Το παρακάτω διάγραμμα απεικονίζει την παραγωγή αργού πετρελαίου των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Όπως βλέπετε και εσείς, είναι σε άνοδο.

Σύμφωνα με γνωστή πρόσφατη ανάλυση του International Energy Agency, οι ΗΠΑ αναμένεται να γίνουν ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού (ξεπερνώντας την Σαουδική Αραβία) το 2017 και ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου, ξεπερνώντας την Ρωσία το 2015. Οι εκτιμήσεις επίσης κάνουν λόγο ότι έως το 2030 οι ΗΠΑ θα είναι ενεργειακά ανεξάρτητες και θα είναι και εξαγωγείς αργού.

Το ερώτημα είναι, πως θα είναι ο κόσμος με τις ΗΠΑ να μην έχουν την ανάγκη κανενός για ενέργεια; Για παράδειγμα, ο λόγος που οι ΗΠΑ έχουν πολύ μεγάλη παρουσία στις χώρες του κόλπου (στρατιωτική και μη), έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την προστασία αυτών των ενεργειακών πηγών έναντι μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης της περιοχής. Όταν μελλοντικά οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ανάγκη την περιοχή για ενέργεια, θα εξακολουθούν να έχουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία στις χώρες του κόλπου;

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μεγαλύτερο μέρος του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ οφείλεται στην εισαγωγή πετρελαίου και λαμβάνοντας υπόψη ότι ίσως πολλές εταιρείες στο μέλλον (αμερικάνικες στο εν λόγω παράδειγμα) επαναφέρουν γραμμές παραγωγής στις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ ίσως θα έχουν και πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Αν πράγματι γίνει αυτό την επόμενη δεκαετία, πως θα είναι ο κόσμος με ένα πάρα πολύ ισχυρό δολάριο (στο βαθμό που γίνουν αυτά που προαναφέρθηκαν), αφού η Κίνα σε μερικά χρόνια δεν θα είναι και τόσο δημοφιλής επενδυτικός προορισμός, διότι το κόστος έχει αυξηθεί και δεν συμφέρει πλέον τόσο πολύ (για ορισμένους κλάδους τουλάχιστον);

Στη συνέχεια υπάρχει και το ερώτημα που θα είναι οι τιμές του πετρελαίου έως τότε. Θα είναι χαμηλότερες από σήμερα ή σε υψηλότερα επίπεδα; Θα έχει άραγε μειωθεί τόσο πολύ το κόστος εγκατάστασης φωτοβολταϊκών, που σε συνδυασμό με την αυξημένη παραγωγή πετρελαίου των ΗΠΑ, θα έχει μειωθεί πάρα πολύ η τιμή του αργού;

Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι την επόμενη δεκαετία ο κόσμος θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που δεν θα πιστεύουμε τα μάτια μας. Εμείς εδώ τι κάνουμε; Τα έχουμε λάβει όλα αυτά υπόψη; Έχουμε κάποιο πλάνο και κάποιο σχέδιο; Ας πούμε ότι αύριο μειώνεται η τιμή του πετρελαίου στα $50 (λέμε τώρα…), τι θα απογίνουν οι ενεργειακές έρευνες στην Ελλάδα; Θα καταφέρουμε να πείσουμε κάποιους να αναλάβουν το ρίσκο να συνεχίσουν την εξόρυξη ή θα μπουν στον πάγο όλα αυτά;

Θα μου πείτε, εδώ προσπαθούμε να κάνουμε διαχείριση της κατάστασης από μέρα σε μέρα, το τι θα γίνει σε 10 χρόνια μας μάρανε; Η απάντηση είναι ναι και αυτό μας μάρανε, διότι αν πριν από 10 χρόνια η πολιτική ηγεσία έκανε τέτοιες ερωτήσεις, ίσως να είχαν ξεκινήσει οι έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τότε, και ίσως σήμερα να είχαμε ροή. Και ενώ σήμερα ο κόσμος αλλάζει και στην επόμενη δεκαετία θα έρθουν τα πάνω κάτω, εμείς συζητάμε ακόμα για το ωράριο των καταστημάτων της Αθήνας και πως όλοι αυτοί που θέλουν η ΕΡΤ να συνεχίσει με το προηγούμενο καθεστώς, θα σταματήσουν την κατάληψη και θα βγουν από τα κτίρια…

άρθρο Του Γιώργου Καισάριου, (freepen.gr)

Ως λαός και πολιτική ηγεσία πρέπει να αποκτήσουμε σωστή άποψη και εικόνα για τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε τι είναι ορυκτός πλούτος για την Ελλάδα. Δυστυχώς, σήμερα, ακόμη και η έννοια ορυκτός πλούτος παρεξηγείται από μεγάλη μερίδα της καθημαγμένης από την κρίση κοινωνίας μας, που τον συνδέει με πάμπλουτες επιχειρήσεις, πολυεθνικές και μη, που εκμεταλλεύονται τα ορυκτά μόνο για όφελος τους. Στη διαμόρφωση μιας τέτοιας άποψης συντελούν διάφοροι ιθύνοντες και μη, όπως καθηγητές πανεπιστημίου και πολιτικοί από όλες σχεδόν τις πλευρές, που άθελά τους από άγνοια, ή και σκοπίμως, φανατίζουν τελικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας εναντίον κάθε δραστηριότητας που συνδέεται με τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Όλοι αυτοί οι κύριοι, που μιλούν στα κανάλια και γράφουν στις εφημερίδες και στα διάφορα blogs και social media, αναφέρονται στην αξία των ορυκτών πρώτων υλών της χώρας, αναβιβάζοντάς την σε τεράστια ποσά, που εκτιμούν διάφοροι ειδικοί και μη, λες και η αξία αυτή είναι ένα καθαρό κέρδος στα χέρια των τυχερών επιχειρήσεων που θα ασχοληθούν με την εξόρυξή του, ή σαν κάτι για το οποίο μπορείς να πεις στον ενδιαφερόμενο στο πουλώ τόσο γιατί τόσο είναι η αξία του . Έτσι σε άρθρο σε έγκυρη εφημερίδα γράφτηκε ότι η αξία του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι 400 δις ευρώ, ενώ κάπου παρακάτω γράφει ότι το εθνικό μας χρέος είναι 350 δις ευρώ. Ο ωραίος αυτός συνειρμός οδηγεί, τον αδαή αναγνώστη, στο συμπέρασμα ότι οι ελληνικοί ορυκτοί πόροι με την αξία τους εξοφλούν το εθνικό μας χρέος και παίρνουμε και ρέστα! Άλλος κύριος, καθηγητής Πανεπιστημίου, αλλά και κάποιοι πολιτικοί συγκρίνουν τη μεταλλευτική αξία κοιτασμάτων με πόσα έδωσε η επιχείρηση για να αγοράσει την εκμετάλλευση. Κανείς τελικά δεν λέει στον λαό μας την αλήθεια. Κανείς δεν λέει ότι αν οι ορυκτοί πόροι της χώρας έχουν π.χ. αξία 400 δις ευρώ, το ποσό αυτό είναι τα χρήματα που θα έλθουν στα χέρια των επιχειρήσεων από την πώληση των προϊόντων που θα παραχθούν: μάρμαρα, βιομηχανικά ορυκτά, πετρέλαια, φυσικό αέριο, μεταλλεύματα, μέταλλα, αδρανή, άνθρακες κ.λπ. και μάλιστα σε όλη τη διάρκεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, δηλαδή σε πάρα πολλά χρόνια. Για να φτάσουμε, όμως, στην πώληση όλων αυτών των αγαθών, που λέγονται ορυκτός πλούτος, θέλει πολύ δουλειά και πολλά έξοδα: Πανάκριβα προσπελαστικά και προπαρασκευαστικά έργα, μεγάλου κόστους κατεργασίες, υψηλού ρίσκου και μεγάλου κόστους έρευνα κοιτασμάτων με γεωτρήσεις, μισθοί εργαζομένων, καύσιμα, ενέργεια, αγορά τεχνολογίας, εξοπλισμού, τέλη, φόροι, δάνεια, κινητός και ακίνητος εξοπλισμός εκμετάλλευσης, έξοδα διοίκησης των επιχειρήσεων και τόσα άλλα. Όλα αυτά τα έξοδα θα πρέπει να αφαιρεθούν από τη λεγόμενη αξία των ορυκτών πόρων ή αν κάποιοι προτιμούν από την αξία του ορυκτού μας πλούτου. Και μένει το κέρδος της μεταλλευτικής επιχείρησης τελικά, που είναι η αμοιβή της για την πραγματικά δύσκολη και γεμάτη ρίσκα δουλειά της. Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, και σε αυτούς που στηρίζουν την αξιοποίηση των ορυκτών πόρων και σε αυτούς που την πολεμούν, ότι η μεταλλευτική τους αξία δεν πάει στις τσέπες αυτού που αξιοποιεί τους ορυκτούς πόρους. Από στατιστικές φαίνεται ότι τουλάχιστον το 30% της αξίας των ορυκτών πόρων μιας χώρας επιστρέφει έμμεσα στο κράτος, ενώ η υπόλοιπη αξία μοιράζεται στα διάφορα έξοδα και κυρίως στους μισθούς των εργαζομένων, στην ενέργεια κ.λπ. Αυτό που μένει στο τέλος ως κέρδος της επιχείρησης φορολογείται μέχρι στιγμής στη χώρα μας με πολύ μεγαλύτερους συντελεστές από πολλές ανταγωνιστικές χώρες. Από τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων, που ειδικεύονται στους ορυκτούς πόρους της χώρας μας, μπορεί ο καθένας, που έχει στοιχειώδη γνώση στα οικονομικά, να καταλάβει πόσα ψέματα λέγονται στον ελληνικό λαό.

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Ελευθέριου Φαίδρου Προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, με αφορμή το 6ο Διεθνές Συνέδριο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στη Μεταλλευτική Βιομηχανία που πραγματοποιήθηκε στη Μήλο)

Σε ένα άκρως κατατοπιστικό άρθρο στο οικονομικό της τμήμα, η Καθημερινή της Κυριακής παραθέτει πληθώρα στοιχείων για το αναμενόμενο για το ελληνικό δημόσιο κέρδος από την εκμετάλλευση των μεταλλείων της Χαλκιδικής. Πληροφορούμαστε λοιπόν ότι προφανώς θα ισχύσει η παραχώρηση του 1,5% επί του τζίρου, (όπως γίνεται και στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ), γεγονός που σημαίνει ότι ακόμα και αν η εταιρεία μπαίνει μέσα από την εκμετάλλευση, το κράτος θα εισπράττει διότι το ποσόν υπολογίζεται επί του τζίρου και όχι επί του κέρδους.

Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο άρθρο είναι ότι ο κύκλος εργασιών της Ελληνικός Χρυσός ανήλθε το 2012 στα 46 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων σε ασφαλιστικές εισφορές, ΦΜΥ και ενέργειες κοινωνικής εταιρικής ευθύνης στον δήμο αποδόθηκαν συνολικά 13,4 εκατομμύρια.

ME Να σημειωθεί ότι στον προβλεπόμενο τζίρο των 13 δις. την επόμενη εικοσαετία υπολογίζεται ότι τα 3,6 δις., ποσοστό πάνω από 28%, θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία.