωση προς την κοινωνία: Κατανεμημένοι στόχοι εταιρικής ευθύνης
  • Διαχείριση των προϊόντων: Ορθολογική διαχείριση παραγόμενου προϊόντος
  • Κοινωνική εξουσιοδότηση και δημόσια υποχρέωση λογοδοσίας: Ασκείται μεταλλευτική δραστηριότητα με τη συναίνεση της τοπικής κοινωνίας

[ΠΗΓΗ: Διαδικτυακή Πλατφόρμα Εκπαίδευσης, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κ. Θ. Παπαβασιλείου]

ΘΑΥΜΑ!!! Ο Γ. ΖΟΥΜΠΑΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΠΩΣ «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ»!!!

stag8 zoymp“Προεκλογική” ομιλία θύμιζε ο λόγος που έβγαλε το περασμένο Σάββατο στα Ν. Ρόδα ο Γιώργος Ζουμπάς, με ξεκάθαρο αντιμεταλλευτικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

Υποτίθεται, ότι ο εκτελών χρέη δημάρχου πήγε στα Ν. Ρόδα για να βραβεύσει πολιτιστικούς συλλόγους και χορευτικά συγκροτήματα σε μια σχετική γιορτή που είχε ετοιμαστεί από τους κατοίκους του χωριού.

Ο Γιώργος Ζουμπάς παίρνοντας το λόγο δεν έκανε καμία αναφορά στο πολιτιστικό δρώμενο. Κατευθείαν άρχισε να λέει πόσο αναγκαίο και σημαντικό είναι να διακοπεί η λειτουργία των μεταλλείων για να σταματήσει και η καταστροφή στον τόπο…!

Κατά την γνώμη του η τρέχουσα διοίκηση του δήμου απέδειξε ότι δεν έχει ανάγκη από τα μεταλλεία, με μια συνολικά εκτός χρόνου και λογικής απολογιστική διάθεση για τα πεπραγμένα της νυν διοίκησης.

Προφανώς, ο Γιώργος Ζουμπάς και δεν αναφερόταν στο σύνολο του δήμου Αριστοτέλη, που στην συντριπτική πλειοψηφία του ζει από την απασχόληση στην μεταλλευτική δραστηριότητα, αλλά στα 3 χωριά του παραλιακού μετώπου. Τον antigold μικρόκοσμο του δηλαδή.

Ευσεβής πόθος είναι του εκτελούντος χρέη δημάρχου. Και οι πόθοι σε φιλολογικό επίπεδο είναι σεβαστοί, εκτός και αν συνδέονται με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Τότε, αλλάζει…

Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να μάθουν οι δημότες πως αξιοποιήθηκαν τα 294.000 ευρώ που πήγαν στα ταμεία του Δήμου, ποσό που αντιστοιχεί στο 20% από τα τέλη που εισέπραξε το Ελληνικό δημόσιο από την Ελληνικός Χρυσός.

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, 23/7/2016]

ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ… ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΝΑ «ΜΟΛΥΝΟΥΝ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ !!!

strimonikos_kolpos_ora_miden_101Είχε αρχίσει να μου λείπει η antigold προπαγάνδα σε πανελλαδικό επίπεδο… Βλέπεις, οι μπουρδολογίες στο Παρατηρητήριο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι για εσωτερική κατανάλωση του «κινήματος» της Χαλκιδικής, κάτι δηλαδή σαν το «στον καθρέπτη μου κοιτιέμαι και μονάχος μου αγαπιέμαι»…

Ευτυχώς όμως υπάρχουν «δημοσιογράφοι», όπως  ο Φωτόπουλος της Εφημερίδας των Συντακτών, πάντα πρόθυμοι να αναπαράγουν την μπουρδολογία σε έντυπα πανελλήνιας εμβέλειας…

Έτσι, στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μαθαίνουμε πως οι επενδύσεις μολύνουν (!!!) και την Ολυμπιάδα… Αυτά και άλλα σπουδαία μας είπαν οι γνωστοί antigold καθηγητάδες και δήμαρχοι σε ημερίδα με θέμα: «Εξελίξεις και κίνδυνοι για τον Στρυμονικό κόλπο από τη νέα μεταλλευτική δραστηριότητα στην Ολυμπιάδα», που οργάνωσαν την Κυριακή 22 Μαΐου στον Σταυρό, η Επιτροπή Αγώνα Στρυμονικού Κόλπου ενάντια στην εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και εξόρυξης χαλκού, ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του δήμου Βόλβης, το Αριστοτέλειο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αριστοτέλη και ο Σύλλογος Περιβάλλοντος, Πολιτισμού και Ποιότητας Ζωής Ολυμπιάδας.

Ο καθηγητής του Τομέα Υδραυλικής και Τεχνικής Περιβάλλοντος ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Κατσιφαράκης μας πληροφόρησε πως επειδή το έργο προβλέπει εργασίες έως 670 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με τεχνικές αποστράγγισης, θα έχουμε μαζική εισροή αλμυρού νερού από τη θάλασσα (!!!) επειδή «έτσι προκύπτει από το υδρολογικό μοντέλο της περιοχής και την παγκόσμια πρακτική» !!!. Δηλαδή αυτοί που μελέτησαν το έργο πάνε στα τυφλά μας λέει ο Κατσιφαράκης… Κι έχουν σκοπό να καταστρέψουν τον υδροφόρο ορίζοντα σε όλο το παραλιακό μέτωπο του Στρυμονικού!!! Ωραία…

Από την εκδήλωση δεν έλειπε βέβαια και ο ομότιμος, ο οποίος ανησυχεί μήπως και το έργο της διάνοιξης συνδετήριας στοάς Ολυμπιάδας – Μάντεμ Λάκκου μήκους 8,7 χλμ και η δημιουργία νέου εργοστασίου εμπλουτισμού δεν προλάβουν να ολοκληρωθούν στα προβλεπόμενα τρία χρόνια…

Ο άλλος καθηγητής, κος Χρήστος Ελευθεριάδης από τον τομέα Πυρηνικής Φυσικής ΑΠΘ, αναφέρθηκε «στην ενδεχόμενη θαλάσσια ρύπανση ή στην πιθανή πτώση φραγμάτων, όπως έχει καταγραφεί από τη διεθνή πρακτική σε αντίστοιχα έργα». Δεν κατάλαβα ακριβώς τι  εννοούν με αυτό το «διεθνής πρακτική»… Δηλαδή η διεθνής πρακτική είναι να φτιάχνεις φράγματα και πέφτουν; Επίσης η χρήση των λέξεων «ενδεχόμενη ρύπανση» και «πιθανή πτώση» παραπέμπει σε εικασίες παρά σε επιστημονικές αναλύσεις…

Αλλά ήρθε και η ώρα των δημάρχων… O δήμαρχος Βόλβης Διαμαντής Λιάμας, μας θύμισε πως κάποτε, από ένα φορτηγό είχε πέσει σε μια στροφή λίγη λάσπη σιδηροπυρίτη στην άσφαλτο, οπότε να κελίσουμε την επένδυση….

Ο μη εκλεγμένος δήμαρχος Αριστοτέλη Γιώργος Ζουμπάς, εξέφρασε «την αντίθεση του στη νέα μεταλλευτική δραστηριότητα, επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί καμία επένδυση, αν και όταν υπάρχουν πιστοποιημένες παραβάσεις περιβαλλοντικών όρων ή ευρωπαϊκών οδηγιών». Επίσης δεν παρέλειψε να μας διαβεβαιώσει πως « δήμος Αριστοτέλη, θα συνεχίσει να διεκδικεί την απαρέγκλιτη τήρηση όλων εκείνων των μέτρων που προφυλάσσουν το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων». Λόγια μεγάλων ανδρών…

Κατά περίεργη σύμπτωση η εκδήλωση έγινε τώρα, που πλησιάζει η δίκη των κατηγορουμένων και για κακουργηματικές πράξεις σε επεισόδια για τις Σκουριές… Φαίνεται κάποιοι ζορίζονται…

Τέλος να σημειώσω πως ούτε στο ρεπορτάζ του alterthess.gr, ούτε στην Εφημερίδα των Συντακτών αναφέρεται η παρουσία της κας Ιγγλέζη, η οποία –αν έχετε παρατηρήσει–, έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης…