«Όταν η Αριστερά διαπλέκεται δομικά με το Τρελοκομείο της Αυτοδικίας, χάνει την ηθική της υπεροχή, γίνεται ακυρωμένη Αριστερά».
Ας μείνουμε λίγο στο πρόσωπο του προέδρου του «Παρατηρητήριου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων», Τόλη Παπαγεωργίου. Και ας αναλύσουμε μαζί με τον Σακελλάρη Σκουμπουρδή κάποιες παραμέτρους, όπως τις παρουσίασε στο Protagon.gr τον περασμένο Απρίλιο, σε άρθρο του με τον εύστοχο τίτλο «Κύριε Τόλη, πιο τραμπούκος πεθαίνεις!»… Τώρα με το σημερινό πολιτικό σκηνικό, κάποια πράγματα έρχονται και «κουμπώνουν»…
Ας θυμηθούμε τη γνωστή και υπερακτιβιστική δήλωση Τόλη: «Όταν, λοιπόν, υπήρχε γεωτρύπανο σε μας, πηγαίναμε και το καίγαμε!…», «…Δεν δούλεψε γεωτρύπανο σε μας! Όλα τα κάψαμε και τα ανατινάξαμε!…» και «…Όταν ξεκινήσει γεωτρύπανο να δουλεύει στις Σάππες ή στο Πέραμα, πρέπει εμείς να είμαστε εκεί! Και θα συνειδητοποιήσουν τότε ότι πρέπει να κάνουν κάτι: να φωνάξουνε τα ΜΑΤ. Και από τη στιγμή που θα ‘ρθουνε μονάδες των ΜΑΤ σ’ εκείνο τον χώρο, το παιγνίδι το ‘χουνε χάσει! Πρέπει, δηλαδή, να προκαλέσουμε τα ΜΑΤ να ‘ρθουν εκεί πάνω!…»…
Ο κ. Τόλης καμαρώνει, αλλά η αλήθεια είναι αλλού. Ο ίδιος ο κ. Τόλης εξηγεί πώς, με «επιστημονικό», γκεμπελικό, επικοινωνιακό τρόπο, στήνονται κάποιες «αριστερές» μηχανές… «Έτσι και έρθουνε τα ΜΑΤ, το παιγνίδι το έχουνε χάσει»… Θυμηθείτε πόση κλαψοπροβολή, για τα δακρυγόνα κοντά σε σχολείο και «λιπόθυμες μαθήτριες», αφού ήταν δίπλα στο Α.Τ. Ιερισσού, όπου είχαν παρασύρει οι τύποι τα ΜΑΤ. Πόσο κλαψοβόλαγε το πανελλήνιο για τις αιφνίδιες νυχτερινές συλλήψεις, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τις βαριές κατηγορίες εις βάρος των συλληφθέντων. Τέλος, ο νταής κ. Τόλης καλεί τους πολίτες σε ανταρτοπόλεμο και ανατροπή και κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας.
Γιατί λοιπόν είναι περίεργο που ερευνάται από τις αρμόδιες αρχές το εάν είναι ο κ. Τόλης ηθικός (τουλάχιστον) συναυτουργός εκείνης της θλιβερής οργανωμένης δολοφονικής τρομοκρατικής επίθεσης;
Πράγματι το ακροδεξιού τύπου παρακράτος των αντιπολιτικών τραμπούκων τύπου «Τόλης» είναι παντού πανομοιότυπο. Αρχίζουμε με σκληρούς τσαμπουκάδες, που εξελίσσονται σε τραμπουκάδες, αναγκάζοντας το κράτος να στείλει τα ΜΑΤ, πέφτουνε μερικές ψιλές και τα χημικά… Και ακολουθεί η «δικαιολογημένη αγανάκτηση» για τη βάρβαρη καταστολή, όπου «τα ΜΑΤ χτυπήσαν τα παιδιά». Έτσι ενεργοποιείται το σενάριο του κ. Τόλη «έτσι και έρθουνε τα ΜΑΤ, το παιγνίδι το έχουνε χάσει»…
Η πρακτική αυτή δεν είναι σπάνια στα χρόνια της κρίσης. Συχνά πυκνά κάποιοι «αγωνιστές γενημμένοι από το λαό» –ριζοσπαστικοποιημένα νούμερα τους αποκαλεί το άρθρο στο protagon.gr–, διεκδικούν, προκαλούν και κερδίζουν πόντους στη λεγόμενη «λαϊκή συνείδηση». Εξασφαλίζουν λίγη καταστολή από τα ΜΑΤ (που πάντα ανταποκρίνονται με ευήθεια) και κερδίζουν τη μήνι του οχλοπολτού κατά των «μνημονιακών» κυβερνήσεων. Στις Πλατείες της αγανάκτησης, στα «δεν πληρώνω», στις Κερατέες, σε κάθε εκδήλωση αντιπολιτικής… Η επικοινωνιακή στρατηγική του κ. Τόλη ερεθίζει το θυμικό, ώστε να μη βλέπει το μυαλό. Και τον επιβεβαιώνει: «Έτσι και έρθουνε τα ΜΑΤ, το παιγνίδι το έχουνε χάσει»…
Όταν η Αριστερά διαπλέκεται δομικά με το Τρελοκομείο της Αυτοδικίας, χάνει την ηθική της υπεροχή, γίνεται ακυρωμένη «Αριστερά». Βέβαια, σιγά μην κλάψει η σημερινή «Αριστερά», που μόνο για παίγνια εξουσίας ενδιαφέρεται.
Παλιότερα η Αριστερά ήταν θύμα των τραμπουκισμών. Σήμερα η «Αριστερά» είναι θύτης των τραμπουκισμών. Τότε οι Γκοτζαμάνηδες σκότωσαν τον Λαμπράκη για το «καλό του Έθνους». Τώρα οι Τόληδες σκοτώνουν τις επενδύσεις και τα Μαντεμοχώρια για το «καλό της Κοινωνίας».
Μεγάλη πίκρα, να κάνεις πράματα που νομίζεις ότι είναι «αριστερά» και να σου βγαίνουν ακροδεξιά… Να νομίζεις ότι είσαι σπουδαίος και να μαθαίνεις ότι είσαι απλώς ένα πυροβολημένο νούμερο.
Φοβερά πράματα συμβαίνουν πλέον μέσα στην ψεκασμένη ελληνική κοινωνία. Πορεύεται με καμένο λογισμικό, χωρίς πολιτική διεύθυνση, έτοιμη να ακολουθήσει κάθε ξελιγωμένο δημεγέρτη εξουσιαστή.
Αλλά υπάρχει και ένας μειονοτικός, μειοψηφικός στο εκλογικό σώμα κόσμος, που συλλαμβάνει τις δονήσεις στην ατμόσφαιρα και είναι καιρός να ξυπνήσει. Και να περιγράψει τι ρόλο παίζει κάθε θεατρίνος της Εθνικής Σόου Μπίζνες. Να νιώσει ότι η χώρα θα ανακάμψει, όταν έρθει η στιγμή της θετικής αγανάκτησης. Όταν κάτι τέτοια ακροδεξιά νούμερα, αντί να τα υποδεχόμαστε με χειροκροτήματα, θα τα κάνουμε να τρέχουνε μακριά, για να γλιτώσουν τη χλεύη, την πίσσα και τα πούπουλα. Μόνο τότε!