Αφού δεν πιάνουν πλέον τα περί βαρέων μετάλλων, δηλητηρίων, καρκίνων και λοιπά, το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων μετατοπίζει το βάρος του αγώνα στο νερό. Με μόνο επιχείρημα καμιά πενηνταριά φωτογραφίες από κοίτες ξεροποτάμων, επιχειρηματολογεί (ή μάλλον καταστροφολογεί) κατά της επένδυσης. Αυτό που δεν μας λέει είναι το γενικότερο πρόβλημα λειψυδρίας που υπάρχει στην Ελλάδα και στον Μεσογειακό χώρο γενικότερα με την κλιματική αλλαγή. Οι βροχοπτώσεις έχουν ελαττωθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία και το πρόβλημα εντοπίζεται σε όλη την Ελλάδα. Η αλόγιστη χρήση νερού για την άρδευση των χωραφιών τα προηγούμενα χρόνια, η κατασκευή ατομικών γεωτρήσεων, αλλά και η γενικότερη υψηλή χρήση του δημοτικού δικτύου άρδευσης έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο ως προς την επάρκεια των υδάτων στον υδροφόρο ορίζοντα. Πλέον, η στάθμη του νερού στο υπέδαφος σε πολλές περιοχές της Ελλάδας είναι πολύ χαμηλή. Κι αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό, αν αναλογιστούμε το μεγάλο βάθος που χρειάζονται σήμερα οι γεωτρήσεις για να βρουν νερό. Ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Ιωάννης Διαμαντής αναφέρει ότι «αυτό το εντοπίζουμε καθημερινά στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας. Για παράδειγμα, στην Ξάνθη, πριν από λίγα χρόνια αναγκαζόμασταν να κάνουμε μια γεώτρηση σε 15-20 μέτρα για να βρούμε νερό, τώρα χρειαζόμαστε πάνω από τα 150 μέτρα». Αν θυμάμαι καλά στην Ξάνθη δεν έχουν μεταλλεία, έτσι;
Αν λοιπόν ο κος Τόλης που φιγουράρει και σε πολλές από τις φωτογραφίες της ανάρτησης του Παρατηρητηρίου θυμάται στα παιδικά του χρόνια να πλατσούριζε σε κάποιους από τους σημερινούς ξεροπόταμους, δεν σημαίνει ότι φταίει η μετάλλευση για αυτό. Εξ’ άλλου είναι γνωστό και στην υπόλοιπη Χαλκιδική, που δεν υπάρχουν μεταλλεία, η κατάσταση των υδατορευμάτων είναι η ίδια τα τελευταία χρόνια.
