Βασικές προκλήσεις και ευκαιρίες για την αποτελεσματική εφαρμογή του

Ο μεταλλευτικός κλάδος βρίσκεται σε μια κομβική στιγμή της ιστορίας του, λόγω των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων που θα μπορούσαν να τον μεταμορφώσουν ενόψει της μετάβασης στη νέα εποχή του industry 4.0. Και ενώ η υιοθέτηση της τεχνολογίας γινόταν με βήμα αργό τις τελευταίες δεκαετίες, οι πρόσφατες πιέσεις από την πανδημία COVID-19, οι προκλήσεις της εφοδιαστικής αλυσίδας και η πτώση των τιμών των εμπορευμάτων έχουν επιταχύνει την ανάγκη επανεξέτασης του τρόπου με τον οποίο εκτελούνται οι εργασίες στο εξορυκτικό πεδίο.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δύναται να βοηθήσει τις εταιρείες, να μειώσουν το κόστος και να εξασφαλίσουν την ανάπτυξή τους, εξορθολογίζοντας τις λειτουργίες τους και παρέχοντας περισσότερες πληροφορίες για τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων. Οι προσεκτικά επιλεγμένες και εφαρμοσμένες τεχνολογίες μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο στο κόστος λειτουργίας, κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει και σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους, όπως των τροφίμων και ποτών, της μεταποίησης, κ.α..

Οι εταιρείες εξόρυξης έχουν τη δυνατότητα να παράγουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων που μπορούν να παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τη βελτιστοποίηση των καθημερινών λειτουργιών. Ένας από τους μεγαλύτερους τεχνολογικούς περιορισμούς για τη βιομηχανία είναι η δυνατότητα ανάπτυξης τεχνολογικών λύσεων σε απομακρυσμένες τοποθεσίες όπου συχνά πραγματοποιούνται οι εργασίες εξόρυξης. Με αυξημένη ζήτηση για διασυνδεδεμένα μηχανήματα και ανοιχτή ροή κρίσιμων δεδομένων, οι εταιρείες εξόρυξης θα πρέπει να ασχοληθούν με τον τρόπο παροχής δικτυακών υποδομών που να διαθέτουν την αναγκαία χωρητικότητα για την επεξεργασία των απαραίτητων δεδομένων, καθώς και την αναγκαία φορητότητα και ευελιξία ώστε να μπορούν να εγκατασταθούν οπουδήποτε και να ανταποκριθούν σε πιθανές επεκτάσεις.

Στον τομέα της ψηφιακής ωριμότητας των επιχειρήσεων η Ελλάδα δεν επιδεικνύει επιδόσεις ανάλογες με άλλων κρατών της Ευρώπης, ωστόσο αυτό φαίνεται σταδιακά να αλλάζει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, το υπόγειο μεταλλείο της Ολυμπιάδας στη Β.Α Χαλκιδική όπου ολοκληρώθηκε πρόσφατα η εγκατάσταση του πρώτου ιδιωτικού δικτύου (Campus Network) με υποδομή κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα, σε βάθος 300μ. κάτω από το έδαφος, που καλύπτει στοές έκτασης περίπου 10χλμ. (Δείτε εδώ ένα σχετικό βίντεο:)

Οφέλη του Ψηφιακού Μετασχηματισμού για την μεταλλευτική δραστηριότητα

Το προσφάτως βραβευμένο με Χρυσό και Αργυρό βραβείο στα BITE Awards 2022, Campus Network, δίνει τη δυνατότητα στην Ελληνικός Χρυσός να αποκτήσει σημαντικές γνώσεις που θα καθοδηγήσουν τον σχεδιασμό και το συντονισμό των δραστηριοτήτων εξόρυξης, ενώ παράλληλα αναβαθμίζει ακόμα περισσότερο το υψηλό επίπεδο ασφάλειας του υπόγειου μεταλλείου και επενδύει στην προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Με τη χρήση ειδικά σχεδιασμένων tablets γίνεται πιο άμεση η επικοινωνία ανάμεσα στους εργαζόμενους στα υπόγεια, με τους συναδέλφους τους στην επιφάνεια και ειδικότερα, με το υπερσύγχρονο Κέντρο Ελέγχου που αναλαμβάνει την επίβλεψη και τον συντονισμό του συνόλου των εργασιών.

Επιπρόσθετα, αυξάνεται ο παραγωγικός χρόνος, καθώς οργανώνονται αποτελεσματικότερα οι βάρδιες, η παραγωγή και η διαχείριση του στόλου, ενώ παράλληλα, μεταφέρονται σε πραγματικό χρόνο κρίσιμα επιχειρησιακά δεδομένα, όπως το βάρος και το είδος μεταλλεύματος κατά τη φόρτωση, πιθανές βλάβες μηχανημάτων κ.α.

Ιδιαίτερα σημαντικό είναι επίσης το γεγονός, πως μέσω κατάλληλων αισθητήρων που μετρούν τη συγκέντρωση σωματιδίων ή επικίνδυνων αερίων στην ατμόσφαιρα (gas monitoring), το Κέντρο Ελέγχου θα έχει τη δυνατότητα να ρυθμίσει απομακρυσμένα την παροχή και ποιότητα του αέρα (ventilation on demand) ή ακόμα και να απομακρύνει προληπτικά όπως εργαζόμενους εάν κριθεί απαραίτητο, εξασφαλίζοντας την ασφάλειά τους.

Η καινοτόμος αυτή τεχνολογική λύση έρχεται να ξεκλειδώσει σημαντικές νέες δυνατότητες για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, καθώς δημιουργούνται οι προϋποθέσεις πλήρους ψηφιακοποίησης των επιμέρους λειτουργιών του μεταλλείου.

Στα σχέδια της εταιρείας είναι η περαιτέρω αξιοποίηση του campus network με την ανάπτυξη νέων εφαρμογών και τεχνολογιών που θα επιτρέψουν λειτουργίες όπως, η απομακρυσμένη εξόρυξη, ο τηλεχειρισμός φόρτωσης, η τηλεμετρία οχημάτων και η εγκατάσταση σε αυτά συστημάτων αποφυγής σύγκρουσης (collision avoidance system) δημιουργώντας συνθήκες υψηλού επιπέδου ασφάλειας, αλλά και βέλτιστης παραγωγικότητας.

[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, 24/10/2022]

Σε Αρναία, Μεγάλη Παναγία και Στανό

Σε κεντρικά σημεία περιοχών της Βόρειας Χαλκιδικής θα συγκεντρωθούν το μεσημέρι της προσεχούς Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου οι κάτοικοι, με αφορμή το δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στα Σκόπια για τη συμφωνία των Πρεσπών.

Σε ανακοίνωση της Επιτροπή Πολιτών Αρναίας αναφέρονται τα εξής:

“30 Σεπτεμβρίου 2018

Ημέρα δημοψηφίσματος στα Σκόπια.

Ημέρα συλλαλητηρίων σε όλη την Ελλάδα.

Στην δικιά μας πλατεία στην κεντρική πλατεία της Αρναίας… οργανώνουμε το δικό μας συλλαλητήριο, στις 30 Σεπτεμβρίου 2018 Κυριακή και ώρα 12 το μεσημέρι.

Πάρε την οικογένειά σου, τους συγγενείς σου, τους φίλους σου και αυτοί τους δικούς τους και ελάτε στο συλλαλητήριο της Αρναίας στην κεντρική πλατεία με την γαλανόλευκη.

Αιτήματα προς την κυβέρνηση:

1. Ακυρώστε την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών
2. Κάντε δημοψήφισμα για το Μακεδονικό”.

Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής ανακοινώσεις, ανάλογα συλλαλητήρια θα πραγματοποιηθούν στη Μεγάλη Παναγία και στο Στανό.

[ΠΗΓΗ: https://www.halkidikifocus.gr/, 26/9/2018]

Η επένδυση για την εξόρυξη και τη μεταλλουργία χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική, έχει αποκτήσει –καιρό τώρα- εθνική σημασία που υπερβαίνει τα στενά όρια του τοπικού Δήμου Αριστοτέλη για τρεις λόγους…

1ον) Για την αναπτυξιακή ώθηση που μπορεί να προσφέρει σε μια εθνική οικονομία διψασμένη για επενδυτικά κεφάλαια.

2ον) Για τα «μηνύματα» που εκπέμπει η περιπέτειά της στο διεθνές επενδυτικό δυναμικό.

3ον) Για τη δυνατότητα που έχουν οι εμβληματικές επενδύσεις να δημιουργήσουν στ` αλήθεια συνθήκες –ή έστω τοπικές «οάσεις»- αισθητής επιστροφής στην κανονικότητα, που επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας στα… ευφάνταστα σποτάκια του Μεγάρου Μαξίμου.

Αξίζει να θυμηθούμε, ότι σύμφωνα με το ΓΕΩΤΕΕ, η Ελλάδα  διαθέτει τα μεγαλύτερα βεβαιωμένα αποθέματα χρυσού στην Ευρώπη,  της τάξεως των 420 τόνων και ακαθάριστης μεταλλευτικής αξίας πλέον  των 16 δισ. ευρώ (μαζί με τον άργυρο). Και αυτό σε μια Ευρώπη που ενώ καταναλώνει το 30% της παγκόσμιας παραγωγής μεταλλικών ορυκτών παράγει μόνο το 3%.

Πόση… «κανονικότητα» έχει όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Χαλκιδική;

Η απόφαση –των αρχών Απριλίου- του Διαιτητικού Δικαστηρίου, δικαιώνει την προσπάθεια της “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.” για την επένδυση της Μεταλλουργίας Χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική και υποχρεώνει την κυβέρνηση να στηρίξει τα επόμενα βήματα της επένδυσης, που αντί για έμβλημα προόδου, έγινε επί μακρόν το εμβληματικό θύμα μιας αντιεπενδυτικής ιδεοληψίας.

Ωστόσο, αν και η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναγνώρισε πως «είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει το στόχο της παραγωγής καθαρού χρυσού» μοιάζει να «απαντά» έκτοτε, με ένα… μικροπολιτικό «κατενάτσιο», όσον αφορά την έκδοση των αδειών που υπολείπονται, σε συμμόρφωση προς την απόφαση της Διαιτησίας.

Αποτέλεσμα είναι να παρατείνεται η αγωνία εκατοντάδων εργαζομένων που βρέθηκαν άδικα στην ανεργία εξ` αιτίας των κυβερνητικών χειρισμών και βασίζουν στην επανεκκίνηση της επενδυτικής δραστηριότητας, τις ελπίδες τους για επιστροφή στην εργασία.

Το μικροπολιτικό «κατενάτσιο» περιλαμβάνει και τη γνωστή, a la carte νομιμοφροσύνη: Ενώ στα λόγια η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει διά του αρμόδιου υπουργείου τις υποχρεώσεις της, ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δια των οργάνων του στη Χαλκιδική, επιμένει να εκπέμπει περιφρόνηση για τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης ανακυκλώνοντας μια ψηφοθηρική ρητορική αναταραχής προς τέρψιν της μειονότητας των τοπικών πολέμιων της επένδυσης.

Στην τοπική κοινωνία η υποστήριξη της αναπτυξιακής προοπτικής της μεταλλουργίας χρυσού είναι διαρκώς αυξανόμενη, ενώ η μοναδική επιστημονικά έγκυρη δημοσκόπηση που έχει πραγματοποιηθεί ως τώρα στην περιοχή από την εταιρεία Interview, απέδειξε ότι το 64% των δημοτών πιστεύει ότι η Β.Α. Χαλκιδική ωφελείται από τη δραστηριότητα της «Ελληνικός Χρυσός».

Η πραγματική αποδοχή της επένδυσης από την τοπική κοινωνία, βαίνει αυξανόμενη μάλιστα, κρίνοντας από την διαρκή περιθωριοποίηση των ακραίων πολέμιων της επένδυσης. Ενδεικτικές οι τελευταία παταγωδώς αποτυχημένες συγκεντρώσεις, είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στις Σκουριές, πλήθους… 80-100 ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των «μεταφερόμενων» από Χαλκιδική προς Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν.

Από κοντά, η διοίκηση του Δήμου Αριστοτέλη, υπό τον… αντικαταστάτη του παραιτηθέντος εκλεγμένου δημάρχου, που είναι όμως «στρατευμένος» στο πλευρό των πολέμιων, επιμένει να δηλώνει με κάθε ευκαιρία, πως… δεν αναγνωρίζει τη δικαστική απόφαση και καλεί πολίτες να ενεργήσουν κόντρα στο νόμο. Ωστόσο, ο «επαναστάτης» δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Ζουμπάς, έχει απόλυτη συνείδηση της μικρής απήχησης που έχει η στάση του.

Γι` αυτό όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει τη επανεκλογή του το 2019, καθώς οι «στρατηγοί» της αντιεπενδυτικής μειοψηφίας έχουν ήδη επιλέξει για λογαριασμό του, αυτόν που θα αναλάβει τα ηνία της δημοτικής του ομάδας.

Κάποιον… όχι ιδιαίτερα «εκτεθειμένο» κατά της επένδυσης, ελπίζοντας ότι θα καταφέρουν εκ νέου να παραπλανήσουν και ψηφοφόρους που είναι θετικοί ή ουδέτεροι στο ζήτημα της επένδυσης, όπως έπραξε το 2014 ο εν συνεχεία παραιτηθείς δήμαρχος κ. Μίχος.

Στη στάση της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας υπάρχει ένα κλίμα σύγχυσης που δημιουργούν αντικρουόμενες τοποθετήσεις στελεχών της, με πολλούς να εκφράζονται υπέρ της επένδυσης, αλλά πιο «θορυβώδεις» (όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, εκείνους που εμφανίζονται από προβληματισμένοι, έως φανατικοί πολέμιοι της επένδυσης, ανάλογα με το κοινό που έχουν απέναντί τους.

Σαφώς πιο ξεκάθαρη θέση υπέρ της επένδυσης, εκφρασμένη και από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχει λάβει η Ν.Δ., που εμφανίζεται να διεκδικεί με αξιώσεις την κυβερνητική ευθύνη στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν.

Ακόμα κι εκεί όμως, δεν λείπουν οι «παραφωνίες» από μικρή μερίδα του τοπικού δυναμικού, όχι τόσο επειδή κάποιοι είναι κατά της επένδυσης, όσο –και κυρίως-  επειδή θεωρούν χρήσιμο για την προσωπική τους πολιτική προοπτική, να πατάνε ταυτόχρονα… σε όλες τις βάρκες που βρίσκουν στη θάλασσα.

Μπερδευτήκατε; Σας θυμίζει όλο αυτό «κανονικότητα»;

Κι όμως, αυτά είναι τα κομμάτια ενός «παζλ», που γυρεύουν τη θέση τους για να σχηματιστεί μια «κανονική» εικόνα. Και όσο γρηγορότερα γίνει αντιληπτό, ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» χρειάζεται την ώθηση των εμβληματικών επενδύσεων, τόσο γρηγορότερα θα συναντηθούν οι πραγματικότητα, με την επικοινωνιακή φαντασία του πρωθυπουργού…

 

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, του Βαγγέλη Μωυσή, από το thepresident.gr, 23/5/2018]

To άρθρο που ακολουθεί είναι του δημοσιογράφου Βαγγέλη Μωυσή και δημοσιεύτηκε πριν λίγες ώρες στην ιστοσελίδα voria.gr.

Το άρθρο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η επιτομή της λογικής πορείας που θα μπορούσε να κρατήσει αυτή η κοινωνία για να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα ασύγκριτα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου και να είναι παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη.

Η λογική όμως όμως δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπάρχει στην κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής. Και δεν υπάρχει γιατί η ανεπανάληπτη κακοήθεια των δήθεν οικολόγων σε βάρος της πλέον αρχέγονης παραγωγικής δραστηριότητας που δεν είναι άλλη από την μεταλλευτική έγινε δίκτυο γενικευμένης διασποράς αυτής της κακοήθειας με ότι συνεπάγεται αυτό για την κοινωνία και την οικονομία της.

Όταν φτάνουμε στο σημείο να βλέπουμε κατασκευασμένες επιστημονικές μελέτες και έρευνες να χρησιμοποιούνται με σκοπό την καταστροφή ενός τόπου και μιας κοινωνίας στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια που ενδεχομένως να υποθάλπτουν και οικονομικά συμφέροντα φαντάζει ως 8ο θαύμα η ένωση και η σύνθεση διαφορετικών θέσεων και ιδεών.

Μακάρι να το ζήσουμε… Ακολουθεί το εξαιρετικό άρθρο του Βαγγέλη Μωυσή.

“Εξετάζοντας με την ψυχραιμία μιας πρώτης χρονικής απόστασης την υπόθεση της απολεσθείσας γαλάζιας σημαίας του Στρατωνίου Χαλκιδικής και λαμβάνοντας υπόψη τη θέση του μέσα στον πανέμορφο κόλπο της Ιερισσού συνειδητοποιεί εύκολα κανείς μία πραγματική και άμεση απειλή για τον τουρισμό της Β.Α. παραλιακής ζώνης της Χαλκιδικής: το σύνδρομο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Το σύνδρομο αυτό, έγκειται στην επιστημονική διαπίστωση, πως όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάτι ανύπαρκτο ως πραγματικό, οι επιπτώσεις του γίνονται απολύτως πραγματικές. Κάπως έτσι το είχε διατυπώσει στις αρχές του 20ου αιώνα και ο Αμερικανός κοινωνιολόγος WilliamThomas. Εξ` όσων γνωρίζω, δεν είχε πατήσει ποτέ στη Χαλκιδική και σίγουρα δεν είχε προφητικές ικανότητες, για να γνωρίζει τις αντιπαραθέσεις που θα ξεσπούσαν κάποτε γύρω από μια επένδυση εξόρυξης χρυσού στην Ελλάδα.

Προσωπικά, γνώριζα πως η παραλία είχε πάρει τη γαλάζια σημαία με τα ίδια αυστηρά κριτήρια ποιότητας των υδάτων που χρησιμοποιούνται για την απόδοση των γαλάζιων σημαιών διεθνώς. Αυτό με ενδιέφερε, έχοντας κατ` επανάληψη κολυμπήσει στο Στρατώνι (τόπος καταγωγής γαρ), όπως και στην Ιερισσό και στα Νέα Ρόδα. Στον τόπο μου δηλαδή, γιατί έχοντας μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη, οι «ρίζες» μου σε Αρναία και Στρατώνι, με έμαθαν να υπερβαίνω στενούς τοπικισμούς και να αντιλαμβάνομαι ολόκληρη εκείνη την περιοχή από το Χολομώντα ως την Ουρανούπολη και το Άγιον Όρος, ως τόπο μου…

Φέτος λοιπόν, η γαλάζια σημαία στο Στρατώνι, δόθηκε, περί τα μέσα Μαΐου, αλλά αποσύρθηκε λίγες μέρες αργότερα, με βάση μια αναφορά πολέμιων της μεγαλύτερης επένδυσης που έχει γίνει στην Ελλάδα εδώ και πολλές δεκαετίες. Μια αναφορά, που επικαλέστηκε, όχι μετρήσεις στα ύδατα της περιοχής κολύμβησης, αλλά σε δείγματα από την άμμο του βυθού, σε σημείο… παλαιάς εναπόθεσης μεταλλευτικών υπολειμμάτων.  

«Βρες το λάθος», που λένε, αλλά οκ… Η κοινή λογική λέει, πως κι εγώ αν ήμουν φορέας απόδοσης της γαλάζιας σημαίας, πιθανότατα, μετά από μια τέτοια αναφορά, θα απέσυρα την έγκρισή μου, μέχρι να βρω την ευκαιρία να ξανακάνω τις δικές μου μετρήσεις βάσει των κριτηρίων που διέπουν τη λειτουργία μου.

Γι’ αυτό σήμερα, δεν εξετάζω αυτή καθ` αυτή την απόσυρση μιας γαλάζιας σημαίας…

Εξετάζω με πραγματική απορία, το σκεπτικό με το οποίο, άνθρωποι που ζουν από τον τουρισμό στην ευρύτερη γειτονιά, από το Σταυρό και την Ολυμπιάδα, ως την Ιερισσό  και τα Νέα Ρόδα, πανηγυρίζουν αυτή την εξέλιξη ως νίκη κάποιων αυτόκλητων υπερασπιστών της περιβαλλοντικής και τουριστικής προοπτικής της περιοχής απέναντι στην «κακιά» επένδυση.

Να θυμίσω την παροιμία για την κατσίκα του γείτονα; Όπου «κατσίκα», βάλτε εσείς… παραλία του γείτονα, ενοικιαζόμενα του γείτονα, εστιατόρια του γείτονα.

Εξετάζω όμως και την εύλογη ανησυχία κατοίκων και παραγόντων του τουρισμού στην Ιερισσό, στα Νέα Ρόδα, ακόμα και στη Μεταμόρφωση, που ξέρουν ότι η φωτιά που ανάβει στο σπίτι του γείτονα αργά ή γρήγορα φτάνει και στο δικό σου…

Μιλώ με ανθρώπους, που συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, πως η πιο επιβαρυντική και επικίνδυνη «ρύπανση» για τον τόπο τους (και τόπο μου), είναι η επίμονη εκστρατεία δυσφήμισης του περιβάλλοντος της Β.Α. Χαλκιδικής, από εκείνους που δήθεν κόπτονται για την προστασία του και την προστασία του τουρισμού της περιοχής.

Και είναι απόλυτα λογική η ανησυχία φίλων και συμπατριωτών μου, ότι αυτή η εκστρατεία δυσφήμισης του τουριστικού προϊόντος της περιοχής που χρησιμοποιείται δήθεν ως όπλο για να «προστατευτεί» ο τουρισμός από τις δραστηριότητες του Χρυσού, τελικά φέρνει η ίδια τις επιπτώσεις που θέλει να αποτρέψει.

Έτσι εκδηλώνεται το σύνδρομο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε βάρος του τουρισμού της Β.Α. Χαλκιδικής.

Σκέφτομαι λοιπόν…

Ποιος θα προστατέψει την τουριστική δυναμική της Β.Α. Χαλκιδικής από τους «τουρίστες»-προστάτες της και πώς φτάσαμε να αντιμετωπίζεται ως εχθρός του τουρισμού, ένας ισχυρός διεθνής παράγοντας που οι ντόπιοι τουριστικοί παράγοντες θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε …κράχτη τους και σύμμαχο;

Τι θα έκανα εγώ αν είχα ξενοδοχείο, ή εστιατόριο στη Ιερισσό, στα Νέα Ρόδα, στη Μεταμόρφωση;

Και απαντώ, στον εαυτό μου :

Θα ζητούσα από την «Ελληνικός Χρυσός» να επενδύσει στον τουρισμό της περιοχής αφού με τόση βεβαιότητα δηλώνει πως αυτός δεν απειλείται, από τη δραστηριότητά της.

Πρώτα απ` όλα με τους ίδιους τους εργαζομένους της μητρικής “El Dorado” ανά τον κόσμο. Με ένα πρόγραμμα κινητροδότησης του παραθερισμού εργαζομένων και οικογενειών τους στα παράλια της Β.Α. Χαλκιδικής.

Δεύτερον με τη χρηματοδότηση αποστολών – ή ενός ντοκιμαντέρ – αποκλειστικής προβολής του τουριστικού προϊόντος της περιοχής σε παραδοσιακές και αναδυόμενες τουριστικές αγορές.

Τρίτον, με τη συνένωση δυνάμεων του ιδιωτικού τομέα με το Δημόσιο, σε συνέργεια με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ή ακόμα και με το Υπουργείο Τουρισμού, για την ενίσχυση υποδομών και την προσέλκυση επενδυτών από τον διεθνή Τουρισμό, με τη συνδρομή της επενδύτριας εταιρείας του Χρυσού.

Και με άλλους τρόπους και συνέργειες που μπορούν να σκεφτούν εύκολα οι έξυπνοι άνθρωποι όταν κάτσουν με την ίδια διάθεση σε ένα τραπέζι…

Άλλωστε, η είδηση για την ξενοδοχειακή επένδυση ύψους 35 εκατομμυρίων ευρώ που ήδη δρομολογείται στο Ξηροποτάμι της  Ιερισσού, αποδεικνύει πως οι μεγάλοι και διεθνείς επιχειρηματίες του κλάδου του τουρισμού, διατηρούν ακέραια την εμπιστοσύνη τους στην περιβαλλοντική προοπτική της ευρύτερης Β.Α. Χαλκιδικής, παρά τις προσπάθειες εγχώριων καταστροφολόγων για το αντίθετο…

Θα φρόντιζα λοιπόν, να βάλω ανάμεσα σε μένα και στον μεγαλύτερο εν Ελλάδι επενδυτή, ένα τραπέζι. Όχι κάγκελα…

Και θα εξέταζα αν θέλει πραγματικά η «Ελληνικός Χρυσός», να μετατρέψει το κόστος αντιμετώπισης ενός πολέμου που δέχεται εδώ και χρόνια, σε κόστος επένδυσης στον τουρισμό και στην ηρεμία.

Γιατί τελικά, για τον τουρισμό, η ηρεμία… είναι χρυσός!

Γιατί ενώ η επένδυση δεν έχει μπει καν στην παραγωγική φάση της, ο τουρισμός της μαγευτικής Β.Α. Χαλκιδικής κινδυνεύει να βιώσει τις επιπτώσεις που οι επίδοξοι αυτοεκπληρούμενοι προφήτες μοιάζουν να επιδιώκουν και μόνο δια της σποράς του φόβου, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, την πολιτική τους υπόσταση, την επαγγελματική τους στόχευση, ή την όποια επιρροή τους σε μια περιοχή που χρειάζεται συμμαχίες και συνέργειες. Όχι αντιπαλότητες και πόλωση…”

* Ο Βαγγέλης Μωϋσής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΜΘ

 

[ΠΗΓΗ: http://politesaristoteli.blogspot.gr, 14/7/2017]