Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, από τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες, ο πρωθυπουργός της χώρας, ο κ. Τσίπρας, δεν άναψε το πράσινο φως για την ολοκλήρωση της πολυσήμαντης και κεφαλαιώδους σημασίας, για την Ελλάδα, επένδυσης μεταλλείων και μεταλλουργίας χρυσού, της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. και της καναδικής, μητρικής, Eldorado Gold Corp., στην ΒΑ Χαλκιδική, παρότι, στα πλαίσια της 82 ης ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να πείσει ότι ξεκινά μία περίοδος επενδυτικού οργασμού στην χώρα. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, του ότι δηλαδή δεν προωθήθηκαν οι χρονίζουσες εκκρεμότητες αδειοδοτήσεων της επένδυσης, η εταιρεία Eldorado Gold ανακοίνωσε την αναστολή των επενδύσεων της στην Ελλάδα και τη διακοπή των εργασιών στα μεταλλεία της, στην ΒΑ Χαλκιδική. Αυτή η απόφαση της Eldorado Gold προκάλεσε ένταση και οξύτατες εκατέρωθεν ανακοινώσεις και δηλώσεις, μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα και της μητρικής εταιρείας. Το αποτέλεσμα ήταν να χορηγηθούν ορισμένες από τις εκκρεμούσες άδειες ρουτίνας, να διακοπούν ορισμένες εργασίες στα μεταλλεία στην ΒΑ Χαλκιδική, οι οποίες δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να εκτελούνται λόγω έλλειψης των απαιτούμενων αδειοδοτήσεων και να δρομολογηθεί η πολλά υποσχόμενη διαδικασία της διαιτησίας, μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και του επενδυτή, με πρωτοβουλία του ελληνικού δημοσίου.

Στο χρόνο που μεσολάβησε, από τον Σεπτέμβριο του 2017 έως και σήμερα, Σεπτέμβριος του 2018, το μόνο ουσιαστικό που έλαβε χώρα ήταν η διενέργεια και η ολοκλήρωση, της διαδικασίας της διαιτησίας, καθώς και η χορήγηση ορισμένων εκ των εκκρεμουσών αδειών ρουτίνας, οι οποίες όμως δεν επέτρεπαν την επανέναρξη των εργασιών στο μεταλλείο των Σκουριών. Στα πλαίσια της διαδικασίας της διαιτησίας, το διαιτητικό δικαστήριο, αφού εξέτασε και μελέτησε, επί εξάμηνο σχεδόν, από τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2017, την προσφυγή και τα δεδομένα της υπόθεσης, αποφάνθηκε την Μεγάλη Τετάρτη, 4 Απριλίου 2018. Όπως συνάγεται από την σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), το διαιτητικό δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του ελληνικού δημοσίου και καθόρισε στην απόφασή του τα εξής :

1. Η εκμετάλλευση περιλαμβάνει ως αναπόσπαστο κομμάτι την κατασκευή εργοστασίου για την παραγωγή καθαρού χρυσού.
2. Η μη παραγωγή καθαρού χρυσού αποτελεί παραβίαση της Σύμβασης.
3. Οι μέχρι τώρα παραλείψεις από την πλευρά της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. δεν αποτελούν επαρκείς ενδείξεις για τη στοιχειοθέτηση παραβίασης της σύμβασης.

Με δεδομένη την εν λόγω απόφαση της διαιτησίας, της Μεγάλης Τετάρτης, 04 Απριλίου 2018, ο χρόνος άρχισε να τρέχει εις βάρος του ελληνικού δημοσίου, το οποίο έφερε αποκλειστικά πλέον το βάρος της ευθύνης για την πρόοδο υλοποίησης της τόσο σημαντικής και επωφελούς για την ελληνική οικονομία επένδυσης χρυσού στην ΒΑ Χαλκιδική. Από εκείνη την ημέρα υπήρξαν πολλές οχλήσεις προς το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), εκ μέρους του επενδυτή, αλλά και των εργαζομένων στα μεταλλεία. Η ανταπόκριση εκ μέρους του ΥΠΕΝ σχεδόν στερεότυπη… «Ο διάλογος με την εταιρεία διεξάγεται σε εποικοδομητικό κλίμα. Βασική επιδίωξη του ΥΠΕΝ είναι να υπάρξει συμφωνία μέσα στις επόμενες εβδομάδες, στο πνεύμα της απόφασης της διαιτησίας.»

Και οι εβδομάδες κυλούσαν, ήρεμα και ειρηνικά… και οι μήνες περνούσαν, ήρεμα και ειρηνικά… και όλοι, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, αναρωτιόντουσαν… προς τα πού οδεύουμε ;

Το κόστος για τον επενδυτή

Ο επενδυτής έδειχνε καλή πίστη και υπομονή προς την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης Τσίπρα. Φαινόταν όμως ξεκάθαρα ότι μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν η κατανάλωση χρόνου, ώστε να μην προχωρήσει στις απαιτούμενες αδειοδοτήσεις ρουτίνας που όφειλε να χορηγήσει στον επενδυτή, προκειμένου να υλοποιηθεί η επένδυση και να τηρηθεί τόσο η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου, όσο και όλων των άλλων αποφάσεων της ελληνικής δικαιοσύνης. Αυτή η διελκυστίνδα, σε συνδυασμό με την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, που είχε ως αποτέλεσμα την αδυσώπητη κατανάλωση χρόνου, ήταν χωρίς κανένα κόστος για την ίδια την κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά με τεράστιο κόστος για τον επενδυτή.

Συγκεκριμένα, το κόστος που καλείτο ο επενδυτής να επωμισθεί, λόγω της χρονικής καθυστέρησης στην χορήγηση των απαιτούμενων αδειών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προς ολοκλήρωση της επένδυσης χρυσού, συνίσταται σε τρία επιμέρους τμήματα :

1. Στο γεγονός ότι μεγάλωνε σημαντικά το χρονικό διάστημα της προπαρασκευής της επένδυσης και άρα καθυστερούσε η ώρα έναρξης της παραγωγικής περιόδου και κατ’ επέκταση της απόδοσης της επένδυσης, με κόστος λόγω του δεσμευμένου και επενδεδυμένου ήδη κεφαλαίου.
2. Στο ότι εξαιτίας της χρονικής καθυστέρησης έναρξης της παραγωγικής περιόδου της επένδυσης, υπήρχαν διαφυγόντα κέρδη, τόσο άμεσα λόγω της μη απόδοσης του δεσμευμένου και επενδεδυμένου κεφαλαίου, όσο και έμμεσα λόγω της μη επανεπένδυσης των κερδών αυτών σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες, δεδομένου και του χαρακτήρα της μητρικής εταιρείας.
3. Επιπροσθέτως, λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε συνδυασμό με τα ανωτέρω, υφίσταται και θέμα ηθικής βλάβης του επενδυτή, αφού λόγω της κωλυσιεργίας και της αναποφασιστικότητας του ελληνικού δημοσίου και ειδικότερα της κυβέρνησης Τσίπρα, έχει πληγεί η φήμη και η αξιοπιστία της μητρικής εταιρείας, προκύπτει και ανάγκη ηθικής αποκατάστασής του.

Όλα τα τελευταία χρόνια, ο επενδυτής υπομένει τα πάνδεινα από το ελληνικό δημόσιο, αλλά κάνει υπομονή, δείχνοντας καλή πίστη αφενός και πληρώνοντας το κόστος αφετέρου. Έως πότε όμως θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτό ; Έως πότε, ένας επενδυτής θα μπορούσε να αντέξει να πληρώνει, χωρίς να βλέπει, στο ορατό και προβλεπτό μέλλον, ότι θα μπορέσει να εισπράξει ; Έως πότε, ένας επενδυτής θα μπορούσε να πείθει τους χρηματοδότες του ότι το επενδυτικό σχέδιο που χρηματοδοτούν επί σειρά ετών έχει συγκεκριμένο μέλλον ; Έως πότε να κάνει υπομονή ο επενδυτής ; Για πόσα χρόνια ; Και κυρίως, γιατί να κάνει υπομονή ;

Η τελευταία πράξη στην υπόθεση της επένδυσης χρυσού στην ΒΑ Χαλκιδική, η διαδικασία της διαιτησίας, φαίνεται ότι τελικά λειτούργησε ως μπούμερανγκ, εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε επενδύσει πολλά στη διαδικασία αυτή της διαιτησίας. Τελικώς όμως, δικαιώθηκε ο επενδυτής. Κάτι το οποίο, παρά τις αβεβαιότητες που κρύβει κάθε δικαστική διαδικασία, ήταν αναμενόμενο, σε όσους τουλάχιστον παρακολουθούμε στενά, αλλά αποστασιοποιημένα, την επένδυση χρυσού από την αφετηρία της, 14 – 15 χρόνια πριν.

Μετά την έκβαση της διαδικασίας της διαιτησίας, στις 4 Απριλίου 2018 και την οριστική δικαίωση του επενδυτή, φαινόταν ότι τα περιθώρια της υπομονής του είχαν εξαντληθεί. Δεν ήταν δυνατόν να καθυστερεί άλλο μία επένδυση, η οποία ήταν καθ’ όλα αποδεκτή από όλους, εξαιρουμένης της κυβέρνησης Τσίπρα. Δεν ήταν δυνατόν ο επενδυτής να είναι έρμαιο πλέον των ιδεολογικών αγκυλώσεων, ορισμένων που έκαναν την «κωλοτούμπα», στις πολιτικές θέσεις, άθλημα στον παγκόσμιο πολιτικό στίβο και της παραπληροφόρησης ορισμένων επαγγελματιών και επιχειρηματιών ιδεολόγων, οι οποίοι δήθεν κόπτονται για το περιβάλλον.

Ο «βαρύς» λογαριασμός

Τέσσερις μήνες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας της διαιτησίας, στις 10 Αυγούστου 2018, εξέπνευσε και το τελευταίο χρονικό περιθώριο που είχε ο επενδυτής. Ο επενδυτής, πιεζόμενος από πολλούς παράγοντες, κυρίως διεθνείς, προέβη σε μία ενέργεια στοιχειώδους διασφάλισης θεμελιωδών συμφερόντων του. Ο επενδυτής απέστειλε στο ελληνικό δημόσιο εξώδικο, με… τον «λογαριασμό», για την καθυστέρηση στην υλοποίηση του επενδυτικού του σχεδίου στην ΒΑ Χαλκιδική, θεωρώντας ως αποκλειστικό υπεύθυνο της καθυστέρησης το ελληνικό δημόσιο.

Ο «λογαριασμός» βαρύς… ανάλογος της βαρύτητας της επένδυσης, η οποία ανέρχεται έως σήμερα σε 1.500 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο όσων προαναφέρθηκαν ανωτέρω, το κόστος, της αναποφασιστικότητας και αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης Τσίπρα, που έχουν ως αποτέλεσμα την αδυσώπητη χρονική καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της επένδυσης χρυσού, και το οποίο καλείται να επωμισθεί ο επενδυτής, προσδιορίσθηκε σε 750 εκατομμύρια ευρώ, το οποίο προσαυξάνεται κατά 0,68 εκατομμύρια ευρώ για κάθε επιπλέον ημέρα καθυστέρησης στην χορήγηση, από το ελληνικό δημόσιο, των εκκρεμουσών αδειοδοτήσεων, πέραν της 30ης Ιουνίου 2018.

Ο «λογαριασμός» που έστειλε ο επενδυτής στο ελληνικό δημόσιο είναι πολύ βαρύς και γίνεται ακόμη βαρύτερος λόγω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας για την χώρας μας.

Ο βαρύς «λογαριασμός», τον οποίο έστειλε ο επενδυτής, είναι το τίμημα της ιδεοληψίας της κυβέρνησης Τσίπρα, τον οποίο όμως «λογαριασμό» θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι εμείς, οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες. Θα κληθούμε όλοι εμείς, οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες, να πληρώσουμε την αναποφασιστικότητα και αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, ο οποίος, παρά τις άπειρες «κωλοτούμπες» που έκανε κατά την τετραετή, σχεδόν, διακυβέρνησή του, σε σχέση με τις προεκλογικές του εξαγγελίες, δεν έβρισκε το πολιτικό σθένος να αναγνωρίσει ότι, έστω, παρασύρθηκε στο θέμα της επένδυσης χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική από τις antigold σειρήνες και ότι η υλοποίησή της ήταν επωφελής για το ελληνικό δημόσιο, διασφαλίζοντας συγχρόνως το δημόσιο συμφέρον.

Η υπόθεση της επένδυσης χρυσού στην ΒΑ Χαλκιδική είναι ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, για το οποίο, σχετικά εύκολα, προσδιορίζονται τα κέρδη και οι ζημίες για όλους εμάς, τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες. Η διαδικασία της κοστολόγησης μόλις ξεκίνησε και ξεκίνησε με ζημίες 750 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα πρέπει να επιδιώξουμε να μην βγουν από τις δικές μας τσέπες, αλλά από τις τσέπες των άμεσα υπευθύνων, οι οποίοι είναι οι κυβερνώντες. Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του!!!

[ΠΗΓΗ: http://ergoliptesxalkidikis.blogspot.com, του Αθανάσιου Καρίνα, 17/9/2018]

Η απροκάλυπτη ψευδολογία συνεχίζεται αμείωτη από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. Ειδικά στην τελευταία του ανάρτηση τα ψευτοεπιχειρήματα και η ψευδοεπιστημονική ανάλυση ξεχειλίζει από την οθόνη του υπολογιστή μου καθώς τα διαβάζω…

Μάλλον ενόχλησε πολύ η θέση του Άκη Σκέρτσου, προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος δήλωσε σε συνέντευξή του στον 9.84 ότι: «Παρακολουθούμε τις εξελίξεις για την επένδυση Χρυσού. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις στη χώρα. Η Κυβέρνηση οφείλει να έχει μια τελείως διαφορετική στάση στο θέμα και θεωρούμε ότι δίνονται λάθος μηνύματα στη διεθνή κοινότητα. Πιστεύω και ελπίζω ότι θα δοθεί μία διέξοδος στο θέμα».

Η αναγνώριση από τον ΣΕΒ πως η επένδυση στην ΒΑ Χαλκιδική είναι μια από τις μεγαλύτερες ξένες επενδύσεις στη χώρα και η θέση πως η κυβέρνηση ΟΦΕΙΛΕΙ να έχει μια τελείως διαφορετική στάση, προφανώς ενόχλησε, αλλά περισσότερο ενόχλησε η ευχή να δοθεί μια διέξοδος στο θέμα, διότι ως γνωστόν αν το θέμα λυθεί, πως θα επιβιώσουν οι antigold και το «κίνημα» της Χαλκιδικής; Από που θα παίρνει ψήφους η κα Ιγγλέζη, αν η δική της κυβέρνηση δώσει λύση; Πως θα εμφανίζεται ο κος Παπαγεωργίου υπέρμαχος του περιβάλλοντος και του εθνικού συμφέροντος;

Τόσο πολύ ενοχλήθηκε το Παρατηρητήριο, που ξεκίνησε να απαριθμεί τα έωλα επιχειρήματα που έχουν απαντηθεί ξανά και ξανά, πιστεύοντας ίσως πως με την επανάληψη, δεν μπορεί… όλο και κάποιος θα τα πιστέψει… Αποτέλεσμα; Να κυνηγάει το… ρεκόρ Γκίνες στην κατηγορία «πόσα ψέματα μπορεί κάποιος να πει σε μια παράγραφο»…

Ξεκινάει με την περίφημη εξαγορά της παλαιάς χρεωμένης εταιρείας γκρινιάζοντας για το τίμημα των 11 εκατ. ευρώ, παραλείποντας βέβαια να αναφέρει πως η Ελληνικός Χρυσός ανέλαβε όλες τις υποχρεώσεις της αποχωρούσας εταιρείας έναντι των εργαζομένων, αλλά και την δέσμευση να προσλάβει το εργατικό δυναμικό…

Φαίνεται επίσης πως ο κος Παπαγεωργίου συντάσσεται με την άποψη του κου Καμμένου όσον αφορά τον χαρακτηρισμό της μεθόδου flash smelting «απατεωνιά»(!), ξεχνώντας πως το μοναδικό χαρτί παγκοσμίως που ισχυρίζεται πως η μέθοδος είναι ανεφάρμοστη στην Χαλκιδική, είναι η περίφημη «απόφαση Σκουρλέτη», η οποία όλοι γνωρίζουν για ποιους λόγους εκδόθηκε τον Αύγουστο του 2015, μερικές μέρες πριν τις εκλογές, για να μπορέσει η κα Ιγγλέζη να επανεκλεγεί στην Χαλκιδική…

Και ακολουθεί βεβαίως η γνωστή μπουρδολογία περί κερδών που θα προέρχονται από την Ελλάδα αλλά «θα εξαφανίζονται με μαγικό τρόπο στον φορολογικό παράδεισο των Μπαρμπέιντος»(!!!). Εδώ υπάρχει και κατά μέτωπο επίθεση στα μέλη του ΣΕΒ και τον πρόεδρό του, αφού ο Τόλης σε μια άκρατη επίδειξη «μίσους» κατά των ιδιωτικών επενδύσεων σημειώνει πως «γιατί έτσι γίνονται σήμερα οι “επενδύσεις”, ξέρει από αυτά ο κ. Σκέρτσος γιατί και τα μέλη του συλλόγου του έτσι δουλεύουν»!!! (Δεν ήξερα πως ο κος Παπαγεωργίου έχει εμποτιστεί σε τέτοιο σημείο με τις εμμονές της «πρώτης φοράς αριστερά»…)

Συνεχίζει η τερατολογία με παράθεση στοιχείων & αριθμών» από τον Τόλη: Θα εξορυχθούν –λέει–, 360 εκατ. τόννοι μεταλλεύματος για να πάρει ο επενδυτής 0,5% Χαλκό και 0.5 γραμ. χρυσό στον τόννο και να αφήσει στο πρώην δάσος 360 εκατ. τόνους τοξικών αποβλήτων… Πάλι –σκοπίμως– η μισή αλήθεια… Καμία αναφορά στο ότι το μετάλλευμα αυτό θα εξορυχθεί σε βάθος χρόνου που αγγίζει την τριακονταετία, και βέβαια καμία αναφορά στην παράλληλη αποκατάσταση που θα υλοποιείται συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της επένδυσης.

Και η φοβερή ανάρτηση συνεχίζει… Επαναλαμβάνει πως η μέθοδος μεταλλουργίας «δεν δουλεύει» – και αφού το είπε ο Σκουρλέτης ποιοι είμαστε εμείς να το αμφισβητήσουμε; Μόνο παιδιά να το πούμε και στις άλλες Ευρωπαϊκές μεταλλουργίες που εφαρμόζουν τη μέθοδο, να σταματήσουν, διότι εδώ, στην Ελλάδα, αποφασίσαμε πως «δεν δουλεύει»…

Α, και ο κος Παπαγεωργίου ερμηνεύει –για όσους από εμάς τους μικρόνοες δεν το καταλάβαμε–, και το τι εννοούσε ο Υπουργός Σταθάκης όταν δήλωσε ότι «χωρίς μεταλλουργία δεν αξίζει τον κόπο η επένδυση» Για να μάθουμε όλοι, ο Σταθάκης εννοούσε πως «αφού η μέθοδος δεν δουλεύει, και η επένδυση δεν αξίζει χωρίς μεταλλουργία, ας την κλείσουμε…». Ε, τότε γιατί να ταλαιπωρούμαστε με τη διαιτησία; Η διαιτησία εξ’ ορισμού δίνει λύσεις… Ο Τόλης δεν θέλει λύσεις… Θέλει να είναι «ο άνθρωπος που έδιωξε την καταστροφική επένδυση της Χαλκιδικής» και για να το καταφέρει θα συμμαχήσει μέχρι και με τον διάβολο…

Κακίζει επίσης ο κος Παπαγεωργίου τον επενδυτή επειδή δήλωσε πως αν δεν υπάρχει επένδυση θα σκεφθεί να παγώσει το έργο ή και να αποχωρήσει. Τι θα επιθυμούσε δηλαδή ο κος Παπαγεωργίου; Να περιμένει άλλα 3-4 χρόνια πληρώνοντας 2.500 εργαζόμενους χωρίς αντικείμενο και επενδύοντας σε ένα έργο που δεν είναι σίγουρο αν θα γίνει; Και αν τελικά (χτύπα ξύλο), ο επενδυτής εκδιωχθεί, τι περιμένουμε; Να πει, χαλάλι το 1 δις που έχω ρίξει μέχρι σήμερα, ωραία περάσαμε στην Ελλάδα τόσα χρόνια, ας μη διεκδικήσουμε τίποτα στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια; Το προηγούμενο Μυτιληναίου είναι πολύ πρόσφατο…

Και το κλείσιμο της ανάρτησης είναι συγκλονιστικό… Κατά τον κο Παπαγεωργίου είναι εκβιαστικό το δίλλημα του ότι αν σταματήσουμε την επένδυση της Χαλκιδικής στέλνουμε λάθος μήνυμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα… Κανένας εκβιασμός κε Παπαγεωργίου… Θες σαν χώρα να έρθουν επενδύσεις; Παίζεις με τους κανόνες… Είσαι ειλικρινής, δημιουργείς ευνοϊκό πλαίσιο και εξασφαλίζεις ίση αντιμετώπιση για όλους. Δεν θέλεις και σε ενδιαφέρει μόνο η συγκράτηση των ψηφοφόρων σου για τις επόμενες εκλογές; Κάνεις ακριβώς ότι κάνει η σημερινή κυβέρνηση – και ότι προτείνει ο κος Παπαγεωργίου… Κανένα εκβιαστικό δίλλημα… Μια απλή επιλογή είναι…

Και μια που η ανάρτηση είχε να κάνει με τα… «σωστά μηνύματα», μήπως τα μηνύματα, η πληροφόρηση και οι «συμβουλές» που δίνει το Παρατηρητήριο στις υπηρεσίες και την κυβέρνηση, εκθέτουν πολλούς και έχουν μπλέξει τα πράγματα εις βάρος όλων – εκτός φυσικά του κου Παπαγεωργίου; Ας το δουν και από αυτή την οπτική οι ενδιαφερόμενοι…

Σαν να μην πέρασε μία μέρα, από τον Αύγουστο του 2015, όταν παραμονές προκήρυξης των εθνικών εκλογών, ο κος Σκουρλέτης είχε αποφασίσει τη διακοπή των εργασιών στα μεταλλεία της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., στη ΒΑ Χαλκιδική. Μία απόφαση που κρίθηκε στο ΣτΕ και ακυρώθηκε, περίπου οκτώ μήνες μετά. Έτσι και τώρα.

Παραμονές της ανακοίνωσης του ανασχηματισμού, ο κος Σκουρλέτης πρωταγωνιστεί και πάλι με μία αμφιλεγόμενη απόφαση πυροτέχνημα, η οποία, όπως τότε, παγώνει εν μέρει την πρόοδο των εργασιών υλοποίησης της μεγαλύτερης άμεσης επένδυσης στη χώρα και είναι ερωτηματικό το εάν θα γίνει και πάλι προσφυγή στο ΣτΕ ή εάν η εν λόγω απόφαση θα προσβληθεί με τις δέουσες διοικητικές ενέργειες.

Σε κάθε περίπτωση οι καθυστερήσεις που προκαλούν οι αποφάσεις του κου Σκουρλέτη συνεπάγονται κόστος, στην τοπική κοινωνία αφενός και αφετέρου στον επενδυτή.

Δεδομένων των δικαστικών αποφάσεων, το κόστος που προκαλούν οι αποφάσεις του κου Σκουρλέτη θα πρέπει να το επωμισθεί ο ίδιος και το κόμμα του, με κατάλληλη στάση των πολιτών στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Μετά τον ανασχηματισμό, ο κος Σκουρλέτης άλλαξε υπουργείο. Η επένδυση όμως έμεινε και πρέπει να παλέψει με τις αντιξοότητες που δημιούργησε ο κος Σκουρλέτης.

Ευτυχώς έως σήμερα το δίκιο έχει αναγνωριστεί πανηγυρικά από το ΣτΕ και παρά τις αντιξοότητες που προκαλούνται από διάφορες πλευρές η επένδυση προχωρά και συνεχίζει να υλοποιείται, έστω και με καθυστερήσεις.

Υπό κανονικές συνθήκες και εάν δεν επικρατούσαν οι ιδεοληψίες στα μέλη της κυβέρνησης, θα μπορούσαν να επιλυθούν τα επιμέρους θέματα με τεχνικό διάλογο μεταξύ του επενδυτή και των υπηρεσιών του υπουργείου.

Δυστυχώς όμως ο έως πρόσφατα εκπρόσωπος της κυβέρνησης στο αρμόδιο υπουργείο περιβάλλοντος και ενέργειας διακατέχονταν από σοβαρά σύνδρομα αντιιδιωτικής επιχειρηματικότητας και λοιπές ιδεοληψίες, οι οποίες τον κρατούσαν αγκυλωμένο και αρνητικά διακείμενο στην υλοποίηση της μεγαλύτερης άμεσης επένδυσης στη χώρα.

Ο ανασχηματισμός έφερε στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ένα πρόσωπο το οποίο έχει σαφώς διαφορετικές απόψεις για την επιχειρηματικότητα. Ο κος Σταθάκης έδωσε πολλά δείγματα γραφής από την προηγούμενη υπουργική θέση και μάλιστα το προηγούμενο χρονικό διάστημα που οι σχέσεις του επενδυτή με το υπουργείο και ειδικότερα τον κο Σκουρλέτη, ήταν παγωμένες, είχε αναλάβει για λογαριασμό της κυβέρνησης ρόλο διαμεσολαβητή, με σχετικές θετικές δηλώσεις υπέρ της ανάγκης υλοποίησης της επένδυσης.

Εάν ο κος Σταθάκης παραμείνει συνεπής σε όσα είχε δηλώσει σχετικά κατά το πρόσφατο παρελθόν, τότε το μέλλον είναι ευοίωνο. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα εξευρεθεί λύση σε όλα τα τεχνικά θέματα που σήμερα φαίνεται να δυσκολεύουν τη σχέση υπουργείου – επενδυτή και θα μένει η μάχη με το χρόνο για να ολοκληρωθεί η επένδυση στην πράξη.

Το βέβαιο είναι ότι τις επόμενες εβδομάδες θα προκληθεί ο νέος υπουργός, ο κος Σταθάκης, από τον επενδυτή, να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του σχετικά με την τελευταία επίμαχη απόφαση πυροτέχνημα του κου Σκουρλέτη. Από την ανταπόκριση του κου Σταθάκη σε αυτή την πρόκληση του επενδυτή θα καθοριστεί το μέλλον της επένδυσης, είτε απευθείας, είτε μέσω του ΣτΕ.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η ιστορία επιβάλλει την υλοποίηση της επένδυσης και τη λειτουργία των μεταλλείων.

[ΠΗΓΗhttp://respentza.blogspot.gr/, του Αθανασίου Καρίνα Μεταλλειολόγου Μηχανικού – Γεωτεχνικού, 13/11/2016]

Διαβάζοντας κανείς τη δήλωση του κου Ζουμπά αναρωτιέται αμέσως με ποια ιδιότητα την έκανε; Διότι με την ιδιότητα του Δημάρχου των πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη δεν νομιμοποιείται να κάνει τέτοια δήλωση. Επίσης αναρωτιέται σε ποιο ακροατήριο απηύθυνε αυτή τη δήλωση; Διότι η πλειοψηφία των πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη έχει διαφορετική άποψη.

Οι απόψεις του κου Ζουμπά και των ομοϊδεατών του στην παράταξή του περί τη μεταλλευτική δραστηριότητα στη ΒΑ Χαλκιδική είναι γνωστές. Το θέμα όμως είναι ότι τις έκρυψαν επιμελώς στην προεκλογική περίοδο και προέβαλαν συγχρόνως την ιδέα της ενότητας και της ειρήνευσης στην τοπική κοινωνία.

Ο στόχος τους σαφής. Να υφαρπάξουν την ψήφο των πολιτών των ορεινών κυρίως χωριών που είχαν κουραστεί και δυσαρεστηθεί από το κλίμα πόλωσης και από την πολιτική του τέως Δημάρχου.

Προς αυτή την σαφή στόχευση είχαν επιστρατεύσει και το κατάλληλο πρόσωπο, τον αποχωρήσαντα Δήμαρχο, κο Μίχο, ο οποίος υπηρέτησε τους σκοπούς τους και στη συνέχεια, όταν δυσκόλεψαν τα πράγματα, αποχώρησε για να διασωθεί.

Πέτυχαν το στόχο τους. Κέρδισαν το Δήμο και προοδευτικά αποκάλυψαν το αληθινό τους πρόσωπο. Το θέμα όμως είναι ότι τις απόψεις τους δεν τις συμμερίζεται η πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας και γι’ αυτό επιλέγουν προσεκτικά τι λένε σε κάθε ακροατήριο.

Το βέβαιο είναι ότι στο Δήμο Αριστοτέλη δεν υπάρχει ομοιογένεια ως προς το θέμα των μεταλλείων. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στα ορεινά χωριά είναι υπέρ της επένδυσης, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία στα παραθαλάσσια χωριά είναι κατά της επένδυσης.

Και το στοίχημα για την Δημοτική Αρχή ήταν η εξομάλυνση της κατάστασης προκειμένου να επιτευχθεί η γαλήνη και η ομόνοια μεταξύ των πολιτών.

Η παρούσα Δημοτική Αρχή απέτυχε οικτρά!!! Απέτυχε διότι ουδέποτε πίστεψε στο σύνθημα της ενότητας. Ουδέποτε ήθελε την ενότητα. Στόχος της ήταν η επιβολή της αντίθετης άποψης. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό, όπως αποδεικνύει η ζωή.

Τα μεταλλεία είναι η ζωή των ορεινών χωριών και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς, όσο και εάν προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Τα παραθαλάσσια χωριά είναι ενδεχόμενο να μην έχουν ανάγκη τα μεταλλεία. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και με τα ορεινά χωριά, για τα οποία τα μεταλλεία είναι το απαραίτητο οικονομικό οξυγόνο για τη ζωή και την ευημερία.

Το ζητούμενο δεν είναι ποιος θα επιβληθεί σε ποιόν, αλλά πως θα συνυπάρξουμε. Μονοιασμένοι ή διαιρεμένοι;

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr/, του Αθανάσιου Καρίνα Μεταλλειολόγου Μηχανικού – Γεωτεχνικού, 2/8/2016]